Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De tweesprong
je voeten
herkenden
in het rul
warme zand
de intense
bindingen
die jij hebt
met dit groen
mediterrane land
in de tweesprong
tussen warm en
koud gaf jij aan
de twinkelende
sterrenhemel
de belofte van
overgave aan
degene van
wie je houdt
in het intens
beleven van die
universele
schoonheid
heb jij je
eigenwaarde
ervaren als
structureel met
geluk als meer
dan toegevoegde
waarde in een
wereld die jij als
de jouwe beschouw
waar het leven
en bestaan weer
het pad van geluk
zal nemen door
elkaar liefde te geven
Rank gesteeld
ik heb je
zien groeien
rank gesteeld
alleen in de vaas
die jouw lentekleuren
in water en glas
al lichtjes geurend
subtiel spreiden
pas later
voltooiden de
andere bloemen
het boeket voorjaar
nog druipend van regen
en glinsterend van zon
in een grote platte kom
ieder reikend zover zij komt
het rank is lang en
slank geworden
ogen verwonderd
in blikken die kruisen
ook die van mij
wij samen omkijkend
verbaasd lachend
om gelijke reactie
dezelfde golflengte
en smaak het ontmoeten
een pakkend begroeten
was meteen raak
nog blijft het een
klein mysterie
dit alles zonder schoten
maar wel raak in de roos
alsof wij voor
elkaar zijn gemaakt
in feilloos passende
stukjes geluk die
vanzelf hun plaats
en vorm kozen in
het gezegde liefde
komt altijd van boven
Om samen te smaken
ik ben geen
taalkundige maar
lees lichaamstaal
net zoals bloemen
communiceren met
vorm en kleur en
de wind zich laat
horen in gebruik
van de lucht ook
de zon speelt met
licht en energie zijn
rol in de natuur
zo heb ik overal
gezocht naar de
taal die liefde
gebruikt als
mensen elkaar
willen leren kennen
zoals de babelse
spraak en het orakels
gebruik in het
vroegere delphi waar
mensen naast waarheid
ook toekomst voorspelden
maar als zij niet
verstaan worden stokt
de uitwisseling en schiet
hand en voetenwerk
schromelijk tekort in
expressie en begrip
dan is het basale fysiek
raken de enige manier
om samen te smaken
waarbij ogen lach en
oren de ingrediënten
aantrekkelijk maken
De pijn van contact
ik kende
de bruggen
met hun
snelstromend
flitsend water
waar hun
schaduw met
diepzwarte
woorden riep
om te duiken
mee te gaan
in de fuiken
der verlokking
van het niet
meer bestaan
nog restte
de kou en een
twijfelachtige
afzet bang voor
de pijn van contact
in de klap
die het water
echt brak
en de brug
verdween
toen de zon
even niet scheen
en ik snel mijn
jas aandeed die
warmte bracht
Menswetenschappen
ik wist wel
dat de wereld
draaide waarop
ik stevig dacht
te staan zonder
te merken dat
ik voor of
achteruit ging
zelfs in de
draaimolen ging
ik niet merkbaar
sneller of trager
dan alles met
massa die een
eigen universum-
baan hebben
zo leven wij in
een bestaan waarin
alles vanzelfsprekend
gebeurt iedere seconde
dag en jaar want zo zit
de natuur in elkaar
te verklaren met de
diverse disciplines
die wij daarvoor hebben
natuurlijk ook de mens
wetenschappen alleen
hebben zij ons nooit verteld
hoe te leven samen in
vrede en rust en te
proberen om ooit
hier gelukkig te worden
Het goddelijk universum
zacht spelen
lijnen hun spel
van begrenzen
en openen in
een universum
dat eeuwigheid kent
tijdloos is naast
oneindigheid
maar wel zo dat
alles hetzelfde
begin pad heeft
en zich stoeit naar
het paradoxale
einde in een
ander continuüm
met vreemde
superlatieven uit
die schepping
wij hebben helaas
de verbondenheid
uit het oog verloren
dachten dat geboren
worden all-in was
het is een begin
van een zoektocht
naar verbinden om
weer iets van de
fragiele schoonheid
in verwondering
terug te vinden
in het leven
en bestaan van
het ultieme
kunstwerk van de
schepping van het
goddelijke universum
Mijn eigen werk
ik heb ooit
met schroom
het net betreden
vanaf de eerste letter
tot heden en met
argusogen anderen
gelezen die schijnbaar
om kritiek weinig geven
zij die onverstoorbaar
hun leven leiden
de pijn verbijten van
geraakt te zijn in
het diepst van het hart
vrijheid in de poëzie
in mijn hoogste goed
gebleven geen regels
en tal van andere
formaliteiten in het
met kunst en vliegwerk
