Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Triomferend in je lach
je ademt bloemen
terwijl het groent en
plotseling hoog grast
het heeft
mijn schuchterheid
en jou compleet verrast
zo uit het paradijs
van onvoorspelbaarheid
nemen wij nu alle tijd
ik zie het
in je ogen
triomferend in je lach
jij weet mij
weer onverwacht
heel zacht te raken
het is magie
die langs de vingers speelt
verleidelijk maar oh zo heet
nog boven het geluid
van wind en bijen uit
hoor ik jouw stille kreet
vlinders dwarrelen op
als wij verwonderd stil en
ingetogen huiswaarts keren
het is nog niet voorbij
iedere blik vraagt fluisterend
het thuis opnieuw te gaan proberen
Het tweede gezicht
ik heb je
als schaduw begeleid
in pijn en onzekerheid
vaak was ik
je kwijt omdat jij
jezelf niet kon vinden
dan hinderde het licht
was ik te zichtbaar
in het tweede gezicht
wij zijn verweven geraakt
hebben na lang zwart en wit
heel schuchter kleur bekend
bij de eerste stappen
in het volle licht vielen
eindelijk ook onze namen samen
Weet je nog
Weet je nog de eerste keer dat ik je zag?
Dat was een mooie dag.
Een week samen op kamp,
Dit was totaal geen ramp.
Na die week volgde jij me na in mijn gedachten,
Wat heb ik lang op een sms van jou zitten wachten.
Sms kreeg ik in de auto vol met familie,
Er verscheen een lach op mijn gezicht.
Ik begon te stralen.
Tijdje zijn we samen geweest, maar jij was een feestbeest.
Je maakte het uit...
Ik gaf daarna niet meer veel geluid.
Dat jaar er na zag ik je weer, zoals die eerste keer.
Mee op kamp, boos was ik, maar je was zo mooi.
Je bent verleidelijk knap...
Nu een goede vriend van mij...
Niemand weerhoudt mij om bij jou te zijn.
Ook al hebben we niks,
Toch houd ik van je zoals niemand anders kan.
xxx
Aangeschoten leven
je had de bloesem
hoger ingeschat
bij het loslaten
van jouw jongste tak
haar veerkracht groot
met volle kleur
van wit naar rood
tussen het prille groen
zij wiegde
op warme lentewind
keerde naar licht
en mooie ogen
gaf gevoeligheid
aan woorden
die haar vrouw-zijn
zomers wogen
dit onbezonnen zaad
gaat geen vruchten geven
realiteit van nu is kostbaarder
dan aangeschoten leven
Onderhuidse emoties
de wereld
staat droog ondanks
het stijgende water
met een sahara vol
onderhuidse emoties
gespannen als boog
wie schiet het eerst
raakt en maakt
contact met de ander
ogen en handen die
feilloos gevoelens ontvangen
reageren op wat zij ontberen
een arm om de schouder
woorden als koele bron in
een vruchtbare oase zonder zon
Kom schemer met mij
ik wist je
te wonen
in je glazen huis
lente bracht
haar eerste bloemen
op de wind bij je thuis
je decoreerde en schikte
de kleuren van zon die
in jouw vazen zijn voorjaar vond
op het wiegen
van de eerste madelieven
danste je het prille groen
rustte de middag
in een spiegelende tuin
op het zwart van de aarde
waar het leven dit jaar
zijn eerste fortuin
uit vruchtbaar zijn baarde
kom schemer met mij
naar de maan en nog hoger
waar wij elkaar de nacht gaan beloven
Transparante scherpte
ik wist van glas
dat het doorzichtig was
fragiel en breekbaar
in al zijn componenten
heb je verwond
met transparante scherpte
die diepe sporen
in jouw kristal kerfde
er was geen schaduw
in doekjes voor het bloeden
voelde mijn onmacht
jou daarvoor te behoeden
dacht dat glans en glitter
zouden binden
maar de waarheid
liet zich niet verblinden
Nog even
je zegt, nog even,
en dan ben ik bij je.
je komt heel gauw hè.
lieve schat.
ik verlang naar je,
je bent de vervulling
van mijn dromen,
je bent een roos in een
helder glas water.
een rode roos
vol schoonheid ben je.
kom nu alsjeblieft,
dan pas zal ik heel gelukkig
zijn.
en is de duisternis verdwenen.
ik heb je lief met heel mijn hart.
