Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Stop,met pesten!
Dat gepest!: Ik wil het niet meer.
Dat gepest!: Het doet zo'n zeer.
Men trapt maar steeds op je ziel;
De gevolgen zijn meer dan nihil.
Onzekerheid volgt; Je leven blijft een strijd.
Er is niks wat je daarvan bevrijdt.
Littekens heb je tot in lengte van dagen.
Doordat gedrag van die vervelende blagen.
Je blijft die littekens met je meedragen.
Waarom waarom blijf je je afvragen....
Waarom kon dat tijdens mijn schooltijd niet normaal?
Maar zo heeft iedereen zijn eigen verhaal.
Dat pesten in mijn leven blijft maar doorwerken
En zo hoor ik soms peststemmen;
Al zullen jullie dat niet merken.
Zo moet ik dealen met mijn pestverleden,
Wat ik zal meedragen tot in het heden.
Ziekten
Een ziekte: Het komt als een indringer in je lijf....
Het is zo'n erge ziekte die kanker
Je hele lichaam van binnen verandert.
Verdorie; Je was vroeger altijd zo gezond.
Maar nu kan je dat niet meer zeggen;
De kanker snoert je de mond.
Een ziekte; Het komt als een indringer in je lijf.
Dat is een feit; Dat staat buiten kijf.
En welke ziekte je ook hebt;
Het is zaak dat je je daar toch mee redt.
Maar door een ziekte de dood in ogen zien,
Nee dan red je je niet langer,
En is het voor je afgelopen bovendien.
Helaas dan heeft het zo moeten zijn;
Rust in vrede die mensen: Zonder (je) pijn.
Epilepsy
Our Epilepsy.
November 2013 is the month of awareness
Of epilepsy.
Some people have the right medicines,
like me.
Other people tried medicines.....tried them nearly all
And every time again, by the epilepsy,
they fall.
Please help these people,
like my girlfriend and me.
Whom both have
epilepsy.
Donate!
Don't wait!
‘till Its too late!
Over het gedicht:
Toen ik in 1974 op de MAVO zat, was de ziekte epilepsie taboe. Ik kreeg toen ook een toeval op school en ben later daarom erg gepest.
Hierdoor werd ik eigenlijk gediscrimineerd omdat ik een ziekte heb, zo zie/voelde ik het. Daarom ben ik zo fel tegen iedere vorm van discriminatie.
En daarom schreef ik in 1980 dit gedicht: (Dit staat misschien ook op andere sites van me):
Discriminatie.
Je wist van te voren,
waar je aan begonnen was....
...Waarom moet ik dan nu van jou horen,
hoe je denkt over mijn 'ras'.....
Soms
Soms....
...speel ik met mijn herinneringen.
Ik schud ze door elkaar
en ze vallen....uit elkaar.....
.....Als een puzzel....
Ik neem een hoofd dat ik vind;
Het hoofd van een meisje
met een rode hoed.
En ik neem een stukje
Van de blauwe lucht
Dat ik vind.
Ze passen niet
in elkaar.
Ik denk:
Het lijkt maar zo.
En ik doe
of ze wel passen.
De blauwe lucht, het hoofd
Zit diep diep verstopt.
Het is een meisje;
Een klein meisje.
Ze huilt, ze is ongelukkig.
Dat meisje.....
ben ik...
De blauwe lucht
herinnert me aan vandaag.
De toekomst.
De alledaagse dingen.
De dingen die het dichtst
In mijn herinnering liggen:
Plezier, geluk, duidelijkheid.
Het gras is groen.
Het herinnert me aan
Dat ik jong ben.
Dat ik nog moet leren
Van mijn fouten
en mijn geluk.
Als ik deze herinneringen
samensmelt...
...maakt de blauwe lucht
het meisje gelukkig.
Ik laat haar lopen
in het groene gras en
ze leert van haar fouten.
En zo maak ik
mijn eigen dromen.
Het helpt om dingen
duidelijker te zien
Het helpt om
ongeluk in
geluk te veranderen.
Want iedere dag
Geeft een herinnering.
En herinnering geeft dromen.
En in dromen mag je toch zelf uitmaken
Hoe het afloopt?
Week van de psychiatrie 2015
Psychiatrie op de schop....?!
Een beter beleid is ons gegeven.
Werk in uitvoering voor een beter leven.
Met het team samen
waar ik mee werk
kan ik dat beamen.
Goede sturing door het team,
correct toegepast door mij,
wordt goede samenwerking:
Dat zul je zien!
Mijn soulmate
Een hond
is zo een kostbaar bezit.
Is hij nou
bruin, zwart of wit.
Als hij mee mag,
rent hij naar de deur
met een vaart
en ik schiet in de lach.
"Ja ja, je mag al mee"
na het wandelen een koekje
en hij is weer
"tevree''.
Zo een trouwe hond,
maakt een soulmate
niet meer nodig.
Hij maakt hem zelfs
overbodig!
Het demasque
ooit zijn wij
de tent in gegaan
nieuwsgierig naar leven
binnen keken wij
elkaar lachend aan
clowns in ons eigen bestaan
hebben de nummers gezien
af en toe opgetreden
gestoeid met vandaag en verleden
maar het demasqué
kwam sneller dan
wij ooit verwachtten
glans en glorie waren verbleekt
de kleding werd sleets
het heilige vuur was verdwenen
nog klinkt de finale muziek
publiek is er niet
applaus komt van een cd'tje
we zijn stilletjes weggegaan
hebben de tent netjes gesloten
wachten nu op vervoer naar boven
Gerrie op zijn fiets
Gerrie springt weer op zijn fiets.
Dat is wel even een sportief iets!
