Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Verankeren met angst
wij hebben te vaak
naar elkaar gekeken
goedkeurend met
de vingers geknipt
als trouwe volgers
hebben wij vergeten
om zelf te leven en
jaren hun stroop gelikt
wij deinden mee
in politieke golven
hand in hand om
hen samen te volgen
tot het eerste bestand
en de muren verschenen
die de maatschappij
in isoleercellen deelden
op stormachtige avonden
hoor je ons loeien
als robots ons boeien
en verankeren met angst
opgeborgen en
aan de ketting gelegd
in een leven zonder zorgen
met een gespreid bed
toch gaan wij ooit
ontsnappen er zijn al
wolven onder ons die
in schaapskleren wachten
In vergeten tijd
het guurt in het
laatste stukje
ommuurd van
het afgelopen jaar
ze zuipen en snuiven
kotsen ergernis in
de liederlijke taal
van poolse knopen
op de hangplek
met sensoren die
witte gezichten
uitgestreken oplichten
het kansloos
perspectief tekenen
van de dief die in
vergeten tijd zijn straf belijdt
nog schoppen zij
de flessen tot scherven
van een maatschappij
die zij zo gaan erven
tranen van onmacht
breken de kracht om
meteen te veranderen
toch is er een die nog lacht
Het tourniquet
zij veinsden
verdiensten
liepen zelfverzekerd
naar het tourniquet
wilden ongehinderd
passeren maar
stonden door die
ene vraag perplex
u bent geboren
met helemaal niets
van wie heeft
u dit allemaal
genomen toch niet
om met zoveel
de weg op te gaan
van alle dromen
er werd gerekend
met plussen en min
maar een vergelijk
bleef uit omdat de
waarden verschillen
tussen optelsommen
van de geest en die
van billen en buik
handen geschud
principes bijgesteld
zonder bagage gingen
ze naar het nieuwe veld
verantwoordelijkheid
voor alle anderen was
hun enige gift de rest
kon totaal worden gemist
Mijn dansen
ik kende
de passen maar
mijn dansen won
nooit een prijs
ooit probeerde
ik jou te leiden
maar jij verdween
al op de eerste reis
als stel was er
tolerantie in bewegen
wij kwamen elkaar
vaak onverhoeds tegen
ik week terwijl
jij dan langs mij gleed
de slinkse tussenpas
maakte ritme compleet
in jou heb ik mezelf
nooit kunnen vinden
zag altijd een vragend
gedogen in je ogen
ik was er niet om
samen eer mee te behalen
maar enkel om jou een
leven lang te doen stralen
In staal gestileerd
ik heb de kussen
armzwaaien en
samensmeltingen in
alle omhelzingen geteld
waarbij in het amen
van samen de kwaliteit
van de feestelijkheid
aan de orde is gesteld
met stip vonden wij
de geboorte van het kind
het unieke moment
omdat ieder mens
dat ooit van zichzelf
heeft gekend en nu
opnieuw beleeft in een
andere tijd met zelfbeeld
als runner up
de boom in al zijn
verscheidenheid
van nordman groen
tot in staal gestileerd
met ballen en versiering
die ons meer dan alles
over de bezitter leert
het stapje terug
was voor de kerstmaaltijd
met geld en zorg toebereid
maar ook hier heeft het
ego zijn plaats heroverd
de ogen zijn niet meer op
het kind gericht maar kijken
naar wat men op zijn bordje vindt
Het stille woord
het filmpje
is gebroken
de werkelijkheid
staat stil met
beelden uit
geschiedenis
maar heden is
alleen maar wit
er wordt
bewogen zonder
registratie
gesproken in
het stille woord
er lijkt leven
maar de ziel
is men vergeten
de tijd is
zonder inhoud
zijn slag
en spirit kwijt
hoogtes zijn
niet uitgelicht
omdat schaduw
in de dalen ligt
langzaam
vloeien lijnen
naar de horizon
waar zij verdwijnen
in het punt
waar ooit onze
geboorte was
het nirwana bad
Torens van babel
ik heb ze
zien bouwen
de torens
van babel
maar niemand
was er ooit thuis
zij kozen
voor muren
in scheiding
van wolken
hebben geen
buren genaast
wel haast
om elkaar
te ontwijken
nooit mocht er
iets van enige
warmte blijken
er waren
slechts blikken
uit donkere ogen
die een schuw
contactvermogen
lieten zien
talen zongen
hun eigen lied
met lach en
nog vaker verdriet
in een melodie
vol stille emoties
soms was er
even de hand
die warmte reikte
in verstaan
met een diep
zielsbegrijpen
Vragend gebaar
ik schoof
de wereld
aan de kant
maar uit de
spiegelwand vroegen
ogen om mededogen
openden handen
in een vragend gebaar
zonder te eisen
ik keerde me af
voelde het dreigen
door onmacht verhard
zij waren met velen
wilden graag delen
maar moesten langs mij
de scherven voorbij
van een failliete en
destructieve maatschappij
die alleen over
grenzen keek als het
prijskaartje hun voordeel bleef
Paradijste rustique
ik wist
het addertje
onder het gras
kende uit
babel wat een
spraakverwarring was
paradijste
rustique tussen
eufraat en tigris
leerde geduld in
wachten op verlossers
die vrede brachten
las de verhalen uit
het ooit beloofde land
geschreven met magische hand
over het uitverkoren zijn
te midden van vele volkeren
in de grote woestijn
in mythisch overdenken
