Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Wolkt lucht
in feeërieke
kleuren wolkt
lucht voor je uit
waar je ook gaat
wordt positieve
energie geladen
zij die jou
raken ervaren
de tintelingen
die het begin zijn
van een nieuw
bewustzijnsniveau
waar leven zich met
liefde in alle facetten
bij neer zal leggen
daar waar de lach
zijn schitteringen
al draagt kom jij
in het spetterende
feest dat vandaag
ooit moet zijn geweest
Lieflijke oases
er is een
nieuwe orde
in de maak
jouw lach heeft
al piramides in
de woestijnen
zachtjes geraakt
geïrrigeerd
door beloken
ogen die
de dood met
warme tranen tot
wederopstanding
hebben bewogen
waar zand
weer groent
tot een schitterend
nieuw paradijs
dat in lieflijke
oases tussen eufraat
en tigris gedijt
nog schuurt
hete wind
zaden bloot
uit de schoot
die toekomst had
waar eens de
schepping was
Subtiele succesjes
zelfs haar
blote voeten
smaakten subtiele
succesjes in
het raken van
moeder aarde
iedere stap
ontbond een
stukje contact
herstelde dat
snel in de
volgende trede
ritmisch dansten
ogen en lach
in het zwierig
passeren van
zoveel vitaliteit
met alle gemak
zelfs de
choreograaf
applaudisseerde
voor de kunstzinnige
interpretatie van gaan
in het gewone bestaan
De eerste mist
zacht vluchten
dromen voor mij uit
ik hoed ze als
makke schapen
de wolletjes maken
nauwelijks geluid
ze lichten op
in ondergaande zon
hun vachten kleuren
fragmenten uit
delen van de dag toen
zon nog warmte had
nu ademen zij
wolkjes lucht waarin
fantasie creaturen op
de vlucht doet slaan
en dieren rusten gaan
in hun eerste slaap
zacht blatend en
verdwijnend in het
laatste rood schurken
zij lichaamswarmte aan
elkaar terwijl de eerste
mist naar dromen gist
Papieren feest
zacht kleurde
je adem het vlak
schreven woorden
lijnen die jij dacht
vervloeiden en
kozen daarna weer
hun eigen pad omdat
ontdekken spannend was
jouw harmonie
kende geen contrasten
zodat misverstanden
hoogst zelden barsten
wel liepen zij
samen de tweestrijdweg
waarbij ieder zijn eigen
perspectief voor ogen had
vaak bracht
je lach meerdere
dimensies in de diepte
van het uitgestrekte vlak
konden lijnen frivolen
tot kleurrijke tierelantijnen
en uitbundig dansen op
het papieren feest van plezier
Sterrenlicht
jij hebt
iets met
de tijd gedaan
voorzichtig aan
de vinger
er op gelegd
een zere plek
die kloppend
verder ging
in zijn race tegen
de klok minuten
door uren verving
glorieus stond
jij daar tegen een
majestueus volle maan
het sterrenlicht
jouw overwinning
glinsterend op je gezicht
Zonder muziek
ik wist dat
ijlte en kou
met hoge tonen
door mijn ziel
konden snijden
zonder muziek
in de melodie
van rouw is
herhaling als
refrein een
remedie tegen
existentiële pijn
omdat schaduw
als fantoom
nog altijd
zichtbaar is
in het licht
van diep gemis
juist als
loslaten het
kwetsbare toont
van de eenzame
verwerking van een
waargebeurde droom
Hun verlokkend lied
kleine woordjes
dansen in de ruimte
hun verlokkend lied
kom zing met mij
met deze melodie
hoor je er echt bij
ja hier waar
iedereen ook steeds zijn
eigen pleziertjes heeft
in warm lachen en huilen
en de wereld buiten
voor even wordt vergeten
want niemand heeft
een echte naam zij
komen overal vandaan
hebben de wereld
rondgezworven en zijn
in gevaar altijd verborgen
nu zijn ze hier bij jou
en mij en voor het eerst
in hun leven eindelijk vrij
Met lichte ogen
zij donkerde
in het woud
sprak takken toe
met lichte ogen
stond lang
gebogen bij het
kleurenonderscheid
in paddenstoelentijd
haar handen vol
met draadjes wol uit
gebruikte nesten
voor hun nieuwe rol
zij kende stroom
en tegenstand in
de balans van het
natuurlijk gebeuren
schaafde bij
als er iets haperde
aan levensbelang ook
achter gesloten deuren
gebruikte magie
uit lang vergeten
boeken om de ziel van
het leven weer te zoeken
Gúnst en zegeningen
als ik je zie
ben jij het beeld
waar achter de
wereld zich vult
met wat is geweest
in kleine correcties
actualiseert het
decor naar vandaag
waarin jij zoals altijd
de hoofdrol speelt
ze hangen aan je
lippen dansen en
springen door blikken
willen je raken om jouw
stukjes leven mee te maken
onverstoorbaar
is de lach die jij
hen geeft waarin zij
de warmte zoeken die
jij met hen en velen deelt
zij bidden niet
om gunst en zegeningen
maar genieten samen
intens van het leven in de
meest alledaagse dingen
In lief gebaar
ik hoorde je stap
in de stilte van
het vallend herfstblad
