Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Zonder liefde is het leven zwaar
zonder liefde kan ik niet leven
met liefde wordt het allemaal
veel gemakkelijker
en kunnen we veel
door de vingers zien.
en veel verdragen.
in liefde kunnen we veel vergeven
liefde is het die de aarde laat draaien
liefde is het mooiste woord
zes letters maar met
zo een grote betekenis.
liefde, sterf niet in ons.
Schaduw van leven
ik zag
in je lach
een glimp van je ziel
hemelse schoonheid
voorbij de
schaduw van leven
mimiek
componeerde blijdschap
uit stukjes geluk
je ogen straalden
een zomerse zon
in uitbundige verhalen
op dat gouden moment
wist ik dat onze liefde
de eeuwigheid kent
Liefde overvleugelt
jij bent
de zon en maan
van mijn heelal
ogen sterren
twinkelend in de verte
je lacht universeel
ik aard teveel
om los te gaan
in geestverruimen
koester macht
in zwaartekracht maar
liefde overvleugelt dat
heb me gegeven
om met jou te zweven
naar een oneindig leven
Je onbereikbaar zijn
terwijl jij roost
haal ik mijn vingers
open aan jouw doornen
jij paart schoonheid
aan het reiken naar licht
dat ik altijd heb gemist
je onbereikbaar zijn
doet constant pijn in het te diep
wortelen van verkeerde keuzes
maar nooit zullen wij
verwelken in onze liefdesbloei
jij knopt terwijl ik hopelijk nog groei
Forever
wij zijn voor altijd, je lach maakt mijn dag.
wanneer ik bij je ben voel ik me blij,
want de allerliefste dat ben jij.
soms gaat het slecht, maar dan weer goed.
ik voel me vrij met jou aan mijn zij.
met jou aan mijn zij kan ik alles aan.
ik ga voor je door het vuur en door de kou.
ik wil je gewoon duidelijk maken dat ik zielsveel van je hou.
niet alleen nu, maar elke dag maar weer.
als je niet bij me bent, dan heb ik zeer.
Een sieraad
ik verzamel het licht
dat de stenen
meenemen uit hun leven
dat oplicht onder
een bepaalde hoek
net als een oud boek
en open valt
waar het de laatste keer
door iemand is gelezen
in schuren snijden
en polijsten probeer ik
de mooiste composities te krijgen
ik heb een sieraad
gekozen met veel plezier
het ligt nu voor u op papier
De hogere sferen
ik heb je lach
geboren zien worden in
een adembenemend moment
de kleine krul
waarop ik surfde groeide uit
tot hoog bruisend schuim
dat mij overdonderend
meesleurde toen jouw intens
plezier aanstekelijk oversloeg
ik ben geland maar
met voeten op los zand
om het nog eens te proberen
omdat jij zo lief
bleef stralen wilde ik
ook de hogere sferen halen
Een boulevardje aan zee
de zon in je ogen
wind door je haar
toevalligerwijs keken
wij gelijk naar elkaar
nog was liefde
niet in zicht maar
je hand streek per
ongeluk langs mijn gezicht
we droomden de avond
op een boulevardje aan zee
flaneerden langs ruiten
de maan namen we mee
alleen wij twee
op het warme zand
speels zongen golven
hun komen aan land
duinen getuigden
ons zijn met elkaar
een verlate vlinder
begroette ons als paar
Goudgele cirkels
ik schreef mijn lied
met het schuim der golven
op de wereldzee
stormde woorden
in de goudgele cirkels
van onafzienbare graanvelden
goot in staccato
het donderend refrein in
tomeloze zinnen die waterval zijn
ik vertel je dit open
toch dicht ik de muziek op papier
huil mijn intiemste emoties hier
Het blonde geluid
ik zag zon
twinkelen in je haar
hoorde het blonde
geluid van de lente
keek je aan
in je ogen klonk
de omfloerste melodie
van ik wil met je gaan
jij pakte mijn hand
op de muziek
van golven liepen
wij langs het strand
waar meeuwen zeilden
op ijle tonen verwijlden
en wind in wit tegen blauw
ik hou van jou dirigeerde
Lente zonder verval
wij hebben
de bloemen geplukt
die hun kelken verwelkten
anderen in knop
vertraagden door
zaad en vruchten te maken
