Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Niets zonder jou
Het is moeilijk voor me om je te vertellen dat ik van je hou
Terwijl ik over je graf gebogen sta
En ik weet dat ik je stem nooit meer zal horen
Waarom heb je me verlaten
Waarom kon je niet gewoon blijven
Want mijn wereld is niets, zonder jou
Nu weet ik niet meer wat ik met mezelf aan moet.
Nooit meer..
Het voelt nog steeds raar,
om te weten dat jij er nooit meer zal zijn.
Enkel in herinnering en onze harten.
Nooit meer een lach van jou ontvangen,
nooit meer jouw stem horen klinken,
nooit meer jouw armen om me heen.
Waarom haalde God jou hier weg,
waarom gaf hij jou die ziekte?
Nooit een antwoord op mijn vragen.
Ik mis je zo hard, jij was de enige die me verstond.
En alweer rolt er een traan over mijn wang.
Ik weet, we hadden vaak ruzie maar toch, we gaven om elkaar.
Ik om jou, jij om mij, en dat blijf ik doen omdat jij het bent.
Ik wou dat ik je sorry kon zeggen, voor alles.
Ik zie je later hierboven en dan praten we alles uit.
Ik mis je, Maarten!
Speciaal plekje
woorden schieten te kort
zo'n groot verdriet
'k weet het allemaal even niet
het is zo onbegrijpelijk
jouw vrolijke lach
jouw enthousiasme
jouw lieve koppie
'k zal dat nooit meer tegen komen
toch weet ik dat je hier nog ergens bent
dat je ons allemaal kan zien
dat je lacht om onze rare fratsen
en met ons mee leeft als er iets is
nou lieve joost, ik zal je zeggen
'k zie jou ook elke dag
misschien niet in levende lijve
maar...
wel in dat speciale plekje in mijn hart
en dat zal er altijd blijven
Simon
Ik huil om de stilte na jouw bestaan,
het verdriet, dat er geen afscheid was
Ik huil omdat jij zo eenzaam bent gegaan,
omdat de dood jou zo plotseling heeft verrast
Ik huil om jou, die zo van het leven hield,
de zon en de warmte op jouw gezicht
Ik huil, want jij leefde intens en zo bezield,
nu leef je verder in mijn gedicht
Ik huil om jou, door de dood gevangen,
en voel de leegte van geen afscheid
Ik huil om de pijn van mijn eindeloos verlangen,
alleen mijn tranen volgen jou in de eeuwigheid.
Simon, ik hou van je.
Morgen
Morgen weer een dag zonder jou.
Weer een dag zonder jouw lieve lach.
Zonder jouw handen die me omarmen.
Zonder die ogen die me diep van binnen raken.
Je bent er niet meer.
Maar je liefde zal er voor eeuwig zijn.
Die stoel die van jou was.
Die stoel die nu leeg is.
Voor eeuwig.
Wij, die het zo goed met elkaar konden vinden.
Wij, die elkaar zo graag zagen.
Die wij zal er voor altijd blijven.
Oma, ik mis je
lieve oma
je bent op moederdag dood gegaan
maar in mij hart blijf je altijd bestaan
waarom ben je weg gegaan
ik mis je zo erg
ik wil dat je terug komt
ik kan niet zonder jou
omdat ik veel van je hou
Zwart
jij had nog zo'n fantastisch leven,
maar dat jij er nu niet meer mag zijn
doet nog steeds ontzettend pijn.
Mijn leven is nu zwart,
maar je bent voor altijd in mijn hart
Als tranen een trap konden bouwen
niemand ziert de pijn
altijd houden van
maar nooit meer bij je zijn
als tranen een trap konden bouwen
een herinnering een brug
dan klom ik naar de hemel
en bracht ik je terug
lieve opa...
Die ster
Nog heel soms voor het slapen gaan,
ga ik even voor het venster staan.
dan denk ik aan Gwennie,
hoe het met haar is gegaan.
toen die avond met die sterren.
