Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Eenmaligheid
warmte fluctueert
ik drijf van
hoog naar laag
in koesterende pulsen
heb geen gewicht
maar deel oppervlak
dat van kleur verschiet als
het een andere deining biedt
ik kom niet dichterbij
er zijn langszij geen
vergezichten die oplichtend
afscheid nemen als partij
ons motto is
voel je even vrij
zonder aardse beperking
alleen met ons erbij
deel je talenten
schenk anderen waarin zij
ooit tekort gekomen zijn
ga voor de lach en maak hen blij
onbekend en naamloos
is ontmoeten hier
eenmaligheid staat garant voor
dit uniek contact met de overkant
Als je ooit
Ik ben bang dat je ooit
verliefd zult worden en dat wil ik niet,
want het zal toch nooit op mij zijn
en het gevoel krijgen dat je hart vrij is
voor iemand anders, dat doet pijn
Vlijmscherp
licht en schaduw
streden schemerend
hun wedstrijd waarbij
contrast de tijd
als zwaard hanteerde
zij blonk vlijmscherp
het eindsignaal in
de laatste flikkering
van deze heroïsch
gespeelde ronde
zacht duister legt
zich tevreden neer op
de bereikte plaats
maar donker kent nog
een laatst flits verweer
ongezien door velen
koestert hij nog de
agressie van verlies
een lichtend voorbeeld
van balans en logica is hij niet
Mijn pennenvruchten
ik weet
dat ik nooit
goud zal schrijven
mijn pennenvruchten
reiken niet
naar het eremetaal
zij zijn
slechts een gebaar
van goede wil
wellicht een
hoopvol delen dat
zwaarte kan schelen
het samen
ervaren polijst
hoekigheid in gebaren
jullie hebben mij
letters gegeven die ik in
woorden heb teruggeschreven
De maaier
zij witten
pril groen
met oranje hart
groeien cirkels
in groepjes
tot bloemenpracht
pas als
het gras de
hoogte in schiet
rijp zaad
de maaier
naderen ziet
dan wordt wit
met oranje hart
mijn madelief
Het eeuwig loof
zij wisten zich
ooit opgetuigd
als goden in de
wereld van mystiek
voelden zich er thuis
het archaïsch huis
heeft alle tijden overleefd
er was geen generatiekloof
in het vitaal cyclisme
van het eeuwig loof
toch wordt haar
krachtige moraal ook
regelmatig ingehaald
door decadentie en de
wuft corrupte uitspatting
dan zakken rijken
in elkaar bewoners
verdwijnen waar bendes
verschijnen onder het
los zand regime van onbenul
zelfs de goden hebben
spijt van vadsigheden en
dagenlange bacchanalen
gaan de bezem er weer
door halen in nieuw begin
we zien het in herhaling
door de ster van bethlehem
zelfs de herders dragen
nog hetzelfde hemd als toen
het kindeke geboren werd
Nivellerend
ik voelde hoe
de wind duwde
geleidelijk aan steeds
meer vat op ons kreeg
wat eerst nog
plaagstootjes waren
bleken ineens
heel serieuze gevaren
wij werden
voortgedreven met
intense kracht door een
massastroom vol macht
die nivellerend
zijn route koos
waarvoor leven het
hoofd deemoedig boog
ik zag materie in
het zwarte gat verdwijnen
weerspannig kraakte tijd maar
herinnerde zich eeuwigheid
Zacht samen zingen
ik heb
hun ogen gezien
sprekend passievol
en in vlaagjes verliefd
werd gefocust
door hun emoties
de rest van de gezichten
herinner ik me niet
lichaamstaal
completeerde
woorden en zinnen die in
blikken leken te beginnen
ieder had zijn verhaal
ik verstond zelfs de taal
heel diep van binnen
in een zacht samen zingen
het zal de melodie
zijn geweest die vele
tongen beroerden en ons naar
een zalig pinksteren voerden
Aflandig tij
de rots en jij
kameraden in status
bewegingloos en vrij
samen een eiland
in het woelige water
van aflandig tij
het was jouw plek
waar de wereld verging
terwijl jij droomde
jij kende het stromen
keek ook niet om
wist wat er zou komen
jullie contact
was een plastische relatie
gingen er samen voor
waren een baken
in zee waar ieder de
eenheid kende in twee
Naar de hemel
wij hebben de
afgoden achter ons
gelaten met hun blaten
en straffende hand
ooit hadden wij samen
de horizon als perspectief
wij volgden hun verre
blik die onfeilbaar alles wist
maar toen hoogmoed
ter discussie kwam
hooghartigheid het overnam
werd sektarisme ons regime
van persoonlijke vrijheid
was men niet gediend
brood werd met verdoemenis
en dood opgediend als godenspijs
wij hebben de prijs van
uitsluiting betaald en onze eigen
weg naar de hemel genomen
als die tenminste nog bestaat
Vrijheid op vleugels
jij waart
door gebieden
raakt aan vrijheden
met de status ongezien
of nog niet vertoond
waant jezelf los
van alles wat
met aarde bindt
alleen nog ik maar wij
zijn elkaar goed gezind
het zijn vreemde
transfers zo zonder materie
