Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een exposé
ik hoefde
jou alleen
maar aan
te kijken en
we lachten
jij met een
olijke twinkeling
in je ogen en
ik met mijn
soepele mimiek
van mond
en gezicht
waarin oren
opnieuw geboren
leken te worden
wij zochten
naar een exposé
waarin onze
liefde in antwoord
zichtbaar groeide
geen scheiding
maar juist de
brug samen nemen
en omkijkend
lief wuiven
op naar het
volgend obstakel
dat veroverd
wilde worden door
uitbundige liefde
Angst psychose
is er nog
iets echts
dat je kunt
vasthouden
voelen of het
warm of koud
is er iets dat
communiceert
contact maakt
ons het gevoel
geeft dat we
leven en nog
steeds bestaan
vooral het
weten dat wij
niet alleen zijn
die angst is
een psychose
aan het worden
te horen en
zien in alles
om ons heen
dat steeds meer
aandacht vraagt
ook ik heb
mijn keel schor
geschreeuwd
om een reactie
te krijgen want
eentje is al
voldoende om
niet gek te worden
tot nu toe is
het beangstigend
stil gebleven
want angst geeft
mij geen recht op
zelfstandig leven
dat alleen een ander
mij zal kunnen geven
Burned out en uitgeblust
ze aaide
lusteloos
het groene
loof tussen
de vingers
pas uitgerold
voelde licht
behaard als
etherisch
lief dons
knoppen kleurden
al lichtjes voorjaar
zonder te openen
in afwachting van
warmte en licht
het duurde
allemaal veel
te lang zo sloeg
lamlendigheid
de spirit uit de tijd
moeheid was al
structuur na corona
maar gebrek aan
perspectief liet de
oogleden verder zakken
waar vroeger ouders
nog konden leiden
en oppeppen had
nu iedereen al snel
het end in de bek
burned out en uitgeblust
bepaalden overal de
sfeer hoe lang moeten
wij nog helaas kunnen
wij nu echt niet meer
In voelbaar gewijde stilte
vrouwen
droegen zijn
baar en legden
hem voorzichtig
in witte doeken op
de verhoogde rots
ook na hun
verzorging gaven
zijn verwondingen
nog hun afdrukken
zij fluisterden in
voelbaar gewijde stilte
rolden met vereende
krachten de
afsluitsteen in de
nauwe nis en
gingen ieder
bedrukt hun weegs
met de afspraak
om de volgende
ochtend nog even samen
te komen om ook
zijn laatste dromen
uitgeleide te doen
groot was echter
hun ontsteltenis
toen zij de toegang nis
naderden waar alleen
de witte doeken met
zijn tekeningen lagen
toch voelden zij
zijn aanwezigheid in
geruststellende vibratie
na het ordenen van zijn
rustplaats zijn ze met
zijn dromen op weg gegaan
Het pril begin
jij hebt ooit
mijn gezicht
beschreven
door met je
vingers leven
te voelen van
het visuele
het plaatje
herinnering
in de teruggang
naar het pril
begin van de
eerste keer
later dan
ooit de
transitie
van voelen
en herinnering
naar woorden
die in taal
met elkaar
communiceerden
om alle emoties
te synchroniseren
naar een gezamenlijk
ervaren tot verstaan
en weten van mijn
huid specifieke zaken
Oases
in blauw
en groen is
alles te doen
het zijn onze
leef kleuren
net als wij
ons bestaan
vinden in
water en wind
zij hebben
mede ons
karakter
gevormd in
directheid en
recht op de
man af omdat
er geen tijd
voor dromen is
zoals in de
tropen of het
mediterraan gebied
waar warmte
dwingt tot rust
en het snelle
leven uit het westen
onmogelijk is
door woestijnen
die luchtspiegelingen
laten verschijnen
in de vorm van
oases die van het
het leven kleuren
vragen waarmee
mensen met die
frisheid het bestaan
toch kunnen dragen
Zalig Pasen
in een donkere koele
mediterrane tuin op
de helling van de
berg van calvarie
klonk het geroezemoes
van pratende mensen
die als vrienden aten na
het heetst van de zomerdag
een gezelschap vrienden
en volgelingen van de
gedachten van een
vrij land zonder bezetting
met oude rechten op
de geboortegrond sinds
het scheppingsverhaal
in vervlogen geschiedenis
