Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Mezelf kunnen zijn
Ik wil weer mezelf kunnen zijn.
Dat Lieve grappige spontane brave meisje
van vroeger op de bassisschool,
nu sinds de middelbare school,
ben ik iemand anders
Geen echte vriendschap
Moeilijke tijden die je hebt gehad,
Vrienden die je niet hebben gesteund
en er niet voor je waren,
Wees blij dat je van ze af bent!
Want dit is geen echte vriendschap
Je was alles
Je ogen ..
Je lach..
De gekke buien van ons samen..
Alle twee net zo gek..
En schik voor het leven..
Maar ook onze liefde was niet voor even..
Jij met dat witte petje van je op..
Oorbelletje..
Trainingsbroek aan..
En mooi shirtje..
Daar viel ik voor..
Jij als mijn mannetje..
Gewoon lekker jezelf..
En alle twee stront eigenwijs..
Maar toch hielden we van elkaar..
En nu ben ik dat mooie wat we hadden kwijt :(
En daar van heb ik spijt..
Waarom heb ik jou laten gaan..
Jij blijft voor altijd in mijn hart gegraveerd staan..
En daar kan niemand bij..
Jij bent de ware voor mij..
Niemand is perfect...
Maar jij bent mijn alles..
Voor altijd..
Elke dag mis ik je meer
Elke dag mis ik je meer,
Schreeuw ik makkelijk zonder jou kan leven,
maar diep van binnen doet het me zeer,
en heb ik spijt dat ik de relatie heb opgegeven.
Nu krijg ik je nooit meer terug,
ook al wil ik dat zo graag,
je keert me de rug,
en mijn niveau voelt laag.
Ik wil even geen vriendin,
even geen helpende hand.
Ik wil een nieuw begin,
er mankeert veel aan mijn verstand.
Ik hoop je ooit nog terug te krijgen.
Met mijn nieuwe begin,
zal ik al die ellende verzwijgen,
en heb ik weer een helpende vriendin.
Na regen komt zonneschijn.
Jij deed me zeer
Ik dacht altijd,
Ik ben de nummer één.
Maar in de tijd,
bleek dat niet gemeend.
Je liet me hier alleen,
Met pijn en verdriet.
Alleen om me heen,
En het doet je niets.
Dat het zo moest gaan,
dat je zo moest voelen.
Het is gedaan.
Maar je kon het niet anders bedoelen.
Je liet me stikken.
Je liet me.
Je liet me snikken.
Dit kan je niet opkrikken.
Je deed me pijn,
door me te verraden,
Het moest zo zijn,
je kunt me nu verlaten.
Want ik wil je niet meer zien,
ooit eens in de toekomst misschien.
Maar nu niet meer.
Want jij, jij deed me zeer.
In m'n eigen gevangenis
Als je heel goed luistert,
Hoor je het mes over m'n huid glijden.
Net hard genoeg om een snee te maken,
Geen lelijke kras, gewoon bescheiden.
Niemand merkt het op,
Niemand ziet waarom ik het doe.
Niemand ziet dat ik wil gaan slapen,
Niet wakker worden, veel te moe.
Niemand ziet de reden,
Van het mes over mijn huid.
Maar als je echt goed luistert,
Hoor je het, m'n lichtjes gaan uit.
Als sneeuw voor de zon,
Maar dan iets minder snel.
Doven alle lichtjes in mij,
Die lichtjes waren ooit zo fel.
Ik wil me verstoppen,
Maar weet dat hij me zal vinden.
En als ik me eindelijk heb losgerukt,
Zal hij me pijn doen en vastbinden.
Me slaan me tot ik niks meer voel,
Tot alles zwart is, en ik lang droom.
Als ik wakker word,
Voel ik me moe, sloom.
Was het bloed van m'n lijf,
En neem een warm bad.
Het is voor de zoveelste keer,
Dat ik m'n eigen kunnen overschat.
Ik wil schreeuwen, gillen, huilen,
Maar weet dat het nutteloos is.
