ik heb je
vele gezichten
in mijn hand
met aan de
bovenkant
je ogen
jouw spiegel
van de ziel die
dieper kijkt
als ik je bijlicht
met het geluid
van mijn stem
die vragend
al de paden gaat
die jij mij wijst
in mijn totale
ondergrondse
onervarenheid
want waar talen
langs elkaar
schuren en tegen
muren botsen in
een verkeerde toon
is de lach die wij
samen hebben
ons vertaalidioom
zeker als wij fixerend
kijken en zo de
horizon met onze
warme blik verrijken