Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Nerza
Een geweldige hond was jij;
Speciaal voor je baasje,
en verder ook voor je vrouwtje
en voor mij.
Alleen zijn kon je niet,
dat is waar.
Dat vond je altijd
een beetje
naar.
Ik hoop dat je nu eindelijk
je rust hebt gevonden.
Om je leven
vol onrust
toch positief
af te ronden.
Vandaag is hier ev'rybody happy
Op de wijze van Yellow Submarine van de Beatles.
Ev'ry body happy.
In de Bodegraafse plaats,
Hebben mens en hond heel geen haast.
Want het is er naar hun zin;
In het dorp Bodegraven ben je 'in'.
Want:
Vandaag is hier evry'body happy.
Evry'body happy,
Evry'body happy.
Vandaag is hier evry'body happy.
Evry'body happy,
Evry'body happy.
Voor als je het nog niet weet:
Snowy wordt dit jaar 2 jaar.
En dat kregen we toch mooi
Met z'n tweetjes voor elkaar.
Vandaag is hier evry'body happy.
Evry'body happy,
Evry'body happy.
Vandaag is hier evry'body happy.
Evry'body happy,
Evry'body happy.
Dus vandaag vieren we feest.
Die lieve Snowy nog 't meest.
Maar ook Pien en Co viert mee;
Dat hebben ze wel verdiend, Holadiee
Vandaag is hier evry'body happy.
Evry'body happy,
Evry'body happy.
Vandaag is hier evry'body happy.
Evry'body happy,
Evry'body happy.
Over het gedicht:
Naar een idee van iets wat ik in de jaren 90 schreef voor een bruiloft
en wat ik toen ook op die bruiloft heb gezongen.
Maar vorig jaar geheel herzien ter ere van de 2e verjaardag van Snowy die vorig jaar was.
Roodborstje
Ik werd wakker van een prachtig geluid.
Liep naar buiten en zag een roodborstje.
Aan mij was het wel besteed,
dat prachtige gefluit.
Als beloning gaf ik hem een broodkorstje.
Mijn hond
In moeilijke tijden,
heb ik steun aan mijn hond.
Joep heet hij, mijn lief;
En het lijkt vaak of we hebben
een verbond.
Een verbond van:
Elkaar nooit
in de steek te zullen laten.
Dat is een afgesproken feit
ook al kan Joep
niet praten.
Praten zal hij
ook nooit leren.
Maar hij zal me
tenminste
nooit de rug
toekeren.
Dat is een ding
dat honden goed beseffen:
Trouw zijn ten top
voor altijd
en niet voor heel 'effen'.
Onweer
Vannacht een combinatie van
donder en flitsen
die de hemel raakten.
Mijn hondje dacht echt
dat ik een foto van hem
maakte.
Onweer:
Flitsen
en hard gedonder;
En alleen dat schouwspel
van het lichten
is al een wonder.
Onweer in de lucht:
Lekker met afkoelende regen.
Onweer in de lucht:
Maar mijn soep bedierf mooi!:
Zucht!
Noodweer!
Wat is er aan de hand?
Hevige storm
in Nederland.
De dijken begeven het bijna:
Het is noodweer; Ja!
Binnen blijven is nu van belang,
maar de hond wil uit; Die is niet bang!
Nou even dan... door de regen
en dan binnen opwarmen;
Dan kunnen we er weer tegen!
Afscheid Joep.
Afscheid Joep, vriendje van Pientje.
Van de week, Joep, namen we afscheid.
Want; Het was je tijd.
Een fijne tijd hebben we samen gehad.
Aan elkaar hadden we heel wat.
Je was en bent nog mijn maatje
en ik weet dat je nu nog om me heen bent
en me altijd hoort
Afzonderlijk, maar toch samen,
zetten we nu ons leven voort.
"Still loving you" is mijn boodschap aan jou;
Want ik houd nog altijd van jou.
Op het laatst lag je er zo rustig en vredig bij
dat ik er ook vrede mee had,
vooral doordat ik nu wist:
"Nu ben je ook heel gelukkig
en blij"!
Over het gedicht:
Je vrouwtje Pina Jones.
Mijn soulmate
Een hond
is zo een kostbaar bezit.
Is hij nou
bruin, zwart of wit.
Als hij mee mag,
rent hij naar de deur
met een vaart
en ik schiet in de lach.
"Ja ja, je mag al mee"
na het wandelen een koekje
en hij is weer
"tevree''.
Zo een trouwe hond,
maakt een soulmate
niet meer nodig.
Hij maakt hem zelfs
overbodig!
