Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Schaam je
schaam je, diep van binnen.
schaam je, denk na.
schaam je, denk aan de zinnen
die je zei recht in m'n face.
schaam je, je hebt me geraakt.
je hebt m'n hartje kapot gemaakt.
schaam je, doe dit niet weer.
want zonder vertrouwen is er geen leven meer.
Wat heeft het voor zin?
Wat heeft het voor een zin om weer te moeten vechten.
Te vechten tegen al het verdriet.
Mijn grote liefde die ben ik verloren.
Al een lange tijd.
Mijn steun en toe verlaat ben ik kwijt.
Mijn familie is kapot.
Geen nut om door te moeten gaan.
Ik ben weer aan het denken
aan hoe ik het toen redde.
Wat moet ik nu doen?
Verdriet
Lachen, lachen
Heel de tijd ben je aan het lachen
Van binnen voel ik pijn,
van buiten lijkt alles fijn
Lachen, lachen
Ik voel me gebroken van verdriet en pijn
Lachen doe ik voor het leven,
voor die mensen om mij heen.
Maar wanneer
Wanneer ziet iemand een keer mijn verdriet
Mensen kennen alleen de buiten kant,
maar kijken nooit naar de ware persoon die er binnen zit.
Soms...
Soms maak ik dingen stuk,
zonder dat ik het wil
Ik ben dan zo gefrustreerd,
niemand die hoort dat ik gil
Soms beloof ik teveel,
ik kom ze na maar telaat
Ik ben dan een leugenaar,
niemand die bij me staat
Soms wil ik niet meer leven,
niet meer in dit verdriet
Ik ben dan zo breekbaar,
maar niemand die het ziet
Onzichtbaar
Ik wil niet meer onzichtbaar zijn,
ik kan er gewoon niet meer tegen
Ik kan niet leven in deze pijn,
elke dag hetzelde liedje, telkens weer
Zie je nou niet wat je doet?!
Je doet me pijn, telkens weer!
Laat me gewoon zijn wie ik ben,
ookal ben ik anders dan iedereen
Jij bent diegene die mijn leven vergalt,
terwijl je me niet eens van binnen kent!
Waarom moest jij gaan?
Waarom moest jij gaan?
en zie je me nu niet meer staan?
De pijn die jij achterliet
die vergeet ik niet
Ik voel me alleen
want jij bent niet meer om mij heen
Nu ben ik je kwijt
Maar ik heb geen spijt
Vergeven doe ik niet
ook al verdrink ik in mijn verdriet
Kapot!!
Kapot ben ik,
Kapot van dit leven,
Van alles er om heen,
Is er niet een leven te leen?
Dat beter is dan thuis..
T’ is gewoon niet meer gezellig in huis!
Hoe moet ik ze dit nu aantonen?
Moeten zij naar mij toe komen?
Zal ik naar hen toe gaan?
Al die vragen…
Wat moet je er mee?
Je kunt ze vergeten,
Je kunt ze bewaren,
Maar wat heb je er nou aan
als ze toch niet kan beantwoorden?
Achter de lach
Een lach..
Zoals iedereen hem ziet..
Nee, het lijkt niet van steen..
Het lijkt op een lach zoals die van iedereen..
Maar achter de lach..
Er is zoveel verdriet..
Niemand die kijkt..
Niemand die het ziet..
Je wilt schreeuwen..
'Zie je niet het is maar schijn'
Maar je doet het niet..
Omdat je net zo als iedereen wilt zijn.
Maar achter de lach..
Er is zoveel verdriet..
Niemand die kijkt..
Niemand die het ziet..
Als niemand kijkt huil je..
Tranen van verdriet..
Je wilt een arm om je heen..
Maar vragen dat doe je niet..
Gebroken
Stage bij wie ik zo goed ken
Hij weet dat ik gebroken ben
Toch gaat hij door en breekt me weer
Ik word gebroken elke keer
Stukje bij beetje gaat het mis
Tot niks meer van me over is
Het kan me niet meer schelen
ik raak er langzaam aan gewend
Het enige probleem is dat jij het nu bent
Ik dacht je te kunnen vertrouwen
Dat alles over was en dat ik weer van je kon houden
Maar je hebt me iets belangrijks geleerd
ALLE JONGENS ZIJN VERKEERD!
En dat doet me echt heel veel verdriet
Natuurlijk wist ik het al,
maar van jou verwachtte ik het niet
*zo anders*
Ik krijg vaak te horen,
Je bent lief en je bent goed,
Maar het lijkt niemand te storen,
Wat dat met mij doet,
Het maakt me onzeker,
Het geeft het gevoel,
Dat ik ben een inbreker,
Maar niemand begrijpt wat ik bedoel,
Ik ben vaak alleen,
Hoewel ze bij me willen zijn,
En komen ze hierheen,
Doet dat alleen maar pijn,
Want ik doe anders dan ik ben,
Ze kennen me niet,
Niet de ik, die ik ken,
Dat zorgt voor verdriet!
