Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Beleven van het zijn
het landschap
is niet meer alleen
ik voel het weer langs
bast en takken strijken
hoor het koren rijpen
in het zengen van de zon
ik loop niet
want de paden voeren me
langs bos en heidegrond
waar ruizelen en ritselen
alles vertellen over groei en bloei
van verleden in heden tot nu
er is geen scheiding maar
slechts eenheid in gebeuren
een beleven van het zijn
zoals het was en ooit zal worden
ik ben de schepping en ook god van
het totale leven dat ons is gegeven
De klok geluid
ik heb
de klok geluid
zag ogen hoopvol
kijken naar boven
maar met
jullie handenwringen
kon ik verder
niks beginnen
doe dus
met allen tegelijk
eindelijk die
eerste stap vooruit
Onze ogen
wij laten het schaamteloze
niet meer gebeuren
onze ogen zullen daders dwingen
terug te keren op hun schreden
de norm en waarden te herpakken
omdat er geen vluchtwegen zijn
een massale moord
zou het einde kunnen zijn
maar beter dan geknecht te worden
door het duivels plan dat van
de mens weer lijfeigene maakt
en lak heeft aan vrijheid en respect
wij zullen lopen en
samen informatie delen
over hoe wij de wereld kunnen
laten helen van haar erf last
zonder gemanipuleer en geweld
door onze ogen worden zij gewogen
voor miljoenen op het binnenhof
zullen de bestuurders buigen
complotten en vriendjespolitiek
gaan op de schop zonder geweld
geld en macht niet bij een kleine groep
die dwingend oplegt wat een ander doet
geen brood en spelen meer
zoals weleer in decadentie
de ceo's ster en voetballer krijgen
hun salaris en geen bonussen dit keer
geen miljoenen voor een schilderij terwijl
de zorg met mondjesmaat heel blij moet zijn
wij zijn dan aan zet en ongewenst
gedrag wordt op tv en media snel rechtgezet
sociale cohesie zal de mantelzorg worden
die ieder nodig heeft om niet te derangeren
onze ogen zullen een nieuw elan afdwingen
zij doen pijn in voortaan massaal aanwezig zijn
Steeds onbeschaamder
hoekstenen zijn verdwenen
privacy is verschenen in plaats
van cohesie in de maatschappij
steeds onbeschaamder
wordt het grote graaien in
het verdraaien van norm en recht
alleen het boek is nog echt
met wetten voor en van
mensen uit generaties geleden
de tekenen verontrusten
maar van binnen uit
groeit er verlangen en hoop
wij zullen het tij
eindelijk keren in een niet
aflatend mondiaal demonstreren
wij gaan het kwaad en
de ego's achter ons laten in een
altijd en massaal aanwezig zijn
jij en ik op de plaats van delict
met miljoenen gaan wij kijken naar
hen die omgaan met mensen als lijken
In zinsbegoocheling
het donker geeft onzichtbaarheid
de rode draad ten spijt verdwenen
zielen uit ketens van het lijf
in zinsbegoocheling
verbraken zij de banden
die hen bonden aan het aards bestaan
transformeerden snel
van driedimensionaal naar energie
vervlakten in materie tot onmeetbaar niets
kozen ruimte zonder tijd maar
verloren zich in communiceren
langs lijnen van oneindigheid
tot het fluïdekoord weer spant
en aardse dromen schreeuwen om
eindelijk tot leven te mogen komen
Opent deuren in verschil
in een machtig waaien
jagen witte wolken
vol mystiek voorbij
de zwarte zijn
veel aardser en brengen
de magie nabij
het is de oude strijd
tussen goed en kwaad die nu
naar licht en donker overslaat
heksen en het hellevuur
tegen roependen in de woestijn
zal dit elixer ooit de hemel zijn
zelfs het verscheiden
opent deuren in verschil
een paradijs naar ieders vrije wil
Een warme hemelkier
de wind veert
met vluchtig wit
wat engelen in het blauw
zij overvleugelen
het strakke
spelen met de kou
lossen op al
dartelend van plezier
in een warme hemelkier
ik wilde mee in
hun verdwijnen maar mocht
nog niet voor hem verschijnen
Ik wil leven
Ik wil leven
Want je bent er maar even
Sta nooit stil bij een moment
Beleef het heden
En vergeet het verleden
Wat niet is en wat niet blijft
Je krijgt nooit problemen
En bent een goed mens
Als je jezelf altijd blijft
Ooit moet ik leren leven
Niet meer door het leven zweven
Het leven aanvaarden en begrijpen
Mijn ogen open, niet toeknijpen
Mijn dag dromen zijn voorbij
Zo wil ik door het leven gaan
Gezondheid gaat boven alles
't Is aan ieder niet gegeven
Dat is het leven leren aanvaarden wat je hebt
Met moed en sterkte leer ik nu door het leven gaan
want het leven duurt maar even
Zijn magie
ik keek
als klein kind
altijd naar de toren
gigantisch groot
onmeetbaar hoog
ik voelde me verloren
de vinger van god
kan ons met zijn magie
helaas niet meer bekoren
Wiegend op wind
ik weet met een lach
dat ik ooit god ben geweest
tenminste dat heb ik altijd gedacht
als ik lig in het gras
