Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Vreemde vormen
zacht dansen
vreemde vormen
in hun eigen gel
gekleurd is hun vel
naar functionele groepen
zij ontsnapten
uit het onbekende
op zoek naar de
vertrouwde sluiting
van het eigen dna
om in samen delen
de potentiële
mogelijkheden zo
goed als mogelijk te
benutten als geheel
om de bouwplaat
te kunnen lezen moesten
er wel ogen en hersens
leven de rest gebeurde int
geniep was zo gepiept
nog zonder blikken
of blozen bleek ook de
handleiding voor het
vozen meegeleverd
te zijn in lichaamstaal
het te water laten
is nog even uitgesteld
de behuizing bleek
daarvoor niet helemaal
waterdicht te zijn
Pandemie twee
de hoekigheid
is verdwenen
geen geschop
meer tegen schenen
rust en rondheid
in gebaren is op dit
moment de grote must
een pas ontdekte
pandemie heeft de
wereld in zijn greep
twee bekende namen
zonder ziektebeeld
hebben de tradities
ronduit weg geveegd
geruststellend lijken
de woorden stress
en adrenaline die
het immuunsysteem
samen saboteren
waardoor netwerken
niet goed optimaliseren
zij hebben de basis
gelegd voor een systeem
waarin gezondheid door
tijd ondermijnd wordt
met dodelijke uitval
van organen door fouten
in controle en besturing
corona is een kleine
speler op viraal terrein
heeft winst geboekt
omdat door stress en
adrenaline medicatie
adequaat reageren
onmogelijk bleek te zijn
Geen tranen
zacht wiegen
watergordijnen
hun nattigheid
tegen de straat
guur slaat de
wind opspattend
water tegen een
troosteloze muur
weg is de zomerse
scene met een
zonovergoten hangplek
vol schaarse kledij
daar was toen
geen corona in al
zijn varianten met
contactbeperkingen bij
ze hebben het hart
uit het vrijen gehaald
van de anderhalve meter
een dodelijk vaccin gemaakt
alleen nog online kun
je even jezelf zijn tot je
anderen hoort lachen omdat
ook zij geen tranen verwachten
Een nieuwe diepte
zij hebben
hoofd en handen
gescheiden
meten temperatuur
om koorts te bestrijden
een subtiel gegeven
dat verschil maakt
tussen dood en leven
waar de gevolgen van
besmetting zwaar wegen
zij zijn veranderd
minder open en de
spirit is verdwenen
wel is er in de lach een
nieuwe diepte verschenen
de motoriek kent
niet meer de geestdriftige
explosies van energie
maar neemt op de laatste
tree behoedzaamheid mee
ook in de samenzang
klinken de hoge tonen
minder lang terwijl
het brommen nooit meer
lijkt te verstommen
Het keerpunt
zij hongerde
naar nieuws
met een absurde
betrokkenheid
geeuwde en kon
haar stress niet kwijt
in de warmte
van samengeknepen
handen kortsloten
vingers de spanning
vloeiden ladingen af die
slecht waren voor het hart
daar waar
beweging ooit
als remedie de
nervositeit suste
werd dat snel
vervangen door rusten
de uitsluiting
komt dichterbij
zijn het de anderen
of gaan we allebei
jij kucht en ik hoest
het keerpunt voorbij
Corona's hogepriester
we hebben
de bellen getest
waarin we zaten
afgesloten van
wereld en de rest
de unicub
bleek niet
stuk te krijgen
door jaloerse
grijpers en geweld
nano wetenschap
heeft ons eenzijdig
doorlaatbaar
materiaal verschaft
om beveiligd te leven
we kunnen
de omgeving in
en terug de unicub
sluit al het andere
rigoureus buiten
soms hebben wij
nog contact met de
overgebleven bellen als
corona's hogepriester de
virtuele lijn open wil stellen
De zachte dood
zag het zonlicht
