Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Herkenbaarheid kleurde
er gonsden
wat tonen in
harmonie met de
gekleurde wanden
van een aangenaam
beklede ruimte
geen weerspiegeling in
het glas wel wisselende
stukjes natuur uit
een ver tropisch land
omringd met
woeste zeegezichten
wij wisten dat we
van de wereld
waren afgestapt
een innerlijke drempel
markeerde de
geestelijke ruimte
emoties delen
was bedwelmend in
hoeveelheid en van
een volle intensiteit
die verbijsterend was
en ons klein maakte
behoedzaam werden
wij benaderd door
comfortabele geestelijk
steun en warmte waarbij
medemenselijke liefde
herkenbaarheid kleurde
Het bivalente
ik schoof
het vroege
ochtendlicht
van heel ver
nog even dicht
kneep ogen samen
maar voelde
hoe de zorgen
naast mijn bed
ook weer zoals
dagelijks hun
plaats innamen
ben opgestaan
heb de gordijnen
opengedaan in
een vriendelijk
welkom voor
deze vreemde dag
zal ik alles op
een rij zetten
of de ellende
van alledag als
handbagage naast
me neerleggen
ik had gelukkig
het bivalente
van de dag
goed aangevoeld
zondag dus de
keuze uitgesteld
mocht ook wel
na alle hectiek
was ik uitgeteld
geen nieuw begin
wel veel sores en
ik er middenin
Vrouwelijke magie
ik heb
geprobeerd
jou met
andere ogen
te bekijken
dan het wonder
van verschijnen
dat je nu bent
natuurlijk
heb ik jou
gemystificeerd
jij mij met
jouw vrouwelijke
magie onder
diepe hypnose
gebracht
waardoor ik
in ontmoeten
ineens alles
heel anders zag
maar ik kan
niet meer terug
jij bent met wie
ik altijd praat
die ik wonderwel
versta ook in de
woorden waarmee
wij stilte vullen
die laten bloeien
zodat onze liefde
ook in diepte kan
blijven groeien
De mooiste benen
ze had zo
haar eigen
choreografie
limieten in tijd
een rekbare
spanningsboog
voor overmoedige
werelddagen
zij liep
de kilometers
waren haar
beloning zij
voelde zich
koningin
met de mooiste
onderdanen
showde haar
elegante energiek
dansende stijl
in lichte tred
alsof het haar altijd
voor de wind ging
vermoeidheid lag
te rusten in bed
Hoogpolig stiltekleed
alleen al
de oogopslag
zat vroeger
barstensvol
wetenschap
over tal van
communicatie
mogelijkheden en
het aanverwante
sociale gebeuren
een afscheid
met een zwaai
gaf eerder een
eigen draai aan
alles wat er
besproken was
zo dat niemand
meer iets vervelends
op de lever had of
nog ergens mee zat
de geëigende
aandacht cirkels
hadden zo hun
speciale structuur
voor stad en wijk
familie en gezin
met praktiserende
religie als moreel
warm contact
tussen alles in
het sociale
netwerk is vrijwel
verloren gegaan door
gebrek aan tijd
waar bestaan zoveel
inspanning vraagt
dat kinderen zijn
uitbesteed of aan
het gamen gaan op
hoogpolig stiltekleed
Beeld en gelijkenis
ik heb
de glimp
gezien van
volmaakt
bewegen
gedragen
door jouw
creatieve blik
in ogen
die het tempo
soms vertragen
waardoor je
bijna stikt
in het
genot van een
hemels orgasme
gegeven aan
de mens om
zijn schepping
veilig te stellen
naar zijn beeld
en gelijkenis
wat is er toen zo
vreselijk misgegaan
Wolken donkerden
luchten pakten
samen tot
zeer zwaar weer
wolken donkerden
hun dreigende
onderkanten
nog scheen
er zon maar
in de verte
brak al een
regenboog
de horizon
de gespannen
atmosfeer
wilde ontladen
maar op
bodemniveau
was geen geleiding
zo ontstond
een vurige bol
die levensgevaarlijk
aan de rol ging
in groen licht en
sterke ozongeur
het waren
