Verdwaalgevaar

ik zie je gezicht
weet hoe jij
met een lach het
angstige zwart verhult

een laagje goud
van een schamel karaat
verguldt de buitenkant
voor de depressie binnengaat

nog is je gelaat
onbewogen alleen je ogen
dwalen pijnlijke rust
gesust door langzame gebaren

je kent het spel
proloog souffleert
eigen regels af met de
medicatie die daarbij past

het verbaast je dat
na lange tijd deze slang
toch weer naar binnen glijdt
in de bekende krochten

afgesloten zijn zij nooit
maar met wat psychofarmaca
zijn de diepste dalen van
verdwaalgevaar ontbloot

Reacties