Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Mijn hart klopt
mijn kloppend hart, mijn hart dat klopt voor jou
omdat ik zo veel van je hou
mijn hart dat zegt dat ik niet zonder je kan
en mijn gevoel zegt dat dat ik altijd bij je wil zijn
je bent mijn hart en mijn gevoel
jij weet altijd wat ik bedoel
ik ben je toch zo erg aan het missen
Die kleine intieme oase
wij speelden met woorden
schreven ze in het zand
omdat niemand ze hoorden
zo schiepen wij onze band
maar het strand
was helaas al geschapen
liet zich slechts raken door
water in zijn eeuwig corvee
golven wisten de tekens
overspoelden ze een voor een
in een dierbaar herinneren
aan ons eindeloos dagje zee
later zijn wij terug gegaan
naar die kleine intieme oase
hoorden verrast onze woorden
vlaagjes zilt brachten ze mee
Ronding in contrasten
ik componeerde
jouw beeld uit
mijn hartmuziek
toen speelse tonen
uit de hoogte kwamen
sprankelden je ogen
in een passioneel
meeslepend bewegen
danste je de melodie
waarvan ik de
ronding in contrasten
schilderde op het doek
weergaloos waren
je passen in een met
mes beschreven uitdaging
ik zie je nu komen
op de boulevard van
mijn illustere dromen
een heerlijke griet
die lachend met zon
kleur in de regenboog giet
Landschap van mijn dromen
heb je hand gepakt
maar jij wilde
niet meekomen
samen zijn wij
blijven staan in het
landschap van mijn dromen
ik goochelde met
sterren en een vage maan
jouw glimlach liet mij gaan
koos later bloemen
en wat groen voor jou
om wat steviger te aarden
maar jij verwijlde
verder in de ijlte
steeds meer van mij vandaan
heb je losgelaten
nog een keer keek je om
ik zwaaide naar de ondergaande zon
Werd de hemel gekust
we golfden
volgden de beweging
van eb en vloed
in totale ontspanning
stilte en rust
werd de hemel gekust
steeds trager
kabbelde dood tij
wij draaiden opzij
zagen de schepping
wonderen oogsten
hun conceptie voorbij
we zijn opgestaan
voelden intuïtief het nieuwe
leven in samen verder gaan
Een drempelloos ontmoeten
laat mij de idylle
dromen van een wereld
vol schonen als
mensen zonder oordeel zijn
waar ogen spreken
en de lach een
drempelloos ontmoeten is
omdat iedereen je mag
in krachten bundelen
kunnen talenten groeien
zal de grond in duurzaam zijn
gewas en bloemen laten bloeien
geef mij nog even tijd
voordat de wereld in de afgrond
van zijn eigen waanzin glijdt
de hemel lijkt al binnen handbereik
Faalangstig bang
de dagen zijn
voorbijgegaan in
vele lagen van bestaan
natuurlijk was er groei
de grond geploegd
geschoond van stronk en steen
langs elkaar heen
in een verdeling die
seizoen en rol gebonden was
tot eigenheid
wat ruimte kreeg
en verder woekeren bleef
het samen schouwen
leek op houden van
liefde bleef faalangstig bang
tijd rijgt jaren
in een veranderend patroon
ieder kleurt en weeft zijn eigen droom
Zo godvergeten zeer
ik zwaaide
draaide me om
herkende de wereld weer
het deed alleen
zo godvergeten zeer
nog bloei je
steelde lang als knop
lenteschoonheid die
alleen de zon ontbeerde
wat ik ook probeerde
wij zijn zomer aangegaan
in lange lichte dagen
zelfs stilte bracht geen vragen
wij genoten van
een innig samenzijn
maar de vergezichten
bleven uit en de einder
kwam steeds dichterbij
er was geen ander
perspectief dan bij jou zijn
jouw kleuren fletsten
wij cirkelden in kletsen
om de waarheid heen
gemis aan vrijheid deed ons pijn
liefde bleek niet zaligmakend te zijn
Echo's in gesprek
weer is stilte
gebroken door
duizend vlagen wind
geluidloos
waaien woorden
op vleugels weg
wat ik ook zeg
er zit geen draagkracht
meer in zinnen
zij lijken
hol van binnen
als echo's in gesprek
de wind monoloogt
luwte dwarrelt
letters zonder hoop
Het paradijselijke van ooit
nog weet ik de erupties
het gloeiend stromende venijn
de vulkaan in mij dacht even
machtiger dan de wereld te zijn
onverwacht tot uitbarsting gekomen
in het groene landschap van mijn dromen
waar zon en vruchtbaarheid weer
het paradijselijke van ooit hadden bereikt
ik voelde mij de schepper van elementen
zonder te denken aan de mensen om me heen
zag de confrontatie van generaties leven
met rode lava in lagen hete as en steen
nooit laat ik meer de spanning groeien
tot een furieus fataal moment
ongebroken ben ik bijna uitgedoofd
maar leef nog vurig in iedere kloof
Schaduwen in zinnen
ik heb het gras
bekeken aan de onderkant
witte wortels in zwart aardezand
waar zon door woorden schijnt
ondermijnen schaduwen in zinnen
jouw voor de hand liggend gelijk
heb moment en blikken vele
dieptes toegedicht maar je gezicht
rijmt niet met alles wat er was en is
nog is er geen vervelen maar
of je hart voor mij steeds open staat
is geen waarheid die we samen delen
Neusje in de wind
je balanceerde
met je blik
tussen kijken en zien
lippen speelden
in een glimlach
al met misschien
maar het neusje
in de wind toonde
vastberadenheid
ik deed een
stapje terug en zag
het rechten van je rug
toen jij proestte
van het lachen wist ik
dat wij hetzelfde dachten
Liefde?!