Jouw donker wuiven
in een laatste glimp
van de ondergaande zon
zag ik het strand weer stuiven
tegen de achtergrond
van dieprood licht
jouw donker wuiven
wind brak
ons spel vandaag
zat stormachtig tegen
we ploegden
door het zand dat
nog nat was van de regen
de hemel klaarde
bij de laatste paal
decoreerde deze avond
ik zag je
voor de laatste maal
ogen in een donker wuiven
Nog onbeschut
zie ze staan
onder de boom
nog onbeschut
onze lentedroom
het hoge blauw
strakt ijzig koud
maar roze ochtendlicht
kust al warm je gezicht
je lach ontwaakt
op het moment
dat ik vol liefde
jouw lippen raak
eindelijk voorjaar
in eerste kleur
en nieuwe geur
na de lange wintertijd
Je bent alles voor me
zolang ik leef
blijf ik naar je verlangen
je bent me zo nabij
in mijn hele leven ben je
me altijd nabij geweest
je hebt me niet verlaten
geef me een teken van je
trouw
ik zal je nooit vergeten
lieveling.
Hemel maken zonder bed
ik blijf
aan je zij
verwachtingsvol
blij
voel ik
je vingers haken
kijk opzij
hoe onze blikken
elkaar raken
hemel maken
zonder bed
liefde in het net
onze lach
is de ontlading
samen in aanvaarding
Nooit ga je uit mijn gedachten
mijn lieveling,
nooit vergeet ik je,
in mijn gedachtegang
zit je vast,
je bent een goed gedeelte
van me,
ik heb je lief.
ik kan je niet uit mijn
gedachten bannen
maak alsjeblieft steeds
woning in me
vergeet me niet lieverd,
ik kus je, ik streel je zacht,
je bent het liefste voor mij
wat bestaat.
liefste schat!!
Sporen van sprookjes
je bent nooit overladen
met bloemen en grote cadeaus
jij wilt het kleine
verwondering over het fijne
een wolk die
aan de hemel zeilt
krijgt een warme lach
terwijl je ogen zich verblijden
hand in hand
zomaar lopen onder bomen
open plekken ontdekken
sporen van sprookjes op mos
het weidse zicht genieten
in scheiding met de hei
nog staan er boompjes vrij
maar zij groeien snel naar bos
samen leven in liefde
met de natuur als goede buur
meer is er niet nodig
geluk maakt de rest overbodig
Hemel en vurige hel
ik penseelde
in kleurige streken
de muziek op het doek
mijn hart zong woorden
die zich lyrisch voegden
tot een liefkozende groet
een enkele strofe pastel
met ijle tonen reikend
naar hemel en vurige hel
midden op het linnen
danste het hart onze melodie
van een purperrood leven
een gedicht met liefde
gegeven in dit schilderij
vol kleur en muziek over jou en mij
Wolkten als guirlandes
je zei dat jij
geen schoonheid was
maar je straalde warme kracht
droeg je haren
in engelendracht
compleet met hemelse lach
ik stond perplex
door je verschijnen
voelde schuchterheid verdwijnen
jij raakte me
diep in mijn ziel
wist dat ik meteen voor je viel
samen zijn we weggegaan
vlinders wolkten als
guirlandes achter ons aan
De godvergeten bloem
ik zal voor jou
de godvergeten bloem
weer laten bloeien op een kale rots
verzamel de verhalen
die in fijnmazig splijten
uit het gesteente zullen wijken
teruggaand in de tijd
zullen zij in vorm en kleur
hun basis weer herkrijgen
waar eens uit scheppers handen
bloemen het paradijs konden beroemen
zo zal jouw knop uit gods vergetelheid gaan bloeien
Mijn geliefde
mijn geliefde,
hoelang nog
dat ik je kan kussen
je bent verder weg
als ik wens
ik heb je lief
blijf niet zolang
meer weg
ik mis je op al
mijn wegen
je bent mijn heelmeester
je maakt mij gelukkig
ons lijden zal voorbij zijn
we zullen elkaar gelukkig
maken,
lieveling!
De tegenpolenkracht
de dag heeft
jouw kleuren vandaag
met af en toe een vleugje bekend
in de wind
die altijd door
je haren speelde met de zon
ja dat kon
in een kort en vlot kapsel
de trend iets vooruit
ik danste om je heen
trots als een pauw
om je blikken te vangen
wij zijn aan elkaar blijven hangen
door de tegenpolenkracht
liefde trok aan stootte steeds minder af
Een genaakbare kus
jij bent doorzichtig
als het fijnste kristal
vonkt kleuren die
zullen breken in raken
ik koester je rankheid
in gestileerde vormen
de hoge heldere tonen
die sterretjes tinkelen
samen componeren wij
de muziek van het
irrationele liefdesgeluk in
een warme genaakbare kus