gaat het nieuw geboren kind
ons eindelijk vrede brengen
Opgetogen ogen
hij wond haar
lichtjes om de
vingers van zijn
kleine vuistjes
opgetogen ogen
glansden in plezier
hij speelde het spel
in volle overgave
wilde alles in
hartstochtelijk uitdagen
om dichter bij de warmte
te komen van zijn dromen
in onbewust
de leiding nemen
richtte hij zijn wereld in
duidde waar de kleine
angsten kwamen uit
hun vaak subtiel begin
tot moeheid zijn
activiteit verving
terwijl de lach nog rond
zijn mond en ogen hing
en hij nog tegensputterend
toch zachtjes in slaap sukkelde
Zonder kortsluiting
zonnestralen
vermaalden
dipjes ongemak
verdampten
laaghangende
donkere gedachten
klaarde op
naar een hoger
energetisch niveau
waar de lach
haar positieve
spanning weer gaf
ogencontact
zonder kortsluiting
zijn afspraakjes had
ik mijn hand
terug vond tussen
jouw warme vingers
die mij lieten
weten dat vandaag
zonnig zou heten
De scheppingsmelodie
snaren trillen
als golfjes energie
worden gehoord
in schitterende
loepzuivere akkoorden
zongerijpt
verwarmen zij
atmosferen en
sprankelen blijheid
in menselijk verkeren
het zijn geen
deeltjes uit
de bloktheorie
die een gestapelde
waarheid geniet
juist daar
waar de natuur
muziek ontlokt aan
het snarenspel golft
energetisch paren
in een lieflijke
aantrekkings- en
afstootreactie
extraheren zij leven
uit de scheppingsmelodie
Duivelsei
ik zag alle
kleuren dansen
letters sjansen
tot zij bij
zinnen kwamen
in het alfabet
met verf gedekt
door penseel en mes
op linnen doek
zonder gouden lijst
konden zij hun
duivelsei niet kwijt
in artisticiteit
bijt water vuur
snijdt geld hout
is ego het leidend
principe ikke eerst
vooral een ander niet
bevruchting heeft
nooit plaatsgehad
uitbroeden is last
kunstenaars worden
niet geboren zij zijn door
schaarste uitverkoren
In gedachten
ik dacht
dat het een
merel was
maar door
donker zag ik
een gevallen blad
dat door een
windexplosie
vleugels had
ik vraag me af
wie er nu echt
recht op leven had
het blad
dat ik van merel
zijn verdacht
of toch de merel
die in gedachten
sterker was dan blad
In civilisatie gist
ik zie donkere
massa's bewegen
zonder enig contrast
voel het zuigen
van de kloven die
gestolen tijd uitbuiten
daar schuiven
vele panelen hun
lang verleden bestaan
formeren decor in
chaos en afgrijzen uit de
ondergang van paradijzen
revolutie zal
geen geschiedenis
schrijven over het leven
daar gaat de strijd voort
om de podium plaatsen
tot ver in het hedendaagse
want in civilisatie gist
het binnenste van de hel
tonelen wisselen snel
Het volmaakt later
zij wiegen zon
waaien warmte in
alle kleuren rondom
een stukje paradijs
in twee daagse reis
niet ver van het ijs
onder dezelfde lucht
dromen ook zij
het volmaakt later
zien wolken
als golven water
in blauw hoge zee
nemen
in samen bestaan
verbinden mee
hun cirkel is
in het groene beginnen
ook rond van binnen
Kruising van krachten
ik hoorde
de woorden
opgeslagen in steen
zag gekleurde
kleding op hun
weg overal heen
hier op de
kruising van krachten
barst energie
ongekende lijnen
verschijnen als
nieuw spanningsgenie
andere laden hun
periode gebonden genade
wachten op openbaren
want daar bij
de monolieten hoort
geboorte zijn schreeuw
zo is het altijd
geweest in de geest van
geschreven geschiedenis
Leeftijd der grijzen
ooit zal ik
met je mee gaan
samen op reis
een zomerse ochtend
je hand die me
met liefde leidt
het perron
tussen schaduw en zon
rondom statige bomen
eerst koffie voor
de trein arriveert want haast
is aan ons niet gespendeerd
de bestemming
is bekend maar gelukkig
bepalen wij tijd en verblijf
het is een genoegen
om ongedwongen te reizen
op de leeftijd der grijzen
de haast is vervallen
ons rest nog de lach en
een afscheidszwaai voor allen
Kwetsbaar vormgegeven
nog houd ik
de ballen van mijn
eigen cirque du soleil
hoog in de lucht
volg kleuren en
patronen nauwgezet
in hun mystiek
magistrale vlucht
handen volgen
soms verbolgen
maar ook vaak blij
het vangen en vergaren
uit het diepste van
mijn kunnen tover ik
magie om toeschouwers
het beste te gunnen
zo leg ik mijn ziel heel
kwetsbaar vormgegeven
in het spirituele spel van
het circus van ons leven
Prioriteit
nog zijn de
schakels niet gesloten
heeft het zoeken naar
betere verbindingen
de hoogste prioriteit
toch hebben wij niet
meer alle tijd en vieren
dapper onze verjaardagen
maar bij het ultieme
einde is geen spijt
wij zijn overlevers
onze genenkeuze is zo
bepaald dat wij het
beste uit de voorraadbank
eenmalig hebben gekozen
in het aanpassen aan de
steeds veranderende eisen
van het leven blijken wij
tot heden toe de bollebozen
want wij bepalen hoe het gaat
weer staan wij voor
de valkuil van bestaan
duurzaam leven moet op alles
voorrang krijgen anders is het
al met deze generatie gedaan