Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het guitige
ik zag je proeven
wist dat jij heel even
in een andere wereld
zou vertoeven om na
te gaan wat er met
dit lekkers is gedaan
fris en fruitig was ooit
een hype maar het nu
toegevoegde guitig
springt er helemaal uit
door trigger van de
lach en vrolijkheid te zijn
dit buitengewoon
kleine wonder
wordt zomaar op de
tong gelegd alleen
ogen hebben in alle
stilte verrassing gezegd
het guitige in
smakenland heeft
verbindingen doen ontstaan
die ons door een
nieuwe wereld vol andere
samenhangen laten gaan
De kleur van geld
zacht gaan
je vingers
over mijn huid
in het oplichten
als de schaduw
voorbij is dooft
de uiterste datum
langzaam uit
ik zie je lach
wacht op de
boodschap die
mij niet zal
verontrusten
want voor het
raken wilde jij nog
wat kusjes smaken
in het goddelijk
ambacht als
schepper en
restaurateur
krijgt de zorgpolis
steeds meer de
kleur van geld en
assurantie gezeur
de opdracht
gechipt de
rekening getikt
uiterste datum
vermeldt status
en solvabiliteit jij
maakt mij gelukkig
met wat extra tijd
Jouw aandacht
jij hebt geen
spiegel nodig
om te weten
wie je bent na de
eerste ademtocht
was jij jezelf bekend
de traditionele
ijkmomenten
kleden jou zonder
verrassingen
de spiegel geeft een
vergelijkbaar opponent
ogen en lach zijn
geen voorbijgaande
zaken zij laten in
jouw bestaan aan
alle anderen hun
heerlijke warmte na
jij hoeft niet
te spiegelen om te
weten wat het
leven je doet
jouw aandacht geldt
ook de kleinste sproet
Het zangerige
jouw stem
kent het hele
alfabet
je hebt het
vaak in sierlijke
letters opgezegd
ook droge
teksten komen
vloeiend uit je mond
omdat jij de
scherpe kantjes
al hebt afgestompt
jouw intonatie
heeft iets speciaals
als je met familie praat
dan komt het
zangerige van de
streek naar boven
generaties van
leven gaan een aantal
vaste klanken geven
lichaamstaal is
gebleven het alfabet gaat
met vreemden in gesprek
De kosmos
langzaam rijst
de kosmos op
uit het oneindige
universum
kennen stelsels
hun melkwegen
lichten zonnen
uit sterrennevels op
in vele heelallen
zij heeft zich
gekleed met het gruis
van de schepping
als lichaamsdracht
met tijdloze kracht
de dood omgord
als teken van
persoonlijke vrijheid
en intrinsieke macht
in het tot leven
relativeren van
bestaan doorlopen
wij alle stadia
die de kosmos ook
moest gaan om dan
bij het scheiden der
tijden te beseffen dat diepte
zich nog eindeloos herhaalt
Handwerken
je hebt mij
de beweeglijkheid
van je lange slanke
super artistieke
vingers laten zien
hoe zij in het doolhof
van draden wit kant
en vele klossen kunst
produceren in een
magisch bezig zijn
waar coördineren
basis is voor een
foutloos samenspel
lijkt hier chaos een
eigen leven te leiden
je lacht als
jij mijn verbazing ziet
over jouw handen die
hun eigen gang gaan
zonder commando's
loopt met mij langs
de resultaten uit
optimale manuele
prestaties die handwerken
ver te boven gaan
Wiegde warme lucht
zij wiegde
warme lucht
liet snelle
moleculen tot
het kookpunt
komen in hun
complexe dromen
gaf voeding
aan wat zij
al zo lang
ontbeerden
in het leren van
hun onverzadigbaar
verterende geest
ook zij was
ooit hoog begaafd
geweest in een
wereld waar
nooit een vraag
op een gedegen
niveau werd gesteld
waar stilte
eenzaamheid creëert
samen werken
door kortsluiting
en structurele storing
als onmogelijk
werd geïnitieerd
zij heeft hen
opgezocht een
warme hand op
beschadigde zielen
gelegd ze een oneindig
als perspectief gegeven
in een toekomstig leven
De ziel
je tekent
zwart glijdt
potlood over
weerbarstig papier
nog geen
markante lijnen
maar de eerste
compositie ligt hier
ook de vlakverdeling
van donker en licht
brengt wat expressie
op het gezicht
de esoterische
sfeer roept om diepte
in een eerste aanzet
door verfijning met kleur
karakter en ervaring
zijn gezet voordat
magie voorzichtig de ziel
in de ogen heeft gelegd
De tweespalt
waar roze valt
in de tweespalt
van waken en
verder dromen
zijn dimensies
hun grenzen kwijt
er is niemand
die kijkt of past
op overtreding
allen zijn gelijk
op het prilste uur
van de nieuwe dag
als de nacht zijn
beelden in licht
heeft zien sterven
is de keuze vrij
tussen dromen
en werkelijkheid
meteen een wankel
moment in het
ambivalent bestaan
het echte gaan of
fictie die de dag
verder nog ontkent
Zonder zon van binnen
zwart spiegelden
gebroken ruiten
hun onbewoonde staat
in een straat waar
je de entropie van
uitgewoonde huizen
indringend rook
waar vroeger jeugd
in luidruchtig vertier
hun plezier zocht in
onschuldig kattenkwaad
hadden verval en
verloop van bewoners
de chaos versneld
migrant en
achterstand op alle
gebied schiepen geen
positieve mogelijkheden
om uit de vicieuze cirkel
van maatschappelijke
degeneratie te treden
gebedssnoer
en de hoofddoek
