Vroeger zat ik uren bij opa op de stoel.
Hij vertelde dan altijd hoe het vroeger was.
Soms liepen we lange einden op het strand heel gezellig hand in hand.
Maar nu loop ik in mijn eendje wand m,n opa koopt niet mee.
En ik breng mijn kleine tranen naar die hele grote zee.
ik zie nog mijn opa lichen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op