valer worden
wind schraalde in
een al veel te droog
seizoen aarde verloor
haar bloeiend groen
kleuren verdoften
hun glans in
een tekort aan
pigmenten zelfs ziel
kreeg geen kans
om even te gloeien
de smidse van
schepping loeide niet
vlamde amper in
zuurstoftekort voor
het blauwe segment
dat echte hitte kent
de zachte dood
was slapend voorbereid
door het verbieden
van intiem contact juist
dat maakte de mensen rijk
gaf eeuwigheid aan samen
Coronatrouw
we hebben
boodschappen gedaan
passen geteld en
het geld opgeborgen
of we gaan op pad
hinkelen naar
de winkel van sinkel
verbazen ons met dwazen
lachen plezier
in verwondering
over de troep van
zoveel onnodige dingen
kopen ballonnen
maar het lachgas
is op blazen alle
kleuren tegen de flop
we zien de bekkies in
het grauw van coronatrouw
zonder zon en wat aandacht
smaakt leven heel flauw
Steeds hoekiger
de afstand
maakt ons
steeds hoekiger
in bewegen
een kus of aai
terloops gegeven
in een gedachteloos
lief moment
presenteert
de breekbaarheid
van leven waarin
alleen discipline telt
consequent zijn
als basis om voort te
bestaan laat de kleuren
van liefde al snel vergaan
impulsiviteit die
altijd leidt tot eindeloos
intieme sessies is zijn
creativiteit volledig kwijt
gewoon is nog
lang niet ingedaald
met de schrik om het hart
gaat de wereld weer plat
Thuisgebracht
als kind
sprak ik al
met struiken
klein loof en
bosschages
zij intrigeerden
mij door het
geheim van hun
veelkleurige
wijkplaatsen
waar stilte
vertrouwen schept
je drukte
kunt loslaten
zonder te praten
later heb ik
bomen omarmd
met ze gehuild
gefluisterd en naar
hun liefde geluisterd
tot ik door
het bos de bomen
niet meer kon zien hun
namen vergat en het pad
geen bekendheid had
de wind heeft
me thuisgebracht
met overal uitgebreid
afscheid nemen in
feest op de langste dag
Als een abces
je lachte
toen de schalen
braken en het ei
zich opende
het was jouw
broedsel niet
dat onder je
vingers krioelde
om een eerste
glimp van buiten
op te slaan van het
tabula rasa bestaan
geïnstitutionaliseerd
hormoonde zorg
een affectief en uiterst
adequaat traject
als een abces
vermenigvuldigde zich
het vreemde leven door
angstimpulsen af te geven
de vlek is al voorbij
de horizon gekomen
alle virtuele hordes
lijken al genomen
wat zich daar
allemaal openbaarde
konden de protocollen
helaas niet verhalen
er is geen strijd
de evolutie is met
wachten klaar er komt
geen nieuw mensenpaar
Corona is opgetuigd
traag schuurt
papier woorden
die vloeien uit
de pen die ooit
gevuld werd met
potentie uit de
bron vol inspiratie
maar het
parelmoer wil
niet gaan blinken
tussen puin uit
de woordenschat
en de fundamentele
fouten in de syntaxis
overals hebben de
knaapjes opgehangen
ieder zit gevangen in
het vaardigheden kot
zelfs de ambitie om te
ontsnappen zit door
egotripperij op slot
corona is opgetuigd
in het huis van gissers
en missers waar
werkelijkheden schiften
zonder onderscheid
het virus evenwel is zijn
ei nog lang niet kwijt
Haar fluweel
ik voelde
dat zij bij
mij kwam
uit haar
gebeeldhouwde
gezicht
nog schraapte
ik aan stukjes
steen mijn
handen open
zo ruw was haar
fluweel ingesloten
wij misten
maanden intieme
info door leven
zonder elkaar
in grote lijnen
slechts een paar
we hebben alles
gladgestreken
in de weken
waarin dat wat wij
wisten is bijgepraat
zonder vergeten
