Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Papieren feest
zacht kleurde
je adem het vlak
schreven woorden
lijnen die jij dacht
vervloeiden en
kozen daarna weer
hun eigen pad omdat
ontdekken spannend was
jouw harmonie
kende geen contrasten
zodat misverstanden
hoogst zelden barsten
wel liepen zij
samen de tweestrijdweg
waarbij ieder zijn eigen
perspectief voor ogen had
vaak bracht
je lach meerdere
dimensies in de diepte
van het uitgestrekte vlak
konden lijnen frivolen
tot kleurrijke tierelantijnen
en uitbundig dansen op
het papieren feest van plezier
Sterrenlicht
jij hebt
iets met
de tijd gedaan
voorzichtig aan
de vinger
er op gelegd
een zere plek
die kloppend
verder ging
in zijn race tegen
de klok minuten
door uren verving
glorieus stond
jij daar tegen een
majestueus volle maan
het sterrenlicht
jouw overwinning
glinsterend op je gezicht
Zonder muziek
ik wist dat
ijlte en kou
met hoge tonen
door mijn ziel
konden snijden
zonder muziek
in de melodie
van rouw is
herhaling als
refrein een
remedie tegen
existentiële pijn
omdat schaduw
als fantoom
nog altijd
zichtbaar is
in het licht
van diep gemis
juist als
loslaten het
kwetsbare toont
van de eenzame
verwerking van een
waargebeurde droom
Hun verlokkend lied
kleine woordjes
dansen in de ruimte
hun verlokkend lied
kom zing met mij
met deze melodie
hoor je er echt bij
ja hier waar
iedereen ook steeds zijn
eigen pleziertjes heeft
in warm lachen en huilen
en de wereld buiten
voor even wordt vergeten
want niemand heeft
een echte naam zij
komen overal vandaan
hebben de wereld
rondgezworven en zijn
in gevaar altijd verborgen
nu zijn ze hier bij jou
en mij en voor het eerst
in hun leven eindelijk vrij
Met lichte ogen
zij donkerde
in het woud
sprak takken toe
met lichte ogen
stond lang
gebogen bij het
kleurenonderscheid
in paddenstoelentijd
haar handen vol
met draadjes wol uit
gebruikte nesten
voor hun nieuwe rol
zij kende stroom
en tegenstand in
de balans van het
natuurlijk gebeuren
schaafde bij
als er iets haperde
aan levensbelang ook
achter gesloten deuren
gebruikte magie
uit lang vergeten
boeken om de ziel van
het leven weer te zoeken
Gúnst en zegeningen
als ik je zie
ben jij het beeld
waar achter de
wereld zich vult
met wat is geweest
in kleine correcties
actualiseert het
decor naar vandaag
waarin jij zoals altijd
de hoofdrol speelt
ze hangen aan je
lippen dansen en
springen door blikken
willen je raken om jouw
stukjes leven mee te maken
onverstoorbaar
is de lach die jij
hen geeft waarin zij
de warmte zoeken die
jij met hen en velen deelt
zij bidden niet
om gunst en zegeningen
maar genieten samen
intens van het leven in de
meest alledaagse dingen
In lief gebaar
ik hoorde je stap
in de stilte van
het vallend herfstblad
voelde beladenheid
in het knisperen van je
voet op het kleurig pad
de zomer heeft
je goed gedaan maar
de moeheid is gebleven
de rek gaat langzaam
uit het leven als alle
gunsten zijn vergeven
en alleen het aardse
nog zijn elementaire
wensen kenbaar maakt
soms vliegt er
onverwacht een vogel op
kiert zon de hemel open
uit een vroeger diep
geloven heb ik in lief gebaar
voor dit kleine wonder gebogen
Het derde oog
ik voelde
in warmte de
energie die jij
met mij wilde delen
ooit heb ik
in kleur de krachten
van je aura even
mogen aanschouwen
op de rand van
jouw overgang
naar een andere
levensfrequentie
er was altijd al
iets om je heen dat
buiten het normale viel
met een hang naar vreemd
in je lach scheen
het derde oog
dat zag hoe binnenkant
boog onder buitenkants last
je handen gaven
kracht aan circulatie
en vitaliteit als prijs
voor liefde en warme zorg
Ochtendritueel
weer hoor ik
traptreden keuvelen
over jouw schreden
geschuifel
wat gekraak
in bibberend beven
de kreun
het steunen als je
op de overloop bent
het gemak
van de traplift
heb jij nooit gekend
als je boven was
liep alles altijd
keurig in de pas
jouw heerlijk
ochtendritueel was
voor ons nooit te veel
een nieuwe dag
met heldere zon echte
verrassingen keken nooit om
De patstelling
zij wist
de ketting
vol te maken
zag hoe
handen
elkaar raakten
de cirkelkracht
zijn eerste
schijnen gaf
indrukwekkend
klonk het
sonore geluid
waarmee
duizenden mantra's
werden geuit
hun gelijkvormig
bewegen openden
warme uitnodigingen
om in de wereld
te leven en er
deel van te zijn
om zo de patstelling
teniet te doen zonder
apocalyps van het groen
Laatste dromen
wij zijn de schemering
tegemoet gelopen
hebben onze laatste
dromen meegenomen
in passend avondrood
stilte heeft al lang
geleden de herrie
overwonnen en vindt
geen laatste woorden
