Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een schone lei
ik wilde spelen
aan het strand met
een schepje schelpen
en wat zand
maar de zee
leek het spel
steeds te onderbreken
door nieuwe kansen te geven
golfde een schone lei
om weer te beginnen
ik werd kwaad maar
lachte toen van binnen
want spelen is
het iedere keer
net even anders proberen
niet het eenmalig presteren
De monoloog met boven
ik ben klaar met
kijken naar de lucht
heb mijn gedachten
de ruimte gegeven
maar ze vluchten
wanhopig terug
in dromen
het heelal verkend
myriaden nevels
met miljarden sterren
eeuwige schepping in
schoonheid zonder grens
de monoloog
met boven
ben ik aangegaan
het antwoord bleek
een dialoog met
mijn aards bestaan
ik ben niet gevangen
geen beperkte mens
als ik echt kijk
dan voel en ervaar ik
in alles om me heen
mijn eigen paradijs
Stilte van het late uur
ik wil dwalen
door het bos
op zoek gaan
naar een kantje mos
het streepje gele maan
alleen in
vrijheid van beleven
mezelf weer overgeven
aan omgeving en natuur
de stilte van het late uur
bomen laten spreken
fluisterend antwoord geven
naar lichte ogen zwaaien
zonder dat zij schrikken
en meteen wegdraaien
de grond weer voelen
zonder het leven
drastisch om te woelen
ervaring delen van een
al eeuwenoud verleden
maar ik ben passant
waai weg als zand
in droge tijden
ben de natuur onthecht
verspeelde als mens dat recht
Jouw hemels blauw
ik weet dat
mijn tranen niet vallen
zie ze gaan in stromen
verdampend tot dromen
mistige wolken
die emoties vertolken
van vorm en kleur
steeds verschieten
hun buien hozen
gevoelens gieten op
stormachtige winden die
neerslaand de luwte vinden
geschoond weer stijgen
om uiteindelijk klaring
te krijgen oplossend in kou
van jouw hemels blauw
Zicht op de hemel
ik heb
mijn reis gemaakt
de schatten van werelden gezien
geraakt aan
de mystiek van het leven
in diep geloven alles te geven
de magie ervaren
van verbonden zijn
met omgeving en natuur
die samenhang maakt
in een bestaan met
geest gevoel en vuur
onverklaarbaarheden
hebben altijd om
aandacht gestreden
want iedere gemeenschap
heeft zijn mirakels die
in dromen tot leven komen
ik koester de wondertjes
van ogen en lach zij hebben
mij zicht op de hemel gebracht
Stukjes hemel
wij hebben
goden geschapen
sterren gecreëerd
om stukjes van
de hemel te zien
in hoger reiken
dan de ander zullen
ooit onze rechten blijken
om deel te nemen
aan het eeuwig fenomeen
in aanbidden
zit diep van binnen
de onzekerheid van
niet begrijpen door een
constante afhankelijkheid
alleen de sterken
claimen in gelijk
hun rol om ons naar
het hiernamaals te leiden
maar wie zijn wij eigenlijk
Moment van mijmering
zacht fluistert kristal
zijn transparante tonen
fonkelen in rode wijn
de vlammen van het vuur
lentekoelte vleugt
door openstaande deuren
bezwangerd met de donkere
geuren uit het late avonduur
een moment van mijmering
die in knusjes samen zijn
weer herinneringen roept
uit lang vergeten tijden
zonder haast en stress
rampspoed van berichten
want het laatste nieuws
rolt pas morgen van de pers
De taal van kleuren
ik heb immense velden
met bloemen gezien
die fier hun kleuren dragen
zacht wiegen als zij in
opening mijn aandacht vragen
hun ranke stelen lichtjes draaien
maar de zon schijnt
feller op de kale rots waar
stenen regenbogen kaatsen
in kristallen werd
de tijd gevangen die daar
onder grote druk is blijven hangen
zij vertellen van een vroeger leven
laten emoties stralen die
in overgangen zijn gaan dralen
bloemen weten dat
kristallen nooit worden vergeten
omdat ook zij de taal van kleuren spreken
Spel van lust en pijn
zij wordt
niet koud of heet
maar kent het
klappen van de zweep
is hier de meesteres
feilloos voelt ze
haar cliënten aan
laat ze pas gaan als
zij volledig zijn gestript
in het spel van lust en pijn
kent de paden
van de hel die
door extravaganten
nooit belopen zijn
zij draagt slechts latex wanten
totaal verdwaasd
zit naakt te shaken
door emoties in het
van de wereld zijn alleen
zijn creditcard voelt echte pijn
In leer en chroom
het blingbling
was volledig in
verblindde jou
door uiterlijkheden
namaakzilver
smeedde illusie
terwijl neppend goud
de hype onderstreepte
in leer en chroom
koesterde jij je droom
tot het licht doofde omdat
