Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
We kunnen elkaar niet meer zien
Hey, ik lig weer te denken
Ik weet dat je niet wilt
dat ik aan je denk.
Maar ik heb dit hoofdstuk
nog niet helemaal
kunnen afsluiten voor mezelf.
Het spijt me.
Liefs,..
Donker licht
ooit zag ik jou
even vervagen
alsof je gedragen
werd door donker licht
ik miste het zicht
waar contrasten
altijd vorm gaven
bleef alles beslagen
jouw vervloeien
in ruimte leek een
onomkeerbaar proces door
mijn schreeuw stopgezet
alles werd direct
gereset naar de
laatste werkelijkheid ik
was je gelukkig niet kwijt
door een breuk
in de tijd verloren wij
elkaar uit het oog terwijl
onze liefde niet boog
in een schitterend
aura heb jij een stralend
entree gemaakt terwijl ik
het angstzweet nog draag
In hernemen
je ogen lachen
zacht zing je
een reeds lang
vergeten lied
waarvan het
refrein mij ontroert
alleen je vingers
bezigen het
vouwen van lucht
een kleine
aandachtvlucht
die jou ontgaat
en een lichte
schaduw op
stilte en rust
achterlaat
onopzettelijk
of juist gemaakt
ik zie je
vingers stillen
tussen restanten
die langzaam
uiteenvallend
dansen en hun
kleuren verliezen
in het shinen van
hoogwaardig politoer
in hernemen
verdiept zich je lach
verontschuldigend
voor wat ik net zag
een obstakel maar
niet voor jouw geest
vingers namen het over
het probleem is nu weg
van terug geweest
Nep
Onze vriendschap is wellicht nep,
heb het gevoel dat ik niks voor je beteken,
maar als je echt om me geeft
zal je me ooit wel weer sturen, toch?
Of heb ik het mis?
Of praat je alleen maar met me omdat je je verveelt?
Hoop van niet, maar ik kan niet in je hoofd kijken...
Ben ik je kwijt
Ik geraak je kwijt, het voelt alleszins zo.
Ik ga je missen. Onze band, je aandacht.
Je lach. En je grappen.
De tijden die we hadden waren kort,
maar het had iets, iets speciaals.
Of maak ik het in mijn hoofd het alleen maar zo?
Zoals het begon
Ik wil terug naar de tijd
zoals het begon.
Maar dat gaat niet.
Dat vind ik spijtig.
Ik mis die tijden.
Maar ben bang
dat ik je kwijt ben.
Ik ga je missen.
En ik wacht gewoon
geduldig af tot je me vertelt
dat we elkaar
niet meer kunnen zien.
Liefs...
PTSS
in een onbevangen moment
word ik meegenomen door
dromen en gedachtes
waardoor de realiteit
niet meer tastbaar
voelt, ruikt of hoort
maar dan kunnen
mijn beelden ongestoord
de kern van het verhaal
opnieuw verbloemen
alsof het lijkt
dat het hier en nu
niet meer bestaat
dat is iets
waarvoor ik
dagen lang waak
Sorry
Sorry dat ik zo tegen je deed.
Heb er over nagedacht.
Ik heb te heftig gereageerd.
Wellicht wil je me niet meer zien,
maar ik deed het alleen
omdat ik bang ben dat ik je kwijt ben
ook al voelt het alsof het zo al is gegaan.
Ik mis onze band, de korte tijden die we hadden.
Je lach, je grappen.
Niets is voor altijd.
Liefs M.
De tijden
Onze tijden waren kort, maar heb er van genoten.
Ik ga je missen.
En ik hoop ergens dat je me nog lang niet zal vergeten.
Hoe onze band was.
Hoe we samen lachte om flauwe grappen,
en de manier waarop je naar me keek.
Oh god, wat wou ik dat we elkaar oneindig konden zien.
Maar ik moet de waarheid onder ogen zien.
Niets is voor altijd...
Als we samen zouden dansen
Hopelijk kunnen we samen nog conversaties hebben.
Want ik mis de communicatie tussen ons twee.
Begrijp me niet verkeerd, ik wil je niet onder druk zetten.
Neem alle tijd die je nodig hebt.
Wanneer spreken we elkaar
Wanneer spreken we elkaar weer?
Ik mis je en wellicht mis jij mij niet,
want dit is niet hoe je me ziet.