soms zijn er nog
hiaten waarover
wij meer puzzelen
dan praten want
de spanning blijft hoe
nieuw zich beschrijft
Wereld zonder sondes
nog baadt het
fileermes in de
antiseptica klaar
voor subtiel gebruik
maar die grote
wanden met
gereedschap zijn
al vele jaren uit
de strijd gaat
nu viraal waarbij het
blote oog als laatste
lens nog leven kent
specialisten zijn de
gamers uit dit spel van
aanval en verdediging
met een triggend plot
er is geen modus
updates razen snel
waar slagveld was woeden
nu inferno's uit de hel
iedere body heeft
een eigen keerklus
wanneer pus de grote
circulatie gaat hinderen
maar ooit na zoveel
rondes is er eindelijk
herstel terug naar een
wereld zonder sondes
Haar paradijsje
lief dans je
om me heen
ben jij het witte
licht misschien
dat ik vannacht
heb gezien
we hebben
geen woord
gesproken
geloof geen
spoken maar ben
weg en gek op jou
de anderhalve
meter look doet
mij geen goed
ik wil je raken
warme compassie
maken in samen zijn
door weerbarst
kiemt opstandigheid
ik raak controle kwijt
weet niet of ik besta
en of ik ook nog
naar de hemel ga
uitzichtloos is
het perspectief
wat als een immune
mij haar paradijsje biedt
de anderhalve meter
overbruggen lukt even niet
De laatste lach
ik zag
de wereld tot
stilstand komen
huilde toen
de laatste lach
stierf in mijn dromen
nog was de
zorg zichtbaar voor
de gebleven mens
in kleine sketches
bloeide liefde
als enige wens
niet de nood
heeft hen toen
samengebracht
wel het besef
dat zij deel waren
van alles wat nog rest
Kanker
jij hebt de pijnen
ervaren van verdrogende
boombast en de oogst
van leeg gele aren
zag hoe klei
scheurde tot een
rafelig patroon in
uitgewoonde beddingen
voelde hoe
verlammende angst
brekend krampte in een
al zwaar geteisterde wereld
ongezien zijn de
natuurgebeurens van
een al zwaar uit het lood
geslagen stervend bestaan
geen incidenten
maar de kringen
lopen niet meer in
close harmony zingen
schade lijkt beperkt
maar kanker vreet met
al zijn tumoren door als
een alles verscheurend beest
Zelfsturen
jij hebt
de paden
uitgetekend op
muziek van bovenaf
over de kwaliteit
had jij geen inspraak
die kwam als
liggend voor de hand
waar zorg koos
voor de verbetertoer
liepen wegen dood
zonder vervoer
de trajecten hebben
ondanks alle inspanningen
ons niet verder omgeleid
dan een rotonde
aan een nieuw tracé
wordt druk geheid de
fundamenten afgezonken die
zelfsturen hebben afgedwongen
Verstilde lach
vaak had jij
een verstilde lach
als ik je dromen
uit de mimiek
van je gezicht af las
alsof jij de
plezierige momenten
nog even goed in
je herinnering zou
willen prenten
accenten en
stille woorden
werden uit de kleine
gebaren geboren als
ondertiteling van je verhaal
waar ongekende
mogelijkheden jou
kans en ruimte gaven
om je ego weer even
anders op te schalen
Een flits van lente
ik heb je gevolgd
zag je hand langs
deuren wrijven
zonder bij de
klink te blijven
dagen weken op
hetzelfde pad tot
de maanden donkerden
jij routine het loopje
en de deuren vergat
vandaag zag ik
een flits van lente
in je blik je schuifelde
toen ik deuren sloot naar
je vertrouwde padenloop
in tijdloos begroeten
nam jij de tijd om
samen te zijn met de
werelden die je al jaren
bezig bent te ontmoeten
ik zag je lach aan
het einde van het pad
je had het volbracht
de route uitgezet die ook
dit jaar de planning was