Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In opgewerkt kort
waar zon en
licht je haar
blondeerde met
zomerse highlights
ving achterkant het
donkere van schaduw
in opgewerkt kort
het was altijd
een sport om de
tegenstellingen
te zien passeren
als juist lente de
confrontatie aan
het uitproberen was
vooral de lang
gebruinde benen
gaven aan het
kapsel de frivoliteit
van het feest
van rokjesdag dat
nog lang bij je blijft
Het fenomeen lach
ik zag
de lach
in je ogen
geboren worden
toen jij bezig
was de tijd
te vertalen in
het schrift
van vandaag
nog even
tappen uit
het gesproken
woord en de
these waarop
jij zo zat te
zweten was
met een dosis
humor gefikst
dat is wat
de laatste
jaren zo
node werd
gemist dat
stukje zelfkritiek
in de evaluatie
van het belang
voor de wereld
ik heb de
conceptie gezien
hoorde humor
geboren worden
kende al de
antithese van
wat het fenomeen
lach de wereld
heeft gebracht
LoL
Oh wat een lol
Ik spot een toverkol
vanonder mijn parasol
"Dáááág toverkol"
Twee trollen en een kol
voeren 'n held rohypnol
Wie ziet hen aan voor vol?
Misschien Interpol?
Oh wat een lol!
maar kijk uit gekke trol
voor teveel propofol
anders val je straks off the wall
Verkeersrufter
Ik heb het met het milieu gehad,
ben met mijn oude auto verdoemd,
want ik mag straks niet meer door de stad,
word ook wel verkeersRUFTER genoemd.
Als ik toch door de binnenstad rag,
dan heet dat uitstootgevend gedrag!
(het is weer de arme mens die boet,
omdat diens auto baan ruimen moet)
Werkdruk
Ik raak op mijn werk totaal geblokkeerd,
wanneer mijn baas er eentje vliegen laat,
waarvan zijn broekspijp fladderen gaat,
en de boel met een knal explodeert.
Zijn hele darmflora is dan van slag,
want er ontsnapt een vreselijke lucht,
waarvan een originele strontvlieg vlucht,
ik noem het uitstootgevend gedrag.
Mocht ik hier de scepter maar zwaaien,
dan ging er een andere wind waaien!
(pffff....dat lucht op)
(het moest er even uit)
Het dubbele glas
zij heeft nu al
de lyriek van
een sopraan
ik bas mijn partij
daarvoor begon
ik onderaan
wij hebben
een koor met tal van
ontbrekende stemmen
maar door de
kracht van ons werk
staan wij samen sterk
we zijn niet elkanders
dissonanten daarvoor
hebben wij twee passanten
die boven de partituur
zitten te snuffelen en
met hun staart kwispelen
als huisorkest
speelt de straat het
dubbele glas is dat waard
hoog geëerd publiek
zijn de buren van de flat
hun gebonk stuurt ons naar bed
Bolletje zwart
ze vinden me raar
als ik tegen het bolletje
zwarte veren praat
dat op mijn schouder zit
wij hebben het
samen heel goed
ook als ik groet doet
zij mij altijd na
het is een zij
dat weten wij na
heel lang leven waarin
zij alles heeft begrepen
mensen klagen dat
zij haar niet zien als wij
duidelijk communiceren
verkeerd kanaal misschien
zij zit mij
nooit in de weg
is er als ik wat zeg
bij onze bezigheden
alleen als ik ga tafelen
schijn ik haar te vergeten
omdat ik van eten houd
krijg ik blijkbaar een black out
Rozige sluimer
we deinen
op de warme golven
van de zomerzon
dromen
koelte en geruis van
zee en strand rondom
het volmaakt
vakantie vieren
klotst tegen pieren
haast en stress
hebben geen vat op het
genieten van ons zonnebad
de idylle is
compleet als stilte
rozige sluimer geeft
totdat een strandbal
uit het niets keihard
knalt op ons glasservies
Hun uitbundig plezier
nooit ben jij echt
de harlekijn geweest
met super felle kleuren
een tikje rommelig
niet erg vormvast
maar wel zo geboren
je ogen prikken
door intense blikken die
onzekerheid doet slikken
het is geen botheid
in benaderen maar
de directe weg
het zeker weten
wat je in het leven
aan samen hebt
het fijnste aan
mijn harlekijn is
je altijd brede lach
zelfs in het donker hier
flitsen oog en tanden
hun uitbundig plezier
Lusje of krulletje
jouw strepen
kunnen hun
recht zijn niet aan
er is altijd nog
een sierlijk lusje
of krulletje te gaan
als een
rebelse lach die
eigenlijk niet mag
maar het staat
als tegendraad actie
recht uit je hart
past bij je
temperament dat
frivoliteitjes kent
nooit ga jij
over de streep maar
het wordt weleens heet
in het
bochtig circuit
van vergeten wie
Haute couture
geluid ritst
bevroren lucht
naar witte opening
scherp tekent
haute couture
patronen in blauw
een zilveren vogel
doorklieft sierlijk
de 50 graden kou
maar binnen
heerst vakantiepret
de landing is al ingezet
op weg naar waar je niet
verantwoordelijk voor bent
eindelijk rust in de tent
De badcel
het was op een warme dag
en mijn vader wilde
een douche nemen.
daar had hij wel erge zin in.
de badcel was in de keuken.
gauw kleedde hij zich uit.
en ging onder de warme douche.
mijn moeder deed per ongeluk
het haakje op de douche
en ze ging boodschappen doen
mijn vader wilde na een tijdje
de douche uit.
en dat lukte niet.
het haakje zat erop.
hij riep naar mijn moeder.
maar die was boodschappen
aan het doen.
mijn vader was wel heel kwaad
en hij ging maar weer onder de douche.
na een tijdje kwam mamma thuis.
en ze bevrijdde mijn vader.
hij was wel heel erg boos op haar.
ik vond het wel heel grappig om te horen..