componenten
van de hel
gelukkig sloten
zijn poorten zich
uitermate snel
Existentieel samen
ik zag je
met een lach
naar de
bloemen kijken
in het hoge gras
vingers streelden
de tere kleuren alsof
je de aarde ontmoette
in haar dagelijks
draaiende beweging
ik smolt om
bij je te zijn in
dat intiem samen
onder zomerluchten
zonder namen
in die stilte
van het leven
schoonheid te
horen in het lieflijk
kleuren wiegen
van de wind
in een volmaakt
natuurlijke setting
zo opent universum
zachtjes de hemel
Zwarte letters
ik zag
de nieuwe
boeken in
een kleurige
vloed van
spraakmakende
titels aanspoelen
uit de wit
kuivende zee
van literatuur
met stevige
deining in de
heersende
westenwind
krulden zwarte
letters de
kletsnatte rug
het leven in
verhaal van de
schrijver terug
met boek
en broodje
in de hand lag
men op strand
te smullen van
kommer en kwel
die de schrijver
in klagerig beklag
over zichzelf
uitgestort had
Dit stukje hemel
toen jij
hier voor de
eerste keer
kwam leek alles
tot leven te komen
veranderde
het licht van wit
steriel naar de
warme kleur van
intieme gezelligheid
alles waarnaar
jij keek deed
meteen van zich
spreken liet stralend
de ziel even zien
het was alsof
jouw ogen hen
deed oplichten
naar ontspanning
en innerlijke rust
zij vergaten hun
kleine mankementen
in de cirkel van
volmaakt liefdevolle
menselijke aandacht
stegen boven
zichzelf uit in
gevatheid hielden
elkaars hand vast
in beleven van geluk
namen omarmend
afscheid in het
samen delen van
deze ervaring dit
stukje hemel van jou
Een teruglopende tijd
zacht warm
voelde jij aan
in lieflijke kleur
opende in vol
vertrouwen
jouw emoties
spiritueel
zong je stem
het ijle lied
van de prille
dagopening
naar boven
bij de
invallende
avond donkerden
doorleefde tonen
van het dagelijks
sluiten van voorbij
altijd klaarden
je ogen op
als jij mij zag
kregen jouw
blikken weer hun
flonkerende sterren
uit het verst
van de nacht
droomden wij
wegebbende
liefde in een
teruglopende tijd
zo dansten wij
het bestaan in een
harmonisch leven
waar geven
belangrijker
is dan nemen
Voort gezet Onderwijs
in het spelen
was ik altijd
razend snel
ook waren er
meisje maar in
de poppenhoek
echt meisjesgedoe
vrijwel nooit
samen de scholen
hielden de groepen
gescheiden pas in de
hogere klassen van de
lagere school gingen
groepen samen
er gingen vreemde
verhalen over bloot
dansen in de klas
bij kleine feestjes
maar de jongens
gingen daarna toch
weer liever voetballen
of vlotje varen in de
nabijgelegen sloot
meteen nat pak en
de stank van modder
voor thuis ja je
was zomaar gevallen
net als fikkiestoken
de geur van rook
hing nog dagen in
de kleren die meteen
gemoderniseerd
werden door meisjes
in de diverse klassen
te plaatsen
Herfstgezicht
ik zag je in
een fladderend
openwaaiende jas
de hoek omgaan
het leek alsof
je schaduw als
een lichte plek
op het trottoir
bleef staan
nog hoorde ik
het tikken van
je hakken in een
geluid dat aan
de muren van
huizen leek te
blijven plakken
jij die frank en vrij
in het jeugdig fris
met lange doel
gerichte passen
straten vulden
samen met een
stormachtig wind
slagregens tegen
striemend in het
lachend geheven
herfstgezicht
Zijn stiptheid
ik heb de
gewichten
zien slingeren
aan kettingen
van de tijd
die af en toe
zijn stiptheid
liet vieren
bij een speciale
gelegenheid
daarna wel in
de pas ging lopen
zonder het
uurwerk grondig
