Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Wachtend
Ze hangt uit het raam,
wachtend op die ene persoon,
wachtend voor eeuwig,
uit dat open raam.
Wachtend op iets dat nooit terug zal komen,
wachtend op iemand van wie ze ooit hield,
wachtend voor eeuwig,
uit dat open raam.
Ik kan niet zonder je
het was me overkomen,
en ik liep over van geluk,
kon alleen maar van hem dromen,
waarom gaat het nu allemaal stuk..
ik wil gewoon even bij je zijn,
even in je armen, en je vertellen dat ik van je hou,
bij jou voel ik me zo klein,
omdat ik je simpelweg vertrouw..
Zeg die woorden niet,
slik ze alsjeblieft weer in en neem ze mee dan,
ik hoop dat je ziet,
dat ik niet zonder je kan..
Mijn hartje klopte alleen voor jou,
hard en wild ging het tekeer,
je moest eens weten hoeveel ik van je hou,
alleen doet het nu zoveel zeer..
leef in onzekerheid,
met jou aan mij zij,
hoop dat je mij verblijdt,
blijf alsjeblieft bij mij..
Liefde is alles
liefde is meer dan een woord.
liefde is meer dan een zoen.
liefde is meer dan aandacht.
liefde is meer dan 20 rozen.
liefde is meer dan het zeggen.
liefde is meer dan leven.
liefde is meer dan dan 2 hartjes.
liefde is alles.
De toekomst
Elke dag is een dag met verdriet,
en haast niemand die dat ziet.
Huilend naar mijn kamer, de deur op slot,
het maakt me van binnen helemaal kapot.
Ik voel me niet prettig, ik voel me niet fijn
ik voel de angst, ik voel me klein.
ik kom er wel weer overheen
dat de toekomst beter is houdt me op de been.
want het verleden is slechts geschiedenis
en de toekomst wordt een hele belevenis.
Echte vrienden?
Wie zijn nu mijn vrienden, wie zijn weer mijn maten?
Wie is nou de bitch die me in de de steek zal laten?
Geflashed worden is toch niet wat ik verdiende?
Kijk nu maar goed, want weet wie ze zijn, ja, die echte vrienden.
Vrienden horen voor te gaan
Je wist dat zij hem leuk vond,
Ook al heeft hij jou altijd bemind,
Jij hebt gebroken, het hart van een vriendin,
En nu zit ik er middenin,
Mijn beste vriendin met tranen van verdriet,
Zij verdient dit niet,
Waarom heb je met hem genomen?
Hoewel hij voor jou nooit meer was als bomen,
Donderdag ochtend vond je Kevin nog leuk,
Is er over jou uitgesproken een spreuk?
Donderdag avond had je met Martijn,
Had je dan voor ons allemaal een geheim?
Nog geen maand geleden, Dean was zijn naam,
Naar hem zoekend keek je door het raam,
Een vriendje of een vriendin,
voor jou een vriendje,
voor mij een vriendin,
Je vindt hem niet eens leuk,
Met hem lig jij nooit in een deuk,
heb je verkering om het verkering hebben?
Of durf je geen nee te zeggen?
Dit is iets waar ik mij moeilijk bij neer kan leggen,
al helemaal omdat je haar laat zitten,
En bij hem gaat zitten klitten,
Vrienden horen voor te gaan,
Maar op deze manier zullen zij verloren gaan,
We hebben zo geen medelijden met jou,
Maar toch moet je onthouden dat ik ergens nog wel van je hou,
Toch zul jij onze vriendschap weer moeten terug winnen,
En hem op nieuw laten beginnen,
Geloof in jezelf
geloof in jezelf.
vind jouw eigen kracht.
wat een ander ook zal zeggen,
geef het weinig aandacht.
vertrouw op jezelf.
jij bent goed zoals je bent.
sterker kun je zijn,
wanneer jij jouw krachten kent.
hou veel van jezelf,
want jouw beste vriend ben jij.
wanneer je alles los kunt laten,
ben je gelukkig en ben je vrij.
Buurman
Voor mijn buurman (40 jaar)
Dan hoor je wat hij zegt
Ik heb kanker! Ik ga dood!
Hij heeft tranen in zijn ogen
Maar houd zich groot
Tranen in zijn ogen
Tranen van angst
Die vreselijke dood
Maakt hem 't bangst
Nog twee tot zes weken
Dan zal hij niet meer leven
Dan is hij bezweken
Heeft hij het opgegeven
Heel veel sterkte!!
Ik denk aan jou en je kinderen en vrouw!
Kusje,
Eerste en laatste lachje
Het duurt nog zes maanden
Kindje, voor je komen gaat
Mama had toch zo graag
Met je grote zus gepraat
Rachel, mijn kleine meid
Het doet zo'n pijn
Het was al jouw tijd
Vlak na jouw geboorte
Ik weet nog
Ik schreeuwde van pijn
Toen jij er was, was ik gelukkig
Maar ik mocht jouw mama niet zijn
Nu schopt er een ander kindje
Vrolijk binnenin mij
Maar het doet nog zo'n pijn
Want ik mis iets, dat ben jij
Natuurlijk houd ik van m'n kindje
Dat nog komen gaat
En ik ben er nu al dol op
Voor jou was het te laat
Lieve kleine Rachel,
Jij blijft mijn eerste kind
En ik zal je nooit vergeten
Ik hoor je stemmetje in de wind
Dag kleine Rachel,
Ik sta te huilen aan je graf
Dan denk ik aan de 2 minuten
Dat jij je eerste en laatste lachje gaf
Kusje van mama,
Jij bent mijn prinses!