Ik ben dan misschien niet opgesloten,
Maar m'n leven voelt als een gevangenis.
Gevangen in m'n woorden,
In m'n leugens en verdriet.
Ik zou mezelf kunnen vermoorden,
Maar geloof me, zo triest ben ik niet.
Ik blijf sterk, ook al ben ik klein,
Ook al moet ik 100 keer hetzelfde meemaken.
Ik blijf volhouden, tot hij weg is,
Tot ik hem niet meer kan vermaken.
Met mijn kwetsbaarheid,
Ongeloof en onschuld
Ik blijf volhouden,
Hoe hard mijn hart ook brult.
Ik ga door,
Tot hij helemaal op is.
Totdat ik eindelijk vrij ben,
Van leven in m'n eigen gevangenis.
Ik wou niet meer verder
als de wereld niet had bestaan,
was mijn leven nooit vergaan,
was deze vriendschap nooit begonnen,
had ik mijn angsten nooit overwonnen,
als jij niet had bestaan,
was mijn leven nooit vergaan,
dan leefde ik vrolijk verder,
was jij niet mijn redder,
ik was bijna dood,
maar door jou ben ik ontsnapt uit de nood,
begrijp het dan!
als je dat kan!
Ik wou dood,
ik ging expres daar naar toe,
het was echt nood,
ik moet je dankbaar zijn,
dat ben ik niet,
je doet me juist verdriet,
ik wou niet meer verder,
jij was mijn redder,
nu heb ik er vrede mee,
maar het liefst ging ik,
naar een eiland midden op zee,
helemaal alleen,
niemand om me heen,
niemand kan het dan nog verpesten...
Het kan niet waar zijn
Zij was mijn vriendin,
Jij was mijn vriend,
Jullie waren een stel,
Ik hoorde alleen maar hoe perfect jij was,
En hoe perfect zij was,
Maar toen maakte jij het uit,
Ik hoorde alleen maar hoe stom jij was,
ik kon er niet tegen,
wat kon ik er aan doen?
ik verzette me er tegen...
maar ze gingen door,
ze bleven over je spreken,
je was stom,
stom en dom,
ik mocht niet meer met je omgaan,
makkelijk gezegd, moeilijk gedaan,
er is voor mij nu een wereld vergaan,
jij hebt er geen problemen mee,
niet met mijn keus,
ik koos voor beiden,
maar nu moet ik steeds opnieuw
het gezeur aanhoren,
je zou stom zijn,
een hufter,
een player,
IK KAN HET NIET,
elke dag opnieuw,
dag in dag uit,
als ik een woord over korfbal zeg is het al weer fout,
dan doe ik alweer iets wat niet kan,
wat moet ik hier mee??
Het gaat goed tot Zij je ziet,
of ik over korfbal begin...
dat mag niet,
ik voel me alleen,
waar moet ik heen,
ik kan het niet,
ik doe ook alles fout,
wat moet ik nu??
dit kan niet langer zo,
maar het is zo,
was alles maar anders,
dan was het goed,
hadden jullie elkaar maar nooit ontmoet,
ik voel me schuldig,
maar het is niet zo,
jij kwam naar mij toe,
wat kan ik er dan aan doen?
zij zag het en vroeg direct naar je naam...
en even later staarde ze steeds uit het raam...
HET KAN NIET WAAR ZIJN,
het mag niet mijn schuld zijn,
toch blijft het knagen,
en komt het telkens weer boven dagen,
Te ver gegaan
Ik voel me niet goed,
ik weet het nu zeker!
Ik had niet genoeg moed,
maar nu weet ik wel beter,
Ik heb het geprobeerd,
maar jij luisterde voor geen meter,
Ik wist dat het niet kon,
maar ik hield me dom,
Ik weet het,
het is stom,
stom en dom!
Ik hou het voortaan wel voor me,
Nu ben ik je vriendschap kwijt,
en heb ik enorme spijt,
We zien elkaar nog vaak,
we kijken elkaar alleen niet meer aan,
en dat was bij de andere raak,
Ik heb ons team verpest,
ik deed het niet expres!