opgezette frame van
handeling en regelementen
om anderen te weren en
de eigen kwaliteit
te laten overheersen
in het lezen en schrijven
uit het eigen hart
het is heerlijk weer
even te grasduinen in
mijn eigen werk. vol
verbazing over het
subtiele gevoel in een
jeugdige kwaliteit
het is niet naar het
leven geschreven
maar het is het leven zelf
in alle liefde en pijn
weer even verliefd
zijn een warme lach op
mijn en jouw gezicht muze
Puur eigen belang
in een flits
wist ik dat ik
onontkoombaar
voorover zou gaan
had al gauw een
blauwdruk van
handen polsen
en elle bogen paraat
kende de breuken
dwars en overlangs
wist van het bloeden
heel veel en vooral
eindeloos lang toch
had ik alles geoefend
en soepel gemaakt
de realiteit geforceerd
een dikke mat geprobeerd
en zo wist ik precies
wat mijn zwakte was
en dus iedere dag
wiebelen op de
halve maan voor
enkels en knieën
alsof we gaan skiën
de wereld is helaas
geen begaanbaar pad
tegenwoordig is alles
hobbeliger dan het was
zelfs revalideren duurt
snel al drie keer zo lang
gelukkig is die traagheid
puur eigen belang
Vlechtentrekken
mag ik
van jou leven
op deze wereldbol
omdat ik ook besta
heb je dan
heel even tijd
voor mij voordat
jij weer verder draait
gewoon even
laten zien wie
die gekke bekken
getrokken heeft
toen ik uitstapte
zij zwaaide alsof ik
haar vriend of
naaste familie was
waarom altijd
duwen en
vlechtentrekken
als het druk is
en de tijd gaat
dringen er
gebeuren dan vaak
vreemde dingen
niemand laat
je binnen want
voor de eigen plek
is al gevochten
want als de trein stopt
gaan de deuren niet
open want misschien
is het mechaniek kapot
Het diepste zuiden
ik wist dat
jij zou komen
zag de horizon
oplichtten door
fantastische
bloemen
in je handen en
je lach straalde
al van verre
jouw warmte
in je ogen
sprankelden
ondeugende
beloftes om
ooit in dat
geluk te mogen
spiegelen want
uit het diepste
zuiden komen altijd
de mooiste bruiden
we leven in
seizoenen
vol records de
een nog mooier
dan de ander
alleen liefde heeft
zich omgord met
spanning en intensiteit
van jaren die bijna
eeuwigheid evenaren
In pure ondeugd
jij was er vannacht
ik had je bijna te pakken
maar viel met een
harde bons die ze
beneden hoorden
uit mijn bed niets
beschadigd alleen
mogelijk hun oren
ik heb je gezien
zomaar in de stad
jij kruiste mijn pad
in herkenning
kon niet geloven
wat ik zag maar
schalks deed jij
wat niet mogelijk was
de dag tevoren
in aanwezigheid
van iedereen voor
altijd ingeslapen
verlost van de
chronische pijn
van hernia en
gastrituskramp
nu alweer de
virtuele en andere
leefgemeenschappen
bereikt in pure
ondeugd en met
een lachende staart
tussen lieden van elke
slag die jou niet zagen
omdat zij nog lang
niet klaar waren om hun
leven te voldragen
laat staan om zoals jij
blij zonder pijn en verlost
van dagelijkse zorgen
de wereld iedere morgen
te zien ontwaken
Zelfverwennerij
ik schoof de
groene regen
jonge blaadjes
langs stille
rollertjes open
het licht kon
binnen komen
als gedachten
lieflijk verpakt in
warme dromen
die nog even
wakker willen
worden met een
volle dag in
het vooruitzicht
tijd om op te
staan de zon nog
even langs een
slaperig koud
lijf laten gaan
dan de douche
als malse regenbui
wat langer en heter
dan normaal in
zelfverwennerij
die de mens af
en toe nodig heeft
om zijn humeur
op te krikken en
dan met een lach
de onaardigheden
even zachtmoedig
mee te pikken
wakker zijn is dan
ongelooflijk fijn
Zachte donker bruine ogen
Ter nagedachtenis aan PUK
Zusje van Sam 10/04/2024
het waren zachte
donker bruine
ogen die hem
gedoogden op
gezamenlijk
leef terrein
natuurlijk
was zij later
gekomen en
had ad hoc haar
eigen voorkeur
meegenomen
de hal als wacht
en blafkamer
voor niet of later
verwachte en
onaangekondigde
gastenen en vrienden
zoals normaal
bij roedeldieren
had zij haar broertje
meegenomen als
stevige bewaker
van haar en de bench
zij de diva en
manipulator hij
klusjesman ook kusjes
tot de arts kien
beschikte en klok en
hamer anders schikte
in puk en sam hebben
hun kwaliteiten zich tot
wederzijdse waardering
ontwikkeld tot puk het
loodje legde in een veelheid