Die allang niet meer bestaan.
Wist je toen al dat je dood zou gaan?
Ergens tussen venus en de grote beer,
staat een ster die, al bestaat hij dan niet meer.
Nog heel goed is te zien
en wie weet misschien
is die ster....
Zonder hem
ik zit in ’t donkere licht
en tranen glijden langs mijn gezicht
zo vaak hebben ze het tegen me gezegd
zo vaak hebben ze 't me uitgelegd
maar geloven, wil ik niet
ik heb zo'n verdriet
ik wou hem niet kwijt
ik wou dat hij bij mij bleef voor altijd
mijn leven is nu gewoon vernield
omdat ik zoveel van hem hield
zonder hem kan ik het niet aan
ik kan alleen niet verder gaan
kon ik maar voor altijd hem je zijn
oh, wat doet dit ongelooflijk veel pijn
na al die tijd besef ik nu pas
wat hij eigenlijk voor mij was
de wereld was mooier met hem erbij
hij was mijn zon, hij maakte me blij
maar, nu is hij verdwenen
en iedereen moet afscheid van hem nemen
maar afscheid nemen kan gewoon niet bestaan
en langs mijn gezicht glijdt weer een traan
Vang één traantje
Vang één traantje
Vang één lach
Hou ze bij je hart
De hele dag
Niemand kan begrijpen
Hoe het voelt
Ik kan niet bepaald zeggen
Ik weet wat je bedoeld
Vang één kusje
Vang één hand
Hou ze in gedachten
De hele dag
Ik heb voor je gehuild
Ik heb voor je gebeden
Ik heb je nooit ontmoet
En niet voor je gestreden
Je zal nooit mama zeggen
Of tante Evelien
Ik zal je nooit vasthouden
En zelfs niet even zien
Dus vang van mij een traantje
Vang van mij een lach
Vang van mij één kusje
Dan zeg ik je gedag
Slaap zacht lief engeltje
Je hebt wel echt bestaan
Je moest alleen veel te vroeg
Gaan daar waar wij ooit gaan
Spoel maar weg
Spoel maar weg met al je tranen
Spoel maar in de rode zee
Waar ga je heen met al je vragen
En wie gaat er met je mee
Alles was al uitgestippeld
Heel je leven vanaf dit moment
Maar jij kon niet langer blijven
Gezien jij niet compleet bent
Spoel maar weg met al je tranen
Spoel maar in de rode zee
Waar ga je heen deze dagen
En wie gaat er met je mee
Misschien was het dan toch beter
Jij was vast niet echt gezond
We hadden op je gehoopt en gewacht
Totdat jij nu verder kon
Als jij dan, zo klein als je bent
Een plekje in de hemel krijgt
Als een engeltje van liefde
Bewaar dan ook een plekje voor mij
Broertje
Als ik 's avonds lig in het donker.
En bittere tranen huil om jou.
Dan stroomt mijn hart over van liefde.
En zijn mijn gedachten alleen bij jou.
Als ik 's avonds lig in het donker.
En zo'n heimwee heb naar jou.
Dan wil ik het wel uitschreeuwen.
Om jou, mijn kleine broertje, waar ik veel van hou.
Als ik 's avonds lig in het donker.
En mijn hart doet toch zo'n zeer.
Dan weet ik mijn lieve broertje.
Wij zien elkaar ooit weer.
Wellende tranen, in mijn ogen.
Zoute tranen, over mijn gezicht,
Stromende tranen,die maar niet willen drogen.
Druppelende tranen, op mijn gedicht.
Rollende tranen, aan een stuk maar door
Bittere tranen, om jou mijn broertje die ik verloor,
Biggelende tranen,al bijna een jaar lang.
Duizenden tranen,over mijn wang.
Mama...
Ik ben pas 22, helemaal alleen.
Ik heb niemand die er voor mij is,
geen ouders om me heen.
Het is bijna kerst, eenzaam en alleen.
mama... waarom ben je dood??
