zacht zong het
geluid de stilte van
het universum
nog altijd op zoek
naar de echo's
van zijn bestaan
zij zijn zonder
afscheid te nemen
de wijde wereld
ingegaan en met
eigen snelheid en
zijn de maan in haar
momentum gepasseerd
niet in haar
aantrekkingskracht
gevangen en
blijven hangen
omdat die ene echo
net voldoende
snelheid had
zo blijft zij bestaan
net als ieder op een
vaste afstand van
de maan waarbij de
schaduwkant voor haar
gereserveerd is omdat
in schaduw ook leven is