Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Monotonen
rusteloos
verwaaiden
alle lichte en
onbedorven tonen
van het evenement
een enkeling
had dat ritme
nog in de vingers
de grote gewrichten
waren zwaarder gewend
zij verbonden zich
met aardse zaken
zoals modder verdord
gras en de nieuwste
sprieten in de plas
waar monotonen
dreunden geleidde
de aarde het kreunen
en steunen van
pittige overbelasting
ogen in trance met
de blik op oneindig
bouwde de kater
een imperium met
alcohol en drugs
drempelvrij was
hun sprong in het
diepe die ervaring
deelden wij uit onze
jeugdige onschuld
wij waren erbij is
onze lijfspreuk geworden
maar mag geen reden zijn
voor opvoeden zonder
waarden en normen
Streamde zacht
haar horizon
rondde de aard
in een verre blik
lange benen
stapten met
een ferme tik
een atletisch
armzwaaien
balanceerde
evenwicht
maakte circulatie
verfrissend licht
jouw duurloop
was een voorbeeld
van harmonie
zelfs de koptelefoon
streamde zacht
jouw favoriet
Jij zeepkistte
wist dat
het orkest
door jou
werd gedragen
zag in de slagen
van je armen
het vertragen
door pols en hand
hoe beweging
in de ooghoek
verband legde
met het
instrument om
de partijen te
synchroniseren
in samen spelen
jij zeepkistte
met lengte en
reach het gareel
niets is voor jou
te veel om de
tsunami van
klanken in goede
banen te leiden
na het afslaan
van de laatste noot
is ook de triangel stil
tot het orkest
in applaudisseren
opstaat als heerlijke
hommage aan
hun eigen dirigente
Vreemd gestemd
zacht haalden
donkere tonen
emoties uit
de vreemd
gestemde muziek
waarvan de
melodie een
kruidige geur
verspreidde
die refreinmatig
wisselde van
intensiteit
de woorden
waren voor ons
niet te verstaan
maar de draag-
wijdte in
lichaamstaal
sprak ons aan
in samenzang
we lieten ons
meevoeren naar
eeuwen geleden
zagen in mimiek
en kledij de
typeringen
behorende bij
het levenslied
dat door ieder
rond het vuur
op zijn manier
gestalte werd
gegeven in eigen
presentatie en
couleur lokale
Overspelig bloot
leeg kleurden
blikken rap
uit het rammelend
arsenaal roestig
schroot van de
naargeestige band
overspelig bloot
met volgers en
influencers de
tik-tok voorbij
is het nog steeds
niks geworden
tussen hen en zij
met het voorlopig hij
de act zonder smoel
kent geen woorden
grieft communicatief
hen die wel horen
omdat antwoorden
in deze setting
onmogelijk is
Zong muziek
zacht flapten
de brede randen
van donkere barden
voor de toch al
mysterieuze
gezichten waarbij
het lezen van
enige werkelijkheid
een schijnbaar
onbegonnen werk
bleek te zijn
in het bewegen
van deze groep
zong muziek straalde
creativiteit tot
ieders verrassing
zomaar de wereld in
om daar snaaks en
onverwacht op
te duiken tussen
kakelende duiven
aan het ontbijt
De triangel
een melodie
danste plezier
in het orkest
waar koper
nog steeds de
boventoon voerde
en gezette
blazers steevast
twee stoelen
nodig hadden om
hun partijtje te
kunnen aanschuiven
niemand kende
de componist
en waar de tonen
vandaan kwamen
heeft niemand
hen ooit gemist
er was geen muziek
voor geschreven het
geheim plezier kwam
pas tot leven als de
dirigent de triangel
een tik had gegeven
De zevende deur
ik hoorde de
tonen verspringen
van wit naar zwart
met ladders die
verbindingen zingen
in het auditieve vak
waar wij meer
visualiseerden
poogden zij
inhoud en vorm
te integreren tot
een geweldige shout
zij brachten geen
ballads of upgrades
uit nostalgisch sound
met het uitblijven van swung
keken zij uit naar de show
die jij had op de bühne
nagels zwart wit
gepingeld gewaad
contrasterend in kleur
armen die de hemel
bewogen tot het openen
van de zevende deur
waar het glorieus ritme
met halleluja extract al
decennia lang stond te
wachten omdat de religie
er al snel was uitgetrapt
toen magie groen vloeide
het evolutionair
elixer van de revival
waarbij restanten mystiek
in hoge spelonken nog
pronkten met geoffreerde
gebeden uit een gedaan verleden
Uit warme kelen
ik heb voor jou
koren kleuren
laten zingen
daar waar aan
het prille groen
de mooiste
tonen ontloken
zo dirigeerde wind
als speels kind
de nieuwste loten
naar de schatkamer
van melodieën
waar zij op de knieën
zwarte aarde hurkten
later slagerden
de koren in volume
toen het kleurenlied
zijn specifiek klank
ritme kreeg in gezangen
die de prielen kweelden
uit warme kelen
Geniaal
het loopje
van jou zong
haar boodschap
al luid vooruit
snel wisselende
woorden droegen
vaak in akkoorden
hun bestemming
al in herkenbaar
plezier daar of hier
het was een lust
jou te ontvangen
behangen met
zoveel vitaal elan
en jouw lach die
altijd iets meer
vermocht in een
warme omarming
die ons muzikaal
meenam naar geniaal
De kleine bolero
