Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het altaar der liefde
ik zag je hand
met de nog warme
koestering
van mijn wang
in jouw palm
jij bent heel
dichtbij geweest
hebt diep
in mijn ogen
gekeken
mijn geest gevoeld
nog heb ik jou de
wegen niet verteld
die jij met zachtheid
en liefde kunt volgen
de kleine bordjes
ik heb je lief
die schitterend
bloeiend langs
de wegen staan
intuïtief wordt
je blik geleid
door wat jij
hebt te offeren op
het altaar der liefde
Neusje scherpte al
je trippelde als
blonde lichtgewicht
de trap op en af
neusje scherpte al
de hoge lucht
armen als
steunvlucht
in een lieftallig
toucheren van de
leuning in de afdaling
het tikke tak van
de hoge hak gaf
het ritme een vleugje
jeugdigheid dat
ondeugd weerkaatste
naar het donkerste
deel van je ogen
toen jij van boven
naar beneden kwam
flitste het onverwacht wit
Spirituele momenten
jouw tonen
waren geladen
met een stralende
warmte
jij lichtte op en
jouw expansie
werd direct
geabsorbeerd
met een bijna
religieuze honger
naar verbinding
op dit niveau
in je heerlijke
lach dwarrelde
een substantiële
cooling down
want een lichte
vlucht van de wind
tilde jouw verstilde
geheimen van het papier
dat de hot spots
aan een ademloos
publiek in deze spirituele
momenten liet zien
zodat zij de balans
konden echten met
de balans van
fysieke aanwezigheid
Een massaal astrale schreeuw
jij stond erbij als
oceaan van stilte
terwijl de mooiste
koralen hun nieuwe
kleuren zongen
in een totaal
onverwachte revival
van groei en
vernieuwende bloei
uit jouw warme creatie
jij met de goddelijke
lach en bron van creatie
die ook nog de snelheid
van de corona besmetting
bijna evenaarde
en ook met de ernstigste
uitwassen die binnen
de perken bleven door
een simpel prikje te geven
erger heeft voorkomen
ik heb de treden
van de trap zien oplichten
van een zaal met meer dan
tienduizend begeesterde
zielen die optreden schreeuwden
en totaal uit hun bol wilden
met een massaal astrale
schreeuw waarbij de muziek
in melodie en ritme
in hun lijf zichtbaar werd
Zorg en jeugdzorg
het zijn blokjes tekst
die ik op spanning
heb gebracht met
diverse emoties uit
de dagelijkse
werkelijkheid
miljarden mensen
hebben met hun leven
letters woorden en
zinnen aangedragen
waarbij gevoelens
in het bestaan het
sociaal samengaan in
verbindingen spannend
kleuren want hoe de
mensen elkaar te
na staan is al lang niet
meer zo als vroeger
daar waar het
maatschappelijk
verband stevig werd
aangebracht lijken de
diverse generaties er geen
boodschap aan te hebben
wordt de maatschappij met
deze zorg opgescheept
waarbij scherm en opvoeding
diametraal tegenover elkaar
staan in niet genomen
opvoedkundige zorg helaas
Van boven
nog zijn
de handen los
niet geheel gevuld
met de mooiste
bloemen
het paadje
was al in gebruik
om ze voorzichtig
te plukken en bij
elkaar te zoeken
na het formeren
van twee
veldboeketten
kwam de plaid
met zijn eigen plek
want niet iedere
stad of dorp had een
droog prieeltje met een
private stek uit
de regen en winden
vaak hebben we
lang moeten lopen
om iets te vinden
want het slechte weer
kwam altijd van boven
Ons vertaalidioom
ik heb je
vele gezichten
in mijn hand
met aan de
bovenkant
je ogen
jouw spiegel
van de ziel die
dieper kijkt
als ik je bijlicht
met het geluid
van mijn stem
die vragend
al de paden gaat
die jij mij wijst
in mijn totale
ondergrondse
onervarenheid
want waar talen
langs elkaar
schuren en tegen
muren botsen in
een verkeerde toon
is de lach die wij
samen hebben
ons vertaalidioom
zeker als wij fixerend
kijken en zo de
horizon met onze
warme blik verrijken
Niemand thuis
de straat
was leeg
ik liep langs
de huizen veegde
langs muren
om mensen
te voelen als buren
keek door ruiten
naar wat zij zagen
als buiten
verstoorde
stilte en
rook angst als
vergiftigende
aanwezigheid
ik wilde
schreeuwen
en zwaaien naar
de intense pijn
van het alleen zijn
maar er was
niemand thuis
in het huis waar
zelfs de dood je nog
naar de keel grijpt
Het grillig levenspad
jij was geen
verschijnsel
maar creëerde
een lach bij het
grillige levenspad
vol kracht en
wijsheid
in een subtiel
aftastende dialoog
lieten wij beiden de
pijlen los die wij
hadden in koker en op
de al gespannen boog
niet om de
ander uit te
schakelen
maar om ons
het raken nu
vrijwel onmogelijk
te maken
Die spirit
je wiegde
op benen die
je jeugd nog niet
konden dragen
danste met de pas
verworven stappen
om ons
daarna met
intens warme
vrolijkheid
heerlijk toe
te lachen
want jij
hebt doorgezet
sneller dan gedacht
de wereld veroverd
met je meer dan
stralende lach
bij jou brandde
het vuur van
ontdekking en
ontplooiing nog
toen de as al
grijs en koud was
heerlijk om deze
