geruisloos
sneeuwde stilte
esoterisch in het
gaan langs het
dubbelglazen raam
transparant
vlokten hun
voorbijgaan
zonder stapeling
de platte kant
toch waren er
nog luwteplekken
waar een warrelend
licht suizen wat
dynamiek verried
en tocht
zijn energie
langzaam loste
als de avondkoud
het licht liet vallen
in de donkerte
van de nacht
en stilte weer
zacht eindelijk
in zijn habitat lachte