Wat ik doe
Je weet wat ik doe
Je weet dat ik het lief heb
Je weet dat ik niet zonder kan
Ik weet dat je het niet snapt
Maar je bent wie je bent
En ik heb je lief
Dat is wat ik doe
En ik hou ervan
Veranderd
Hoe komt het dat dit meisje zo veranderd is.
Als ik in haar ogen kijk voel ik een gemis
Tranen lopen over haar wang.
Ze is bang.
De toekomst zal het laten weten.
Of hij haar dan toch zal vergeten.
Zou ze later ook zo ziek zijn.
zou ze ook sterven met pijn.
Ze wilt het niet weten.
De sigaretten lieten het haar juist vergeten.
In haar hart wou ze zichzelf weer terug.
Waarom gebeurt dat niet zo vlug.
Ze huilt nachten lang.
Ze is zo bang.
Ze wou dat het anders was gelopen.
Dat is alles wat ze nu nog kan hopen.
Voor jezelf kiezen
voor jezelf kiezen
wat heb ik te verliezen
geen zin om te praten
ik wil het zo laten
heb het een plekje gegeven
en wil verder met mijn leven
ook al doet het zeer
contact wil ik niet meer
heb afstand genomen
en wil ruzie voorkomen
haatdragend ben ik niet
ook al doet het best verdriet
jammer dat het zo is gegaan
maar ik kan er niet bij stil blijven staan
soms moet je keuzes maken
ook als dat betekent af te haken
mijn gevoel zegt zo is het goed
misschien dat een ander het anders doet
voor mij is het geen vergissing
maar helemaal mijn eigen beslissing
het heeft me erg bezeerd
dus ga ik nu voor mezelf kiezen
dat heb ik geleerd
het kan me eigenlijk niks schelen
hoe een ander hier over denkt
want ik ben door wat er gebeurt is
heel erg gekrenkt
ze hebben mij er mee geraakt
daarom heb ik deze keuze gemaakt
Ik mis mijn kind
Sommigen zeggen; misschien moest het zo zijn
Misschien is het zo veel beter
Maar dat kan niet, want als 't beter was,
Dan deed het niet zo'n pijn
Ik mis mijn kind
En dat doe ik mijn leven lang
En natuurlijk mijn tweede kind op komst
Ja, natuurlijk ben ik bang
Bang om deze ook te verliezen
Om ook te moeten huilen aan haar graf
Ik ken geen enkele moeder
Die graag haar kindje opgaf
Natuurlijk ben ik nog jong
Eigenlijk nog zelf een kind
Zestien jaren oud
Maar dat laat me koud
Ik hou van mijn kindje
Dat overleden is
Het is een intens verdriet
Een groot gemis
Ik hou van mijn kindje
Dat komen gaat
En waar iedereen nu al
Vol vreugd over praat
Rachel, ik mis je, mama's lief
Jij bent mijn eerste, mijn popje
Mijn grote hartendief
Ik kan jou toch niet loslaten!
Welkom mijn kindje,
Trappelend in mijn buik
Ik zal je warm ontvangen
En je al m'n liefde geven
Dag lieve Rachel,
mama's engel en prinses
Ik zal je nooit vergeten
Dag mijn popje!
Kusje mama,
Een leven zonder doel
Ik lieg tegen mijn gevoel.
Doe me voor als iemand anders.
Leef een leven zonder doel.
Als ik me verander ben ik mezelf niet
maar als ik ben wie ik nu ben ben ik ik niet.
Zeg tegen me zelf dat het goed is
maar als ik luister naar mijn hart
weet ik dat dat het niet is.
Dit is een gedicht zonder doel
precies zoals het leven zonder toekomst,
een leven zonder doel..
Het spijt me!
We waren zulke beste vrienden.
Van kleins af aan.
Onze vriendschap werd sterker.
Tot je ziek werd. Je werd zwakker.
Ik verloor je.
Tranen overspoelden alles.
Mijn liefde voor jou
was groter dan voor anderen.
En nog steeds is 't zo.
Je bent uit 't oog, maar niet uit het hart.
Ik had je willen laten zien
dat ik er voor je kon zijn,
In goede en slechte tijden.
Helaas heb ik 't niet aan zien komen.
En ben ik je kwijtgeraakt
zonder dat ik 't wist.
Je werd ingeslapen.
Had ik eindelijk eens beste vriend,
die ik alles kon vertellen wat me dwars zat,
was je op een dag ineens weg.
Ik had geen afscheid kunnen nemen.
Daar heb ik nog 't meeste spijt van.
Dat ik niets had gezegd.
Het spijt me!
x ik hou van je.
