Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Net even anders
het was
jouw warmte
waarvoor ik ging
natuurlijk lette ik
op aantrekkelijkheid
de lijnen
van je lichaam
het profiel van
je gezicht was ook
waarvoor ik viel
maar die
warmte voelde
aan als een huis
met l. label
de l. van liefde
jij vol
duurzaamheden
opgegroeid met
puur respect
voor de natuur
jouw genen
hadden al eeuwen
de lach geërfd van
goede opvoeding
en sociale vorming
vol bewondering
voor universum en met
bijzondere interesse
voor de medemens die
net even anders was
Nog even
nog even
ik heb
de letters op
een rij gezet
dicht ze
bij elkaar
maar de
zinnen
willen niet
samengaan
in accenten
er ie altijd
iets dat
harmonie
verhindert
dat niet past
bij elkaar
en dus is
samengaan
nog even
van de baan
Veelvraat mens
wij hebben de aarde
geknecht haar schoonheid
geschoffeerd de huid van
alle waarde en bijzonderheden
ontdaan wat er te plukken
was is meegenomen zonder
enig woord van dank en
vergeving vragen voor
geleden schade is nooit
opgekomen bij veelvraat mens
dierlijk en plantaardig leven
is misbruikt ten eigen bate
werd mishandeld voor
pure winst in geld en macht
zelfs de medemens is als
minderwaardig gekoeioneerd
tot slaaf gemaakt en uitgebuit
pas nu komen de excuses
voor hen en misschien een
mogelijke genoegdoening
niet uit vergevingsgezindheid
maar om met die houding
nog meer te kunnen scoren
in geld en machtswellust
deze aardegeneratie heeft
het leven kapot gemaakt en zal
apocalyptisch ten onder gaan
aan hoogmoed dus ruimte en
kans geven aan nieuwe mensen
in dit geweldige universum
het komend leven wacht al
zo lang is regelmatig langs
geweest maar niet herkend
hun info is weggehouden
zij hebben ons en onze
erfenis niet kunnen helpen
ondanks de steun die zij toch
gegeven hebben in hele moeilijke
periodes zonder als levensvijand
van de mens te worden aangemerkt
Hun sferisch gevoel
jij hebt de
kunst verstaan
om te gaan
met mensen
die net even
anders waren
kon hun
boeken zonder
woorden lezen
in talen die
nog geen stem
formuleerden
las lichaamstaal
uit hun verschijnen
beantwoordde
die in soepele
lijnen met een lach
en sprekende ogen
had de intuïtieve
aantrekkingskracht
van gelijkgestemden
die herkenbaar waren
door communiceren
uit hun sferisch gevoel
kende hun stilte
waar het leven
explosief hamerde
op weten en presteren
opnieuw proberen
geen toekomst had
jij met je warme
hart voor de uniek
subjectieve apartheid
die deze groep heeft
binnen de gelijkheid
van de maatschappij
Jouw aura
ik zie
de stukjes
vroege lente
uit de lange
winterslaap
van jouw aura
ontwaken
waar het
voorjaar zijn
specifieke
kleuren
bewaart
in speelse
frequenties
maken
gelegenheids-
combinaties
zich los uit
winterkoude
patronen
vermeerderen
fluctuaties
tot een
creatief palet
dat langzaam
samenvloeit
in de nieuwe
prilheid van
het komend
seizoen die
zijn schittering
in de glans
van jouw
ogen aan de
buitenwereld
laat zien
Om erbij te horen
alles wat je bent
heb je al gegeven
met je aanwezigheid
opvoeding opleiding
en levenservaring
in meerwaarde
weggedaan en dan
je eigen leven dat wat
jij nog in stille tijden
even zelf wilde beleven
in los zijn van de
wereld voor zover
mogelijk opgebouwd
in eigen bestaan met
zuivere gedachten
zonder al dat gedoe
van goed dat je altijd
en overal ontmoet
meer met open mind
geen gezoek naar
roots of andere vormen
accepteren zonder
meteen alles te moeten
leren en overnemen
om erbij te horen
Zoetgevooisde taal
ik hoopte
in een paar
penseelstreken
jouw glimlach
neer te zetten
zonder karakteristiek
het rake vast
te maken door
een stukje van
jouw leven te
verstillen in liefde
waarbij de
stemming
bedding geeft
om met tal van
emoties je lach
visueel te parelen in
zoetgevooisde taal
Een eigen orgasme
weer knallen
verboden woorden
hun eigen kleur
zonder ooit
tot bezinning
te komen
het is de ontploffing
die plaatsvervangend
aandacht trekt
beschenen door
het licht van hen die
over schreven gaan
op eigen podium
dood en verderf
zaaien en niemand sparen
de wet met voeten
treden en zo een
eigen orgasme beleven
Een wereldcyclus
jouw lach
ontsluit zoveel
plezier en baart
humor in
twinkelende ogen
golft door
de ruimte in
een aanstekelijk
ritme op een
melodie die
al eeuwenlang
hout zaagt en
waarvan de teksten
in alle talen
meegezongen worden
in generatieve
herkenbaarheid
die uit voeten
komt die staan
in een wereldcyclus
Zoals ooit bedoeld
ik hoorde
je neuriën
terwijl je
handen op
een zachte
manier orde
schiepen in
de chaos die
huishouden heet
in aangename
rust herkreeg
de kamer de
stilering zoals
ooit bedoeld
met brede
lach openden
gordijnen de
herboren inkijk