voelde beladenheid
in het knisperen van je
voet op het kleurig pad
de zomer heeft
je goed gedaan maar
de moeheid is gebleven
de rek gaat langzaam
uit het leven als alle
gunsten zijn vergeven
en alleen het aardse
nog zijn elementaire
wensen kenbaar maakt
soms vliegt er
onverwacht een vogel op
kiert zon de hemel open
uit een vroeger diep
geloven heb ik in lief gebaar
voor dit kleine wonder gebogen
Het derde oog
ik voelde
in warmte de
energie die jij
met mij wilde delen
ooit heb ik
in kleur de krachten
van je aura even
mogen aanschouwen
op de rand van
jouw overgang
naar een andere
levensfrequentie
er was altijd al
iets om je heen dat
buiten het normale viel
met een hang naar vreemd
in je lach scheen
het derde oog
dat zag hoe binnenkant
boog onder buitenkants last
je handen gaven
kracht aan circulatie
en vitaliteit als prijs
voor liefde en warme zorg
Ochtendritueel
weer hoor ik
traptreden keuvelen
over jouw schreden
geschuifel
wat gekraak
in bibberend beven
de kreun
het steunen als je
op de overloop bent
het gemak
van de traplift
heb jij nooit gekend
als je boven was
liep alles altijd
keurig in de pas
jouw heerlijk
ochtendritueel was
voor ons nooit te veel
een nieuwe dag
met heldere zon echte
verrassingen keken nooit om
De patstelling
zij wist
de ketting
vol te maken
zag hoe
handen
elkaar raakten
de cirkelkracht
zijn eerste
schijnen gaf
indrukwekkend
klonk het
sonore geluid
waarmee
duizenden mantra's
werden geuit
hun gelijkvormig
bewegen openden
warme uitnodigingen
om in de wereld
te leven en er
deel van te zijn
om zo de patstelling
teniet te doen zonder
apocalyps van het groen
Laatste dromen
wij zijn de schemering
tegemoet gelopen
hebben onze laatste
dromen meegenomen
in passend avondrood
stilte heeft al lang
geleden de herrie
overwonnen en vindt
geen laatste woorden
in atmosferen zonder wind
drukverschillen zijn
structuren van enkele uren
nog draaien dag en nacht
hun maanden vol maar in
seizoenen is leven leeg en hol
het synchrone is verdwenen
in de laatste erupties leven
restanten van het zieke lijf en de
aangetaste geest hebben nagelaten
wat nooit een hemel is geweest
In vervoering
ik heb je
in vervoering
zien gaan
er fysiek nog zijn
maar geestelijk
uitgetreden
geen kortsluiting
een verplaatsing
van krachten
waarbij lichaam
stand bye in
rust zal wachten
contact maken
gaat het raken aan
de schepping zijn
om zo voor even
te delen in het
goddelijk volmaakt
dan weer terug
compleet met een
aura dat goddelijk heet
Buiten
wat zon
een vleugje wind
klein veegje
glinsterende regen
is alles waar
een kind mee kan leven
door buiten te zijn
een heerlijke
wereld om met
eigen ogen
zo in te drinken
kleine stappen om
de ontwikkelingen
te kunnen behappen
een verzadigde
zucht als dit
alles genoten is
dan komt de rust om
met alle elementen
een droomwereld te
bouwen vol vertrouwen
De vijg
kleuren donkeren
in zichtbaarheid van
rood en blauwe rotsen
naar donkergrijs waarbij
het frisse van de vijg
een exquise traktatie blijft
onbereikbaar ben jij
op het tussenpad
waar zendgemacht geen
soelaas meer geeft op
schermen die niet kleuren
op elk nieuw gebeuren
het is de wereld
waar bewegen niet wordt
geregisseerd door emoties
en hartstocht omdat zij ons
niet de tweespraak laten
waar geëigende kanalen falen
ooit zullen wij
de zon weer samen op
zien gaan in een exclusief
stukje leven waarbij licht
en warmte ons door het
internet zal worden gegeven
De godin
het heerlijkste gevoel
en liefste geluid
is het ritselen van
zomerbladeren op
mijn warme huid
waar statigheid
nog lange takken
lover genereert
heb ik mij neergelegd
ja tegen wind gezegd
zonder op te spelen
hoorde ik al de groene
melodie van velen
pas ontloken en nu al in
het zonnig koor gekropen
in warme vlagen
weten zij de muziek te
dragen van de eeuwenoude
dirigent die elk blaadje
persoonlijk heeft gekend
in een door schaduw
gestreamde versie
wordt de zomerzon geëerd
zij is de godin die seizoen
en groei altijd heeft beheerst
Geestdriftig
jij hebt altijd
intens met jezelf
kunnen praten
geluisterd naar
wat je lichaam
jou had te vragen
om dan door
tweespraak weer in
balans verder te gaan
van die kleine
gesprekjes deden je
ogen geestdriftig verslag
ik zag in je blik
stromen en krachten van
een omgeving die wachtte
hoe jij een blokkering
omzeilde door een
confrontatie te mijden
om samen een
nieuwe stroom naar
hoger niveau te gaan leiden