De moed.

Dagen vol onrust 
Vol pijn en vol verdriet 
Standaard huilen op mijn bed 
Een andere gewoonte ken ik niet 

Dagen van leegte 
Van stilte om me heen 
Mensen die boos zijn 
Mensen met een hart van steen 

Niemand te vertrouwen 
En alleen maar mijn mond gehouden 
Altijd stil, begreep iemand het maar 
Wacht maar tot de dag, dan breek ik uit elkaar 

… 
 
Dagen gingen voorbij 
Nog steeds hetzelfde gevoel in mij 
 
… 
 
Mijn verhaal kon ik kwijt 
Maar hiervan heb ik spijt 

… 
 
Want mensen zeggen: hou die moed! 
Want mensen zeggen: het komt goed! 
Maar ECHT, geloof zou er niet zijn 
En dat… dat doet pijn… 

Want waar ben je nog? 
Als je alleen bent op aard 
En er niemand meer 
Die jouw kant op staart 

Waar ben je nog? 
Zonder mensen die om je geven 
Waarom zou je dan 
Nog verder willen leven 

… 
 
Toch hield ik moed 
Wat ik zelf niet had verwacht 
Dat kleine beetje 
Gaf mij de kracht 

De kracht om weer te bouwen 
De kracht om te vertrouwen 
De kracht om rond te springen 
De kracht om gek te doen, te lachen en te zingen 

… 

Ik ben weer heel! 
En wens iedereen geluk! 
Wereld, kom maar op! 
Mij krijg je echt nooit meer stuk!

Reacties