mensen met hun
talenten te kunnen
ontmoeten en delend
in hun nabijheid van
die spirit te proeven
Een macho duo
ik zag
haar hand
de artistiek
lange vingers
eindigend in
verzorgde nagels
subtiel passend
bij de ringen
aan haar vingers
een gift om bij de
hand te nemen
in een macho duo
dat een vederlichte
lach bij zich droeg
als surprise
voor ieder die daar
in lichaamstaal
om vroeg
Handzaam
ik heb ze gezien
babyhandjes en
de verkennende
peuter en kleuter
handen met al
grijpende vingers
ze zijn allemaal
getraind om de
wereld dichterbij
te halen en dan
uitgebreid te
verkennen
pas later worden de
manieren om een
goede plaats in de
maatschappij te
verkrijgen steeds
belangrijker en
dat bestaan gaat soms
ten koste van een
stukje medemenselijkheid
vaak zijn het de handen
die deze verhalen
vertellen en laten zien
als je tenminste die
hand wilt pakken en
delen dan is de kring
die met kracht en warmte
de wereld omvat gesloten
met naastenliefde
Een verte
waar kijken
genade was
van blijdschap
in een eindeloze
nakijk spoedde
het leven zich
bijna voorbij
de liefde daar
hoorde ik zoveel
dat die emoties
alleen niet in
te halen waren
vooral als daarbij
nog een verte kwam
waarin ik mijn
liefde zag naderen
in behoedzaam
dichterbij komen
op haar specifieke
wijze in lichaamstaal
die ik blind en doof
kan volgen en begrijpen
en in details ook op
grote afstand kan duiden
het begon op daten
te lijken maar dan
in de tijd en
zonder locatie
ongebonden en zo
grenzeloos vrij
dat wij ons regelmatig
vergisten in jou
mij en ik jij omdat
wij vanzelfsprekend
die emotionele vrijheid
totaal uitstraalden
Doorleefd grijs
ik heb wolken
geboren zien
worden uit wit
dat later door
groeiden naar
het doorleefde
grijs en donker
tegen een strak
blauwe lucht
langzaam
verwaaiend
ik was erbij
toen het wit haar
maagdelijkheid
verloor tijdens
een onweersbui
door windvlagen
die de gezichtjes
uiteen
rafelden
tot de kopjes
alle verbeelding
tarten in hun
snelle passage
door een
stevig uithalende
huilende wind
Het lied
wij hebben
lang geoefend
om het lied
zonder woorden
te zingen in een
totale expressie
van lichaamstaal
waarbij de
klinker O als
leidraad voor de
melodie is genomen
omdat het een uiterst
gave klinker is die zich
ook makkelijk voegt
in samenzang en echo's
medeklinkers vullen vaak
bij toeval een nog lege
plaats alsof het zo
was voorbereid in de
mooiste optimalisering
van kwaliteit
het applaus
was warm en
bezield uitbundig
recht uit het hart
met open handen
en glanzende ogen
zo zonder woorden
In Conditie
ik had me
de kleine vrijwel
onzichtbare
storingen in de
soepele motoriek
eigen gemaakt
oorzaak, bron en
eventuele remedie
veel mensen
beschouwen het
kleine ongemak als
zelf niet te verhelpen
het tegendeel blijkt
waar te zijn maar
enige kennis van
eigen lichaam voeding
en beweging is wel nodig om
het lijf in conditie te houden
Het kleine volkje
ze zijn langzaam
zichtbaar geworden
het kleine volkje van
snorren baarden
en puntmutsen
incidenteel waren
er al meldingen dat ze
gezien waren aan de
randen van het
menselijk waarnemen
in de bijna stilstaande
tijd tussen waken en
slapen daar waar gapen
de voorbodes zijn van
een andere realiteit
niemand had er ooit
een gesproken en
er is ook weinig bekend
uit een heel ver verleden
niets op schrift of tastbaars
bollebozen hadden al
uitgedokterd dat bij het
ontbreken bij de jeugd aan
altruïstische voorbeelden
door frequent schermgebruik
zij zelf de hype aan
voorlevers hebben opgezet
en body gegeven om zo
toch hun leeftijdgenoten in
de tijd ruggensteun te geven
Die ogenclaim
je keek
mij aan ik
stond perplex
je ogen braken
mij niet maar
slaan mij diep
onderzoekend gade
ik hoorde het zacht
fysiek geluid van
vele stemmen
ver onder de huid
die wachtend bij
corona horen met
hoge koorts
jij hebt mij nooit meer
losgelaten altijd was
er die ogenclaim
als lief behoed-
en zorgzaam tegen
alle gevaar want corona
bleek geen droom
Een echte biotoop
ik wist de
wolken klein
te krijgen door
ze met warme
zonnestralen
te beschijnen
tot het strakste
blauw nog nieuw
van de intense kou
tevoorschijn kwam
zonder enige
belemmering
deed de zon haar
ding gaf energie en
licht aan de aarde
daar waar wij
al generaties lang
wonen omringd
door leven in een
eigen biotoop
steeds gaat het ieder
jaar wat minder
maar gelukkig
gloort er nog hoop in
soortenvernieuwing
Porselein
in haar ogen
las ik de
voorzichtigheid
die ik ook opmerkte
in haar lach
geen structurele
remming maar
door de tijd
verkregen inzicht
en wijsheid
die in vertrouwen
zijn fundamenten
had en waarop
hun werkelijkheid
was gebouwd
er is niets geknakt
alleen de ontvangst-
ruimte is wat uitgebreid
ook daar regeert de
moeder van het porselein