Als er geen morgen meer is
Als er geen morgen meer is
Als de wereld stopt met draaien
Als ik helemaal alleen ben
Als niemand mij ziet staan
Als mensen mij voorbij lopen
Dan weet ik zeker
Ik ben te ver gegaan
Ik weet dat ik fout zat
Dat ik het niet had moeten doen
Ik weet dat het mis ging
Maar dat was toen
We kunnen het toch vergeten?
We kunnen het toch verdringen?
Ik doe alles om het goed te maken
Ik zal door elke hoepel springen
Toch weet ik dat het geen zin heeft
Wat ik ook doe de wond blijft
Altijd bloeden
Altijd branden
En dat bloed zit aan mijn handen
Geen sorry helpt dit te genezen
Geen sorry helpt dit te verdwijnen
Maar wat jullie ook van me denken
Ik weet zelf, ook ik ben niet heilig
Wordt het ooit serieus?
Vind je me leuk, of vind je me meer dan leuk.
Ben ik maar een spel, en zeg je straks vaarwel?
Vind je me geweldig, en denk je, dit is echt iets voor mij.
Of denk je bij jezelf, een beetje in bed en daarna ben ik weer vrij.
Toch andere gevoelens, en toch wel heel erg speciaal.
Dan hoop ik dat het de positieve dingen zijn hier in het verhaal.
Nu aan jou de keus, wordt het ooit serieus?
Het einde
Dat was het dan.
Het einde.
Je moet nu gaan.
Op naar het volgende meisje.
Ik hoop dat ze je net zo gelukkig maakt als ik probeerde.
Blijkbaar was het niet genoeg..
Want je gaat.
Zonder mij..
Zoveel dingen die we fantaseerden.
Waar nu niets van komt.
Zoveel mooie momenten.
Die nooit meer terug komen.
Je hebt me namelijk niet meer nodig
voor nog meer mooie momenten.
Die beleef je wel met iemand anders.
Weer zonder mij.
Ik kan me geen leven zonder jou voorstellen..
dus alsjeblieft nog één ding..
Vertel me hoe ik dan moet leven?
Het is allemaal zo kil..
Ik voel me klein.
Samen waren we sterk en konden we de wereld aan.
Onze liefde samen..
Al zou de wereld vergaan.
Wij hielden ons hoofd boven...
Vol met liefde voor elkaar.
Jammer dat het nu over is..
Dat je nu gaat.
Ik wil met je mee..
maar ik ben te laat..
Ik gun je het beste,
wil dat je een gelukkig leven leidt.
Met een brok in mijn keel zeg ik:
Ookal is het zonder mij.
Erge ziekte
ik voel me niet lekker.
ik heb buikpijn.
1 jaar lang loop ik eral mee
en steeds is het opstipatie.
tot 13-3-9 ik viel flauw op school.
het ging niet meer in ziekenhuis gelegen
bleek het die vervelende rot ziekte te zijn
waar iedereen maar aan dood gaat.
geen jaar meer hoogstes 2 maanden
hier mijn gedicht/verhaal :
Waarom krijg ik het?
waneer ga ik dood?
wanneer moet ik julie verlaten?
vragen spoken door me hoofd!
maar geen antwoord zit er in me hoofd
herriner me zoals ik was
zoals het vrolijke meisje
de bitch van de klas.
altijd haar woordje klaar
herriner me zoals ik was
toen ik alles nog kon
die ziekte maakt me leven kapot
nog 2 maanden te gaan
voordat ik hier ver van heen ga
een rustig plekje een eigen huis
waar ik niet hoef te vechten voor me lichaam
mijn dierbare zal op me wachten
mijn mijn dierbare hier zal ik nooit vergeten
alle goeie en slechte dingen wat ik heb gedaan
zullen me altijd bij blijven
ik blijf bij julie dag en nacht ik zal julie nooit vergeten
als julie dat maar weten.
denken julie ook in goede tijden aan me ?
maar ook in slechte tijden !
11-07-94 ben ik geboren
en in juli 09 zal ik mijn rust plek op zoeken
dit is mijn verhaal dat ik kk heb
het is niet goed ofzo iets
maar wil toch even iets op internet zetten
nu het nog kan!
[19-07-2001, Administrator]
Uit respect voor de mogelijk inmiddels overleden schrijfster en haar haar familie is dit gedicht niet aangepast en zal nooit verwijderd worden.
Nooit meer alleen
Ik zit in een leven,
eenzaam en alleen,
ik weet niet waar ik me moet begeven,
waar heen,
Ik weet maar één ding,
maar dat weet niemand,
Het is dat ik toch terug naar huis ging,
toch wil ik het vertellen aan iemand,
Ik zit vol verdriet,
voel me verlaten,
niemand die het ziet,
de tranen die ik wil laten,
maar ik huil alleen,
diep vanbinnen,
waar moet ik heen?
waar kan ik op nieuw beginnen,
ik wil hier weg en het liefste vandaag,
maar vordering maak ik maar traag,
nooit meer alleen,
bestaat er zo iets?
wijs mij dan nu de weg erheen,
voor dat ik verdwijn in het niets!