trots staat nog
het silhouet
tegen de koude
avondlucht
waar schrale zon
contrasten van
immense
verwoesting
laten verbleken
zo dat warmte
van binnenuit
geen kleuren meer
kunnen geven
waar alleen
het zinloze
gedonder van
de inslagen de
dood doet leven in
verscheurde kleding
die kapot wappert
in de verdere ver
ontmenselijking van
deze magisch
surrealistische scene
waarvan alleen geluid
de ijltonen kent