kleine en grote kwalen
haar zacht bruin
zal altijd in onze
gedachten verschijnen
met ogen die met
hun warmte in onze
herinnering blijven
Hemelse zijden met kant
waar zij
en strijkers
bezig zijn
valt geen
onvertogen
woord
zij weten
allen van
het super
zachte
aparte
materiaal
dat zij
onder
handen
hebben heel
anders dan dat
van de strijkers
die noten in
schoonheid
doen trillen
van emoties
waarbij snaren in
akkoorden verwaaien
vaak vloeien
tranen in heftig
aangedaan zijn
omdat zuiverheid
elkaar in klanken
ontmoeten en dan
het fluwelen
concert begroeten
dat van het aardse
even de hemelse
zijden met kant
opgesierd krijgen
Of nee en amen
ik zag het
lichtspel
van de zon
in de laag
hangende
wolken als
een heuse
trouwjapon
waar wind
de banen tule
bewoog en
af en toe
ondeugend
uiterst subtiel
de petticoat
oplichtte
zij liep op het
bedauwde pad
met sterke stap
en zeker van
haar zaak
pas toen miste
ik haar
wederhelft
die nog in
tweestrijd was
of hij ja dan
of ook nee en
amen zou zeggen
als hij tenminste
ook ooit nog
aansluiten mocht
Een stukje aarde
jij hebt
in je ogen en
lach iets in mij
laten ontwaken
dat ik daarna in
grote verwondering
als kleinood bij
mij mocht dragen
zonder dat ik
precies wist wat
het licht was dat
in jouw ogen een
spannende boodschap
flitste met warmte
in de meest zachte
en subtiele kleuren
in een lach die
wij samen deelden
zo voelden en
ontdekten wij wat
liefde was vrijwel
ongrijpbaar en zo
intens dat onze
kleine wereld
straalde in een
natuur die groeide
en bloeide met dieren
die voelden dat zij net
als wij op een stukje
aarde woonden
waarvan zij en wij
altijd droomden
Op eigen benen vliegend
ik ben
meegevlogen
naar het
duizend
takkennest
voor mij een
ratjetoe maar
voor haar
snel klaar
voor de leg
heb hun
vluchten gevolgd
achterna gezeten
door reigers en
duikende meeuwen
ontsnapt in
miraculeuze
hoeken die grote
lijnen voor
laten gaan
de schalen
braken en het
gekwetter
kwam vrij in een
drukte van belang
ouders vlogen
nog voor het
krieken omdat
de kleinsten
het hardste piepten
tot zij na wat
kleine lessen hun
zelfstandigheid testten
op eigen benen vliegend
naar de hemel gaand
Ontastbaar
Het was makkelijk om van je te houden.
Het was niet iets dat ik hoefde te leren.
Het gebeurde vanzelf.
Ik hoefde het niet eens te proberen.
Maar je loslaten is van een heel ander kaliber.
Het kost me alles wat ik in me heb en meer.
Het voelt niet logisch.
Maar van je houden doet minstens zoveel zeer.
Ik wil dat jij mijn persoon bent.
Want de liefde is echt en net zo explosief als wij.
Het gaat hard tegen hard en we laten niet los.
Tot we zo ver weg zijn en tegelijkertijd minstens zo dichtbij.
Hoe voelen we allebei dat dit iets zo speciaals is?
Zo ontastbaar, fragiel en uniek.
Iets wat je misschien maar één keer voelt in je leven.
En daardoor overslaat in pure paniek?
Jouw vinden voelt als voor het eerst ademen.
En vanaf het eerste moment voelden we het allebei.
Dit is hoe echte liefde voelt,
Echte liefde dat ben jij.
Gedartel en gefladder
ik hoorde
de bezielde
tonen in de
hoge stemmen
van enthousiaste
jongelui die
neergestreken
waren op een
zonovergoten
terras op het spui
in een licht en
kleurrijk gedartel
en gefladder dat
in kleine golfjes
op ons afkwam
net als even geleden
de lentebloesem
van takken waaide
en passanten tot
terraszitters aaiden
bij dit heerlijk
tafereel ging de
drukte natuurlijk
om niets dan een
zalig verwelkomen
na elkaar even niet
gezien te hebben en
te laten merken dat
jij er weer bent en je
vrienden hebt gemis
Tableau van vuur en as
ik ken
en herkende
ze ook in
de meest
subtiele
bewegingen
het vrouwelijke
profiel in eerst
verschijnen
ook in de
gelijnde
silhouetten
kleurden zij
op de punten
die kruisten en
de omgeving in
adembenemende
extase brachten
het onzichtbare
spel voor het
mediale publiek
begrijp baar
en invoelbaar
zonder scenario
en regisseur
afgespeeld voor
modisch bewusten
die ook de kleinste
mutaties opmerkten
en met passanten in
een lovend applaus
reageerden op het
tableau van vuur en as
vernieuwing en intrige
met vintage als
jeugdig concurrent