Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Voorbijgaande benen
ik heb een
nieuw fotoboek
gepakt waarin ik jou
op het gladde papier
visualiseer in een paar
spraakmakende scenes
zoals de boom die jij
vasthad aan de bast
met die lange treurende
takken en jij hoopvol
kijkend naar het nest
waar de kleinen wachtten
het bankje dromend
aan de vijverkant met
waggelende eenden en
voorbijgaande benen op
hoge hakken in grint bij zon
die blond nog mooier vond
het onverwacht
ontmoeten van je lach
die schitterende ogen zag
in een gezicht dat
zomerschaduw bruin heel
eigenwijs de wereld bezat
In volle verleiding
je ogen zijn
zacht en warm
als een kolenvuur
in rood blauwe gloed
na een onverwachte
tik verschuift de
massa en vonkt er
wit en sneller licht
waarbij jouw
gezicht het zonnetje
krijgt waar jij zomers
altijd voor zwicht
een lieve scene voor
de open haard waar zonder
woorden zoveel liefde
door de schoorsteen gaat
pas als behaaglijkheid
de juiste stemming
sfeer en temperatuur
zullen hebben bereikt
rolt tijd in lieflijke
verrassing het warme
stoeitapijt in volle
verleiding voor ons uit
Lachte lieve stemmen
je lachte
zachte geluiden
van lieve stemmen
niet gestileerd in
woorden en zinnen
maar met een
warm en liefdevol
timbre van binnen
pas later
spraken je ogen
met het licht
van de zon waarbij
vanzelfsprekend
stralende liefde
in alle kleuren
schitterde en blonk
het is geen
show die jij
in lichaamstaal
laat zien juist in
puur leven kun jij
iedereen dat geven
waar zij in eigen
taal om vragen
verstaan en
eindelijk begrepen
worden in samen
als partners dingen
doen zoals groeien
in ragfijn groen
waar bloeien een
beletsel zal zijn
Vleugel gevrij
ik heb
de bloemen
in je voetsporen
zien groeien
zij markeerden
in bloeien
het pad van wij
nog vaagjes
naastgelegen
wat wilde
vegen verwaaid
en ongebaand
in een naamloos
tegenstreven
waren ooit
een stel uit
chaos en obstakels
verbinding was
er wel maar nooit
iets van een door ons
gedragen perspectief
wij waren vrij
de wereld nabij
aan onze voeten
wij ademden dat
ongebonden zoete
in vederlicht
vleugel gevrij
Op topsnelheid
ik heb je
geschapen
uit de mooiste
stukjes die
een puzzel
hemels maken
niet in een
zesdaagse en
dan de zevende
dag een
noodzakelijke
rustpauze vragen
maar levenslang
kijken en in die
tijd vergelijken
of de expressie
van leven echt
alles heeft gegeven
geen beeld
maar wel in
het leven staan
met interacties
vol emoties op
topsnelheid gaan
een actiemodel
zijn tijd ver vooruit
met bliksemde ogen
en een lach waarna
de hemel voor
eventjes is gesloten
Jouw lach
je hebt het
leven gewogen
negatieve lijnen
verbogen om
in balans te blijven
kende het peilloos
diepe ravijn
voelde de greep van
verwurging nabij
in uitzichtloze tijden
tussen het werk
van je handen en
de blikken in je
ogen heb jij liefde
gegeven in mededogen
het heeft je gesterkt
de rug gerecht
jouw aanpak was
uiterst subtiel voelde
zo grandioos echt
het was jouw lach
die ons de weg
heeft bereid met het
perspectief wij hebben
elkaar eindeloos lief
Vrouwelijkheid
ik zag
in je lach
het kloppen
van je hart
lippen welfden
in rood de
kracht die jij
van binnen had
gebogen lijnen
verfijnden de
intensiteit van de
liefde die jij gaf
in het zwoel
van je ogen ben
ik voor jou tot in
het stof gekropen
niet onderdanig
maar vol adoratie
van jouw lieftallige
vrouwelijkheid
Het zee blauw
waar jij
ook ging
er hing altijd
een frisse
bloemetjesgeur
waarbij jouw
lach de letters
vormden van
kleur en geslacht
die deze geur gaf
significant was
de kleur die ook
overeenkwam met
die van je ogen in
het zee blauw beloven
Jouw shine
je krulde
verguldde met
schoonheid
de mooiste bogen
die jij met liefde tot
kunst wilde dopen
jouw shine
zorgde voor
kleur vorm
en weerkaatsing
in een volmaakt
spiegelend bewegen
in de eenheid
van leven met
geven en nemen
ben jij een groter
monument dan
ik ooit heb gekend
Veertjes
jij hebt in
een vorig leven
ooit voor engel
gestudeerd toen het
vliegen verleerd
bent op zeker
cum laude
gepromoveerd
in het aanschijn
van de heilige heer
niet dat ik
daarop lijk maar
ben wel geschapen
naar zijn schitterend
beeld en vergelijk
mijn rechter schouder
is jouw vaste plaats
omdat alles wat links
is ook altijd langs
die weg moet gaan
ik laat de laatste
tijd vaak mijn handen
door de haren gaan dan
vallen er ook best
veel veertjes omlaag
Jouw warmte
het licht
is afgenomen
net als de
schaduwen
van je dromen
je bent eindelijk
