Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Verbroedering
ik schoof
gedachten tot
herkenbare woorden
voor iedereen
maar waar het
kruimelde en brak
werd het met het
vlak van de hand
van tafel geveegd
restanten die toch
de spanning en sfeer
hadden gesmaakt
van het vergaderstuk
dat door iedereen tot
maaltijd was gemaakt
van producten uit
het land van herkomst
met de versheid van de dag
die met trots
en vol overtuiging naar
de dis werden gebracht
waar verbroedering
gevierd werd met het
proeven van de wijn
waarvan de druiven
genoten hebben van het
schitterend zomerfestijn
Uitermate klein
zij had een
stukje wereld
in de hand
gekleurd door
elementen
en de tijd
onomkeerbaar
in het boek
dat communicatie
scheidde
het onderzoek
was al gedaan
het hoe en
waarom bleek een
toeval verhaal
er waren geen
degeneratie
protocollen
en alles was
fundamenteel
uitermate klein
zo bleek ook de
microscoop helaas
niet groot genoeg
Iets persoonlijks
in jouw winkel
is alles te koop
maar de prijzen
zijn niet bekend
wel jouw glimlach
voor ons als
consument die
ons meteen warm
welkom heet
wat jij hebt
geëtaleerd
transformeert
tot product en
draagt in vorm
en uitstraling
jouw talent dat bij
mij al een behoefte
heeft herkend
samen lopen wij
de paden na van
onze overeenkomst
besluiten met warme
hand zelden heb ik
zo een koop gesloten
want de eer en het
gewin voelde geweldig
aan mijn kant
alsof jij iets had
weggeven dat een
belangrijk stukje
was in jouw leven
iets persoonlijks
waarmee ik mij mocht
verrijken door mijn
geluk ook door anderen
te laten bekijken
Laatste filmscene
de diepe zucht
gaf lucht
ontspande de
huid van je
gezicht met
lichte schrik
werd je
wakker als
onderdeel van
het protocol
ontwaken
ik zag je
klimmen uit
catacomben
vol diepe rust
naar een
werkelijkheid
waarop jij
nog niet
was voorbereid
maar als eerste
was er de lach
de wereld
weer zien
gemaakt als
laatste
filmscène
voordat jij
je ogen sloot
als troebel
water uit de
overvolle
wereldgoot
In weerkaats
ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte lijn
het universum
als vloer trof
voor jouw
dansfestijn
Geestverruiming
ik heb
geprobeerd
jouw puzzels
te leggen
het is me
niet gelukt
jij wilde
niets zeggen
jouw opvallend
bewegen
trok wel snel
ieders aandacht
door souplesse
en richting keuze
tegengesteld aan
die van andere
neuzen die voor
binnenhalen kozen
totaal opgaand
in jezelf op
een extatische
manier zonder enig
communicatief contact
met anderen
een buitengewoon
vreemde metamorfose
van handen armen
benen en lijf bezig met
geven in een vrijwel
totale geestverruiming
Het deficit
ik hoorde in
haar schreeuwen
de holle klank
van wanhoop
uithalen van
vragen om
aandacht door
gehoord willen
worden in een
menselijk bestaan
niet alleen
als partner
maar ook in
het verwachten
van het samen
delen van de
existentie in
het hier en nu
zonder een
hypothetische
claim van gelijke
verdeling naar
juist de persoonlijke
tekortkomingen
die ieder heeft
laten prevaleren
in een perspectief
dat ruimte geeft aan
en mogelijkheden
biedt tot het
aftroeven van
elkaars positieve
punten in een
niet te winnen
ratrace waarbij
niveau en prestatie
uiteindelijk het
deficit van relatie
en samenwerking
tot gevolg zal hebben
Zomerzonschijnen
als schotsen
en scheven
komen zij het
landschap
binnen gedreven
dwars en
tegendraads
maken een
lachertje van zon
die normaal
stralend staat
boven zoute
zee en luchten vol
zoetwaterregens
die vluchten
in de vallende
half doorzichtig
gordijnen
en verwaaiend
zand van het
strand meevoeren
naar het duinse
helmgrasland
dat chaos opvangt
en groen golvend
badgasten laat
verdwijnen in het
zomerzonschijnen
Kleine interventies
het begon met
kleine interventies
absences en niet meer
goed geconcentreerd
kunnen zijn
de draad oppakken
die je even kwijt was
in de vluchtigheid
van plezier en lach
de vervlakking van
de hele maatschappij
zelfs het houden
van heeft zijn lat relatie
of kiest voordeur delen
een kleine bloemlezing
uit de groene wei
waarin wij niet meer
bloeien omdat we in
de overvloed van regen
al verdronken zijn
of verbrand omdat
een te scherpe koperen
ploert alle samenhang
heeft gemoerd waar
kanker op heeft geloerd
zodat zelfs het genetisch
materiaal naar de haaien is
en zaaien onmogelijk wordt
Ouder en kouder
zij voelde
rond en warm
oneindig lief
in universele
streling zonder
oponthoud
door breuk
vouw of kreuk
overzichtelijk
tot in lengte
van dagen omdat
tijd geen deel
uitmaakte van
maar in rond
besloten was
zonder begin en
einde door ons
niet te evenaren
omdat wij met
ons lichaam
helaas niet altijd
zo goed konden
rondkomen werden
wij ouder en kouder