de tweedeling in afstamming
historische rechten in tal
van overleveringen bevestigden
de breuk in vertrouwen
tussen de twee groepen in
een overheerst bezet land
die als een verraad schaduw
over de groep hing
intuïtief voelde ieder dat
het om judas ging naar later
bleek voor 20 zilverlingen
de dodenprijs na zijn
martelgang naar het kruis
zijn verrijzenis bracht
het christendom met
naastenliefde voor ieder
nog vechten de oude
bloedgroepen om de
geboortegrond en
de oudste rechten met
de meest moderne wapens
alsof naastenliefde niet
bestaat en vrede zijn prijs
in mensen doden betaalt
Onbereikbaar blauw
ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange
messen en
aangespoeld hout
in organisch zout
Lichtgevende symbiose
ik sprokkelde in
een narrige wind
streepjes licht
tussen herfstig
natte takken
met zwammen
en paddenstoelen
als kameraad
met goede neus
wat wij zochten
was eetbaar en
vochtig met een
schimmelkleur
in de rood met
witte stippengeur
van uiterst gevaarlijk
toch leefde ik nog
samen met bacteriën
die met het bleke
wit als schutkleur
hun bestaan vonden
in een licht loos milieu
waar mijn streepjes
licht de portalen
aangaven waar dood
en verderf energie
produceerden uit
lichtgevende symbiose
van ongehoord en
nooit geweten die
daar hun supers voor
voeding vonden die
wij uit onze overvloed
aan naam en daklozen
hebben gegeven om
echt leven op te sporen
Oog om oog
ik wist
tijdslagen te maken
emoties te raken
die zweefden
in vergeten tijd
waarvan het
kruit niet
verschoten was
de damp nog hing
in het gevang
bloed geen
dna kende en
een dader die
niemand ooit
zou herkennen
in een
maatschappij die
wist hoe dader
met tegenstander
quitte speelde
er was geen
oud zeer en
agressie meer
omdat er geen
rancune bleef hangen
zou oog om oog
dan toch de juiste
remedie zijn in plaats
van jarenlang op een
houtje te gaan bijten
Tijd tekort
zacht
grabbel ik
in mijn ton
met woorden
tot ik de juiste
heb en lach voor
mij herkenbaar
omdat ik het zelf
geschreven heb
het is een
spelletje geworden
dat ik toch wel
regelmatig speel
wel in een vaste
volgorde anders
zeggen zij dat
ik alles veel te
makkelijk vergeet
voor echt
belangrijke zaken
blijkt het af en toe
wel nodig te zijn
want het lijkt of
je tijd voldoende hebt
maar ik komt eerder
tijd tekort om alles wat
ik nog zou willen te doen
Jouw kring
ik zag
je huid waarop
speels het
licht van de
zon danste
zij dook in de
donkere contrasten
van je gespierde lijf
dat jij met enige
trots liet zien in
het zelfbewuste
bloeien van je
fysieke pracht met
de aantrekkelijke
lach uit je nog
jeugdig gezicht
dat de heerlijke
harmonie omarmde
met intense warmte
zodat ik zacht
een kleine stap
naar voren deed
om ook tot jouw kring
te gaan behoren
zonder direct
op te vallen in
de aandacht van
jouw glinstering en
succes waren we als
deel van het geheel
toch als spiegel op
ons moois en best
De gouden glans
jij lacht
openingen vol
warmte en begrip
die nemen je mee
naar een andere
wereld zoals het
strand doet met de
schitterende zee
waar je alles
kunt vergeten
dat je niet
meer wilt weten
maar ontspannen
wilt genieten van
het goed gevoel
om bevrijd te zijn
even niet de
drukkende pijn
dat alles nooit meer
hetzelfde zal zijn
omdat ook in verlies
een niet te stuiten
verloren kan sluipen
door herinneringen die
snelle acceptatie
niet toestaan
maar jouw lach geeft
verlies de gouden glans
van oplichten door
plaats en ruimte
die jij het hebt
gegeven in mijn leven
Gedroomde realiteit
we zwaaiden
waaiden geluk
naar elkaar na
met tranen
lief afscheid te
hebben genomen
de plaatsjes
in elkaars hart
opgeruimd en
klaar voor een
eindeloos lang
weer ontmoeten
onze geheimpjes
