Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Dit stukje hemel
toen jij
hier voor de
eerste keer
kwam leek alles
tot leven te komen
veranderde
het licht van wit
steriel naar de
warme kleur van
intieme gezelligheid
alles waarnaar
jij keek deed
meteen van zich
spreken liet stralend
de ziel even zien
het was alsof
jouw ogen hen
deed oplichten
naar ontspanning
en innerlijke rust
zij vergaten hun
kleine mankementen
in de cirkel van
volmaakt liefdevolle
menselijke aandacht
stegen boven
zichzelf uit in
gevatheid hielden
elkaars hand vast
in beleven van geluk
namen omarmend
afscheid in het
samen delen van
deze ervaring dit
stukje hemel van jou
Een teruglopende tijd
zacht warm
voelde jij aan
in lieflijke kleur
opende in vol
vertrouwen
jouw emoties
spiritueel
zong je stem
het ijle lied
van de prille
dagopening
naar boven
bij de
invallende
avond donkerden
doorleefde tonen
van het dagelijks
sluiten van voorbij
altijd klaarden
je ogen op
als jij mij zag
kregen jouw
blikken weer hun
flonkerende sterren
uit het verst
van de nacht
droomden wij
wegebbende
liefde in een
teruglopende tijd
zo dansten wij
het bestaan in een
harmonisch leven
waar geven
belangrijker
is dan nemen
Voort gezet Onderwijs
in het spelen
was ik altijd
razend snel
ook waren er
meisje maar in
de poppenhoek
echt meisjesgedoe
vrijwel nooit
samen de scholen
hielden de groepen
gescheiden pas in de
hogere klassen van de
lagere school gingen
groepen samen
er gingen vreemde
verhalen over bloot
dansen in de klas
bij kleine feestjes
maar de jongens
gingen daarna toch
weer liever voetballen
of vlotje varen in de
nabijgelegen sloot
meteen nat pak en
de stank van modder
voor thuis ja je
was zomaar gevallen
net als fikkiestoken
de geur van rook
hing nog dagen in
de kleren die meteen
gemoderniseerd
werden door meisjes
in de diverse klassen
te plaatsen
Herfstgezicht
ik zag je in
een fladderend
openwaaiende jas
de hoek omgaan
het leek alsof
je schaduw als
een lichte plek
op het trottoir
bleef staan
nog hoorde ik
het tikken van
je hakken in een
geluid dat aan
de muren van
huizen leek te
blijven plakken
jij die frank en vrij
in het jeugdig fris
met lange doel
gerichte passen
straten vulden
samen met een
stormachtig wind
slagregens tegen
striemend in het
lachend geheven
herfstgezicht
Zijn stiptheid
ik heb de
gewichten
zien slingeren
aan kettingen
van de tijd
die af en toe
zijn stiptheid
liet vieren
bij een speciale
gelegenheid
daarna wel in
de pas ging lopen
zonder het
uurwerk grondig
te moeten slopen
omdat wij dat
zo ieder jaar
met elkaar
goed hebben
afgesproken
Je eigen hand
nog huppelde
je niet maar
genoot van
de muziek
zag lieve kleuren
passeren zonder
naam totdat
geluid en licht
knipperden in
het volume
hier ben ik van
een eerst herkennen
waarin kleur
contouren tekende
pas later kwamen
daarin geur en geluid
in het proberen en
imiteren van mama
haar ogen en warmte
waren het thuis
in jouw leven
dat in liefde
vorm werd gegeven
met het intensieve
samenspel van
zinnen die getuigden
van een immens
snelle vooruitgang
in de ontwikkeling
groei en exploratie
van alle mogelijkheden
waarin jij met je
ogen nog alles
naar je eigen
hand kon zetten
Oogcontact
zij leek
te staren
om buiten
haar blikveld
energie te
vergaren voor
een komend
confronterend
oogcontact
nog kon vocaal
geen passende
zinnen en woorden
vinden om het
onderhuids
gevoel van
onbehagen
naar buiten
uit te dragen
het spel dat
haar vingers
speelden met
licht en schaduw
was voor insiders
een openbaring
van wat er in
haar geest aan
