Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Haar verschijnen
wat als
de aarde
invalide wordt
rolstoelt
zonder pad of
planetaire baan
zomaar de
ruimte in zal gaan
zonder vang- of internet
zijn database
op hol zal slaan
gegevens naar de maan
alles heeft
een eigen schaal
de menselijke als normaal
maar ook in groot
en klein zullen er
extremen komen
bizarder dan een
invalide wereld ooit
zal kunnen dromen
toch zal zij nog altijd
menselijke trekjes
in haar verschijnen tonen
Lentegevoel
warm was
de aarde
die zwart rulde
toen jij de
potten vulde
met lentegevoel
je lach
omhulde
scheutig de
eerste groene
krullen in het al
spruitend gewas
je kende
hun kleuren
rook bijna
de geuren in
het planten van
de blauwe druif
zo waren
de jaren maar
dit keer zal
het anders zijn
met de pijn van een
nieuwe geboorte
in een lerend
proces zullen
jouw handen en
woorden wegen
zoeken naar groei in een
fantastische lentebloei
Ik raakte je
ik raakte je
in jouw vlucht
mocht even
aandacht vragen
bleef bij je
hangen voor
een heerlijk
lange zucht
waarin tijd
woorden schreef
die nu nog
in mijn geest
te lezen zijn
waarvan de
emoties voor
altijd bij me blijven
het was de
eerste zucht in
het nieuwe leven
dat jou is gegeven
om ook randjes
zo te maken
dat niemand
eraan blijft haken
Driftig wippend
ik was vandaag
te lang in het
witte walhalla
met bestudeerde
haast passeert
drukbezig elkaar
doktersjas op de
nonchalante toer
stethoscoop en snoer
paardenstaartjes
driftig wippend de knot
zich moeizaam schikkend
het uniforme heeft
gelukkig afgedaan
accessoires geven naam
schoeisel heeft nog
een persoonlijk touch de
zweedse klomp is een must
Geheime datingspel
waar het
gebaar altijd
zo sierlijk was
hapert nu de
gratie van een
ronde waterpas
altijd goed gestylt
tot in een laatst
bewegen werd jou
de hoge graad
van majesteitelijk
met eer gegeven
joyeus in een
verblindende
vitaliteit stralen
ogen en verbiedt
je lach nog altijd
donkere depressiviteit
zonder woorden
kaatsen blikken
ondeugend snel
zij zijn van routiniers
in het al eeuwenoud
geheime datingspel
Haar losse hand
zij drift
zonder gewicht
op de wind
beweegt als
een vogel
in glijvlucht
haar lach
tekent zon
op het strand
kleurt zonder
schaduw een
witte golvenrand
waar gedachten
dwarrelen uit
haar losse hand
ook zij deelt
de database
die schepping heet
kent de momenten
van loaden tussen
cloud en heet zand
Skandeerden fel haar naam
nog hield zij
hun blik gevangen
maar als in een
vertraagde film bleef
hun glimlach hangen
onzekerheid was
al bereikt in de
discontinuïteit van
het anders zo bekende
en soepele protocol
angst lag op de loer
in de ongecontroleerde
decibellen die in de
menigte al bezig waren
koppen te snellen
toen nam zij met
ferme armzwaaien
het gareel weer in
handen liet paniek
in loze ruimte stranden
de adrenaline boost
had geestdriftig
stimulerend werk gedaan
zij zuchtten opgelucht
scandeerden fel haar naam
Beelden
zij voelde in
stenen haar
eigen genen uit
een eerder bestaan
zag landschappen
in het terloopse gaan
onder vluchten
vol kleurrijke luchten
in de warmte van
thuis was er het
ceremonieel groeten
in eindeloos ontmoeten
waarin samen
ervaren waarheen
de stroom van de tijd
ons toen heeft geleid
in tal van talen
verstond babel al
onze verhalen in beelden
die wij konden delen
In nabeeld
zij had
lichtjes in
haar ogen die
nooit leken te doven
in nabeeld
gloeiden en ons
mateloos boeiden
omdat zij ze had
nog hoorde
je deuren
en de treden
van de grote trap
je dacht dat zij
beneden was
ging in controle
zachtjes kijken
maar er gaf
niemand thuis
in dit huis dat
toch zo eigen was
weer boven
zat zij voor
te lezen voelde
jij het warme bed
ze lachte toen
haar ogen keken
het voelde goed om
een geheim te delen
Verbondenheid
jij hebt
de uren
laten stuiten
van binnen
naar buiten
om er ook
nog frisse
lucht en
gezondheid
in te sluiten
gevuld met
creatief
recht uit
het hart in
dansen en
samen zingen
waarbij wij
met verstand
op de nullijn
gaan beginnen
verbondenheid
is manifest
in het geheel
van spelen
er zijn geen
losse delen in
de duurzame
energetische
selfsupporting
