Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Psychotisch
ik wist dat als
hij zou ontwaken
hij zich psychotisch
kwaad ging maken
waarbij redelijkheid
zich weer zou
omdraaien in het al
te vaak gedolven graf
het gaf geen pas
zich zo te laten gaan
geen schat te zijn
maar de remmen los
dan ziet hij door
woede geen bomen
maar het hele bos
op zich af komen
bladeren wuifden
takken bogen
stammen knapten
als lucifersdozen
Onbehandelbaar
ik mocht
in gedachte
je hand even
vasthouden
toen ik jou
de boodschap
bracht dat
mogelijk onze
dimensies zich
zouden scheiden
waar wij altijd
al afstand hielden
kwam deze melding
totaal onverwachts
gezien de complicaties
waar liefde en
intens houden van
al weinig kansen
hadden gekregen en
nu altijd speelbal is
met de medische
term onbehandelbaar
is de enige mogelijkheid
het nu vast te houden
in elkaar te omarmen
samen gaan we
het platonische zo
breed mogelijke
etaleren binnen de
ethische karakteristiek
Waar angst regeert
ik hoorde
haar zeggen
het gaat
minder goed
als dat we
gehoopt hadden
de uitkomsten
van onderzoek en
volgen blijven
beneden verwachting
wij adviseren als team
ter voorkoming van
een onverwachte
dood de plaatsing
van een icb controle
die indien nodig
juist die extra
impuls kan geven
om fatale gevolgen
voor te zijn
mijn lichaam ziel
en geest zijn erbij
geweest hebben met
elkaar gesproken
afgewogen hoe wij
dit verschrikkelijke
dilemma weer
levensvatbaar te
boven komen alleen
waar angst regeert
manifesteert zich
de doodlopende weg
Magisch blij
haar ronde
met muziek
was voor het
ziekenhuis publiek
dat mee ging
in haar magisch
blij ontmoeten
met charmante
blik uit een
innemend gezicht
handen warmte
uitstralend en
oorzaak van falen
achterhalend in
samen diagnosticerend
voorzichtig het pad
van heling proberend
haar sfeer was meer
dan handoplegging
ooit zou kunnen zijn
energieën
stromen en in zachte
dromen verdwijnen
langzaam de nooit
aflatende pijnen
zij is weer langs
geweest en laat
op alle kamers de
herkenbare geuren
van haar bloemenfeest
Tweewereldenbestaan
ik zag haar
uit de ruïne
ontsnappen met
een middeleeuwse
steenlawine
dicht op haar hielen
hoorde
hysterische
paniek in haar stem
zag de intense chaos
in haar geest vliegensvlug
om zich heen grijpen
nog is zij heel
beneden gekomen
want het enige
dat ik vond was
haar warmte op een
grote ronde steen
die rustplaats
was uit zijn setting
gekanteld en
openbaarde in
omgevingselementen
bladzijden uit haar
twee wereldenbestaan
zonder hun schizofrene
lijnen direct te laten
prevaleren boven het
door haar na te streven
harmonisch bestaan
Herstel
in rusten
zonder
tussenpassen
streel ik
zacht de kleine
stukjes dood
die niet meer
willen helen
in het raken
ben ik vergeten
hen weer levend
te maken
te bezielen
met de extra
hartenklop
herstel
Een bankje
je stapte
onzekere passen
liep een vage
weg onder een
onbekende hemel
het voelde als
gewoon aan de
wandel alleen mensen
waren er niet geen
lachende gezichten
je miste de
zwaai en het
vriendelijk groeten
ook huizen hadden
een andere kleur
een bankje zou
fijn zijn om even
te rusten en dan
beleefd te vragen
waar we nu zijn
maar geen bankje
wel pijn in de voeten
een toilet om niet aan
denken dat heeft
iemand ooit gezegd
Plastic doorschijnend
ik heb op
een stil moment
even met je
vingers gesproken
zij lagen lichtelijk
gebogen op het
tafelblad omdat
dit voor nu de