in atmosferen zonder wind
drukverschillen zijn
structuren van enkele uren
nog draaien dag en nacht
hun maanden vol maar in
seizoenen is leven leeg en hol
het synchrone is verdwenen
in de laatste erupties leven
restanten van het zieke lijf en de
aangetaste geest hebben nagelaten
wat nooit een hemel is geweest
In vervoering
ik heb je
in vervoering
zien gaan
er fysiek nog zijn
maar geestelijk
uitgetreden
geen kortsluiting
een verplaatsing
van krachten
waarbij lichaam
stand bye in
rust zal wachten
contact maken
gaat het raken aan
de schepping zijn
om zo voor even
te delen in het
goddelijk volmaakt
dan weer terug
compleet met een
aura dat goddelijk heet
Buiten
wat zon
een vleugje wind
klein veegje
glinsterende regen
is alles waar
een kind mee kan leven
door buiten te zijn
een heerlijke
wereld om met
eigen ogen
zo in te drinken
kleine stappen om
de ontwikkelingen
te kunnen behappen
een verzadigde
zucht als dit
alles genoten is
dan komt de rust om
met alle elementen
een droomwereld te
bouwen vol vertrouwen
De vijg
kleuren donkeren
in zichtbaarheid van
rood en blauwe rotsen
naar donkergrijs waarbij
het frisse van de vijg
een exquise traktatie blijft
onbereikbaar ben jij
op het tussenpad
waar zendgemacht geen
soelaas meer geeft op
schermen die niet kleuren
op elk nieuw gebeuren
het is de wereld
waar bewegen niet wordt
geregisseerd door emoties
en hartstocht omdat zij ons
niet de tweespraak laten
waar geëigende kanalen falen
ooit zullen wij
de zon weer samen op
zien gaan in een exclusief
stukje leven waarbij licht
en warmte ons door het
internet zal worden gegeven
De godin
het heerlijkste gevoel
en liefste geluid
is het ritselen van
zomerbladeren op
mijn warme huid
waar statigheid
nog lange takken
lover genereert
heb ik mij neergelegd
ja tegen wind gezegd
zonder op te spelen
hoorde ik al de groene
melodie van velen
pas ontloken en nu al in
het zonnig koor gekropen
in warme vlagen
weten zij de muziek te
dragen van de eeuwenoude
dirigent die elk blaadje
persoonlijk heeft gekend
in een door schaduw
gestreamde versie
wordt de zomerzon geëerd
zij is de godin die seizoen
en groei altijd heeft beheerst
Geestdriftig
jij hebt altijd
intens met jezelf
kunnen praten
geluisterd naar
wat je lichaam
jou had te vragen
om dan door
tweespraak weer in
balans verder te gaan
van die kleine
gesprekjes deden je
ogen geestdriftig verslag
ik zag in je blik
stromen en krachten van
een omgeving die wachtte
hoe jij een blokkering
omzeilde door een
confrontatie te mijden
om samen een
nieuwe stroom naar
hoger niveau te gaan leiden
Zelfstandig blond
onhoorbaar
dansten voeten
dichterbij op
bewegingsmuziek
van het samenspel
door spieren en pezen
die uit herinnering
van vloersegmenten
ons de ruimte wezen
een update had
de plaats gevonden
toen wij wisten waar
wij ons bevonden
niet tussen wal
en schip maar wel
als breukeling
zoekend naar een
veilige steigerkling
levensblokken
waren vrijwel afgerond
maar zij gaven meer
brokken omdat er geen
ruimte was voor het
eigen net ontdekte
zelfstandig blond
dat al onuitgepakt in
hutkoffers op de kade stond
Een nieuw exposure
ik zag je gezicht maar
vergat jou daarover een
compliment te maken
je piekte haar dat
modieus sliertte in hun
kans jouw gezicht te raken
het ronde was weg
in strakke vlakken
toonde jij jouw karakter
maar ook tot mijn
schrik was het gezellige
dik zomaar verdwenen
effectief en snel
bewogen armen doelgericht
bij benen je slanke schenen
nog is er geen
balans maar wel de kans
op een nieuw begin
gun gezicht en lijf
een nieuw exposure
jij zit er nu midden in
Affectief gemis
het is ontluiken
jij zet met je
ogen de wereld buiten
door het ophalen
van het doek dat
de afstand markeert
tussen warm bloed en
kille stille zakelijkheid
transparant
maar nog altijd
oorzaak nummer een
van dodelijke kramp
door affectief gemis
bijna onder handbereik
maar de groepen zijn hun
leiders van vroeger kwijt
het is de explosie
uit jouw blik die in
vuur en geluid aanslaat
op ieders ik waar
bloed warm mengt
het koude hart
zich eindelijk kan
drenken in samen zijn
Kuddetrance
nog kleuren
kapotte woorden
restjes klank
aan zinnen die
ooit verbrijzeld
zijn door dissonanten
in de muziek van
hun zelf gemoduleerde
dramatische ondergang
in beat en dance
bedwingen zij
adrenalinestormen
met peppers en relaxers
gaan zij totaal los
rekeningen worden
pas verstuurd als
alles al is gedaan
en chaos rijpt
in wezenloze ogen
van egotrippers
die klinkers stamelen
zonder enig verband
zich bewegen in de
kuddetrance van
zinloze impulsen naar
de slacht in het avondland