die schepping heet
De ideeen tuin
ik ben even
weggeweest naar
het gedachtenland
waar alles van
mijn hand geboren is
in de ideeën tuin
heb ik gestruind
tussen de hypes
en trends die nog
moeten komen
geen vage dromen
maar volop in
ontwikkeling van
virtueel hebbeding tot
lieveling van de media
heb alles zien
ontstaan maar ook
het teloorgaan van
talenten door
jaloezie en pesterij
weer terug keek ik
naar mijn wat bleekjes
evenbeeld en nee geen
geest in die werelden
ben ik echt even geweest
Vlammende pracht
ooit zal jij
in de compositie
van ieder schilderij
de dagen van
je leven lezen
kleuren bekijken
die de zon aan
jouw doeken in
vorm en combinatie
heeft meegegeven
weer in de
stemming raken die
het mogelijk maakte
om in hoog tempo zoveel
moois neer te zetten
ook toen
heeft jouw
innerlijke kracht in je
gulle lach alles al
gegeven wat je had
nog is de verf
niet droog om goed
af te lakken maar geniet
van de vlammende pracht
die jij de wereld al bracht
Stilzwijgend ja
als jij mij
de hand geeft
voel ik de
sterke arm
hoe krachten
samen gaan
in fysieke
omstrengeling
geesten zich
samensmeltend
richten op hetgeen
waar zij voor zwichten
zo kunnen wij
power genereren
om ook het nieuwste
uit te proberen
met een
stilzwijgend ja
de wegen te gaan
die heling beloven
zegen komt
van boven maar
beneden wordt in
herstel de klus geklaard
Bizarre dromen
zij wist
even niet
waar haar
verdriet
gebleven was
grote ogen
zochten de
omgeving af
proberend of
de puzzel paste
nog wilden
woorden niet
komen in dit
samenspel van
bizarre dromen
chaos loerde
van alle kanten
hysterie brandde
al bijna haar
eerste vlammen
toen voelde ze
hoe een warme
hand haar raakte
en van paniek
eindelijk rust maakte
Staande ovaties
jij hebt je gekleed
volgens de laatste
vergeethype in
kleine niemendalletjes
waarvan de kleuren
speels overspringen
van deel naar geheel
alleen je lach is
de constante die
onder regie van je
ogen de dreigende
disharmonie van
schitterende scenes
niet gaan gedogen
sierlijk bewegen strijkt
veel dissonanten glad
je magie pakt stralend de
mooiste combinaties uit
die op de catwalk
onder applaus en gefluit
staande ovaties genereren
Lentebloemen
de sneeuw
smolt zacht
waar jij je
voeten zetten
om de eerste
kleuren op
lentebloemen
te leggen
kleine eilandjes
waar het groen
pril was
opgeschoten
knoppen
door de kou
tussen open
en gesloten
wachtend
op de warme
adem van
je stralende lach
de sporen
lezend die je
al van verre
glinsteren zag
Met lentelicht
zal ik je haren
al met lentelicht
laten stralen
of wat
lieve schemer
voor je halen
als de zon
zijn warmte
heeft gebracht
want de
avonden zijn nog
guur en koud
jouw jaren
tellen niet want
jij leeft zonder oud
in een perspectief
waarin jij liefdevolle
vrijheid geniet
nog altijd speelt
er licht op jouw
tijdloze gezicht
De vroegere ziel
zacht speelde
de muziek
snaarde over
gevoelige delen
van de vroegere ziel
maakte in mensen
emoties wakker die
lang hadden gerust
er was al
een lach uit het
diep onbewust
waar verbondenheid
specie voegde uit
een andere tijd
waarin samen iedereen
nog kon beamen
toen wilden
de woorden weer
komen die vergeten
waren ontstegen
door ze heel vaak
dromend te zingen
op de melodie uit het
hart diep van binnen
Verzengende hel
ik zag je
streepjes helder
zonlicht vlechten
afhechten met
pluisjes tijd
die glinsterend
in warme lucht
kou waren ontvlucht
nog was er
geen patroon van
licht en schaduw
in jouw droom
te ontdekken de
realisatie leek zich
aan de werkelijkheid
te willen onttrekken
maar onder
jouw vingers
speelden wit
en zwart hun
eigenwijze spel
nog zonder zich te
branden aan een
verzengende hel
Bekroont je lach
ik heb de
lijnen gelezen
in je gezicht
gezien wat
de jaren daar
hebben aangericht
kleine en
grote scenes
vetellen hun verhaal
spreken mij aan
omdat ik de tranen
niet heb kunnen drogen
die er in
onmacht en pijn
teveel gelaten zijn
heb de bekende
woorden gehoord
waardoor het niet spoort
maar daar waar
liefde nog
verzachten kan
spant je huid
weer jeugd en steeds
herwonnen levenskracht
bekroont je lach
het boek dat ik te vlug
al dichtgeslagen had