vrije houding van
handen in de
zorg is gebleken
rust en bewegen
zo wordt de dag
gegeven en in
vrije tijd de hobby
verstolen nagelbijt
om alles rustig
te verwerken
monden te moe
om alert te reageren
in onrust om steeds
het beste te presteren
dagen verdwijnen
in het plastic
doorschijnend van
eindeloze uren
nies geproest en
benauwd gehoest
zeggen genoeg om
status en diagnose
in mantra met ijlbode
zonder paniek naar
het ic door te seinen
Eigen wanen
zij sloeg
de maat als
een metronoom
waardoor haar
opstandig brein
zich voegde
rust structureerde
in het simpele
spel van heen weer
zij leed aan
de groeipijn van
krankzinnigheid
die zonder naam
en diagnose
doodeenvoudig
niet bestond
uitbehandeld
zonder mond
toch wist zij
in de haar
toegemeten tijd
tussen heen en weer
haar eigen evolutie
weer op gang te
krijgen juist in
verloren tijd
als niemand kijkt
opent zich
het universum
niet aan tijd
en zwaartekracht
onderhevig in een
koesterende
eeuwigheid waarin
zij gedijen die niet aan
eigen wanen lijden
De gewenste string
de heerlijke
kleurrijke zich
met andere
mengende aura's
van feestende
mensen zijn frivool
zichtbaar in nacht-
clubs en discotheken
speurend speelt
de muziek met
haar beat in op
losse eindjes om
die te verbinden
tot de gewenste
string naar het
begeerlijke einde
ze zuipen schuiven
en snuiven alles
wat voor handen is
voor de ultieme
kick die orkanen
het zwarte gat laten
vullen waarvan de
schaduw al zichtbaar is
pas ver in de ochtend
als de kerkklokken
hun verdomd gebeier
weer laten horen in
je geprogrammeerde
brein weet je nog niet
of jij de laatste trein of
de hemel gemist hebt
Het kapje
ik zag
haar ogen
boven het kapje
ze peilden mij
oneindig diep
loslaten kon ik niet
we wisten
van het prikken
toestaan of je
anders schikken
zij boog ik bood
mijn arm aan
zij voelde
hoe mijn huid
zich onder haar
vingers spanden
toen de naald in
mijn spier belandde
haar beweging
ging al terug
zij entte mij vlug
in het nauwelijks
raken een pleister
om het af te maken
zo ben ik een met
haar geworden
alleen een plaatje
met haar naam
immuniteit ging
zonder woorden
ogen met een stem
die goedemiddag wenste
ze plakte stikkers op
de donkerrode buisjes
daarin huisde nog
steeds warm mijn naam
Burn-out
ik zag
je gaan
als deel van
de dampkring
een wolkje
op weg naar
de maan
gevangen in
het jojo-spel
van water
en nevel
in het luchtig
en vluchtige
onder zons bevel
jij speelde
als geen ander
de drie fases
van bestaan
liet lopen waar
de modus
was gaan
verdruppelde
in mistige tijden
liet somberheid
oplossend
versnijden
bij het blussen
van burn-out
Pandemisch leven
schitterend
ben jij overeind
gebleven in deze
bizarre tijden van
pandemisch leven
uit alle spinsels
heb jij met magie
de pluisters van het
duister verdreven
op zoek naar licht
ook op nabije
helderheden werd
het zicht ons op
mystieke wijze
plotseling ontnomen
waar ooit houvast de
weg naar hemel was
zijn geesten weggebleven
zij konden uiteindelijk
niet met corona leven
In chaos geordend
zij was alchemist
kende het boek
wist de namen
van de meeste
stoffen zo uit het
onzichtbare te halen
van base tot loog
en alle metalen
tijd etaleerde
pipet en petrischaal
in het donkere lab
waar licht valse info gaf
de stoffige
receptuur voor
een veelheid
van elixers bedekte
een hele boekenwand
in chaos geordend
zacht klonk
borrelende muziek
uit vele kolven
waarbij groen
