Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ultiem dirigent
ik heb lang
met huid en
ogen de
melodie van
het zonlicht
genoten
met wind
als ultiem
dirigent die
de diverse
smaken
van natuur
mens en
universum
uitstekend
kan traceren
en weet
welke wolken
de bak schaduw
moeten bevolken
voor een net
andere melodie
Contourenspel
zie je vingers
spelen met het
warme middaglicht
in een contourenspel
dat nooit lijkt
te gaan vervelen
schaduwen zijn
razendsnel
er is geen winnaar
want er duiken
steeds opnieuw
andere variaties op
het eindigt pas
als de weerkaatsing
in het zonlicht stopt
dan keert de rust
weer terug in
jouw mimiek
als het begin van
een lach toen je
dacht dat jij het
winnend contrast
toch eindelijk
eens te pakken had
Lichaamstaal?
de lichte
bijna schrikachtige
oogopslag gaf
haar iets breekbaars
mee in een subtiel
direct reageren
zonder afwendend
in reflectie op
de stilte van
lichaamstaal die
van een andere
orde uit lang
voorbije tijden was
toen oogcontact
veelzeggend was
in verstandhouden
nu is er al een
verkennen van
belangrijke gebaren
die generaties hun
eigen verhalen mee
geven om ze beter
te kunnen delen
in weten en emoties
Stille en heilige nacht
ik zat nog
verscholen
als ijs in de lijst
van vorig
jaar winter
zag aarde
draaien in het
herfstig veel-
kleurenpalet
onder mij
wilde de wereld
weer maagdelijk
wit en verschoond
van ellende en
bruut oorlogsgeweld
maar daarvoor
moest ik eerst
ontdooien door
aan mooie lieve
dingen te denken
zo gleed ik
van het ijs voelde
me meteen al
vol liefde bevrijd
van koude ballast
mijn kristallen
pakten vlug de
anderen vast
in een gelukzalige
warme dwarrel
naar de nieuwe
schepping van een
maagdelijke wereld
die ontvangst zong met
stille en heilige nacht
Minnekoosluwten
buiten steelt
koude wind
de warmte uit
kleine zomerse
minnekoosluwten
waar ook
op de winterdag
stilte groeit van
enkele verdwaald
ingepakte passanten
die hun weidse
blik beschaafd
afwenden van
bezigheden door
gewone mensen
onkruid heeft er
altijd welig getierd
oorzaak bemesting
door wind is het
zwerfvuil verwaaid
Een octaafje hoger
ik hoorde
levende muziek
in je ademhalen
zag de huid
rond je mond
in een kleine lach
lief bewegen en
genoot je melodie
een octaafje hoger
de rust voelde
sacraal aan in
de lage middagzon
waar stofjes woonden
in levendig bewegen
dat gevoed werd
door warmte
die zichtbaar in
weerkaatsing steeg
Hun stervenspijnen
onbestendige
tinten grijsden
met angst
ons bestaan
er waren geen
rustpunten in
de hectiek
van vluchten
met vrees en
schrik in weten
wat ons en ik
gaat overkomen
in het slechtste
samenraapsel van
onze dromen die
we ooit beleefden
het waren de
hoge uithalers
in de muziek die
opborrelden uit
aarde waar modder
drab en verrotting
hun stervenspijnen
krijsten om medelijden
wij hebben die
processen al zien
eindigen in versteende
doodskrampen
voor eeuwig
opgetekend in breuken
en lijnen die dead valley
dodelijk hebben gepijnigd
Plankgas
jij hebt mij
stuurloos gemaakt
in de vaart
van het leven
jij en ik naast elkaar
die samen zoveel
liefde kunnen geven
een wereld tegen
en toch hebben
we gas gegeven
blind zijn we gegaan
in het ondergaan
van zon kruisten
we land en baan
maar draaiden nooit
mijn handen heb ik
gebonden aan het stuur
waar jij als co piloot mij
de weg vertelde ik de
kleine stops voorstelde
die te vaak bezet bleken
nog zijn wij op route
parkeren is geen optie
wij hebben niets te
leren alleen de auto te
keren en te gaan voor
een nieuwe start heel
apart maar wel plankgas
Schuw licht
het verwaait
als schuw licht
dat de waarheid
nooit zal openbaren
stille woorden
schreeuwen leugens
van de daken
worden niet gehoord
toch gaat ieder
gebukt onder de
terreur van angst
als bange wezels
het de ander
achterna is
kringetje lopen
zonder eind
zonder horizon
in toekomst
bewegen zonder
enige vaart
voordat wij de
ogen sluiten is
er de lach van onbenul
vooruitgang flauwekul
De illusie
en toen ging
het licht uit
sprong ik
vooruit
zonder
dubbele bodem
wel met
wanden dichtbij
voor de illusie
dat ik gleed
de vaart
was voor mij
die afgelegde
massa registreerde
maar het eind
kwam niet nabij
bodemloos
snakte ik naar
info zonder
enig houvast
ik wachtte op
confrontatie
om te bevestigen
