Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik ben iemand anders
Ik wou dat ik voor altijd bij je kon zijn,
Dat je mij kon helpen uit al mijn pijn,
ik lijk misschien vrolijk, verlegen en leuk,
en op school lig ik ook vaak in een deuk,
maar ik ben niet vrolijk, verlegen en leuk,
en eigenlijk lig ik ook nooit in een deuk,
ik ben eenzaam en druk,
en dat jij mij niet wil zien maakt in mij heel veel stuk!
Ik wou niet meer verder
als de wereld niet had bestaan,
was mijn leven nooit vergaan,
was deze vriendschap nooit begonnen,
had ik mijn angsten nooit overwonnen,
als jij niet had bestaan,
was mijn leven nooit vergaan,
dan leefde ik vrolijk verder,
was jij niet mijn redder,
ik was bijna dood,
maar door jou ben ik ontsnapt uit de nood,
begrijp het dan!
als je dat kan!
Ik wou dood,
ik ging expres daar naar toe,
het was echt nood,
ik moet je dankbaar zijn,
dat ben ik niet,
je doet me juist verdriet,
ik wou niet meer verder,
jij was mijn redder,
nu heb ik er vrede mee,
maar het liefst ging ik,
naar een eiland midden op zee,
helemaal alleen,
niemand om me heen,
niemand kan het dan nog verpesten...
Overgave
De wind ruist langs mijn oren,
ik weet niet waar ik me bevindt.
Mijn lichaam is bevroren,
ik voel me net een kwetsbaar kind.
Ik volg het pad der doden,
ver weg zie ik het licht.
Ik geef me over aan de goden,
en mijn ogen, die gaan dicht.
Blaadjes
Een eenzaam blaadje over straat.
Vloog mee met de wind op elke maat.
Daarginds waren nog meer blaadjes.
Die maakten met elkaar wat praatjes.
Het eenzame blaadje kwam er bij.
En voelde zich als een vogel zo vrij.
Plots kwam de wind er aan.
En de blaadjes zouden alle
kanten in gaan.
Ze vlogen van hier naar daar,
van hop naar haar.
Maar waren nooit meer bij elkaar.
Verkracht
De dag dat ik alleen was..
De dag dat jij wat kon..
De dag dat jij mij raakte..
De dag dat de ellende begon..
Verstijfd van schrik..
Wilde ik schreeuwen en slaan..
Verstijfd van pijn..
Kon ik niks tegen jouw daden doen..
Voelde ik me vies, en lelijk..
Wil ik niet meer denken.. aan toen..
Wat als zij er wel waren?
Was het dan ook gebeurd?
Verstijfd van angst en verdriet..
Wilde ik mijn maagdelijkheid behouden..
Wilde ik dit niet..
Nu, negen maanden later, na het voorval..
Klachten.. en naar de dokter gegaan..
Denken ze aan een soa..
Die hij mij cadeau heeft gedaan..
Waarom???
Je zegt dat ik op school,
zit te luieren tijdens de les,
alsof ik niks beters te doen heb.
dat ik mijn huiswerk niet goed maak,
omdat ik dom ben en er niets van snap.
dat ik aandacht vraag aan jongens,
omdat je me ziet als hoer.
maar als je nu eens verder in me keek?
kijk eens naar wat ik meemaak
en wat ik beleef.
elke dag, vecht ik tegen de pijn
elke dag, mis ik wel iemand om me heen.
elke dag, 1000 leerlingen en toch alleen.
en aan het einde van de dag,
huilend en overstuur thuis komen,
helemaal gebroken, versleten en kapot!
dromen en kansen vergaan.
dingen die hun normaal noemen,
maken mij kapot!
maar mijn hart kan nooit breken,
als het nooit heel is geweest!
Je zegt dat ik op school,
zit te luieren tijdens de les,
alsof ik niks beters te doen heb.
dat ik mijn huiswerk niet goed maak,
omdat ik dom ben en er niets van snap.
dat ik aandacht vraag aan jongens,
omdat je me ziet als hoer.
dus vertel mij nu is,
dat je me helemaal niet kent
en waarom je dit denkt?
Verdriet met pijn
Verdriet met pijn,
Verdriet om jou,
omdat ik zoveel van je hou.
onbeschrijfbaar wat ik voel,
ik voel pijn en verdriet,
niemand weet waarom,
niemand die het ziet.
ik voel me alleen,
ookal willen mensen me helpen,
dan wil ik ze het vertellen,
en probeer ze te bellen.
mensen staan dag en nacht voor je klaar,
ze willen iets betekenen.
soms merk je het,
en soms heb je teveel verdriet.
Verdoofd
Ik vergeef mensen veel te snel
en kom daarom vaak met mezelf in de knel.
Ik ben erg onzeker over hoe ik ben
dat is ook waarom ik vaak voor problemen weg ren.
Er gaat dan zoveel door mijn hoofd
dat 't mijn hele lichaam verdooft.
Het masker met een lach
Grote meisjes huilen niet
Maar ik wel, want ik heb verdriet
Ze kunnen 't wel zeggen
Maar daar kan ik me niet bij neerleggen
Ik ben het meisje met het masker op
Het masker met een lach
Het meisje met haar wereld op de kop
Die het zat is elke dag
Ik hoef niet vrolijk te lijken
Als ik dat niet ben
Ik hoef niet blij te kijken
Als niemand mij kent
Ik wil gewoon mezelf wezen
En wegstoppen die pijn
Want ik weet op een dag
Zal het weer beter zijn.
Traan van water
Een kaars verlicht je leven niet,
Een kaars, midden in de donkere ruimte.