Oma...
Dag lieve oma.
Oma, wat was het gezellig, die tijd
Diep in mijn hart raak ik die nooit meer kwijt
In het ziekenhuis, zittend in uw stoel
Vond ik het maar niks, een saaie boel
Oma, u sliep in, dat vond ik heel erg
Ik heb gehuild een hele tranenberg
Maar voor u was het wel “fijn”
Het bespaarde u een hoop pijn
Ja, heel erg vond ik dat
Ook al bent u boven ons
U blijft mijn SCHAT
In de wolken
Ik was vaak in de wolken
Maar toen schoot jij me neer
Viel keihard naar beneden
Gebeurde me steeds weer
Ben nu wat opgelaten
Net als een ballon
Zweef door lege ruimte
Langzaam naar de zon
Ik zie de mensen kijken
Is geen wolkje aan de lucht
Valt een druppel op de aarde
Voel de tranen van mijn vlucht
Ik was eerst zo stapel maar
Toen donderde ik weg
Sta nu wolkloos aan de hemel
Waar geen schaap hoort wat ik zeg
Onwezenlijk
Het is allemaal zo onwezenlijk.
Ik kan het soms niet vatten.
Het verdriet, de tranen,de pijn.
Dat de dood zo erg zou zijn.
Het was in zo'n korte tijd,
Een grote strijd.
Je kon het gevecht niet winnen.
Je ging bij ons vandaan.
Maar de liefde en warmte,
die je Mij heb gegeven
ZAL ALTIJD BESTAAN
Dag opa
woorden tussen jou en mij
ik zal je nooit vergeten
dat mag je best eens weten
ze maakten me zo blij
een glimlach en wat tederheid
ik denk vaak aan die jaren
ik zal ze diep bewaren
een herinnering voor altijd...
zoveel jaren ken ik jou
ik blijf ze bij me dragen
zonder veel te vragen
omdat ik van je hou...
woorden die ik je zeggen wil,
't schiet me niet te binnen,
ik wil zo graag beginnen,
maar het is van binnen zo stil.
gevoelens vol van dankbaarheid
voor wat je hebt gegeven.
niets gaat ooit verloren,...
tussen jou en mij....
dag opa
We zullen je nooit vergeten
Ik loop naar buiten
tranen over heel mijn gezicht
Ik weet nog precies hoe je naar me keek
maar nu zijn je ogen dicht
Tranen lopen over mijn wangen
langzaam naar beneden
Ik ben nog steeds aan het verlangen
hoe het was als jij er weer zo zijn
Ik loop nu buiten
ik kijk wat in het rond
De vogels fluiten
maar geen bekende lach op mijn mond
Zal die lach ooit nog komen?
Nu jij ver weg van ons bent gegaan
Ik kan er alleen over blijven dromen
Je bent aller mooiste sterretje, hoog aan de volle maan
Karen, we zullen je Nooit vergeten
Geen afscheid
Het Kwam op een middag
Heel onverwacht
Dat mij helemaal van mijn stuk bracht
Ik kon het niet geloven
Jij was van mij weggegaan
Zonder ook maar afscheid te nemen
Ik voelde mij zo eenzaam
Er waren geen woorden voor
Waarom overkwam het jou
O wat hield ik veel van jou
Ik wilde heel dicht bij je zijn
Ik voelde mij zo kwaad
De tranen stoomden over mijn wangen
Nu nu was alles echt te laat
Jouw overlijden is zo moeilijk te verwerken
Het doet nog zo veel pijn
Te moeten leven met de gedachte
Dat jij nooit meer bij ons zult zijn
Jouw overlijden is zo moeilijk te begrijpen
Afscheid nemen ging niet meer
Te weten dat ik jou voorgoed moet missen
Dat doet zo verschrikkelijk zeer
Ik had je nog zoveel te zeggen
Nog zoveel dingen uit te leggen
Maar ik weet, er komt een keer
Dan zien we elkaar weer!