Aan de rand van een ravijn

Ik sta aan de rand van een ravijn
De afgrond beneden me gaapt mij aan
Ik kan werkelijk geen kant meer op
Dus doodstil blijf ik staan

Omkeren en teruggaan kan ik niet
Achter mij nadert het verleden
Opnieuw de strijd aangaan wil ik niet
Want ik heb al teveel gestreden

Hard wegrennen is nu te laat
Ik kan niet uitwijken naar een kant
En zo, terwijl ik omsingeld word
Sta ik nog steeds doodstil aan de rand

Want links komen de mensen die me haten
Rechts komt de kant die van me houdt
En ik moet ertussen blijven staan
Want anders gaat het gigantisch fout

Nu zie ik nog maar een uitweg
Niet naar links, naar rechts of terug
Ik kan niet eeuwig blijven staan
Ik zal moeten springen, en vlug

Ik sluit mijn ogen en haal adem
Zet me dan af, de wind suist hard
Nog een paar seconden, dan is het over
Nog even, en dan wordt alles zwart

Reacties