In liefde en haat,
alles was toegestaan,
maar jij wou mee niet,
en ik ben te ver gegaan,
Het spijt me echt heel erg,
Het antwoord zit op slot
Ik heb je laten stikken,
Ik heb je laten gaan,
Dit kan ik niet meer opkrikken,
Alles is vergaan.
Ik deed alles wat God verboden heeft,
Ik deed waar hij voor leeft,
Ik deed wat goed voor hem was,
Want op zo'n moment zit de player in zijn sas.
Jij was er de dupe van,
Van mij en je verschrikkelijke man,
Of het lot ons misschien samen bracht,
Weet niemand, maar dit was foute kracht.
Dat is zeker voor iedereen,
Dit was vreselijk gemeen,
Ik heb je gesmeekt om vergiffenis,
Maar de angst is groot,
dat ik voor altijd blijf zitten met jouw gemis.
De tijd heeft me verraden,
Of was het de kracht van het lot,
Ik kan alleen maar raden,
Maar het antwoord zit op slot.
Spijt.
Spijt.
van alles wat ik jou heb aangedaan
nu pas snap ik wat jij voelde
en wat jij bedoelde.
Ik wil dit geruzie niet meer,
dit is echt de allerlaatste keer
Met respect en gevoel
je dacht dat je lijp was,
elke week weer een andere chik,
het kon je niets schelen wat anderen van je zeiden,
dat gaf je juist een kick.
je vond al die meiden maar zielig,
want ze hadden niet door dat dit om een spel ging,
terwijl je alweer keek naar die andere chiks,
dacht je meisje al aan d'r trouwring.
weken gingen voorbij,
totdat je merkte dat je verdriet had aangericht,
maar alsnog probeerde je verder te leven,
dit keer met je ogen dicht.
het deed je geen moer dat niemand je vertrouwde,
en liet je jezelf keer op keer weer gaan,
totdat op een dag,
geen één meid je meer zag staan,
toen kwam je iemand tegen,
waarvan je hart ietsje sneller ging slaan,
voor het eerst wist je niet wat je overkwam,
omdat je d'r niet kon weerstaan.
maar ze liep verder,
alsof je sneeuw was voor de zon,
pas nu was het moment aangebroken,
dat je zag dat dit niet langer zo kon.
je probeerde verder te gaan,
zonder mogelijke spijt,
maar door dat ene meisje,
was je de weg helemaal kwijt.
niemand gaf je nog aandacht,
dus ging je keihard op je smoel,
want meiden houden van jongens,
met respect én gevoel.
Vreemdgaan..
Vreemdgaan..
Het is zo'n klein woordje en het lijkt zo onschuldig.
Maar toch is het gebeurd..
Toch heb ik me laten gaan en m'n gevoelens onderdukt.
Op dat moment even weg, weg van de werkelijkheid.
Maar nooit gedacht, aan zo'n eind.
Kom je terug of blijf je weg..
Laat je me nu gaan of zul je toch nog bij me staan.
Er is nu geen andere uitweg meer.
Onze tijden samen zijn voorbij.
Maar de herinnering zal altijd blijven...
Ik mis je
Ik mis je.
Ik mis je armen om me heen
Die lieve woorden tegen mij
Ik mis jouw handen in de mijne
Mijn lippen op de jouwe
Ik mis iemand om me heen, iemand zoals jij
Alleen nu, nu is het over..over voor ons allebei
Roddels
Waarom praten mensen over elkaar?
Vaak gaan ze door tot ze je raken,
Ze zoeken je gevoelige snaar!
Mensen denken TE vaak niet na aan wat de gevolgen kunnen zijn.
Ze denken niet; Goh, misschien doe ik zo een ander wel heel veel pijn.
Mensen roddelen allemaal...dat is gewoon een feit.
Maar denk goed na over welke roddels je verspreidt.
Als het de verkeerde zijn raak je misschien wel mensen kwijt.
Ik weet zelf ook heel goed, niemand is perfect,
Maar weet zeker dat een verhaal waar is, dat je het altijd even checkt!