in mistige spiralen
de blauwe volgden
de steen der wijze
was in de maak
met covid was raak
geschoten en zij kon
ons vele vaccins beloven
Vreemde vormen
zacht dansen
vreemde vormen
in hun eigen gel
gekleurd is hun vel
naar functionele groepen
zij ontsnapten
uit het onbekende
op zoek naar de
vertrouwde sluiting
van het eigen dna
om in samen delen
de potentiële
mogelijkheden zo
goed als mogelijk te
benutten als geheel
om de bouwplaat
te kunnen lezen moesten
er wel ogen en hersens
leven de rest gebeurde int
geniep was zo gepiept
nog zonder blikken
of blozen bleek ook de
handleiding voor het
vozen meegeleverd
te zijn in lichaamstaal
het te water laten
is nog even uitgesteld
de behuizing bleek
daarvoor niet helemaal
waterdicht te zijn
Pandemie twee
de hoekigheid
is verdwenen
geen geschop
meer tegen schenen
rust en rondheid
in gebaren is op dit
moment de grote must
een pas ontdekte
pandemie heeft de
wereld in zijn greep
twee bekende namen
zonder ziektebeeld
hebben de tradities
ronduit weg geveegd
geruststellend lijken
de woorden stress
en adrenaline die
het immuunsysteem
samen saboteren
waardoor netwerken
niet goed optimaliseren
zij hebben de basis
gelegd voor een systeem
waarin gezondheid door
tijd ondermijnd wordt
met dodelijke uitval
van organen door fouten
in controle en besturing
corona is een kleine
speler op viraal terrein
heeft winst geboekt
omdat door stress en
adrenaline medicatie
adequaat reageren
onmogelijk bleek te zijn
Geen tranen
zacht wiegen
watergordijnen
hun nattigheid
tegen de straat
guur slaat de
wind opspattend
water tegen een
troosteloze muur
weg is de zomerse
scene met een
zonovergoten hangplek
vol schaarse kledij
daar was toen
geen corona in al
zijn varianten met
contactbeperkingen bij
ze hebben het hart
uit het vrijen gehaald
van de anderhalve meter
een dodelijk vaccin gemaakt
alleen nog online kun
je even jezelf zijn tot je
anderen hoort lachen omdat
ook zij geen tranen verwachten
Een nieuwe diepte
zij hebben
hoofd en handen
gescheiden
meten temperatuur
om koorts te bestrijden
een subtiel gegeven
dat verschil maakt
tussen dood en leven
waar de gevolgen van
besmetting zwaar wegen
zij zijn veranderd
minder open en de
spirit is verdwenen
wel is er in de lach een
nieuwe diepte verschenen
de motoriek kent
niet meer de geestdriftige
explosies van energie
maar neemt op de laatste
tree behoedzaamheid mee
ook in de samenzang
klinken de hoge tonen
minder lang terwijl
het brommen nooit meer
lijkt te verstommen
Het keerpunt
zij hongerde
naar nieuws
met een absurde
betrokkenheid
geeuwde en kon
haar stress niet kwijt
in de warmte
van samengeknepen
handen kortsloten
vingers de spanning
vloeiden ladingen af die
slecht waren voor het hart
daar waar
beweging ooit
als remedie de
nervositeit suste
werd dat snel
vervangen door rusten
de uitsluiting
komt dichterbij
zijn het de anderen
of gaan we allebei
jij kucht en ik hoest
het keerpunt voorbij
Corona's hogepriester
we hebben
de bellen getest
waarin we zaten
afgesloten van
wereld en de rest
de unicub
bleek niet
stuk te krijgen
door jaloerse
grijpers en geweld
nano wetenschap
heeft ons eenzijdig
doorlaatbaar
materiaal verschaft
om beveiligd te leven
we kunnen
de omgeving in
en terug de unicub
sluit al het andere
rigoureus buiten
soms hebben wij
nog contact met de
overgebleven bellen als
corona's hogepriester de
virtuele lijn open wil stellen