en speel met de wolken die
in kleur en vorm de hemel bevolken
praat tegen bloemen die
wiegend op wind mooi staan te zijn
hun harten openen in aandacht voor mij
bomen hoor die in hun donker ruisen
dissonanten uit melodieën kuisen en met
elkaar zingen om het bos te doen swingen
in die grootsheid voel ik me god
door te delen in alle liefde en leven om
samen naar eeuwige schoonheid te streven
De carrousel van beelden
de echte stilte
is nog vol geluid
als ik de ogen sluit
hoor ik mijn gedachten
in een trage stroom van
bloed onder mijn huid
in variaties rood
verhalen zij wijdlopig
in meanderen en
geladen met emoties
over licht en leven
schaduwen en dood
onophoudelijk
trekt de carrousel
van beelden en
gebeurtenissen aan
mijn geest voorbij
de herinneringen zijn van mij
Kerkert in de ketens
mijn geest is vrij
maar kerkert in
de ketens van mijn lijf
naadloos aangesloten
op het protocol van leven
waarin de lentebloei is vergeten
in schuren en dwingen
proberen we meer
eigen invloed af te dingen
losgelaten blijkt
dat vrijheid is begrenst
geen nieuwe horizonnen kent
godzijdank is er verlangen
zijn er dromen in ontsnappen uit een
werkelijkheid die alles laat vervlakken
In lichaamstaal
er luistert niemand
naar de woorden die ik schrijf
zij lezen en begrijpen maar
ieder op heel eigen wijze
er is een copyright
maar wat ik allemaal zaai
zullen zij gaan oogsten door
de vertaling in hun eigen mind
pas als ik spreek
communiceren wij in lichaamstaal
vertellen ogen handen en gezicht
volledig het bijpassende verhaal
Een naamloos existeren
dat van de tijd
heb ik nooit geweten
hij heeft mij altijd
op de hielen gezeten
dat ervaarde ik later pas
zag de wereld
als een uitdaging
waarvoor ik steeds
vol ben gegaan in een
toch heel druk bestaan
jarenlang ging
alles voor de wind
het goede pad gehad
toen merkte ik dat
ik mezelf vergeten was
alles bereikt en niet geleefd
in een naamloos existeren
met het unieke dat er is
ga ik het opnieuw proberen
als de tijd mij dat zal willen leren
Een wegwuivende lach
weer lopen vingers
over levenslijnen
zoekend naar begin en einde
ogen vragen om
bevestiging met een diepe zucht
wel heen maar nog niet terug
het pad van rozen
was voor jou nooit weggelegd
jij hebt er mij niets van gezegd
dan viel er stilte
overgaand naar orde van de dag
ontwijking door een wegwuivende lach
lijnen breken waar zij zijn verhard
herinneringen spreken eindelijk
over hoe zwaar jij het vroeger had
De tijd mist troostigheid
er groeit
geen stilte om me heen
in de neerslag van geluiden
verdrink ik moederziel alleen
waar schaduw
dagen met donker kort
schort het aan licht
voor nog enig perspectief
de tijd mist
troostigheid als zij
met lange slagen
de uren gaat vertragen
chaos tocht
in gure vlagen
gaat zwart land het
witte doek nog dragen
ik heb ineens
de knoppen omgezet
alle voorjaarsbloemen
uitdagend voor het raam gezet
Met pijn omwonden
het was een vreemde
die mijn adem nam
woorden sprak waarin
mijn hart zich niet kon vinden
waar handen altijd
raakten in ontspannen zijn
irriteerde nu de huid
sloeg in weerzin lichtjes uit
ogen wilden naar je kijken
maar ik kon je niet bereiken
zag een onbekend gezicht
waarin jouw trekken zijn gewist
ik ben gegaan maar
mijn ziel heb ik verlaten
hoorde vaag nog iemand praten
dat het zo niet langer ging
pas veel later heb ik stukjes
van mezelf gevonden
zij spiegelden met pijn omwonden
de man die ik ooit wilde zijn
Mediterrane pigmenten
het licht heeft
andere tinten gekregen
in het dagelijks leven
contrasten worden
scherper uitvergroot
de overloop lijkt dood
tussen blond en donker
kristalliseren steeds vaker
mediterrane pigmenten
als prominent
blijvende segmenten in
ons maatschappelijk bestel
wij kiezen voor transparant
zonder religieus fanatisme
onze vrijheid willen wij niet kwijt
Bang van tijd..
Alles lijkt zo snel veranderd, de deuren slaan dicht.
alles wordt verduisterd, ik zoek naar het licht.
opgesloten in een kleine hoek.
de tijden vliegen voorbij.
van klein naar groot, van verdrietig naar blij.
de jaren, maanden, dagen,
het is niet meer normaal dat alles zo snel gaat.
mensen komen en gaan.
sta eens stil en kijk naar het tijd.
doe nog wat je wil.
anders krijg je misschien spijt.
Een verslaving
het leven ijlt
door hoge koorts
onzin over dagen
hectiek lijkt
de goede diagnose
genezing een tijdelijke pose
het blijkt een verslaving
aan het bestaan op het
scherpst van de snede te zijn
een ander volgen
maar als de messen snijden
voel jij alleen de pijnen
geen medicatie
en uitbehandeld zijn
tot de adapter faalt
en jij je echte vrienden
indien nog mogelijk
weer uit de mottenballen haalt