onrust heerste
armen wijd
handen open
met een lach was
zij het stressen kwijt
zacht overgaand in
lichte ontspanning
die dansend een
nieuw universum
tegemoet ging
Geen getto in Den Haag Zuid-West
het is van
papier en jullie
foto's al af te lezen
er is geen ruimte
criminele jongeren
hangen iedere avond
en nacht buiten en
intimideren iedereen
met gedrag geschreeuw
vernieling en vuurwerk
voor hen is er niets goed
dan publiek en fast food
de chaos die zij achterlaten
is voor meeuwen en
de talloze ratten die lachen
naar mannen in rode pakken
dus zingen dansen en
tiktokken ze allemaal
op de keiharde muziek
van dezelfde automaat
want horizonnen
verdwijnen als zij
de zon nooit meer
zullen zien schijnen
het geld is er al
voor uitzicht nul
het lemmingengedrag
is geen flauwekul
geef ruimte
en hoop met een
horizon vol bomen
en struiken met roos
Uitgeteld
je ademde
zwoel en sensueel
de lucht van
sferen uit al
wat passeerde
nam iets intiems
van binnenuit mee
als jouw etalage
in lichte vleugjes
door de buitenlucht
alleen herkenbaar
door degene die
dicht bij jou zijn omdat
de vermenging
snel en groot is
waar ogen blikken
en de hartslag versnelt
zullen de zuchten
donkerder klinken tot
jouw adem is uitgeteld
Ontbrekende stukjes
ik dwaal
zonder haken
en ogen
kijk vaak
naar boven
intuïtief
trekt de hoogte
omdat beneden
alles langzaam
schuifelend moet
mijn zoeken
is een opnieuw
begroeten van
ontbrekende stukjes
die ik vergeten ben
mijn drive gaat
voor volledigheid
naar een volmaakt
verband voordat
ik zonder strand
in eeuwige
verbondenheid
raak ik de aarde
kwijt en kijk in spijt
en droefheid terug
Warmwatervisjes
ze vielen als
witte papiertjes
fladderden
traag nog rond
in vage vlagen
op cirkelende wind
hun lege magen
verdroegen geen
warmwatervisjes uit
de voedselkring
die daarmee
deze en vele
andere diersoorten
om zeep had
gebracht hun
sierlijkheid en
kracht was alleen
terug te vinden in
de genenbank die
hen als combi wisten
het was gedaan
met de diversiteit
zoals die op aarde
altijd had bestaan
oceanen gingen
overstag oerwoud
baarden woestijnen
zonder vegetatie en oases
zelfs de dood bleef stil
liggen in windkrachten
die ons begrip sterk
te boven gingen in
verdwenen seizoenen
schoonheid kwijnde
weg oogsten mislukten
omdat insecten geen
bloemen konden
bevruchten omdat
honing en stuifmeel
verloren waren
Een toren
ik wist al jong
dat de dagen
beschadigd waren
licht niet de
juiste kleuren had
met angst
in het contrast
gevoelig als
ik was proefde ik
de stemmingen
die ieder van
nature bij zich had
in zijn standaard
woordenschat
een snelle start
lag altijd binnen
bereik als alles
mee wilde werken
een gewoontegang
met geijkte en
beproefde zaken
naar school als
bron en verrassing
nieuwe dingen en
mensen ieder een
eigen stoel en graag
een speelclaim
op het hele lokaal
oneindig mijn tijd
om alleen een toren
te bouwen met een
geheim blokje als escape
als ik het de juf vertelde
was al mijn werk
voor niks geweest
Menselijke aberraties
ik pluis
stilte uit
als huis voor
de vele menselijke
aberraties dat
drukkere tijden
dan ooit meemaakt
gelegen aan een
onbegaanbaar pad
met tal van zijwegen
waar iedere richting
zijn eigen realiteit
in luguber een
gestalte kan geven
zelfs in de obscuurste
spelonken van het
dark net is stilte
gefaseerd heter
dan hel waar
de hitte van
vagevuur spel is
waar normen
en waarden niet
bestaan is het
een komen en gaan
van zieke geesten
die niet normaal
kunnen leven
Zonder vocaal
zij schoof wat
met schaduw
blokkeerde
invallend licht
