Twijfel

 
Je bent weg voor een jaar 
zonder gedag of afscheid 
Voor mij een gemis 
en een moeilijke tijd 
Mijn verstand zegt  
dat ik je nu eindelijk los moet laten 
Brieven en foto's weg 
niet meer over je praten 
Verbannen dat gevoel 
"houde n van" 
Het heeft weinig zin 
ik weet dat ik dat toch niet kan 
Huilen, slapeloze nachten 
gewoon veel verdriet 
Zonde r jou om me heen 
leef ik niet  
In al mijn beslissingen 
gevoel boven gezond verstand 
De liefde voor jou 
heb ik al 5 jaar niet meer in de hand 
En jij 
geen medeleven en spijt 
Voor mij, 
constant gevoel van onzekerheid 
Vastberaden en sterk 
als ik je een tijdje niet heb gezien 
Dan komt voor mij de vraag 
ga ik 'm dan nu vergeten misschien? 
Na een bezoekje met gepraat, 
en s e x van ongeveer een uurtje 
Is het weer einde avontuurtje 
Je trekt de deur dicht  
en lacht je rot van binnen 
En voor mij gaat 't verwerkingsproces 
weer opnieuw beginnen 
Weer dat verdriet, 
tranen over mijn wangen 
Weer die emoties 
en dat verlangen 
Het breekt me op  
dit domme gedoe 
M'n hart is gebroken 
en m'n verstand is moe 
Constant die twijfel 
tussen gevoelens en verstand 
waaro m zet ik je niet  
zo gemakkelijk aan de kant? 
Ik hou van jou, echt altijd 
dat gevoel, hoe graag m'n verstand 
ook wil, raak ik nooit meer kwijt.  
 

Reacties