dat ik ergens was
mijn bestaan
te relateren aan
wat anderen voor
mij probeerden
het leek voor
niets geweest allen
hadden de geest
gegeven maar aan wie
Verdwijngebied
ik zag
oplossende
wolken in
verdwijngebied
waar droogte en
helder heersten
precies zo oogt
jouw blik
mijn lief als
jij mij even
niet goed
kan gedogen
we lossen
niets op maar
geven elkaar
wat meer ruimte
om het licht
beschadigde ego
weer heel
voorzichtig te
kunnen pruimen
in een door liefde
gesynchroniseerd
samen bewegen
Regenwater recital
ik hoorde
met een licht
suizen de
regen ruisen
uiteen spatten
op de bodem
kopje onder
duikelen in
grote plassen
een donkere bui
concerteert het
regenwaterweer
waarbij
de wind in
laatste noten
als vlaag het
regenorkest een
goedendag zegt
Vriendinnen
het grote gat
dat jouw
verscheiden
heeft geslagen
is niet alleen
gemis maar
loopt als breuk
door alle lagen
in het weten dat
er een andere
werkelijkheid is
snel zal
leegte zich
vullen met
tal van lieve
herinneringen
als vriendinnen
die in jeugd
en later het
leven bekeken
uit een heerlijk
zorgeloos bestaan
nu ben jij
verlost van
pijn en verdriet
maar de stukjes
samen die
wij mochten
beleven
sluit ik lief
koesterend
apart in
mijn hart
Regendruppellicht
ik zag
de wereld in
regendruppellicht
boven de mist
in een mêlee van
grijs en donkerbuiig
geen open hart
of warmbloedig
koesterend maar
wel weer passend
bij mijn nog lang
niet verteerde smart
waarin ik niet
polair of extreem
lineair in slijten ben
maar wel stukje bij
beetje aan het
schuren en polijsten
van de emoties
en gevoelens die
vaak ernstige
beschadigingen
hebben opgelopen
in uiterst woelige jaren
want nog koester
ik de mooiste
momenten in hun
zeldzame helderheid
heb ik spijt dat alles
nog steeds mank loopt
Een huilende regen
ik heb
de herfst
uiteen zien
dwarrelen onder
een huilende regen
snel verloren
kleuren hun
pigmenten
verterend in
kleine segmenten
tot een
walmende
composthoop
klaar met verval
naar duurzaamheid
zo dekt aarde nu
met herfst en
vochtig warme
vruchtbaarheid
zijn toekomst toe
Kanttekening
ik zag
de contrasten
valer worden
waar het groen
en donker
gestippeld
werd door
lichtgele tinten
stengels zonder
blad domineerden
het struikgewas
gaf ruimte aan
tal van soorten
extensies waar
de wind nog leven
bracht in 3d
met kanttekening
van magie dromen
en mystiek in
sprookjes die in
het bosdecor
levendig floreren
al dan niet met
kabouters en feeën
verlicht door
dwalend gas
dat danst boven
het zwart van de
plas met een grote
geelwitte maan
die iedere nacht een
stukje eigen laat gaan
Jouw stukjes leven
in onverwachte
pijn maakten
jouw stukjes leven
zich kenbaar
in mijn zijn
we waren al
een leven lang
zo close
als ik in de
spiegel keek
wist ik precies
hoe jouw
oordeel was
wat jij vond en
hoe wij dan
samen handelden
met elkaar
leven was
on losmakend
voor ons
organisch
vergroeid in
jeugd en tijd
en ouder worden
nu komen er
al stukjes los
die in komend
gemis de pijn gaan
genereren van er
mogelijk dadelijk
niet meer zijn in
definitief afscheid
Ouder worden
de fracties
mindering doen
ongestoord hun ding
over de hele lijn
waar reserve en
conditie borg
stonden voor
adequaat
functioneren
daar is het nu
jezelf stoten en
het opnieuw
proberen tot ook
dat proces weer
geëigend is
en het wachten
wordt op een
nieuwe gebeurtenis
ouder worden
in gelijkmatigheid
is algehele renovatie
in voortdurende
bijstelling van alle
limieten die te
maken hebben met
behoefte aan zorg
en communicatie
in leven en
veranderingen
in de directe
omgeving waar
maatschappelijk wijs
in het natuurbeleid
presteren vervangen
gaat worden door
in liefde beheren
De bron
jij bent
de bron van
schoonheid
bij jou borrelt
leven in alle
helderheid op
schijnt zon in
een doldrieste
waterval onze
regenbogen
en kleurt het
vruchtwater
voor weer een
schitterende
aardse groeispurt
naar bloei in
een fantastisch
magische palet
Vlakbij de dood
de stilte
vlakbij de dood
bekende geen
kleur meer in
bewegingloze melodie
ondefinieerbaar
beklemmend grijs
sloeg vaag neer
in vertragend
afdekkende tijd
de condoleancerij
schuifelde op
geluidwerend tapijt
waarboven muziek
met donkere tonen
het verdriet van
de afgelopen tijd
heel lichtjes
in tranen deed
weg stromen