Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Alleen
Niemand om je heen,
Niemand die laat blijken dat hij om je geeft,
Die met je mee leeft,
Die zegt dat hij het altijd voor je zal zijn,
Die het begrijpt om te leven met zoveel pijn,
Die in donkere tijden een arm om je heen slaat,
Die zegt dat je er niet alleen voor staat,
Die je het gevoel geeft dat je aan het zweven bent,
Die je in zijn armen neemt die je zo goed kent,
Die liefdesbrieven voor je schrijft,
Met dat je voor altijd samen blijft,
Die mensen mis ik in mijn leven,
Die altijd om me zullen blijven geven.
Somebody like me
I wonder if there is somebody like me,
Somebody behind the sea,
Somebody who thinks like me,
Who laughs like me,
Who smiles like me,
Somebody who I would love to call a
Best friend.
Vrienden, kom terug
Ik loop hier alleen.
Helemaal niemand om me heen.
Geen huis, geen geld, geen familie, geen vriend.
Waar heb ik dit in hemelsnaam aan verdiend.
Diep in de nacht, stromen mijn tranen langzaam over mijn wangen.
Ik heb niks, ik kan niks, alleen een beetje verlangen.
Verlangen naar toen, met dat grote huis.
Toen had ik pas echt een thuis.
Ik kan alleen maar schreeuwen.
Schreeuwen van angst.
Alleen zijn, het duurt wel eeuwen.
Blijven wachten, wachten duurt het allerlangst.
Vrienden, kom terug!
Scared
I'm scared of the people around me who are dying
I'm scared that the people I love will leave me
I'm scared that I'll never stop crying
I'm scared of the person I'm becoming to be.
I'm scared of the thoughts in my head
I'm scared that the pain might never go away
I'm scared of everything except death
I'm scared that I'm not here to stay
Alleentjes
ik loop door het water
te denken over later
heb ik dan pijn
of vind ik het leven dan fijn
maar even nu denken, ik heb geen naam
en daarom voel ik me op dit moment eenzaam.
mijn leven lang altijd zitten,
alleen op dezelfde plaats
en ook in de schoolrij als laatst
ik wordt heel anders behandeld
ik wordt in mijn hart mishandeld
dat doet super veel pijn
en zo voel ik me klein
ik wil geen macht
ik wil alleen kracht
tegen het verdriet
en ik hoop dat jij dat inziet
Lieve ik
lieve ik,
waarom doe je zo
waarom ben je zo
waarom vertrouw ik je niet
waarom laat ik je niet los
lieve ik, waarom ben je mij
waarom sta je niet los van mijn zij
waarom rot je niet op,
met je belachelijke rot kop
altijd lachen, altijd blij.
Jezus, waarom ben jij mij.
Niet welkom
Naar school gaan,
Fietsend, alleen,
In de gang lopen,
Mensen om je heen,
Groepjes worden gemaakt,
Afwachtend luisterend,
Of ik iemand hoor,
Zacht mijn naam fluisterend,
Maar zoals altijd,
Blijf ik over, weer ik,
Maakt niet uit, mij niet,
Toch ontsnapt een snik,
Want welkom, nee,
Dat ben ik niet,
Niet hier en ook niet daar,
Dat doet soms verdriet,
Wil zo graag mee doen,
Lachen en vrolijk zijn,
Maar dat kan al niet meer,
Ja, en dat doet pijn,
Ik weet hoe het voelt,
Want bij mij is het bekend,
Blijven staan is moeilijk,
Als je niet welkom bent,
De wereld
De wereld is koud,
vol haat en nijd.
Niemand ziet me staan.
Ik loop er zomaar bij.
Elke dag, keer op keer,
hopend op een beetje zonlicht in m'n leven.
Dat de wereld langzaam warmer werd,
tot er geen haat meer is.
Alleen liefde en begrip!
Langzaam verdwijnen deze gedachten in m'n dromen.
En dan krijg ik het weer koud..
Alleen
Hoe kunnen de wonden in mijn hart helen,
als die vol zit met scheuren?
Ik heb vroeger nooit leren spelen
Daarom wil ik dit laten gebeuren!
Echte liefde heb ik nooit gekend
Heb altijd het gevoel gehad dat ik alleen ben.
Dat is hoe het is en niemand die om me geeft of me mist
Als ik er niet meer ben zal niemand het wat kunnen schelen
Daarom wil ik dat de wonden niet helen.
Het moet zijn zoals het is,
helemaal alleen op mijn begravenis.
Niets wil dan meer
Een gevoel dat steeds weer boven komt,
Dat gevoel doet zoveel pijn,
Het wordt pijnlijker als een soort 'wond',
Het gevoel van eenzaam zijn,
Want in een overvol klaslokaal,
Loop ik door het lokaal heen,
Zie ik de leerlingen allemaal,
Maar voel ik mij alleen,
Dan voel ik weer die pijn,
Die snijdt door mijn lichaam,
Een gevoel ver van fijn,
Waarvoor ik me eigenlijk schaam,
En opeens wil dan niets meer,
Gaat alles zonder reden verkeerd,
Het is niet voor de eerste keer,
Het voelt alsof je je steeds bezeerd,
Maar van binnen breek ik,
Er is niemand die dat ziet,
Alsof ik het zo weg slik,
Toch blijft steeds het verdriet.