men er niet meer in geloofde
schittering verdween
praal en pracht
stonden te wachten op
het einde van de nacht
nog even heeft
vals licht jou vage
hoop gegeven maar
alle spiegels kaatsten zwart
Uit de anonimiteit
ik wil scherpte
en contrast
in stralend licht
weer trots zijn op dat
wat mijn schaduw is
ben ooit
in vroeger tijden
uit de anonimiteit gekropen
begon mezelf voorbij te lopen
om een ander leven te leiden
maar de perspectieven
vervaagden tot grijze dagen
zo dat ik zonder zon
mijn evenbeeld niet
altijd mee hoefde te dragen
het leven verloor
zijn bestaan ik wist niet
hoe nu verder te gaan
er was geen gezicht dat
in de verte leek op het mijne
ik heb achterom gekeken
begon te beseffen dat wij
meer dan ooit op elkaar leken
samen zijn we naar buiten gegaan
om daar weer als eenheid te staan
Geverfd door de wol
ik ben gaan dwalen
tussen allerhande garens
heb mijn patronen opgezet
maar kleuren lijken net niet echt
zij dissoneren in
hun valsheid naar elkaar
weven met invallend licht
een meer dimensionaal gezicht
dat mij toeschreeuwt
om meteen te stoppen
met het openen van de hel
het weefgetouw trekt aan de bel
ik heb kinderen zien spinnen
de fabrieken overvol
wist heel diep van binnen
hun jeugd geverfd door de wol
de omslag is gekomen
zij kunnen nog even dromen
de garens stralen kwaliteit die
nu door volwassen arbeid is bereikt
Bolt van decadentie
ik heb de boot getuigd
zeilen gehesen
om de golven te breken
eindelijk verder
dan de eerste horizon
die bolt van decadentie
ik wil met jou
het avontuur weer aan
veilige havens hebben afgedaan
het ruime sop
spot met zelfgenoegzaam zijn
speelt gevaren uit in angst en pijn
samen gaan we
elementen trotseren en
voorbij de grenzen weer nieuwe leren
Hun stilte in zinnen
wij zijn talen
gaan spreken waarvan
de woorden ontbreken
oog en gebaar
worden een paar in
een neigend begroeten
de lach zorgt
voor balans in
het haastige moeten
handen kleuren
met vormen en beelden
het dagelijks gebeuren
in begrijpen is
naar elkaar kijken
de basis van zien
door het spiegelen
van licht lezen wij
de ziel in het gezicht
woorden ontbreken
maar door hun stilte in zinnen
zullen wij ze nooit vergeten
Groen van toen
de sneeuw was plotseling weg
niet eens in een langzaam proces
kale aarde is al wat rest bedekt met
vage zwemen sprietig groen van toen
er is iets vreselijk misgegaan
door het vervlakken van het zicht
ik kan de wisseling niet meer aan
van het voortdurend strijdend licht
de schemering duurt dagen
omdat zij haar greep op de
werkelijkheid langdurig wil dragen
met het consistent aanwezig zijn
perspectieven zijn verdwenen omdat
de zon al lang niet meer heeft geschenen
het voorjaar niet wil vlotten waar zwarte
vorens te diep in de aarde zijn getrokken
bestaan heeft zich totaal ontdaan
van uitdaging emoties en gevoel
doelloos vegeteren doodt
het ultieme succes van creëren
Gebruinde benen
het prille van lente
schroomt de bleke huid
t shirts en de korte mouw
lijken haalbaar voor de vrouw
maar de spiegel rekent
onverbiddelijk af met
witte top en korte rok
zonder gebruinde benen
kleur krijgt langzaam
weer de overhand
waar somber het straatbeeld
lang domineerde
de donkere massa breekt
in speels en licht bewegen
nog even en het zomers bloot
slaat alle handel dood
In onthechten
ooit waren
mens en maatschappij
vervlochten met elkaar
maar in onthechten
komt het echte
op de eerste plaats
van het ware is helaas
door het ontvlechten
alleen het ego nog paraat
zodat ieder als
verdwaalde door alle
lagen van het leven gaat
de kuddes zijn compleet
herders doen hun kunstjes
omdat iedereen hetzelfde vreet
Toekomstmuziek
Best Universum;
Ik wil u bedanken
voor uw mooie toekomstmuziek-klanken.
Een affirmatie is zo bedacht,
maar niemand slaat op
de bijpassende muziek acht.
Best Universum: Best Heelal:
Bedankt voor de klanken:
U bedacht ze al!
Affirmeren
Het universum werkt als volgt:
Zij werkt met toverspreuken.
Mensen verzinnen soms.
Hele leuke!
Toverspreuken zeggen
is hetzelfde als affirmeren:
En dat valt iedereen te leren!
Toverspreuk
Het leven is soms hard;
En maakt je daardoor af en toe verward.
Maar affirmeer enkel:
“Ik ben gelukkig en tevreden”.
Het universum kaatst dat terug
Als een toverspreuk
Deel ik je mede.