Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het onschuldigenlied
castraten hoog
zong hemel
nog de zuiverste
tonen van het
onschuldigenlied
terwijl witte rook
de lading dekte
van het zeker
debet zijn aan
openbaring van pijn
daar waar lust en
gewoontes regeerden
overlevering niets
nieuws accepteerde
waren ze in shock
hun heilzame leven
vol intriges en uitspattingen
is op de schop gegaan
evenals het zingend zonder
schuldgevoel de kerk uitgaan
Wolkt lucht
in feeërieke
kleuren wolkt
lucht voor je uit
waar je ook gaat
wordt positieve
energie geladen
zij die jou
raken ervaren
de tintelingen
die het begin zijn
van een nieuw
bewustzijnsniveau
waar leven zich met
liefde in alle facetten
bij neer zal leggen
daar waar de lach
zijn schitteringen
al draagt kom jij
in het spetterende
feest dat vandaag
ooit moet zijn geweest
Lieflijke oases
er is een
nieuwe orde
in de maak
jouw lach heeft
al piramides in
de woestijnen
zachtjes geraakt
geïrrigeerd
door beloken
ogen die
de dood met
warme tranen tot
wederopstanding
hebben bewogen
waar zand
weer groent
tot een schitterend
nieuw paradijs
dat in lieflijke
oases tussen eufraat
en tigris gedijt
nog schuurt
hete wind
zaden bloot
uit de schoot
die toekomst had
waar eens de
schepping was
Subtiele succesjes
zelfs haar
blote voeten
smaakten subtiele
succesjes in
het raken van
moeder aarde
iedere stap
ontbond een
stukje contact
herstelde dat
snel in de
volgende trede
ritmisch dansten
ogen en lach
in het zwierig
passeren van
zoveel vitaliteit
met alle gemak
zelfs de
choreograaf
applaudisseerde
voor de kunstzinnige
interpretatie van gaan
in het gewone bestaan
Bolletje zwart
ze vinden me raar
als ik tegen het bolletje
zwarte veren praat
dat op mijn schouder zit
wij hebben het
samen heel goed
ook als ik groet doet
zij mij altijd na
het is een zij
dat weten wij na
heel lang leven waarin
zij alles heeft begrepen
mensen klagen dat
zij haar niet zien als wij
duidelijk communiceren
verkeerd kanaal misschien
zij zit mij
nooit in de weg
is er als ik wat zeg
bij onze bezigheden
alleen als ik ga tafelen
schijn ik haar te vergeten
omdat ik van eten houd
krijg ik blijkbaar een black out
De eerste mist
zacht vluchten
dromen voor mij uit
ik hoed ze als
makke schapen
de wolletjes maken
nauwelijks geluid
ze lichten op
in ondergaande zon
hun vachten kleuren
fragmenten uit
delen van de dag toen
zon nog warmte had
nu ademen zij
wolkjes lucht waarin
fantasie creaturen op
de vlucht doet slaan
en dieren rusten gaan
in hun eerste slaap
zacht blatend en
verdwijnend in het
laatste rood schurken
zij lichaamswarmte aan
elkaar terwijl de eerste
mist naar dromen gist
Papieren feest
zacht kleurde
je adem het vlak
schreven woorden
lijnen die jij dacht
vervloeiden en
kozen daarna weer
hun eigen pad omdat
ontdekken spannend was
jouw harmonie
kende geen contrasten
zodat misverstanden
hoogst zelden barsten
wel liepen zij
samen de tweestrijdweg
waarbij ieder zijn eigen
perspectief voor ogen had
vaak bracht
je lach meerdere
dimensies in de diepte
van het uitgestrekte vlak
konden lijnen frivolen
tot kleurrijke tierelantijnen
en uitbundig dansen op
het papieren feest van plezier
Sterrenlicht
jij hebt
iets met
de tijd gedaan
voorzichtig aan
de vinger
er op gelegd
een zere plek
die kloppend
verder ging
in zijn race tegen
de klok minuten
door uren verving
glorieus stond
jij daar tegen een
majestueus volle maan
het sterrenlicht
jouw overwinning
glinsterend op je gezicht
Kushandjes
ik hoorde
de muziek van
stukjes leven
zij waren op
wonderlijke wijze
met elkaar verweven
in een melodisch
format dat hoofd en bijrol
geen onderscheid gaf
waar kushandjes
het klavier streelden
als de bariton warm zong
daar klonk de triangel
indringend luider
dan de grootste trom
maar bovenal
waren het de lach en
twinkelende ogen
in gezichten omdat
zij het verhaal beleefden
en de toekomst al wisten
Zonder muziek
ik wist dat
ijlte en kou
met hoge tonen
door mijn ziel
konden snijden
zonder muziek
in de melodie
van rouw is
herhaling als
refrein een
remedie tegen
existentiële pijn
omdat schaduw
als fantoom
nog altijd
zichtbaar is
in het licht
van diep gemis
juist als
loslaten het
kwetsbare toont
van de eenzame
verwerking van een
waargebeurde droom
De groef in vinyl
ik heb nooit
sprookjes gekend
was toch immers
een grote vent
vaak bouwde ik
met veel blokken
grote muren met een
raam om door te gluren