Het boze oog
ik keek omhoog
recht in
het boze oog
schaduw zou dalen
om mij
te gaan halen
maar ik
kende de wet
dook op mijn kansen
want in de mep
zat een gat waardoor
ik niet werd gevangen
Mijn kleine plaag
jij bent
mijn kleine plaag
je vliegt zo graag
van hot naar her
drukdoenerig
aan de slag
alsof de dag
te weinig uren heeft
van pauzes
ben je niet gediend
er is werk te verrichten
zo lang de zon blijft lichten
je bent het liefst
in geel en zwart
je taille is een schat
alleen je angelt soms te hard
Hun grillige wensen
duizenden kleuren
wiegen om aandacht
vragen je hand
in zachte koestering
stelen rankheid in
een klankbord van groen
bloeien van leven naar dood
met de vrucht in hun schoot
het zijn jouw ogen
die hen hebben gekozen
de vraag om samen
te gaan is hun bestaan
bloemen houden
van mensen maar zijn
helaas afhankelijk
van hun grillige wensen
Een lichtschittering
sierlijk schreef hij
in tijdloze schoonheid
arabesken aan
de ijlblauwe lucht
zijn valvlucht
was van glas
een lichtschittering
dook in het gras
in kortdurend
vleugelgeweld was
het laatste oordeel
snel geveld
zwaar en bedachtzaam
wiekte hij weg in een
overwinningscadans
met de prooi in zijn bek
De mooiste bellefleuren
ik heb de lente
aan het bloeien gekregen
met wat zon en milde regen
pas toen de kou
achterwege bleef kwamen
de zomerse tekens van leven
hij straalde het groen
tot volledige wasdom
bloesemde volop naar vrucht
in lange dagen
zindert hij warmte die
de oogst rijp zal maken
nog zijn er hindernissen
te nemen zoals onweer
storm en hagelstenen
maar de takken zijn zwaar
dragen nu al de kleuren
op de mooiste bellefleuren
Dit ingenieuze spel
verwoestend
slaat de wind het
rijpend koren neer als
dank voor deze zomerdag
of zien wij dat verkeerd
waar in de hitte ongezien
het vocht is verdampt
gewas door zonnebrand
al geel en slapjes hangt
bedekt zij nu de aarde
laat water mondjesmaat
de grond indringen
beschermt zo wortels
en wat andere zaken die
de bodem vruchtbaar maken
een wereld in het klein
die de grootste elementen
zonder schade kan trotseren
van dit ingenieuze spel
kan de mens nog heel wat leren
Stukjes lichtgewicht
ik zie pluizen
langs de huizen
omhoog zweven
stukjes lichtgewicht
die op warme wind
hun leven richting geven
ver van blad en tak
waar lente hen tot bloei
en vruchten bracht
in deze miljoenendans
heeft slechts een enkeling
de kans om op te groeien
zij heeft tijd en plaats
goed uitgepluisd om ooit
van droom tot boom te komen
De lach van het paradijs
je kabbelt
water van de beek
door een uitgesleten bocht
kleurt onverwacht
de kleine bosanemoon
die ik al zo lang zocht
tekent met vocht
beschouwende gezichten
op de basten van bomen
wuift met groen
van zompige varens die het
met weinig licht moeten doen
met ontzag zie ik
jouw spel van alledag
in de lach van het paradijs
De dode hoek
wij glijden af
flauw tegenspartelend
naar de slangenkuil
waarin het vuil
van ons bestaan door
tijd en rot ooit zal vergaan
de dode hoek
van het paradijs
waar grijs de kleuren
heeft verdrongen
harmonie en vorm tot
karikaturen zijn verwrongen
nog is er een weg terug
met de rug tegen
de muur omdat ons
laatste uur geslagen is
wij de erfenis verspelen
uit een hemels verleden
weg met het
gekronkel en gekonkel
over geld en samenleven
volg de natuur
zij alleen kan ons
het goede voorbeeld geven
In roets en schicht
ik weet het grut
de grijze bolletje pluis
hoor ze piepen in hun huis
waar het ouderpaar
de bekjes vult van
het jeugdig ongeduld
in roets en schicht
met tomeloze vaart
tot de herrie is bedaard
het wollig spul
op de laatste zonnestraal
in alle rust de nacht ingaat
Minder rood in het roze
er is dit jaar
iets minder rood
in het roze
van mijn prunuslaan
het wit
zit meer naar boven
raakt aan het blauw
dicht tegen hemel aan
in zuiverheid
weer mooi geloken
door kou blijft
deze pracht lang staan
de zonovergoten
harten heb ik gemist
toch straalt het laantje
een feeëriek gezicht
Mijn hond
vannacht droomde ik van mijn hond
wat ben je toch lief
je bent zo een trouw dier
ik hou veel van je
je bent trouw en je begrijpt zoveel
ik ben blij met je
je ziet er ook zo mooi uit.
je maakt mijn leven blij.
ik kan niet meer buiten je.
's avonds lig je zo lief aan mijn voeten
hoe vredig is dat toch!