Verboden touche
het was een
verboden touché
van twee
in een lokaal
een op een
bij open deur
bleek alles mogelijk
zelfs gordijnen
wapperden zijden
in wellustige geur
het hoogpotig
protest kwam van
een verwaand nest
dat haar zin niet kreeg
ook al deed hij zo zijn best
de school protocollen
zijn flink doorgeschoten
in relationele sfeer
alleen met coach en advocaat
kan een gesprek geen kwaad
Mijn muze
ook ik heb
mijn muze lief maar wel
op een heel ander gebied
geen strijkstokkenorkest
dat alom violiert en zo
een riant inkomen versiert
of schilders die
met messen en penselen de
gelauwerde meester willen spelen
ook schrijvers kunnen
met een semi artistieke sof de
goudkraan openen zonder enig plot
waar vele spaanders vallen
hakken kunstenaars hun steen
alleen honden lichten daar hun been
mijn muze zet gewoon de hemel
op een kier en wij dansen en spelen
in volle overgave ons uitbundig plezier
De notenkrakers
bazuinen en
engelenscharen
vliegen elkaar
nooit in de haren
waar trompetten
schallen komt
een aankondiging
die geldt voor allen
als de grote trom
zich roert weet dan
dat de allerkleinsten
al uren zijn gevloerd
minzaam strijken
violisten met
hun stok en lossen
zo hun tekorten op
de dirigent trekt
pas aan de bel als
ook het triangeltje
zich heeft gemeld
de notenkrakers
heet mijn band
waarop u al een
tijdje bent afgestemd
Een ijzeren wet
ik heb in het
jeugdig verkennen
van de ruimte
met tijd gespeeld
hem vooral vergeten
in een gelukzalig
opgaan van beleven
door er gewoon te zijn
pas na jaren
kwamen maanden
werden dagen belangrijk
in hun regelmatigheid
nu tellen we uren
letten op seconden
bij gaan en vertrek
is tijd een ijzeren wet
hij heeft de regie
in ons samen leven alleen
als de wekker is gezet begint
in het donker onze tijdloze pret
Onafscheidelijk
soms weet ik
niet meer wie ik ben
het is alsof mijn
eigen schaduw mij
nauwelijks herkent
ik loop vaak
in het volle licht
kijk voortdurend
achterom of hij
nog wel aanwezig is
laatst bij het
binnengaan was ik
per ongeluk vergeten
hem voor te laten gaan
hij bleef buiten staan
pas veel later
heb ik geweten hoe
dat zo is verlopen
deed de deur wel open
maar de lamp niet aan
toch zijn wij samen
onafscheidelijk alleen
hij wordt erg oud
steeds trager in bewegen
hoop dat hij nog lang blijft leven
Schikten godinnen
wij zijn in de
wolken geweest
hebben daar een
grandioos feest beleefd
in feeërieke
regenboogkleuren
schikten godinnen hun
verleidelijkste geuren
goden bedienden
in puur naturel
het wel en wee van
hun waardige gasten
het orkest deed
zijn hemelse best
iedereen te fêteren
met zijn geliefde muziek
als onverwachte apotheose
begon het plotseling te hozen
wij zijn in allerijl gevlucht
voor de zwarte bui aan de lucht
Heerlijke euforie
ik heb in een zon gekeken
zag schaduwen en handen bewegen
in een feilloze regie van de geest
sloot langzaam mijn ogen
zij maskeerden hun woorden
met steriel latijn en vitaal gaas
zij roesden mijn emoties
naar een vrolijker niveau
kende de valkuil die daarin school
wist dat ik ooit weer zou landen
misschien vloekend en tierend
maar altijd in lieve en warme handen
wilde later niet ontwaken
in heerlijke euforie nog verder slapen
helaas bleken de engelen op
toen zuster truus mij efficiënt en
uiterst snel deed wakker worden
door haar lach met de grote oren
Chagrijn
Daar zit je dan;
Je kijkt naar buiten;
Klote weer (zoals altijd).
Klote dag (zoals altijd).
Jij voelt je rot
en alles om je heen is rot.
Je ziet niet meer
hoe het zonnetje
voorzichtig tevoorschijn komt.
Je ziet niet meer
hoe de regenboog van kleuren
verschijnt
Zelfs àls je keek
zou je het nog niet zien;
Want je hebt geeneens
de moeite genomen
de gordijnen open te doen
Maar zelfs dat
viel je niet op.
't Is jammer dat ik het moet zeggen:
Maar;
Je hebt gewoon een bord
voor je kop.
Over het gedicht:
Voor mezelf geschreven vlak voordat ik uit een diep dal kroop.