geven geen soelaas
in hun stil herinneren
het is vochtig en kil
mensen worden vroeg oud
zonder zon van binnen
Fingerspitzengefuhl
ik zag hoe
vlugge vingers
orde in een
chaos brachten
door natuurlijke
krachten hun
bestemming te wijzen
geen dwang of
verbale eisen
maar met
fingerspitzengefühl
problemen
naar de juiste
paden leiden
jij had ook de
innemende lach
die ontspanning
bracht in een grimmig
presteren waarbij
proberen vaak
het kortste einde had
uit niets toverde
jij het goede
gevoel van heerlijk
bezig zijn ieder
op dezelfde lijn in
samenspraak tot een
prachtig resultaat gemaakt
Kristallen
sierlijk dansen
de kristallen
op vlaagjes wind
voorbij mijn
raam waar
een enkeling
helaas zijn
einde vindt
in een
krampachtig
smelten
zie ik later
de druppels
glanzend naar
beneden snellen
op weg naar laag
wit laat
de bui zijn
sporen na
op weer een
maagdelijke aard
je hoort knispers
knappen als kou
langs kristallen gaat
Feodale proporties
zij kende
als geen ander het
kleuren onderscheid
dat jou bereid maakt
in haar verleiding
mee te gaan
nam liefjes
maar trefzeker
je hand om je
langs het pad
van zwoele
geuren te leiden
op voor jou
nog onbekend
terrein waar zij je
uitnodigde om
eindelijk eens
jezelf te gaan zijn
jij dacht hemel
al te kennen die in
evolutie tot ons komt
juist haar hel is
even wennen door
hitte die niet zont
door gestoei
is je ego ongemerkt
tot feodale proporties
gaan groeien ben jij
niet meer wie je was
ontdekt nu de waarheid pas
Sproetig gekleurd
ik zag je handen
bruin van de zomer
armen sproetig gekleurd
in je gulle lach blonk
de eindeloos lange dag
we liepen en
ontdekten de grote
wereld in volle groei
net na de lente in een
snelle spurt naar bloei
alles leek nieuw
groter dan voorheen
immens imponerend
alleen al door de formaties
van het eeuwenoude steen
wij voelden ons
nietig in het extreem
grote heelal door dat besef
ervaarden wij voorzichtig
een intense binding met al
Toren van babel
jij kende
alle talen
van de toren
uit babel
maar de
belangrijkste
was er maar een
die werd
niet gesproken
maar gespeeld
met alle inzet
van het hele lijf
begrepen worden
was de enige prijs
juist in het
non verbale
reikten jouw
talenten naar
het fenomenale
begrijpen van
emotie en compassie
jij regisseerde
het verbinden van
inzicht en begrip
in een elkaar
verstaan en vol
vertrouwen samen
aan het werk gaan
Jouw caleidoscoop
al het plezier
in je lach en
ogen is gelabeld
veilig geringd
en opgeslagen
in hun mooiste
herinnering
jouw caleidoscoop
vol liefde en warmte
maakt haar eigen
vorm en kleur
vol pure vrolijkheid
die ooit samen
intens is beleefd
jij bent wat je geeft
zonder misverstand
recht door zee
naar de havens van
hun harten om daar het
vredige thuis te bewaren
na lang samen varen
Alleen pluizen
zon groende
het bos van
kruin tot
het mos in
een samen
ontwaken
jij zette
voorzichtig de
bezem opzij
knapte wat
takjes om meer
snelheid te maken
jouw blote
voetengaan
liet geen
sporen na in
het zachtste
tapijt ooit
alleen pluizen die
wilden verhuizen
haakten aan
omdat heksen
alleen voor
vruchtbaar gaan
jij hebt mij
het bos laten zien
van mijn dromen
ik voelde mij klein
geloofde meteen
weer in sprookjes
Die interactie
jij stapte
op treden
die kleurden
lichter werden
naarmate jij
steeds hoger kwam
die interactie
liet jou zomaar
in het gewichtloze
verdwijnen zonder
dat jij er gekleurd
op had gestaan
zo is het ook met
je schreden gegaan
al ras nam
de snelheid toe
tot ook jij het niet
meer kon bijbenen
maar wel kon jij
uitstekend je
handen laten wapperen
zoals alleen dapperen
dat kunnen doen met
een lach en dikke zoen
Mist
langzaam
pakte de dikke
grijze mist mij in
ik kon nog net
mijn hand voor
ogen zien
in duizenden
lichtspikkels werd
het inkomend
licht gebogen tot
een feeërieke
schijn voor de ogen
er waren geen
geluiden meer
van buiten door
demping was de
wereld afgesloten
van het leven
de vochtigheid
benauwde mij
maakt het ademen
zwaarder waardoor
ik piepte en later
wat licht paniekte
nog zag ik de
grond tot ik een
stoeprand vond
om die te volgen
naar voor mij
bekend gebied
ik dwaalde
heb veel gebeden
maar herkende niets
meer uit verleden
tot ik eindelijk bij
de auto's kwam
mist had afgedaan
bangheid opgetrokken
de voordeur heb ik
dichtgedaan want ik
was uit de doden
helemaal zelf opgestaan
De hoedster
ik wist dat
jij de hoedster was
van vele goudgerande
schapenwolkjes
dat deze volkjes
het blauw als
leefgebied hebben
geadopteerd
samen met hun vriend
de wind die blind
vaart op wat jouw handen
hem hebben geleerd
jij opent in
het ochtendrood
waar de wol nog bol
staat van de warme nacht
pas als de zon
zich na de klim weer
hoger in de horizon
bevindt is de kudde paraat
jij met lach en
herdersstaf laat wind
de wolken breken zodat
de schaapjes kunnen eten