Het meisje
Ik zag haar,
Met veel verdriet,
Met haar leven klaar,
Verder niemand die het ziet,
Ik wil haar leren kennen,
Helpen met haar pijn,
Niet aan dit leven laten wennen,
Maar haar zichzelf laten zijn,
Je wilt vast wel weten,
Wie zij zal zijn,
Die het leuke leven is vergeten,
Wie leeft met al dat verdriet en pijn,
En als ik in de spiegel kijk,
Zie ik dat meisje staan,
Valt het me op dat ik op haar lijk,
En voel ik haar pijn en verdriet door mij gaan!
Ik hoop niet meer
ik hoop niet meer,
want hopen wordt teleurstelling,
teleurstelling wordt verdriet,
verdriet worden tranen
en tranen maken mijn leven kappot.
ik denk niet meer,
want denken wordt hopen,
hopen wordt teleurstelling,
teleurstelling wordt verdriet,
verdriet worden tranen
en tranen maken mijn leven kappot.
ik kijk niet meer,
want kijken wordt denken,
denken wordt hopen,
hopen wordt teleurstelling,
teleurstelling wordt verdriet,
verdriet worden tranen
en tranen maken mijn leven kappot.
ik luister niet meer,
want luisteren wordt kijken,
kijken wordt denken,
denken wordt hopen,
hopen wordt teleurstelling,
teleurstelling wordt verdriet,
verdriet worden tranen
en tranen maken mijn leven kappot.
ik voel niet meer,
want voelen wordt luisteren,
luisteren wordt kijken,
kijken wordt denken,
denken wordt hopen,
hopen wordt teleurstelling,
teleurstelling wordt verdriet,
verdriet worden tranen
en tranen maken mijn leven kappot.
kortom ik staar in het niets hopend op niets!
Verdwaald
Verdwaald...
De weg kwijt..
In mijn eigen leven..
Vriend zo veel kwijt..
Weer iemand minder die zo veel voor mij betekende..
Damn, wat doet dat pijn..
Kut school..
Kut thuis..
Kut zooi..
Weg hier..
Weg van school..
Weg van de stress..
Weg van de pijn en verdriet..
Ergens waar niemand mij ziet..
Mijn eigen ding doen..
Nergens aan denken..
Opnieuw beginnen..
Pijn elke dag weer..
Hier heel diep van binnen
Voor niemand een gemis
ze zat daar,
alleen,
ze wist niet wat te doen,
waarheen,
Tranen over haar wangen,
een storm uit het niet,
ze durfde nergens te blijven hangen,
Een storm, van verdriet,
Wat deed ze op de wereld,
als ze nergens goed voor is,
Niemand die haar echt kende,
Voor niemand een gemis!
Of het over gaat
De tranen in mijn ogen maken alles wazig,
ze lopen langzaam over m'n wang.
Alles wat licht was in mijn leven wordt langzaam donker,
het maakt me bang.
De tijden van vreugde, blijschap & liefde,
vervagen met de dag, ook al wil ik het niet.
Alles wordt vervangen door ongelukkigheid & verdriet.
Ik weet niet hoelang het gaat duren, of het wel over zal gaan.
Misschien zal er niks veranderen en moet ik gewoon verder gaan.
Janken
ik kan het niet geloven,
tranen stromen
over mijn wangen.
ik kan wel janken,
nooit gedacht dat jij
mij nog pijn kan doen..
altijd gedacht dat haat
het woord was,
dat ik voor jou voelde
Herinneringen
Zoveel pijn geleden in mijn verleden.
Ik heb zo vaak om hulp gebeden.
Niemand die het hoorde, die er voor mij was.
Heb geloof ik nooit geweten wat liefde was.
Onweer, bliksem, donkere lucht.
Hand, schreeuw, diepe zucht.
Tranen, huilen, pijnlijk gezicht.
Voelde je woede met mijn ogen dicht.
Vrolijke momenten, simpelweg vergeten.
Ik ben van al dat haat bezeten.
Kan niet meer lachen, het lukt me niet.
Tranen, schreeuwen en nog meer verdriet.
Hoe kom ik er van af?
Wat moet ik doen?
Ik doe er alles voor,
Om niet meer te denken aan toen.
Hulp heb ik nodig,
Liefde, steun.
Mensen die er voor me zijn,
Alsjeblieft, verlos me van mijn pijn..
Ik weet het niet meer.
Ik weet het niet meer.
Al lang niet meer.
Misschien laat ik iedereen wel vallen.
Misschien ben ik wel koppig.
Misschien ben ik gewoon zo.
Misschien wil ik er ook wel niks aan veranderen.
Misschien ben ik gewoon zo.
Ik ben wie ik ben.
Waarom!?
Waarom is dit gebeurd,
waarom met jou?
ik zou niet weten hoe jij je nu voelt
maar ik weet dat als je lacht je iets
heel anders bedoelt.
ik wil je helpen, ja dat heb ik ook gedaan
maar niks kan iets veranderen,
aan wat ze jou hebben aangedaan..
Verborgen verdriet
Al die dagen,
al die dagen vol verdriet.
Er is alleen niemand,
nee, helemaal niemand die het ziet,
iedereen lacht en is blij.
Ik lach mee maar van binnen
speelt er iets anders in mij.