Je ziet me niet als je toekomstige vrouw,
terwijl jij die enige bent die ik hebben wou.
Afscheid
Terwijl ik hier nu lig, denk ik aan je
en aan hoe onze momenten waren.
Het waren er weinig en wellicht
denk je niet aan onze momenten samen.
Ik denk aan het moment dat ik
op een warme dag op de trein zat.
Kunnen we nog vrienden zijn?
Of heb je me geblokkeerd?
En moeten we allebei apart verder?
Gepluisd
we hebben
paardenbloemen
gepluisd
nooit wetend
waar ooit
die eindeloos
lange adem huist
gezucht om
zorgen die ons
sterker raken
dan we toen
dachten dat
onze schouders
konden dragen
we hebben
geluk gehad
want na een
uitademing
kwam eigenlijk
vanzelf onze
lucht weer terug
corona speelt
een gemener spel
hoe wij ook
ademen en zuchten
nooit zal de saturatie
voldoende zijn om
ons op te luchten
Veilig thuis
jij hebt
de wereld
zien vluchten
uit angst voor
besmette luchten
koos voor
een veilig thuis
beheersbaar
geen entree enkel
op media way
toch kroop
het alleen
zijn vaak op
ze belden toch
knelde die strop
er is wat vrijheid
maar ze pakken te veel
maken jou bang om
met vaart te leven
is dat alles wel waard
Hey..
Hey, ik denk weer aan je
ondertussen dat ik dit typ,
ik denk aan onze vriendschap
hoe mooi die zou kunnen zijn,
maar misschien is dat niet de realiteit.
Want ik hoor niets meer van je.
Ik mis onze conversaties
en de manier waarop je me laat lachen.
Vrienden
Hey, ik ben bang dat je me beu zal raken.
dat ik niks meer voor je ga betekenen op lange termijn.
Misschien is dat ook nooit geweest,
maar ik kan niet in je hoofd kijken.
Het enige wat ik hoop is dat we vrienden kunnen blijven.
Ondanks vele discussies, ik wil je niet kwijt.
Beangstigend
vaag lichten zij
nog op in
matte schittering
draden vol onzekerheid
zijn gegroeid in
lange nachten zonder
stem omdat wij naar
antwoorden smachten
maar formuleren
geeft geen rust
roept alleen maar
andere vragen terug
de snelheid
is beangstigend
zonder oplossing breekt
morgen weer als dag
ik kijk naar
mijn gordijnen die
harder groeien zonder
ooit nog te verdwijnen
maar nu verkoop ik
zekerheden die in een
nieuw bestel door
spanning blijven schitteren
Waterdicht
zwartgallige angst
heeft een lichter
kleurtje gekregen
omdat doemdenken
de laatste tijd
uit vergaande
slijt ineens tot
nieuws is verheven
en doordat
het patina
van de publiciteit
dolgraag de
donkere kanten
van alle emoties
verlicht in hun jacht
op potentiele klanten
stilte regeert
uitgestorven straten
argwaan schijnt
nog wat licht door
gordijnen die men
liever gesloten had
gelaten om eindelijk
echt thuis te zijn
voor het eerst
het lot in eigen hand
de regels volgen
maar helaas zijn de
protocollen niet
waterdicht gebleken
levert corona ons nog
nooit vertoonde streken
Ik lig weer te denken
Hey, ik lig weer te denken aan hoe we aan deze band begonnen,
ik dacht even dat we echt vrienden konden zijn,
maar volgens mij kan dat niet.
Want plotseling begon je over andere dingen.
En het doet me pijn dat het nu zo is tussen ons.
Ik hoop nog altijd op een mooie vriendschap,
en misschien komt die er ook wel, maar misschien niet.
En dat vind ik spijtig, dat we geen zekerheid in het leven hebben.
Grijs perspectief
ik ben in de
mist verdwaald
kan de omgeving
niet meer tot
echt leven wekken
licht glinstert
in duizend kleine
kleuren maar
laat het bestaan
niet live gebeuren
er is geen zicht
in grijs perspectief
waar ieder naar de
goede richting gist en
zo de juiste weg verliest
nooit heb ik de
moed snel opgegeven
weet dat leven ooit
weer kwaliteit zal krijgen
door nu vooruit te kijken