er was een
lief patroon in
elkaar begroeten
geen officieel
formeel proces
maar een warm
ontmoeten met
elkaar in de ogen
kijken en dan verbaasd
naar je nog steeds
jeugdige uitstraling
geen woorden
maar een licht
hakkelen door
zoiets gaafs
en verrassend
in iedere keer
hetzelfde ritueel
zonder spoortje
gewoonte in een
zo pure verbazing
iedere keer weer
zo dat we er niet
bij kunnen dat
zoiets bestaat
ondanks de al
de mystieke toon
door het uiterst
speciale van
dit ooit wederzijds
aangegane en
zich geestelijk
verdiepend contact