alleen de gedachte is
al snel genoeg om onopvallend
meteen ter plaatse te zijn
als een geur de wereld
voorbij in kleur niet
gebonden aan seizoenen
delen zonder bezitten
genieten van schoonheid opzij
mijn woorden beperken
jouw ervaren duiden op
bindingen die niet meer bestaan
maar mijn aards wijzen ziet
nieuwe vrijheid op vleugels gaan
Er is te veel ruis
waarom dansen wij
niet meer voluit
voel jij mijn hand amper
als ik je warm begeleid
waar zijn de rozen in
jouw haar omkranst met
een lach uit de mooiste
mond op het westelijk halfrond
ik heb ze vergeten
er is te veel ruis door het
moeten weten van alledag
we keren terug naar hoe alles was
waar verbazing en schoonheid
de triggers waren in een
relatie die bloeide door het
openen van zoveel niet weten
in pure bewondering
voor een bestaan waarin
moeilijkheden oplossen door
er samen weer voor te gaan
in die nog onbetreden ruimte
geeft het leven kansen om
eindelijk weer eens volmaakt
met jou te kunnen dansen
Het ongewisse
ik zag
je ogen draaien
armen maaien
in de lucht
jij was totaal
van je stuk
in zacht
begeleiden
konden we de nare
gevolgen van de
plotseling optredende
energieboost vermijden
nog was er paniek
en de schrik van
het ongewisse
in het niet weten
waar je bent
en wat je doet
maar de wereld
heeft je weer
lief ingesloten
in dat vertrouwen
kun je rusten en
langzaam bijkomen
Geen roze mist
jij hebt de dood
in de ogen gekeken
maar wilde van die
werkelijkheid niets weten
pas later kwam het besef
hoe kwetsbaar het leven
is en welke uiterste datum
er aan onderhoud gegeven is
operaties chemo's
en bestralingen hebben je
niet klein gekregen in een steeds
meer relativerend bestaan
ze lieten je gaan
in de uitbehandeld sfeer
jij vond gelukkig jezelf weer
en hebt dat perspectief ook lief
de dagen zijn geen roze mist
maar hebben sterk doorleefde
structuren in de basis van jouw thuis
geteld met maanden dagen uren
Gedwongen vrijheid
Negen van honderd keren
Is alles om leren vorm te
Geven aan door te willen
Leven en gehoor ter
Plekke is de kracht
Gekregen ongeacht de
Nood aan de man en
Leven zonder dood is
Mens gedwongen of
Het groen ontsprongen maar
Honderd van de negen
Zegt meer dan leven dus
Verwijderd van de kaarten
Ben aan vermijden en
Verlaten de grond onder
Zeils het einde vond
De traditionele leest
het was schijn
die mij beelden bracht
vaag en onaf
leven leek nog
zacht te trillen in
een beven als angst
zij contourden
een mooi contrast met
een al volwassen achtergrond
waarin hun pril
en kleurig bewegen
een vitale meerwaarde gaf
nog geen fantasie
want ook mijn geest
volgt de traditionele leest
pas later komen letters
ontrollen zinnen het festijn
van in een nieuwe dimensie te zijn
creatie waarbij
duurzaam lief is verwoord
in het scheppen van eeuwigheid
Ons huwelijk
wat zijn we toch gelukkig met elkaar
we houden zo heel veel van elkaar
ja, we passen precies bij elkaar
onze huwelijksdag was prachtig
nooit waren we gelukkiger.
en wij hebben god bedankt
dat hij ons samen heeft gebracht
hoe goed is het om gelukkig te zijn
een gelukkig huwelijk
is wel het mooiste in de wereld.
wij zijn dankbaar om er voor elkaar te zijn.
en we hopen voor eeuwig van elkaar te houden.
Timothy
ja de negen maanden waren voorbij
dat ze gewacht hadden op hun vierde kindje
en Timothy werd geboren
wat was het een mooi kindje
een hoofdje vol haartjes
en zijn gezichtje was zo mooi
zijn lijfje mooi roze
tien mooie vingertjes en tien teentjes
wat was mamma gelukkig om
hem in haar armen te houden.
ze knuffelde en kuste hem teder.
zijn broers en zusje waren ook
zo gelukkig met hem.
alles was mooi met Timothy.
en ze mochten om de beurt hem vasthouden
ja, hun gezin was nu compleet.
ze waren allemaal heel gelukkig met elkaar.
Eens was hij er
eens was hij in haar leven
en wat was ze gelukkig met hem
ze kon haar geluk niet op
veel jaren waren ze bij elkaar
en kregen twee leuke kinderen
maar het mocht niet zo blijven bestaan
haar man werd verliefd
op zijn collegaatje en verliet haar
wat een verdriet had ze hierdoor
het deed ontzettend veel pijn
gelukkig had ze haar kinderen nog
ja, het leven kan wel pijn doen.
De engelen
ja, we weten dat er echt engelen bestaan
in de hemel en op de aarde
ik heb eens gedroomd dat er veel engelen zijn
ja de engelen zullen ons steunen en leiden
als wij echt niet meer kunnen,
dan geven ze ons de kracht om door te gaan
hoe goed is het dat er engelen zijn.
daar mogen we dankbaar voor zijn.