we gingen voor zomer
in schoonheid voor al
eeuwige lente zonder verval
maar kleuren vervaagden
toen de knoppen verdwenen
en het bladgroen bevroor
onze weide bleef zwart na
ontdooien want zonder zaad
kan geen bloem zich ontplooien
We verkenden stilte
je wist dat je
geroepen was
de lach in je ogen
antwoordde zacht
je stem
nog quasi nonchalant
sprak luchtig maar ik
voelde het trillen van je hand
je lichaamstaal
meegaander dan ik dacht
we pasten wonderwel
de eerste keer dat ik je zag
we verkenden stilte
uit verleden tijd
behoedzaam rakend in
jeugdige nieuwsgierigheid
deelden herinnering in blikken
die wisten waar het echt over ging
we zijn naar morgen gaan kijken
om voor altijd bij elkaar te blijven
Donkerden je ogen
ik heb je kussen
nooit willen blussen
deed water bij de wijn
maar jouw chaos
bleef een festijn
vaak donkerden je ogen
terwijl de zon volop scheen
samen voelde we de pijn
van het existentiële alleen
jij kon nergens heen
onbereikbaar in
een wereld die bruiste
tot de bui overtrok
plezier triomfeerde en
wij voorzichtigheid leerden
tussen dalen en bergen
weeft zich ons leven
de kleuren gescheiden
om het vloeken te mijden
in chaos en pijn wil ik bij je zijn
Het getekende schrift
ik voel
de lijnen van letters
geschreven op je huid
tekens van leven
liefde en verdriet
negeren kan ik ze niet
maar als
in je ogen de
glimlach weer komt
verzacht het
getekende schrift
rond je mond
dan dwalen
je handen niet
doelloos meer rond
maar onderschrijven
beeldend je woorden
met kunstzinnige gloed
Zag je oogopslag
de stilte
kwam hard aan
de muziek
was uitgedaan
een zachte stem
vroeg ons om
weg te gaan
buiten
keek ik je aan
jouw hand
al in de mijne
nog onbeslist
wist ik de richting
van ons gaan
wij draalden
de nacht was zacht
een afscheid hier
bepaalde waar en
hoe het morgen was
ik zag je oogopslag
wachtte op je lach
Je bent het belangrijkste in mijn leven
jou wil ik niet verliezen
ik behoor je helemaal toe
bij jou voel ik me blij en gelukkig
ik ben zo blij dat jij
in mijn leven bent gekomen
veel mensen doen pijn
en kunnen mij kwetsen
maar bij jou vind ik enkel liefde.
met jou beklim ik de hoogste berg
samen zijn we gelukkig
en kunnen nooit meer zonder elkaar.
onze zielen zijn helemaal één
als jij er niet bent mis ik je heel erg
lieveling van jou hou ik het meeste.
voor altijd blijven we bij elkaar.
liefste!
De vonkenregen
je smeult
kringelt rook
in speelse vormen
ik blaas zacht
jouw vuur iets aan
je knispert en vonkt rood
ontvlamt daarna
in feller branden
schroeit bijna mijn handen
weer laai je op
tussen grijze as
verdrijft de koude nacht
nog is de vonkenregen
in je ogen niet geblust
als je lach mij plagend kust
Zacht zingt het bloed
heb geluid buitengesloten
ben alleen met mijn domen
zacht zingt het bloed
met pulserende stromen
in warme melodie
vloeit ontspanning
tot in de verste delen
om blokkades te helen
jij regisseert al lang zonder
te spelen beeld en decor
ook licht en muziek
komen uit jouw harmonie
maar ben ik dan de marionet
waarbij jij aan de touwtjes trekt
of leg ik in een droommonoloog
mijn ziel en zaligheid aan jou bloot
Handjeklap
ik heb lang met
je vingers gespeeld
tot ik in
je hand kon lezen
dat je deze
weg wilde geven
nooit heb ik
goed beseft
dat alleen handjeklap
het echte leven was
Je lach bloeit bloemen
jij zwaait kleuren
warmt mijn hart
waar regen al valt
wolken hun grijs
donkeren in zwart
want je lach
bloeit bloemen
wild van het veld
nog gehuld in zon
voordat wind ze velt
maar ogen verschrikken
in het flitsende licht
we tellen seconden
donderen samen
tot de volgende schicht
verbazend dichtbij
schokt de hemel
voor even in razernij
in de verte komt blauw
nu is de bui snel voorbij