En dan?
En dan?
Wat moet ik?
Ik heb niemand, niets,
Waar moet ik dan zijn?
En dan?
Wat kan ik?
Geen vrienden, geen steun,
Waar kan ik dan heen?
En dan?
Wat verlang ik?
Al het onmogelijke, alles wat niet kan,
Waar verlang ik dan naar?
En dan?
Wat ben ik?
Niet mezelf, een buitenbeentje,
Waar ben ik dan gebleven?
Dakloos
Eenzaam en alleen
In een donkere steeg
In het holst van de nacht
Lig jij met een dekentje om je heen
je hebt het koud
En denkt aan goud
dan kun je eten en drinken halen
En aan je gezondheid denken
Nu moet je vechten
Om in leven te blijven.
Niemand om voor te leven
het leven heeft voor en nadelen
dood is makkelijk, leven is moeilijker
maar leven voor iemand die voor jou leeft
of vechten voor iemand die voor jou vecht
kan misschien een voordeel zijn
maar wat als er niemand in je leven is
om voor te leven of voor te vechten
dan is dat een nadeel
die staat geschreven als een feit
Nooit meer alleen
Ik zit in een leven,
eenzaam en alleen,
ik weet niet waar ik me moet begeven,
waar heen,
Ik weet maar één ding,
maar dat weet niemand,
Het is dat ik toch terug naar huis ging,
toch wil ik het vertellen aan iemand,
Ik zit vol verdriet,
voel me verlaten,
niemand die het ziet,
de tranen die ik wil laten,
maar ik huil alleen,
diep vanbinnen,
waar moet ik heen?
waar kan ik op nieuw beginnen,
ik wil hier weg en het liefste vandaag,
maar vordering maak ik maar traag,
nooit meer alleen,
bestaat er zo iets?
wijs mij dan nu de weg erheen,
voor dat ik verdwijn in het niets!
Alleen
Het is een berg van obstakels
geen lichtpunt te zien
en zo zet ik een gezicht op
niemand ziet het verdriet.
Ik zit vaak in mijn eigen wereld
en daar zit het probleem echt,
veel mensen om me heen toch lijkt 't
als ik alleen ben..
Tijd
Geen haast de tijd staat immers stil
De mens loopt mij voorbij
Gek dat ik me zo eenzaam voel
Ik dacht dat wij het waren, ik en jij.
Al die mensen om me heen
en toch zo stil
de klok tikt, is alles wat ik zie
blijven staan is alles wat ik wil
Er tikt iemand op mijn schouder
ik ben niet langer alleen
er moeten komma's in de dag
maar plaatsen kan ik er geen een.
Alleen
ik voel me zo alleen
net zoiets als een steen
ik voel me in mij
niet zo blij
iedereen haat mij
neimand staat aan mijn zij
ik kan er niks aan doen
mijn leven moet met pensioen
ik huil
ik ben gewoon oud vuil
ik ben rommel
iedereen slaat me weg als een trommel
ik hoor er niet bij
want ik ben anders als zij
Zo eenzaam en alleen
Ik zit hier in een hoekje
Eenzaam en alleen
Niemand om me heen
Niemand om mee te praten
Zo alleen
Vrolijk van buiten
Droevig van binnen
Niemand die weet hoe ik me voel
Niemand die weet wat ik denk
Eenzaam en alleen
Nooit een luisterend oor
Zo ervaar ik, IK
Eenzaam en... Alleen
En zo ben ik
Alleen
Toch met al die mensen om mij heen,
voel ik me soms nog wel alleen.
Ik denk dat alles een slechte bedoeling heeft,
En dat er niemand iets om mij geeft.
Hoe krijg ik het dan ook voor elkaar,
Misschien is het ook wel waar.
Misschien ben ik helemaal niks meer,
Denk ik dan keer op keer.
Zijn al mijn kanten dan zo negatief,
Ben ik niet net als hen? Aardig, knap en lief.
Ik moet de mensen die wel eens aan mij denken,
Wel al mijn liefde schenken.
En ook al kom ik wel eens alleen te staan,
Ik weet zeker, hen laat ik nooit meer gaan.
Dat mijn hart huilt.
Niemand ziet wat er in mij schuilt
Ze zien mijn lippen lachen
Maar zien niet dat mijn hart huilt
Ze denken dat ze mij kennen
Gezellig, lief, open, spontaan
Van buiten ben ik de vrolijkheid zelf
Van binnen ben ik één grote traan
De mensen denken dat ze me zien
Maar ze zien mijn 'neppe ik' alleen
Ze kunnen mijn binnenste niet zien
Maar kijken dwars langs me heen...