Doe dus een ander met je roddels of verhalen geen pijn,
en controleer eerst of de verhalen wel waar zijn.
Hoor altijd verhalen van twee kanten aan,
zodat je weet hoe het nou eigenlijk echt allemaal is gegaan.
Ik was ook ooit zo, tot ik iets verloor...
Niet alleen mijn beste vriend, mijn liefste vriend,
No, he was so much more!
Oma †
Ook al ben je niet meer bij mij..
In een wereld zonder jou
lijkt het dat de wereld niet meer draait,
de wind niet meer waait!
Er schijnt geen licht meer van de man,
het is voorbij, het is voorbij.
Maar liefste Oma, waarom jij?
Waarom moest jij mij zomaar verlaten,
Waarom moest jij zo hard vechten voor je leven?
Maar toch heeft je ziekte het gewonnen...
Wanneer zal jij ooit weer samen zijn met mij?
Waarom jij?
Waarom moest jij zo hard vechten
en heeft de ziekte jou toch overwonnnen?
Waarom moest mijn Oma dit overkomen?
Vragen waar je nooit antwoord op zult krijgen.
Maar je had lang genoeg gevochten,
genoeg pijn geleden.
Je bent tot het uiterste gegaan.
Genoeg mensen die jou al zo lang missen,
en waar jij diep bij in het hart bent gaan zitten.
Zo is het ook bij mij..
Ik laat elke dag een traan omdat ik je moet missen,
dat ik jou niet meer aan me zij heb.
Je ligt nu bij opa, je kan nu rusten..
Je bent daar boven, en ik hier beneden.
Op een dag zullen we weer samen zijn!
De zinnen die jij de hele tijd zei tegen iedereen,
die dwarrelen door mijn hoofd.
Je zei altijd;
kijk je goed uit in het verkeer,
ik kan je niet missen.
Wanner kom je weer eens langs?
Tot snel!
De laaste groet aan mijn oma!
† 29 januari 2009
Vrienden
sinds de herfst,
het was aan,
maar het is verkeerd gegaan,
je zit in de zelfde klas,
als dat eens niet zo was,
iedereen gaat om met iedereen,
vanaf het begin meteen,
nu jij het uit hebt gemaakt,
is dat een beetje weg geraakt,
toch wordt het steeds een beetje beter,
maar niet op de liefdesmeter,
weg goede sfeer,
maar hij komt terug, meer en meer,
ik zal het moeten accepteren,
al is het maar om de klas te blijven eren,
zo kan het niet verder ik moet nu door,
ik kom er vanzelf wel weer voor,
nu twee weken later is de lucht weer geklaart,
er is weer vrede op aard,
ik accepteer zoals het is,
anders gaat het mis!
ik zie je nog altijd elke dag,
het is dat ik je niet meer mag,
als vriend dan alleen nog wel,
maar vrienden waren we weer snel.
Overgave
De wind ruist langs mijn oren,
ik weet niet waar ik me bevindt.
Mijn lichaam is bevroren,
ik voel me net een kwetsbaar kind.
Ik volg het pad der doden,
ver weg zie ik het licht.
Ik geef me over aan de goden,
en mijn ogen, die gaan dicht.
Verleden tijd
Ik dacht dat ik je kon vertrouwen!
Dat wij onze vriendschap konden opbouwen,
Maar jij moest het verpesten,
Jij hoort niet bij de besten!
Je hebt me diep gekwetst,
Je mond voorbij gekletst,
Ik had het nooit moeten vertellen,
Ik had je nooit moeten bellen!
Het is allemaal jouw fout,
Ik vertelde je iets met een waarde van goud,
maar je praatte je mond voorbij,
Nu kan je er nooit meer bij,
Onze vriendschap is verleden tijd!
Dat is nu een feit!
Ik zat te staren
Ik zat te staren,
naar die leuke jongen voor,
toen hij iets vroeg
begon ik te maren,
daardoor,
werd ik eruit gestuurd,
en heb door het raam
naar je getuurd