ook wij waren
meubilair en
hoorden al zo lang
tot de inrichting
dat afwezigheid
heel ongemakkelijk
aanvoelde door de
verstoorde balans in
de persoonlijke sfeer
In andermans gezicht
ze blokte wist haar
verworvenheden
te stapelen tot
de wijsheid van
een onneembare
muur die ook tegen
leugens en bedrog
bestand bleek te zijn
haar rechtlijnigheid
blokkeerde de groei
van rond en zacht
in belangrijke mate
juist door haar
atletisch figuur
kwam zij ook al
minder empathisch over
met haar sociale
vaardigheden scoorde
zij niet echt als
de potentiële winner
de diamant van eigen
wijsheid gloeide maar
kaatste te fel licht
in andermans gezicht
Een rugzakje
jij had
ook een
rugzakje
maar daaruit
pakte jij nooit
de geijkte zaken
wel verrassingen
die met een
lach tevoorschijn
werden getoverd
jij wist precies
voor de mensen
om je heen de juiste
sfeer te creëren
waarin hun talenten
weer op zouden
bloeien om
in samenwerking
met anderen
de mooiste dingen
gestalte te geven
jij deelde
herinneringen
uit oude verhalen
die nog rondzingen
waarbij ieder de
sfeer herkende die
hun handen ooit
verkenden in
het opbouw werk
van achtergronden
voor scenes uit
toneelstukken
van gisteren en
heel lang geleden
waarin juist hun
beperkingen het
dragend onderwerp
zouden worden
een rode draad in
door jou geregisseerde
kleine verhalen
Het jongste ijs
de grafieken
van opwarming
en klimaat-
verandering
verdwijnen als
de eerste vleugjes
winter en kou
verschijnen
dan zijn sneeuw
en vorst weer troef
ook al is het jongste
ijs nog stroef
de garderobe wordt
snel aangepast
met wollen trui
en dikke warme das
donkere nachten
somberen in weinig
perspectief zo wordt
de mens een dief
van het schaarse licht
in de kortste dagen die
voldoende zonlicht
amper kunnen dragen
Heroïsche strijd
er zitten
lacunes
in de lucht
waardoor ademen
moeilijker is en
horen bijna
onmogelijk
is geworden
daar waar
emoties altijd
jeugdig vleugden
lijkt het
ontbreken van
jouw aanwezigheid
te resulteren in
moeizaam gehijg
jij was al
eten en drinken
voor mij maar
zonder jouw adem
voelt je afwezigheid
als het einde na
een onverwachte
heroïsche strijd
Licht gespikkelde mist
we zagen
de wereld
dompelen in
het vage van wit
licht gespikkelde mist
vleugen zon
kwamen steeds
weerom zonder
opklarend
door te breken
om ons de
somberte te
laten vergeten
alleen het vorst-
gerijpte oppervlak
gaf ons de
illusie dat het
winterse ons heeft
platgelegd omdat
rijden te gevaarlijk was
Het zwarte ijs
ik wist
dat je ging
schaatsen
in je wit
kristallen pak
strak aan
je lijf om
nergens aan te
haken en toch
snelheid te maken
als een flits
voorlangs het riet
dat zo zijn eigen
tonen zwiept in
een krakend lied
in jouw cadans
langs deze rij
het kleurgezang
met wuiven van
de gouden kant
voor je uit
op het zwarte ijs
jouw schaduw en in
terugkom op je rug
de warmte van zon
Hun schepping
nooit heb ik
het opgegeven
ben de grote stenen
in mijn hart gaan
lezen heb mij hun
structuur eigen gemaakt
verzameld in
magische ogenblikken
opgeraapt uit hun
mystieke kringen in zeer
spraakmakende en
educatieve ontmoetingen
waar kinderlijke
zachtheid met
universele empathie
in volwassen sfeer
kwamen was
verweer onmogelijk
helaas kreeg een
liefdevolle bedding
door de constant stroom
een verharding uit
levensbehoud waar
de oevers verzakten
ik heb liefde
en lijn in hun
schepping gelezen
alsof ik mijn bestaan
maar nu in liefde
opnieuw mocht beleven
de keien zijn
verdwenen in samen
op schrift dat wij
elkaar liefdevol
leerden in houden van
en eindeloos proberen
Woordloos spreken
zij was
haar lach
alles daar omheen
ademde plezier
gaf warmte af
bij haar voelde
jij je nooit alleen
want als de afstand
groter werd was
er altijd die blik
met de knik van
genegenheid als
binnenkomer voor
heel veel gezelligheid
op elkaars golflengte
samen naar stilte
die geladen was
met begrijpen dat
kijken eigenlijk
woordloos spreken was
Met bliksemvoeten
ik zag
je dansen
met bliksem-
voeten strijkers
ontsteken en
een beschaafd
gedonder
maakte de herrie
die bij je paste
wind streek
cumulus
wolken met
kleuren uit
het bos vol
losse noten
bladerden er
op los want
zonder bui als
dirigent werd
er niet op elkaar
afgestemd bleef
onweer meer
een chaotisch
gebeuren waarin
jij als soliste
muziek en kleuren
aardse schoonheid gaf
Nuanceren
zij wist
als geen ander
met haar blik
dromen te kleuren
hoewel zij al met liefde
zijn toegedekt en de
pijn snel vermindert
waar woorden
tekort hebben
geschoten om
voorzichtig
emoties aan
de oppervlakte
te brengen en
om ze het daglicht
te laten zien
omdat zij al zo lang
in het donker
verkeerden zonder
mogelijkheden om
voorzichtig te nuanceren