Water maakt je leven niet nat,
water, over de hele wereld verspreid.
Een traan uit mijn oog,
Drupt over die kaars,
Ik zit daar,
In een donkere ruimte,
zo stil en kil,
Dan maakt die kaars toch wel wat uit,
Dat water, heeft toch wel zin,
Maar samen,
Die traan van water,
Die de kaars dooft,
tot dat het helemaal donker is!
Verdriet
Niemand mag het weten
Niemand mag het zien
Niemand mag het merken
Of horen bovendien
Niemand mag erachter komen
Waarom ik huil voor jou
Niemand mag het weten
Omdat niemand het begrijpen zal
Niemand snapt het gevoel
Dat ik heb opgebouwd
Niemand snapt wat ik bedoel
Niemand snapt het, en dat houdt me koud
Niemand zal iets weten
Van deze ongelooflijke pijn
Niemand zal weten van mijn verdriet
Ik ben zwak, ik hou me klein
De week van vervloeking
De week van vervloeking
De week waarin alles mogelijk is
De week van donder
De week van ruzie en gemis
De week van verlaten
Vergeten en vergaan
De week van stress en onweer
De week waarin ik alleen zal staan
De week zonder weerstand
Zonder vrede maar met verdriet
De week van duizenden waardeloze tranen
Want er is toch niemand die het ziet
De week zonder grenzen
Alles is kapot gegaan
Ik ben gebroken
En zal nimmer meer opstaan
Snijden
De dekens om me heen.
Hier lig ik dan huilend en alleen.
Het wordt donker voor me ogen.
Alles wat ze tegen me zeiden was gelogen
Een rilling glijdt over mijn lichaam.
Waarom ben ik zo eenzaam.
Ik blijf zoeken naar de nooduitgang.
Het mes is op dit moment waar ik naar verlang.
Maar vechten blijf ik tegen dat gevoel.
Tegen het mes en de pijn wat ik voel.
Ik wil geen littekens meer.
Ik wil het snijden niet weer.
Van boven kijk ik neer
Hier loop ik dan
Alleen en verlaten
Ik huil alles bij elkaar
Maar niemand heeft het in de gaten
Hier loop ik dan
Ik heb het koud en het is stil
Mensen mochten me niet
Bij elke gedachte word ik kouder en kil
Hier loop ik dan
Er is niemand die mij mist
Ik ben de eerste persoon
Die zichzelf heeft gewist
Ik ga zitten
En schreeuw mijn leven bij elkaar
Hoe is dit zo ver gekomen
Vraag ik terwijl ik naar de hemel staar
Het antwoord volgt snel
Het wordt donker om mij heen
Ik zou willen dat het over was
Ik zou willen dat de zon scheen
Het einde begint te komen
Mijn lichaam zal het begeven
Mijn gedachtes blijven bestaan
Maar ik wil niet meer verder leven
Mijn moment is gekomen
Ik hoef niet meer te dromen
Van het mooie witte licht
Eindelijk heb ik wat in 't voorruitzicht.
Van boven kijk ik neer
Op het bankje waar ik zat
Waar ik mijn laatste adem uitblies
En mijn leventje vergat
Woorden zijn niet nodig
Alles is gezegd
Maar toch zal ik terug keren
En dan zet ik alles weer recht
Een gewoon meisje
ik
het enige waar ik van hield
is van me afgenomen
ik ben het ooit
nog een keer tegengekomen,
maar het was niet hetzelfde
ik hield ervan,
ik wist niet wat me overkwam
ik mis het nog steeds...
niemand die het begrijpt...
niemand die het ziet...
ik ben een gewoon meisje...
alleen een beetje stil
Was het nou maar voorbi
van buiten lijkt ze altijd zo blij,
maar van binnen denkt ze;
was het nou maar voorbij..
ze heeft het nooit gewild,
elke dag de vraag
die in haar hoofd afspeelt
World That Breaks
I see it everyday
We say it's only living
Like life is only pain
I see heartbreak on every face
Hurt we can't erase
Dreams that fade away
Like we're all just lost at sea
In a world that aches
In a world that breaks
...
Mijn leven
Mijn leven, hoe moet dit verder, hoe?
Allemaal vraagtekens
Dit rotleven, ben het helemaal moe
Kan het niet stoppen, stoppen met dit hele leven
Zoekend naar dat antwoord
Zogenaamde mensen die om je geven
Rollende tranen allemaal van verdriet
Niemand die het hoort
En niemand die het ziet
Ik weet het niet
ik kan mijn gevoel niet uiten,
ik wil mijn ogen sluiten,
voor alles wat niet mee zit,
maar nog het meest voor dit,
ik weet niet wat ik ermee moet,
ik weet alleen dat het me geen goed doet.
Destiny
All I’m thinking about is you
I think about everything you were
And everything you were going to be
If destiny hadn’t been so cruel
Think of all the years
I have to live without you
I didn’t need to live without you
If destiny hadn’t been so bitter
Just playing with your friends
Out on the street
Nothing would’ve happened
If destiny hadn’t been so brutal
Your ball rolled on the street
And you went after it, very normal
That car wouldn’t have been there
If destiny hadn’t been so merciless
I was too late to save you
I called your name, but you didn’t hear me
You would’ve heard me
If destiny hadn’t been so vicious
Nothing we could do to save you
You died playing with your friends
You wouldn’t have died
If destiny hadn’t been so hard
Time ticks on, but I don’t notice
Days have past, but I don’t care
The one I cared about the most, isn’t here anymore
Because destiny was so cruel