om een pakkende
sfeer te creëren
voor de scene
waarbij een
uitgelicht figuur
contrasteerde
met de donkere
achtergrond
wij dachten
aan muziek
zonder vocaal
omdat de stem
al veel te
veel aandacht
heeft gekregen
van het pakket
lichaamstaal
dat zelfs met
alle techniek nog
achter is gebleven
Deze finale
schichtig
keken mensen op
waren kapot
geslagen in hun
lethargie van
teveel info
zij schermden af
konden de
conclusies niet
meer behappen
omdat zij te erg
voor woorden waren
in vreselijke
existentiële pijn
zonder kans op
verlichting of
mogelijke escape
zonder delen en
troosten want de
dood is nergens
van op de hoogte
enkel het gebeuren
rouw en passie van
binnenuit treuren
in deze finale
zonder perk
en paal is het ineens
met ons totaal
gedaan geen omkijk
voor ons allemaal
Liefde in blauw
jou herken ik
uit duizenden
je haar, neus
loop en lach
het zijn allemaal
delen van jouw
schitterende vlag
die je met grote
compassie laat zien
alles aan en in jou
is warm smeulend
net vlak voor de
uitslaande brand
om zuurstof stoeiend
waar in het eerste
vuur de vlammen
nog jagend loeien
en later gestaag in
hoogte groeien
danst hitte in blauw
ik houd van jou
Wonderlijk nieuw
haar blik
was niet zacht
een eerst touche
op de tast
wel onderzoekend
ik werd uitgepakt
wat ik had is
afgepeld tot de
naakte conclusie
nee geen held
ze heeft me
ontkleed met
vaardige vingers
geen gescheur
en getrek maar
professioneel
zo zonder gene
mij voor het
vallend licht
lief beschermend
wonderlijk nieuw
hoe droom en
werkelijkheid
elkaar kunnen
vormen tot
een beeld waar aan
de kunstenaar toch
eerst altijd zijn ziel
moet geven wil
het kunnen leven
Een eigen tijdpad
er zal een
knop worden
omgezet waarvan
de werking een
eigen tijdpad in
de toekomst
heeft gelegd voor
de geschiedenis
van het nieuwe
menselijk ervaren
wij leven samen
met anderen en alle
zaken om ons heen
in een grotere
interactie dan wij
ooit hebben geweten
zo ook zijn onze
patronen in de
maatschappij al
generaties ingeslepen
nooit hebben wij
onze wereld enige
autonomie gegeven
of alles met het nodige
respect bejegend
wel geroofd en
leeg geplunderd
vernietigd en gedood
zo hebben wij veel
te lang met onze
omgeving geleefd
de knop gaat om
in eerbied voor en
met alle respect
in gelijkwaardigheid
om samen de wereld
leef-en bewoonbaar
te maken in elkaar
begrijpen en verstaan
in emotie en gevoel
De enige echte robot
de ochtend
spande had
rode tuikabels
om het blauw
van de hemel
te dragen liet
wolkjes hun wit
als schapen door
ze te laten grazen
de idylle van
een vreedzame
aarde klokt enkel
vroeg op de dag
daarna verpest
haast en stress
stilte en rust en
stroomt verkeer weer
van groen naar rood
ik schouwde
als bezoeker de stad
zag in wakker worden
de transitie van mens
naar robot door
info volledig gestuurd
tussen muren van
participeren en fatsoen
om af en toe gek te doen
in een creatief
ongekend moment
waarvan kracht
en klucht de loten zijn
van dezelfde drang
tot totale escape om
te laten zien wie
hier en nu de enige
echte robot is
Geen bereik
guur tochtte
de wind om
de hoek waar
ik voor de
kou schuilde
in vlagen
vertelden de
desolate
stromen hun
herfstige dromen
uit een wereld
die het kleurtapijt
voor morgen legde
als een sneeuwse bui
haar niet bedekte
kou snerpte langs
mijn ogen die ik
toekneep tot een
deja vu uit een ver
winters ervaren
in het verschiet
van licht klonk
vaag kerst in
rood witte melodie
met zilveren blazers
vingers rommelden
in jaszakken met
de geur van speculazen
op zoek naar zwavelstokken
wel phone geen klokken