de kleine lettertjes
tegen gekomen
die jou vroeger
met angst beloonden
met jeugdige
speelsheid heb
jij die bestreden jn
jouw lach weerklinkt
een vrolijk heden
ondanks mooie
zomers donkeren
de maanden en
doet de tijd zich
steeds meer gelden
de nieuwe helden
zijn al opgestaan
niemand weet de weg
maar jouw warmte
laten wij nooit gaan
Een lach vol sjans
in geschoren
groen geurt
het gras naar toen
jij in je
blote voetendans
een lach vol sjans
armen die nog
verder reiken dan
ogen willen kijken
de wereld in
een felle draai
sensueel vonkt fraai
waar adem het
gemoed overstijgt kust
stilte het vermoeide lijf
tot hakken
weer uitdagend hun
opzwepend ritme klakken
en blikken
kaatsen in elkaar
bewegend behagen
Het bankje
we droomden
liepen als vanzelf
het pad op van deze
geweldige zomer
op zoek naar
wat stukjes geluk
de bomen kleurden
toen nog in groen
je lach tussen
bloesemende ogen
het herfstig tafereel
toont nu teveel geel
het bankje voor rust
met het kapotte plankje
gaf de smaken weer
terug van hartstocht
en haast liefhebben
ging vaak veel te vlug
waar we ooit in een
wolk van vlinders
elkaar eeuwige
trouw beloofden is
de laatste pauwenoog
net weggevlogen
Wit van de bruid
in het wit
van de wereld
speelde licht
in kristallen
brak op het
raakvlak en
vuurwerkte in
megakleur zijn
rechtlijnigheid
de schittering
plezierde het
kind door de
klimmende zon
die in warmte
won van de kou
kleur transformeerde
tot weerkaatsing
van hemel in blauw
nu dansen
stroompjes
met twinkelend
jeugdig geluid
in hun kersverse
bedding de
wereld ontdekkend
zonder het wit
van de bruid
Betoverd
ik lijk gevangen
in een hype
over hangen
de kale schuur
met een touw
om mijn nek
word ik gek
heb alles
wat ik wil
niet in de goede
volgorde maar
gemiddeld toch
wat meer dan
een ander wenst
alleen in geluk
scoor ik geen
tevredenheid
en dat ligt
echt niet aan
een grote mate
van hebberig zijn
ben altijd
betoverd door
liefde geweest
meer en mooier maar
in het feest van leven
heb ik mezelf veel
te vroeg weggegeven
Hitte zonder regen
ik heb de bloemen
in het gras geteld
ik schrok ervan ze
waren iel en kort
zag dat de
diversiteit in
het groen compleet
verdwenen was
ooit was het een wei
waar de insecten
dartelden en zoemden
op een warme zomerdag
en wij de mooiste
bloemen plukten
ze tot slingers regen
om aan elkaar te geven
idyllisch waren
die taferelen maar nu
ligt alles te vergelen
in hitte zonder regen
In deze seance
ik hoorde
je stem in
zachte muziek
een hand streelde
mijn haar op de
rand van dromen
ik wist dat
jij zou komen
het was voorzegt
ook voor de muziek was
al een bijrol in deze
seance weggelegd
het was geen mystiek
uit onbekende verten
die mistig schimden
maar een gewoon
menselijk contact in
gezamenlijk dromen
we voelde warmte in
een tintelend ervaren
waar zachtheid spanning
rondde in energieën
die in extravagante
kleuren vurig paarden
later opgelicht
uit het aardse bed
van de kleine beperking
zij lieten ons met een bijna
hemelse glimlach naar
ons eigen nirwana gaan
Terughoudendheid
jij hebt mij
een heel leven
kleine stukjes
warmte gegeven
je deelde niet
alleen met mij
maar met zovelen
geluk kregen wij erbij
jouw presentjes
wisten de juiste tijd
maakten geen keuzes
kenden noodzakelijkheid
jouw hart voelde
waar de spanningen
langzaam opliepen
nog zonder misbaar
jouw blikken
netwerkten en
streelden ongemerkt
wat grotere ego's daar
het waren banden
die samen zijn gesmeed in
de hitte van het moment dat
geen terughoudendheid kent
Dit wondertje
mag ik je hand
gewoon om even
vast te houden
de warme binnenkant
een stukje van je lach
die jij mij liet zien
toen ik je toch nog
heel plotseling zag
totaal onverwacht
trad uit een samenloop
van omstandigheden dit
wondertje in het heden
mijn hart sloeg over
toen jij er was en
alles weer jouw
stralende liefde gaf
volmaakt is het
enige woord dat past
als wij samen zijn voelt
de wereld eindelijk af
Kleine wondertjes
ik heb je pas
aangesproken
in je tweede leven
toen je het eerste
vergeven had in
herwonnen vrijheid
waar woorden
de muziek kleurden
zinnen de melodie
gestalte gaven in
een zich steeds
vernieuwend refrein
dat zong van
zon zomer en
warme liefde om
net als regen en
kou weer immens
van te genieten
recht uit de hemel
in samen delen
waarbij leven alle
niveaus showt met
kleine wondertjes in
een gelukkig bestaan
in de flow van
intens vertrouwen
konden wij allemachtig
veel van elkaar houden
ja zonder een dissonant
ook die koos onze kant