te moeten slopen
omdat wij dat
zo ieder jaar
met elkaar
goed hebben
afgesproken
Je eigen hand
nog huppelde
je niet maar
genoot van
de muziek
zag lieve kleuren
passeren zonder
naam totdat
geluid en licht
knipperden in
het volume
hier ben ik van
een eerst herkennen
waarin kleur
contouren tekende
pas later kwamen
daarin geur en geluid
in het proberen en
imiteren van mama
haar ogen en warmte
waren het thuis
in jouw leven
dat in liefde
vorm werd gegeven
met het intensieve
samenspel van
zinnen die getuigden
van een immens
snelle vooruitgang
in de ontwikkeling
groei en exploratie
van alle mogelijkheden
waarin jij met je
ogen nog alles
naar je eigen
hand kon zetten
Oogcontact
zij leek
te staren
om buiten
haar blikveld
energie te
vergaren voor
een komend
confronterend
oogcontact
nog kon vocaal
geen passende
zinnen en woorden
vinden om het
onderhuids
gevoel van
onbehagen
naar buiten
uit te dragen
het spel dat
haar vingers
speelden met
licht en schaduw
was voor insiders
een openbaring
van wat er in
haar geest aan
onrust heerste
armen wijd
handen open
met een lach was
zij het stressen kwijt
zacht overgaand in
lichte ontspanning
die dansend een
nieuw universum
tegemoet ging
Geen getto in Den Haag Zuid-West
het is van
papier en jullie
foto's al af te lezen
er is geen ruimte
criminele jongeren
hangen iedere avond
en nacht buiten en
intimideren iedereen
met gedrag geschreeuw
vernieling en vuurwerk
voor hen is er niets goed
dan publiek en fast food
de chaos die zij achterlaten
is voor meeuwen en
de talloze ratten die lachen
naar mannen in rode pakken
dus zingen dansen en
tiktokken ze allemaal
op de keiharde muziek
van dezelfde automaat
want horizonnen
verdwijnen als zij
de zon nooit meer
zullen zien schijnen
het geld is er al
voor uitzicht nul
het lemmingengedrag
is geen flauwekul
geef ruimte
en hoop met een
horizon vol bomen
en struiken met roos
Uitgeteld
je ademde
zwoel en sensueel
de lucht van
sferen uit al
wat passeerde
nam iets intiems
van binnenuit mee
als jouw etalage
in lichte vleugjes
door de buitenlucht
alleen herkenbaar
door degene die
dicht bij jou zijn omdat
de vermenging
snel en groot is
waar ogen blikken
en de hartslag versnelt
zullen de zuchten
donkerder klinken tot
jouw adem is uitgeteld
Ontbrekende stukjes
ik dwaal
zonder haken
en ogen
kijk vaak
naar boven
intuïtief
trekt de hoogte
omdat beneden
alles langzaam
schuifelend moet
mijn zoeken
is een opnieuw
begroeten van
ontbrekende stukjes
die ik vergeten ben
mijn drive gaat
voor volledigheid
naar een volmaakt
verband voordat
ik zonder strand
in eeuwige
verbondenheid
raak ik de aarde
kwijt en kijk in spijt
en droefheid terug
Warmwatervisjes
ze vielen als
witte papiertjes
fladderden
traag nog rond
in vage vlagen
op cirkelende wind
hun lege magen
verdroegen geen
warmwatervisjes uit
de voedselkring
die daarmee
deze en vele
andere diersoorten
om zeep had
gebracht hun
sierlijkheid en
kracht was alleen
terug te vinden in
de genenbank die
hen als combi wisten
het was gedaan
met de diversiteit
zoals die op aarde
altijd had bestaan
oceanen gingen
overstag oerwoud
baarden woestijnen
zonder vegetatie en oases
zelfs de dood bleef stil
liggen in windkrachten
die ons begrip sterk
te boven gingen in
verdwenen seizoenen
schoonheid kwijnde
weg oogsten mislukten
omdat insecten geen
bloemen konden
bevruchten omdat
honing en stuifmeel
verloren waren