De witte plekken

nog altijd
bewegen je handen
in lichte rust
als uitvloeisel van
het brok dynamiek
dat iedereen opvalt
die jou voor de
eerste keer ziet

jouw ogen leggen
de stukjes neer die
het leven jou brengt
jij puzzelt omgekeerd
het is geen onvolmaakt
beeld dat het bestaan
jou geeft het is je lach
die de laatste stukjes heeft

jij overziet in
vorm en kleur wat
er allemaal gebeurt
weet dat jij de witte
plekken ooit met
jouw ervaringen vol
zal leggen zij de wieg
zijn voor plezier en pijn

waar anderen
moeizaam hun stukjes
passen bruist jouw leven
nog op alle vlakken
hooguit raakt en kleurt
een rode horizon
de zee rondom waar
jouw puzzel ooit begon

Reacties