je lach
sloot de zak
met tonen die
jij mij aanbood
je had ze
geraapt uit de
melodie die
ik dirigeerde en
jou de kleuren
van harmonie
leerde van de
kleine bolero
waarvan de snelle
dans warmrode
blosjes joeg
naar je wangen
liever wilde jij
ze niet rapen
maar vangen
in hun vlucht
omdat het
akkoord vaak
nog de muzikale
eenheid droeg
er waren vlinders
voor gebruik
warm en dartel
zo uit je buik maar
ze vangen met
heel voorzichtige
handen brachten kleur
en toon niet goed thuis
Vloeide muziek
wij hebben
gewandeld gelopen
en gesprongen
later het praten
toen gezongen
samen met alles
om ons heen
lachend en met
plezier op een
wonderbaarlijke
manier van twee
kanten komend
aard en hemels
heerlijk dromend
waar zij kleuren
bloeiden zongen wij
hun melodie
vloeide muziek uit
de charismatisch
charmante lenteweelde
van de bloemenwei
Verstild bewegen
ik zag
je schaduw
rustten tussen
verstild bewegen
ook daar
contrasteerde jij
herkenbaar bij
de vele kleuren grijs
hier in dit
toppunt van leven
voelde jij je
helemaal thuis
belicht door
excentrieke bundels
energie kleurden
lange armen de hemel
tot zij weer
inkeerden naar
het onaanraakbare
van ongebondenheid
die zij alleen in
eindeloze mantra's
als stille mensen
prijs wilden geven
Flitsende ogen
ik heb jou
eigenlijk nooit
horen zingen
wel parelden de
hoogste tonen
verrukkelijk in lach
het was meer
neurieen waarin
de melodie een
eigen ritme had
de fonetiek
van woorden
bleek van
ondergeschikt
belang voelen
en begrijpen
van stemmingen
bepaalden de
magische kleuren
van je zang
als geen
ander wisten
jouw flitsende
ogen de
toeschouwers
al vooraf
te binden in
het sprankelend
dirigeren van dit
muzikaal zangverhaal
Lieve duetjes
wij hebben
in de loop der tijd
zo onze eigen
muziek gemaakt
met kleine
vingeroefeningen
leerden wij
vertrouwelijk met
de instrumenten
omgaan maar
van enig samenspel
was nog geen sprake
wij vorderden in
quatre mains en
lieve duetjes het
echte werk leek ons
nog geen pretje
zo zonder dirigent
wel leerde hij ons
de lach en het
plezier van hoe wij
met armen en vingers
al vrij snel en goed
akkoorden lieten horen
wij soleerden
helaas voor ieder
op de eigen keuze
gingen zo onze
gang en hebben
ook nooit geleerd
op te treden met
publiek om voor
te spelen en alles
van onszelf te geven
van die stukjes leven
heeft niemand ooit geweten
Het mystieke woud
ik zag
je armen de
hymnes orkestreren
hoorde het zachte
zuchten van de
takken in het
mystieke woud
in donker
spiegelende vennen
scheen de maan
zijn gele verzen
tegen het magisch
onrustige water
als gods prater
toch voelde ik mij
met jou erbij me
wonderwel thuis
tussen de oplichtende
melodieën van
onbekende ballads
in aarde 's achtertuin
Uit veilig geborgen
je lacht en
je stem fluistert
zachte tonen
terwijl woorden
zich op liefdevolle
wijze schikken
in de melodie
van de muziek
die je uitstraalt
in je lach
wordt het refrein
geboren dat steeds
weet te bekoren
door de subtiele
wisseling van
akkoorden die
de nieuwe conceptie
verrassend ontsluiten
nog magistreren
je ogen de kleuren
van dit gebeuren
dat open en toch
intiem spontane
emoties laat zien die
uit veilig geborgen
zich nu vertonen
zonder zorgen
Vergeten woorden
ik heb ze
zien spelen
de kleine orkesten
niet alleen hoempa
maar ook kamermuziek
voor een uitgelezen
publiek of in de zaal
naast de bar waar
dans de inname
snel groter maakt
in het zicht van
de kleine uren belt
overlast traditioneel
de bekende klachten
van de buren
dan selecteren
vocalen een eigen
groep neuriën anderen
vergeten woorden is
warm volume toegevoegd
nog trekken de
titels geen tranen
maar als de emoties
breken dan druppelt
het condens van de ramen
Woordloze verhalen
jij nam
altijd iets mee
bij je entree
een stukje
spanning in
de lucht die
sprankelend
bruiste van plezier
als jong bier
hoorde
fluisters in
het orkest ook
werden er andere
instrumenten
vlotjes klaargezet
ogen begonnen
aan hun joviaal
warme glinstering
ik zag je
stralen door
hun woordloze
verhalen in tonen
die terloops jouw
story vertaalden
in tekst en een
nieuwe melodie
die op tranen liep
tot jij de eerste
passen zette
voor een nacht
vol dans en je
volle lach de
sjans gaf aan hen
waarvan het hart
steeds sneller
ging kloppen
Klankbord
je streelde stilte
heelde tonen
die schuurden
aan zuiverheid
waar akkoord
in samenspel doel is
zullen in wanklank
fouten hoorbaar zijn
primair zal stilte
het ideale klankbord
voor een foutloze
compositie zijn
in alle combinaties
zullen de tonen
elkaar schragen en
auditief steunen
om een complexe
volheid te laten horen
zonder een irritant
storend bijgeluid
pas als de dirigent tot
finale besluit spelen
noten crescendo
tot stilte ze sluit