In die lange rij.

Zie je dat meisje daar?
Daar, vooraan in de rij.
Dat meisje daar,
Dat meisje lijkt op mij.

Zie je dat meisje daar?
Ze is bijna aan de beurt.
Ze heeft het zo moeilijk,
Maar er is geen moment dat ze zeurt.

Ze doet een stap naar voren,
Maar één woord voor zich: vrij!
Dat meisje daar,
Dat meisje lijkt op mij.

Ze rent vrolijk naar voren,
Niks kan er nog fout gaan.
Ze is trots op de mensen,
Die voor haar hebben gestaan.

Die mensen zijn vrij,
lieten hun angst bang zijn
En hun verdriet verdrietig,
Ze maakten zichzelf los van de pijn.

Zie je dat meisje daar?
Nee, dat kan ook niet.
Want ze maakte een eind aan haar angsten,
En een eind aan haar verdriet.

En daar gaat de volgende,
Zo gaat het de hele dag maar door.
Ik sta glimlachend toe te kijken,
En het lijkt alsof ik m'n naam hoor.

Kom maar, zegt een meisje.
Je kunt het wel, het doet maar even pijn.
Het was verleidelijk,
Om m'n angst bang te laten zijn.

De angst die me jaren lang weerhield,
Van de dingen die ik had gewild.
Maar zou er iets veranderen,
Had dat mijn honger naar liefde gestild?

Het was verleidelijk,
Om mijn verdriet verdrietig te laten zijn.
Om mezelf te verlossen,
Van de jarenlange onzekerheid en pijn.

Ik geef het niet graag toe,
Maar ik heb het niet gedaan.
Ik durfde het niet,
Om in die rij te gaan staan.

Mensen staren me aan en fluisteren,
dat ik er niet wilde gaan staan, in die rij.
Ik leek misschien op dat meisje,
Maar mijn leven is van mij.

Niet van mijn angsten,
Niet van mijn verdriet.
Ik blijf vechten,
En zo’n meisje verandert dat niet.

Reacties