ik metselde compact
dat toch een kiertje
met uitzicht had op de
woelige werkelijkheid
wel had ik
mijn dromen waarin
alles een keurige
zachtheid kon tonen
zij wolkten en
dolden rond zon
en licht in een helder
blauw vergezicht
waar de wind
mij droeg naar de
groef in vinyl van de
muziek waar ik voor viel
Hun verlokkend lied
kleine woordjes
dansen in de ruimte
hun verlokkend lied
kom zing met mij
met deze melodie
hoor je er echt bij
ja hier waar
iedereen ook steeds zijn
eigen pleziertjes heeft
in warm lachen en huilen
en de wereld buiten
voor even wordt vergeten
want niemand heeft
een echte naam zij
komen overal vandaan
hebben de wereld
rondgezworven en zijn
in gevaar altijd verborgen
nu zijn ze hier bij jou
en mij en voor het eerst
in hun leven eindelijk vrij
Met lichte ogen
zij donkerde
in het woud
sprak takken toe
met lichte ogen
stond lang
gebogen bij het
kleurenonderscheid
in paddenstoelentijd
haar handen vol
met draadjes wol uit
gebruikte nesten
voor hun nieuwe rol
zij kende stroom
en tegenstand in
de balans van het
natuurlijk gebeuren
schaafde bij
als er iets haperde
aan levensbelang ook
achter gesloten deuren
gebruikte magie
uit lang vergeten
boeken om de ziel van
het leven weer te zoeken
Gúnst en zegeningen
als ik je zie
ben jij het beeld
waar achter de
wereld zich vult
met wat is geweest
in kleine correcties
actualiseert het
decor naar vandaag
waarin jij zoals altijd
de hoofdrol speelt
ze hangen aan je
lippen dansen en
springen door blikken
willen je raken om jouw
stukjes leven mee te maken
onverstoorbaar
is de lach die jij
hen geeft waarin zij
de warmte zoeken die
jij met hen en velen deelt
zij bidden niet
om gunst en zegeningen
maar genieten samen
intens van het leven in de
meest alledaagse dingen
In lief gebaar
ik hoorde je stap
in de stilte van
het vallend herfstblad
voelde beladenheid
in het knisperen van je
voet op het kleurig pad
de zomer heeft
je goed gedaan maar
de moeheid is gebleven
de rek gaat langzaam
uit het leven als alle
gunsten zijn vergeven
en alleen het aardse
nog zijn elementaire
wensen kenbaar maakt
soms vliegt er
onverwacht een vogel op
kiert zon de hemel open
uit een vroeger diep
geloven heb ik in lief gebaar
voor dit kleine wonder gebogen
Het derde oog
ik voelde
in warmte de
energie die jij
met mij wilde delen
ooit heb ik
in kleur de krachten
van je aura even
mogen aanschouwen
op de rand van
jouw overgang
naar een andere
levensfrequentie
er was altijd al
iets om je heen dat
buiten het normale viel
met een hang naar vreemd
in je lach scheen
het derde oog
dat zag hoe binnenkant
boog onder buitenkants last
je handen gaven
kracht aan circulatie
en vitaliteit als prijs
voor liefde en warme zorg
Lichtrode muziek
je lacht
witte tanden
als je lichtrode
muziek speelt
op het vleugelklavier
ogen flirten met
contrasterende kleuren
terwijl lange slanke
vingers toetsen
magistraal beroeren
zo tonen vocalen
met eigen intensiteit
dit decor en paren
akoestische hoogstandjes
als lust voor het oor
juist in verbinden is
volmaaktheid te vinden
het onbekend nieuwe
nadert schoonheid die
wij verloren in het paradijs
Ochtendritueel
weer hoor ik
traptreden keuvelen
over jouw schreden
geschuifel
wat gekraak
in bibberend beven
de kreun
het steunen als je
op de overloop bent
het gemak
van de traplift
heb jij nooit gekend
als je boven was
liep alles altijd
keurig in de pas
jouw heerlijk
ochtendritueel was
voor ons nooit te veel
een nieuwe dag
met heldere zon echte
verrassingen keken nooit om
Jouw lied
wij hebben
heel lang met
vonkjes gespeeld
die als zij oversloegen
lading hebben gedeeld
wij zagen de
kleuren roken het
avondlijke van geuren
die hoorden bij een
teveel aan ozonritueel
toen onze blikken
intensiveerden en wij
de afstand decimeerden
bronde nabijheid steeds
warmer verlangen
in de bel van
liefdeskracht zongen
onverwacht niet te
negeren ijle tonen in
de stilte van de nacht
en wist ik dat
jouw lied uit het
fysiek geniet in een
verlossende lach
heerlijke bevrijding bracht
De patstelling
zij wist
de ketting
vol te maken
zag hoe
handen
elkaar raakten
de cirkelkracht
zijn eerste
schijnen gaf
indrukwekkend
klonk het
sonore geluid
waarmee
duizenden mantra's
werden geuit
hun gelijkvormig
bewegen openden
warme uitnodigingen
om in de wereld
te leven en er
deel van te zijn
om zo de patstelling
teniet te doen zonder
apocalyps van het groen