Onmetelijk blauw

ik zag je
spreken met
de regen op een
uitgesproken
miezer dag

zij spetterden
totaal onverwacht
hun letters in een
blanco plas die licht
naar buiten krulde

las met de
glinsters in de
druppels op je
huid alle teksten
weer voluit

in kleine stromen
begonnen dromen
te vloeien uit de
ervaringen van
de plenzende bui

je proefde zee
in het vervliegend
water voelde kou in
onmetelijk blauw waar
regens worden geboren

straks keert
vocht weer terug
door opstijgende
lucht op zoek naar
steeds nieuwe verhalen

Reacties