Blote voeten
we hebben onze
schoenen uitgedaan
liepen op blote
voeten in het
glinsterend
natte gras
nog was de zon
niet warm genoeg
om de dauw
op te drogen
alleen de bloemen
openden al hun ogen
rechtten hun stelen
om ons niet met
gesloten knoppen
te vervelen keken ons
kleurend en subtiel
geurend aan
wij voelden ons
apart en verheven
nu de natuur zelf ons
duidelijk maakte heel
veel om ons te geven
in ruil voor langer leven
Binnenste buiten
ik streelde
over je strakke
huid besefte
dat buiten ook
gewoon doorloopt
naar binnen als
hechte verdediging
het is fijn
te weten dat
binnenste buiten
ook in ons lichaam
zich als contact
manifesteert en zo
ook vreemden weert
toch is er meer
als wij van alles
het buitenste
naar binnen keren
het fysieke leeft
ook in de metafysische
bubbel van samen
waarin energie
aura en uitstraling
hun elektrische en
neurale componenten
gestuurd weten door
de ziel als deel van
en delen in het bestaan
De tijd kerend
ik zag je
de tijd kerend
met een oude
vermoeide zon
die zijn stralen
nog stuurden
langs het half
dichte pluche
waar zij nog
duurzaam stof
deden opdwarrelen
en jij met het losse
golvende haar nog
met de tang gekruld
in de licht belegen
vintage kledij
die zich nu in
modische snufjes
helemaal kan uitleven
daar waar oud en jong
elkaar weer kunnen
vinden in model en stof
die jong weer uit het
slop heeft getrokken
omdat zij zich
verloor in de veelheid
van verandering en nu
weer houvast aan
vroeger vindt terwijl
ouderen een apart
hip en bij de tijd gevoel
hiervan krijgen
Een zijden draadje
zij stappen
voorbij
in doldriest
verschijnen
schuifelen
amechtig op
toffeltjes langs
maar niemand
beseft dat ook
hun leven
ieder moment
aan een bijna
doorzichtig zijden
draadje hangt
glasvezel en
koperdraad
vervangen de
natuurlijke
verbindingen
in het lichaam als
noodzakelijk kwaad
in reparatie
van netwerken
zoals zenuwen het
neuraal systeem
en het elektrische
voor een juiste en
snelle configuratie
Jezus als vrouw
het is een
laaiend vuur
met loeiend geknetter
van talloze
volzinnen die na
de gezette punten
een beangstigende
en bevreemdende
leegte presenteren
de warmte is
verdwenen het
zonlicht is verbrand
ook in de resten
van dit illuster vuur
slaat stil zijn laatste uur
komt grijnzend
dichterbij in
dodelijke kou
om ook jullie
te laten delen
in de leegte van
scheppings
laatste conceptie
jezus als vrouw
waarbij stilte
in explosie
leegte vooraf gaat
Heerlijke dualiteit
je handen
warmen met
de openheid van
gespreide vingers
maar schermen
tegelijk af
zij bewegen
zich in het
ambivalente van
aantrekkingskracht
en corrigerend gedrag
waarbij communicatie
levensbelangrijke
lijnen uitlegt
waarlangs het
belangrijkste
spel intrigerend
gespeeld zal worden
geen spil waar
alles om draait maar
wel de heerlijke
menselijke dualiteit die
zich voor ieder openstelt
in twee kantig leven
In zonnebloemgeel
je lach
klaterde in
zonnebloemgeel
de heuvel af
tot groen hem
stopte in het
blauw en kou
van de rivier
die ondermaans
zacht schurend
de lage oevers
ondermijnden
met de zomerse
restanten van wat
ooit een gletsjer
was geweest
het landschap
sprak frans met
de couleur locale
van eigen producten
waarbij het harmonieus
zangerige weldadig
aandeed na de
noordelijke tongval
Deze pastorale
ik heb mijn
droomvleugels
afgelegd de fantasie
stopgezet en ben
geland in vette klei
was meteen weer
helemaal bij toen
een vreemde aan
kwam hollen en ik
hem niet kon scrollen
het achterland gaf
geen verband wel
de boerderij dichtbij
met koeien in de wei
die naderbij kwamen
ze loeiden hun namen
droegen overvloedig
hun nog geuierde melk
en sluierden het lange
gras tongstrelend binnen
dit voelde als werkelijk
in een bijna al postuum
bestaan. kom mensen
laat deze pastorale niet
naar de verdoemenis gaan
Het hete zand
we hoorden
de roep van
het land in de
seizoenen toen
wij dwaalden
in de geur
van bloemen
zagen wij steeds
minder insecten
die wiegend
op de golven van
warme zomerse
tinten net genoeg
honing konden
vergaren om te leven
wij schrokken
van het hete zand
dat pijn deed aan de
voeten uitgeloogd
op de scherpste kant
we verdwaalden
in een wereld die niet
meer de onze was
waar samen een al
geleden verleden was
ieder voor een
eigen overleven in
verdriet omkijkend
en zich afvragend waar
de rest is gebleven
In vrolijk bewegen
ik heb ze
zien zweven
de stukjes blauw
uit je ogen
ontsnapt uit
de hemel
heel ver
daarboven
zij raken
het zwart
van de kring
die het wit
donkert in
je heldere blik
die de combi
laat spreken in
vrolijk bewegen
en de dans der
luchten volgt
zo sprankelend
in kleine letters
de sensatie van
goddelijk
contact ervaren