hebben wij
gekoesterd en
de nieuwigheidjes
worden persoonlijk
overgebracht
niet zomaar
als pakket bezorgd
en uitgedeeld
wij ervaren de kleine
irritaties die minder
nieuws altijd vergezellen
we kennen elkaar al
zo lang dat ik voelde
dat je veranderd was
spontaneïteit was weg
in het in stilte benaderen
voelde ik je hart bonzen
zag de tranen van niet
zo lang geleden komen
jij bent eerder terug
gekomen om het leven
samen nog even onze
gedroomde realiteit te geven
Babykwaliteit
zacht en toch
strak is je nog
jonge huid waarop
het leven nog geen
krasje heeft gezet
wel hebben genen
en familie de eerste
lijntjes uit het
stamboomboek al
voorzichtig ingebed
een ander neusje
of een ludiek oor
een brulboei als
stem met het volume
van een koor
jouw zachtheid
heeft babykwaliteit
een open uitnodiging
tot raken en heerlijk
voelend contact maken
tot de kleine
kuiltjes en de
eerste lachplooien
je gezicht nog liever
en mooier gaan maken
zelfs de knipoog
die je geeft als je
gaat slapen is die van
een bekende die weet
wie zij voor zich heeft
Levenslang geketend
wij hebben
hun dood
al geroken in
het heimelijk
spoken met geld en
rommelen met macht
zij duldden
geen tegenspraak
als echte despoten
gewoon doen
wat er gezegd wordt
want anders
vergaat het je slecht
kun je carrière contract
en promotie naar
de hoofdrol zeker
voorlopig vergeten
zonder mij ben je niks
ik heb het allemaal
voor je gefixed omdat
ik jou af en toe mocht
eten met jou in het
spiegelbeeld om geen
stukje van je te vergeten
tot de eerste modder
kwam en spiegels
onze beelden braken
de mensen met
scherpe scherven vol
kwaadaardigheid raakten
wij zijn ze kwijt
maar hun zonden
hebben ons levenslang
geketend besmet door
profiteurs is ons door
hen de deur gewezen
Einde van de weg
ik wist
dat als ik
jou zou raken
jij bij mij
alle knoppen
los zou maken
ik ongeremd
mezelf zou
kunnen zijn
ook al blijft
de schaduw
dicht bij mij
de ontbrekende
stukjes pasten
naadloos nadat
ze al een tijdje
gemist werden in
de volwassenspurt
jij en ik
eindelijk in
gesprek zonder
woorden verliefd
zonder rem en
terughoudendheid
het houden van
elkaar hebben wij
in samen uitgesteld
tot ook dat in
harmonie mogelijk
zal kunnen zijn
nog zijn wij
op weg en
begrijpen dat
alleen het doel
bereiken einde
van de weg zal zijn
Oogt donker
nog heeft
de lente zich
niet vertild aan
de winterse kou
wel rustig aan
de snijdende
noordooster
af en toe gestild
het tikje
opwarming
heeft ons allen
juist heel goed
gedaan alleen
regen en buien
uit sombere dikke
grijze luchten
hebben licht
en vrolijkheid
niet gespaard
nog is het natte
niet opgedroogd
oogt donker
nog veel te vroeg
voor het avondrood
Verleden tijd
het verleden
heeft meer te
zeggen dan
over tijd alleen
het beslaat
een periode
waarin alles
leefde naar
de voltooid
verleden tijd
in een bestaan
met specifieke
zaken zoals
kleding geur
spraak om
deze leef
maatschappij
terug krijgen en
te proeven hoe
de essenties
van leven in
die emoties
weer opnieuw
gevoeld en
ervaren worden
zoals gezelligheid
geborgenheid en
naastenliefde die
vrijwel verloren
zijn gegaan
Eeuwig bestaan
nog zag ik
hen aards
maar ik voelde
al hoe meerdere
dimensies hun
geestelijk uitdijen
zichtbaar maakten
in vorm en omgeving
een tintelend
fluïdum gestalte
bleek communicatie
de snelheid en eenvoud
van telepathische
overbrenging machtig
te zijn op menselijk
en alle leefniveaus
zoals de natuur en
alle vormen van
bestaan die de
schepping vanuit
zijn geheel ons in
delen presenteert
ook de ontvangst
was geen schrikken
maar een warme
inschikkelijke opvang
voorbeschikt en
meteen organisch
geplaatst in het grote geheel
waarvan de geborgenheid
voelbaar was in het
nu eeuwig bestaan