Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ons laten worden!
Iets heeft ons laten worden
Iets heeft ons laten zijn
Iets heeft ons laten voelen
De fijne dingen en de pijn
Maar veel vragen zijn meegekomen
Wie was er het eerst; een kip of ei?
Hoe is de 1e mens geboren?
Waarom leven wij?
Er zijn maar drie dingen
zeker in het leven
Je wordt geboren,leeft en sterft
Antwoorden blijven om naar te streven...
Je laatste beetje.
Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje.
En alle beetjes die je stierf,
T,iS vreemd maar die vergeet je.
Het is je dikwijls zelf ontgaan,
je zegt ik ben wat moe.
Maar op een keer dan ben je,
aan je laatste beetje toe.
Leven en dood.
leven en dood
Het leven is rusteloos
En de dood bewusteloos
In het leven loop je op een lijn
En doet dood daarom veel pijn??
Ik begrijp nie waarom
En iedereen zegt "daarom"
In het leven af een toe een lach
Wat bij de dood niet pas
En alles moet
Iedereen heeft dan pas medelijden
Terwijl ze daarvoor had te lijden
Wij als nabestaande moeten verder leven
Misschien nog maar even
Toch duurt dat te lang
Wij zijn niet meer bang
Nog even wij zijn zo weer bij haar
Over een aantal jaar
Nog een dag
Met weer een lach
luf yha oma zal jij nooit vergeten
Uitgeput
waarom kan ik niet tevreden zijn met wat ik heb
waarom wil ik altijd meer?
waarom heb ik nooit wat geleerd?
waarom zeg ik nooit wat?
waarom heb ik nooit wat te vertellen?
waarom als ik wel wat zeg, kwets ik iemand?
waarom kan ik niet van mensen houden?
waarom kan ik me niet voor ze interesseren?
waarom moet ik dit allemaal meemaken?
waarom heeft God dit zo uitgedacht?
Waarom moet juist ik al die dingen verdragen?
waarom moet ik steeds maar weer zien te overleven?
waarom moet ik mijn lichaam het zien opgeven?
langzaam zie ik mijn lichaam afbreken
ik kan het gewoon niet meer...
ik ben op, uitgeput, ik wil niet meer..
ik wil niet meer proberen, ik ben ben op.
De mensheid zelf!
*** De mensheid zelf ***
Lastig om te weten wat andere denken, voelen of horen
lastig om te vragen aan een vreemde om wat hulp
het zou niet hoeven maar de mens heid is bang
bang voor elkaar, bang voor zichzelf
zodra je het vertrouwen in de mens verliest
verlies je het vertrouwen in je zelf
Vogels
Ze ontnemen hun vrijheid,
hun vrijheid om te vliegen waar ze willen,
om naar hun gespartel te kijken...
Vogels, de V van vrijheid en van Vogel...
Zijn ze vrij?
Nee, dat zijn ze niet.
Want mensen die alleen aan hun eigen genoegen denken
nemen hun vrijheid af.
Maar toch zou ik een vogel willen zijn.
Dan zou er nog een kans bestaan
om weg te vliegen, voor even of voor altijd...
Naar de zon, naar de dood.
Zij hebben nog de kans...
Zo zal het heel het leven gaan.
Een lach en een traan, zo zal het heel het leven gaan. Het leven is niet altijd eerlijk, al lijkt het nog zo begeerlijk.
Een traan bij al het verdriet, want dat verdien je eigenlijk niet. Een lach bij al het mooie, als cupido met pijltjes is aan t gooie.
Het leven kan zo mooi zijn, maar soms doet het ook pijn. Als mensen elkaar bedriegen, en voor t minste elkaar beliegen.
Maar als men van elkaar houdt, en elkaar ook echt vertrouwd. Dan schijnt er een stralende zon, ik wou dat ik het u geven kon.
Op een dag
Op een dag zul je me vragen van ik hou ..
van jou of mijn leven ..
ik zeg dan mijn leven ..
huilend loop je weg ..
zonder te weten dat jij mijn leven bent...
Ik
"ik"
"ik" keek in de spiegel
"ik" dagt ben "ik" dat
dat ben "ik" niet
"ik" schaamde me kapot
dat was "ik" niet dat was
mijn spiegelbeeld
Waar moet ik zoeken
**Wereld vol verdriet**
Waar moet ik zoeken in dit ellendig leven
om het me enigzins vreugde te geven
mijn dromen zijn maar dromen
ik vraag me af of ze ooit nog uit kunnen komen
In deze tijd van haat en nijd
van materialisme
van ieder voor zich
een harder wordende maatschappij
nee, deze wereld maakt me helemaal niet blij
Ik ben zo teleurgesteld en zo verdrietig
Ik ben zo klein, ik ben zo nietig
Ik ben zo kwetsbaar
het is ook voor anderen voelbaar
ze pakken me
en vertrappen me
slaan wonden op mijn ziel
mijn kans van leven is nehil
Waar moet het heen met deze wereld
vol van ellende verdriet en pijn
een wereld vol talloze zorgen
waarin je niet eens jezelf kunt zijn ?
Je zoekt soms..
je zoekt in het leven een beetje geluk,
want soms ben je dat even kwijt
verdwaal je in dromen, je wilt het weer terug
je leeft in die onzekerheid
en dan praat je maar wat tot de sterren
vraagt ze of er een engel bestaat
die je helpt het geluk te vinden
zodat jij het verdriet achterlaat
Ogen.
Ogen
Ogen zijn bronnen van licht en van vreugd,
Ogen zijn bundels van macht en deugd,
Ogen die glanzen en glimmen van macht,
Ogen die draaien en tollen van smacht,
Jouw ogen zijn de poorten van jouw verlicht hart.
Het leven.