Hij ringt een keertje met zijn fietsbel
En waar hij dan zijn moet,
Daar is hij dan ook snel!
De wulps gekrulde
geen papyrus meer
of dikke rollen perkament
handgeschreven boeken
worden als museumstuk gekend
het goud op snee
de wulps gekrulde
grote halen in tijdloze
levensverhalen zijn voorbij
het handgeschept papier
waarop vezels streden
met de letters van de
kroontjespen verleden tijd
woorden kaatsen
in het naamloze zwart wit
het onpersoonlijke gezicht
op emotieloos A-vier
nog is het eind niet zoek
ons archief van leven
twitter en de social media
zijn al in the cloud te lezen
Fluweelzachte vergetelheid
het was
ons vlammetje
dat speelde
warmte lekte
en pijn deed die
maar langzaam heelde
onze blikken
liet vonken in
kostbaar samenzijn
liefde kleurde
in uren zonder tijd met
fluweelzachte vergetelheid
een vuur dat
nog altijd brandt
tussen hart en hand
De hemel was leeg
het voelde bevrijdend
en als zoete pijn
om eindelijk
onder gelijken te zijn
de hemel was leeg
toch gevuld met ons allen
geen opzien meer naar
of voortdurend aanbidden
nooit meer het kijk
en licht jaloers vergelijk
in het stralende licht
vibreerden wij samen
namen deel aan het eeuwig
geheel waar wij zonder
naam naadloos in pasten
Het mystieje
ik ben geen
sprookjesverteller
van huis uit
ik kies de stilte
droom mijn wereld
die binnenin ontluikt
natuurlijk tuig ik
de kastelen op met koning
en wat prinsen aan het hof
maar hun gebakken lucht
slaat aan en laat het
mystieke voor altijd gaan
ik wil spelen
de ergste confrontaties
tussen groepen liefdevol helen
in een wereld waar
respect de adem is en zon
de mensen koestert met zijn licht
You+Me
When I look into your eyes, that feeling, so nice.
When I'm watching you smile,
I almost faint, but want to look for a while.
You're so cute, I just can't explain.
When I think about you I just go insane.
There's nothing much I need to say.
Just that my heart goes boom in a different way.
Maybe I'm not perfect, but you+me is.
I'm dreaming about marrying you and give you a kiss.
My love for you is never going to stop.
Because loving you is my only job.
Illegale werkelijkheid
een handvol beelden
namen wij mee
de wegen lagen klaar
in een zonnig perspectief
maar wij konden
niet eens lopen
wel de hand vasthouden
in samen het beste hopen
de plaatsen zijn verdeeld
in ruimte zonder grenzen
de stemming van de dag
bepaalt zijn eigen wensen
nog koester ik mijn dromen
in parallelle tijd
geluk maken we samen
uit stukjes illegale werkelijkheid
De muziek van het heelal
het was
de stilte van de nacht
die jou
aan het dansen bracht
zo uit de hangmat
die een siësta lang
je chaosdromen
netjes heeft geordend
het rugzakje
heeft geschoond
van alles wat jij
nog had meegenomen
frank en vrij
beweeg je op de wind
vindt balans in de open
hand van het universum
met sterren
in je ogen geef jij
je volledig over aan
de muziek van het heelal
Een onbestemde vaalheid
jij dacht in
het korter lichten
van de dagen
de zomer nog
te kunnen vangen
maar tussen
lagere zonnestralen
blijft al langer
een onbestemde
vaalheid hangen
de wind
die warm en
aromatisch was
geeft nu zijn eerste
ochtendfrisheid af
je lach blijft
zomers vol hoewel
het warme rood
al herfstig donkerde
toen je mij je lippen bood
In wulpse bogen
ik speel
met je schaduw
boetseer in donker
en licht je gezicht
en profiel
scherpt lijnen
die ik met liefde en
geduld zal verzachten
rondingen
laten ondanks
zwart wit hun
kleuren verschijnen
vlak voor het drogen
heb ik wimper en oog
lichtelijk aangezet
het neusje omhoog
lippen welven
in wulpse bogen
de mond in
glimlach geopend
jouw schoonheid
snijdt dwars door mijn ziel
nu begrijp ik weer
waardoor ik toen voor je viel
Voetstappen in het zand
wind ontbladerde
zong kale takken
tegen een strak
blauwe lucht
ik huisde
niet meer thuis
verbleef achter
gesloten luiken
de wereld buiten
ordende zich
in verder sluiten
gaf mij geen gezicht
zelfs het roepen
van mijn naam
liet ik zeilen strijkend
zonder aan te leggen gaan
ik dobber rond
want het tij is dood
de zee droogt op aan
een onbekend stuk strand
ik spring en
dwing mezelf aan land
zie in opperste verbazing
weer voetstappen in het zand
Rather be
For me you're the world,
For me you're the sky.
A sky full of stars,
Just like the twinkle in your eye.
There's no place i'd rather be,
Than i with you and you with me.
I like the way you dress,
I like the way you do.
To be honest, babe...
I'm in love with you.
Een sprankje leven
de zomer is mij afgenomen
het donkert zonder licht
ik zit gevangen in mijn web
de grootste draden
heb ik zelf gesponnen
zo ben ik mijn netwerkje gestart
hield lang feeling met het leven
heb alles geprobeerd
toch ging het uiteindelijk verkeerd
maakte angstig grote gaten
om het daglicht weer te zien
hoe de zon ook scheen ik bleef alleen
ik schreeuwde maar
mijn woorden raakten op
het web verdichtte tot een strop
heb alles afgesloten
dwaalde doelloos door mijn huis
wachtend op de kortsluiting met thuis
ik raakte aan de eerste trilling
van het web zag langs de trekdraad licht
voelde in mezelf weer een sprankje leven