Is het liefde of bedrog
Jij weet het niet, of toch?
Wat zal ik zeggen over jou
Je bent geweldig, zelfs in de kou
Je bent bijzonder
Het lijkt een wonder
Ik vind jou leuk
Jij mij ook?
Schrijft met schaduw
jij schrijft
met schaduw
woorden van licht
lacht vaak
je ziel bloot in
een stralend gezicht
weet met
handen ook het
kleinste geluk te vangen
oogt omfloerst
stukjes liefde in
paradijselijke koers
met jou
aan mijn zij
is de hemel dichtbij
Begrijpen
ik wil je steeds meer
begrijpen
weten wat je denkt
en dicht bij je zijn
ik wil dat je mijn
gedachten kent
en dichtbij me bent
het geeft me troost
aan jou te denken
ook al ben je niet hier
ik voel me in gedachten
met je verbonden.
je bent mijn lieverd!
Jouw voetstappen volg ik
ja, jouw voetstappen
zijn lieflijk zacht
en geven mij vreugde.
jouw voetstappen volg ik.
op het strand loop ik
in de afdruk van jouw schoenen
ik loop vlak achter je
jij bepaalt de weg
steeds gaan we verder
we zijn alleen aan de rand
van de prachtige zee.
en genieten
we zingen samen
prachtige liederen
wat is dit een mooie dag
lieverd.
ik ben zo blij met je.
Met een streek
ik ben nooit
het genie geweest
dat met een streek
rembrandt kon laten stralen
het was altijd
ploeteren en foeteren
waarom ik niet de ziel
naar boven kon halen
alleen jij hebt
mijn strijd geweten
met oog en lach de
waardevolle hints gegeven
wees mij op
nutteloze zaken die
niets met de magie van jouw
verschijnen hadden te maken
ik portretteerde jou
met kleren aan maar
in je ogen blonk je ziel
naakt in dit bestaan
Een veeg licht
ik mozaïekte
met stukjes leven
om ze harmonisch
te passen in het bestaan
het leek goed te gaan
tot de lijm verdroogde
het cement verpulverde
waarin ze waren gegoten
heb met alles gebroken
toen ik jouw ogen zag
een veeg licht in een
donkere straat bij nacht
je lach parelde tanden
in witte aanstekelijkheid
handen speelden met schaduw
in een verrukkelijke werkelijkheid
de andere wereld heeft
voorgoed afgedaan
onder liefdesvleugels hebben
wij de zon weer op zien gaan
Blijdschap
in jouw gezicht
kan ik mezelf lezen
uit lijnen van ontstaan
geen letters
maar geëtste stukjes leven
vallen wonderbaarlijk saam
momenten die
de tijd markeren in
tekens die niet overgaan
je lach slaat weer
een bladzij om
ogen stralen warme zon
in blijdschap
staat te lezen wat
wij elkaar ooit schreven
De godinnenschik
in het wegdromen
ben jij heel dicht
bij mij gekomen
als een vlinder
streek jouw licht
langs mijn gezicht
hoorde in je stem
woorden die zelfs
de hemel bekoorden
je ogen deden
daarvan uitnodigend
de poorten open
wij deelden
de godinnenschik
eerst jij en later ik
in wakker worden
zijn wij teruggekomen na
zeven hemels heftig dromen