Wat zou het leven zijn,
als ik jou niet mocht verwarmen.
Wat zou het leven zijn,
als ik je niet mocht kussen.
Wat zou het leven zijn,
als ik jou warme lichaam niet tegen de mijne kon voelen.
Wat zou het leven zijn,
als ik je niet mocht strelen.
Wat zou het leven zijn,
als ik JOU niet had!!!!!
Wie zegt.
wie zegt dat er geen wonderen gebeuren
die heeft nog nooit een boom in bloei zien staan
Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren
die heeft nog nooit de zon zien ondergaan
Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren
heeft nooit de schoonheid van een roos herkend
Wie zegt dat er geen wonderen gebeuren
heeft nooit gezien hoe lief je voor mij bent
De wereld.
Waarom?
Dat is de vraag
Gewoon
Is het antwoord
Ben je niet snel
Dan ben je traag
Doe je anders
Ben je ontspoort
De wereld is plat
De wereld is rond
Als je uiteindelijk zweeft
Sta je met beide voeten op de grond
De lucht is levendig
Stilte doet pijn aan mijn oren
Ga je weg, wil je terug
Als je blind bent kun je niet horen
De wereld is rond
De wereld is plat
Heb je besloten iets te doen
Of blijf je zitten op je gat?
Ach nee, ach ja, ach gut oh gut
Ben je zielig, das pas k*t!
Het leven.
Ik haat het houden van
Ik hou van het haten
De tegenstrijdigheid hiervan
Zal ik in het midden laten
Want in het duistere van het licht
Achter de psychedelische impulsiviteit
Is de helderste, mooiste ster
Als een vuurvliegje verdwaalt
Nooit dichtbij, noch ooit ver
Dat is wat het vloeiend bloed verhaalt
Eens creëerde ik een reine ziel
Nog voor ik in schaduwhanden viel
Ik was verbijsterd over mijn onsterfelijkheid
Een eindloos leven
Maar de dood nog lang niet kwijt
De eeuwigheid
Het klonk zo mooi
Maar plomp vertaald
Oneindig in een gouden kooi
Je volgt niet meer het pad van het leven
Leven wordt je onbekend
Door je ziel aan de dood te geven
En alle heilige regels schend
Ik zal nooit rusten in het madenbed
Eeuwig dwaal ik rond
Kruipend door een duister berouwvol ballet
Ik ben verdoemd te rotten boven de grond
Wat is dat nou
Wat is dat nou, waarom...doe ik bij jou altijd zo raar
Wat is dat nou, waarom...ben ik bij jou zo een gevoelige snaar
Wat is dat nou, waarom...voel ik tussen ons zo een sterke band
Wat is dat nou, waarom...wordt ik bij jou soms zo dominant
Onmacht en boos.
ONMACHT EN BOOS
Mijn gevoel is leeg,koud en boos.
Mijn leven wordt bepaald door onmacht.
Nietm,n gevoel kunnen tonen.
En vooral niet aan m,n gevoelens komen.
M,n lichaam zegt Ja,mn gevoel komt ver daar na.
Iemand die je in de weg kan lopen.
Die jou totaal kunnen slopen.
Woorden schieten dan vaak te kort.
Een gesprek zonder happy end.
Je raakt er zo langzaam aan gewend.
Vluchten in je zelf heeft geen zin.
Maar toch sta je er met je beide benen .
Midden in .
Onmacht is een hard gelach.
De waarheid herkennen dag bij dag.
Zelf zien te overleven.
En er niet aan toe te geven.
Dat is waar ik na streef.
Niet jezelf weg cijferen.
Maar GENIET erven en LEEF .
Waarom liefste
Waarom liefste wil je woorden
en mij dwingen tot een lied ?
Liefde gloeit in stille dingen.
Liefde leeft in woorden niet.
Liefde zucht in onze harten,
in ons saam gedragen zeer.
Wat wij hoopten en verwachtten.
Wat mijn lief is liefde meer?
Liefde leeft in grijze haren.
In elke rimpel van onze huid.
Al die jaren, onze kin'dren,
stralen toch die liefde uit.
Waarom dan tot woorden dwingen
en mij smeken om een lied?
Liefde gloeit in stille dingen.
Liefde leeft in woorden niet.
Chaos.
..::Chaos::..
De Chaos in mijn hoofd,
is als de stilte daarbuiten
Waarom is er niemand,
die mij even terug kan fluiten?
Die mij terug kan halen,
uit dat dal van verdriet.
Ze kunnen dat wel,
maar doen het niet.
Niemand die echt weet wie,
en hoe ik ben van binnen.
Ze kijken alleen naar de buitenkant,
en denken daar
een hoop kennis mee te winnen.
Waarom ziet niemand hoe ik mij echt voel?
Waarom ziet niemand mijn eind doel?
Waarom doe ik mij anders voor,
en kan ik niet laten zien,
hoe ik echt ben?
Gewoon.. omdat niemand mij echt kent.
Er is alleen chaos, chaos in de wereld,
chaos in de lucht,
chaos op aarde,
en chaos in mijn hoofd.
Ik kan alleen maar zitten,
zitten als verdoofd.
En wachten, wachten totdat het overgaat,
wachten totdat het stopt.
En ik probeer maar niet te zien,
dat dit het echt is,
mijn lot.
Want ik geloof niet,
dat ik me altijd zo kan blijven voelen.
En de tranen maar aan
een stuk door blijven vloeien.
Het moet toch ooit stoppen,
de pijn en het verdriet.
Dat blijf ik maar herhalen,
maar het stopt gewoon niet.
De chaos, de rode en zwarte vegen
die maar door mijn hoofd
blijven vliegen.
En ik, ik blijf maar tegen jouw,
en tegen mezelf liegen.