Verstrooiing en vertier

het was stilte
die lachte als zij
even geen behoefte
aan woorden had

het waarom van deze
verstoring van rust
ontging haar en toch werd
zij dit bij zichzelf bewust

het steeds
sneller zoeken naar
verstrooiing en vertier
bleek de jagende motor hier

in het botsen met tijd
overspannen door emoties
heeft zij eindelijk de knopen
van haar bestaan ontward

als bezige bij kende zij
geen enkel vrij moment
zelfs als de tijd het haar gunde
in de stilte van haar lach

een uitnodiging tot rust
waarbij in fysiek ontspannen
ook eindelijk de geest wordt gesust
na een extreem drukke dag

Reacties