Ik ben bij hem en jij bij haar,
waarom verlangen we dan zo naar elkaar?
Ik zie je bijna elke dag,
en krijg dan kriebels in mijn buik van je mooie lach!
Ik wil je zoenen en je aanraken,
we moeten toch een keer een keuze maken!
Ik ken mijn gevoelens al zo lang,
maar was bang.
Bang om me te uiten,
zodat jij me uit kon fluiten.
En toen was jij degene die het tegen me zei,
wat moest ik zijn teleurgesteld of blij?
Dit had ik nooit verwacht,
je zei het ook zo lief, teder en zacht!
Ik wil iets met je delen,
je over je mooie lichaam strelen.
Het lijkt me zo onwijs fijn,
om samen met jou te zijn.......alles om ons heen vergeten!
Zullen we ooit eens samen zijn?