Mijn gieter

Elke ochtend vul ik mijn gieter. Zo vol totdat het water
glinstert in kleine reflecties van de frisse lente zon.
En dan zegt mijn gieter weer,
dat ik hem niet zo ver moet laten overlopen.
Het ontglipt me. Het water valt op de grond
en ik laat mijn gieter opnieuw vollopen.
Tot dat ik weer de lichte, witte sterretjes in het water zie,
die mij een teken geven dat het genoeg is.
Dan stop ik. Ik giet het water over de bomen,
bloemen en planten heen. Hun kunnen er weer even tegen aan.
Kijk, zie je dat? Zie je dat het groen bloeit?
Tot dat de volgende ochtend weer aanbreekt.
Dan vul ik mijn gieter weer opnieuw.

Reacties