Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Geen eenheidsmodel
er waren
zoveel beelden
jouw uitstraling is
als schoonheid zo in
vele vormen gegleden
geen eenheidsmodel
maar nog net de
laatste vingerwijzing
in een kleine maar
pittige aandacht bel
er is al zoveel
authentiek en
karakter dat het
extravagante boven
alles uitgetild wordt
het subtiele nog
te ontdekken gebied
zonder categorie en
al bestaande regels in
komende wanorde
doeners en durvers
die maling hebben
aan heilige huisjes
juist in deze vreselijke
woningnood
zij geven zich bloot met
hun schitterend bezit in
miljarden hits van volgers
verblindend in de flits
van de talloze media
Mystieke transformatie
haar entree
was al een wonder
want het licht van
haar ogen weerkaatsten
liefde en warmte
uit het privé vermogen
van iedereen want
men herkende zichzelf
zonder nare trekjes
en eigenaardigheden
dat samengaan
voelde op een
bepaalde manier zo
buitengewoon prettig
dat van heinde en ver
men dit als een soort
bedevaart mee wilden
maken omdat men wel
zag dat wie geweest was
in positieve zin veranderde
het mirakelgevoel aan
den lijve ondervinden
bleef een mystieke
transformatie die altijd
het verlangen naar meer had
omdat door het contact
met haar ieder zich al
direct een beter mens ging
voelen met haar warmte
en diep voelende empathie
Zonder enige angst
je ogen
schitterden
in de heldere zon
benen maakten
tempo om en om
de bosrand langs
en dwars over
de open vlaktes
zonder enige angst
met in het
struikgewas
het verborgen
in stilte wachten
op een veilige
oversteek met
als correctie op
snelheid moeders
felle liefdesbeet
de beek
klaterde opstandig
als begeleider
geen verkeerslawaai
het wit streepte
geluidloos zijn
aanwezigheid
tegen de blauwe
lucht lijnrecht af
Glinstering van geluk
in je oogopslag
blinkt altijd
een kleine
glinstering
van geluk
als zichtbare
bode voor je
komende lach
met een
finale die
jouw handen
tot applaus
brengen in een
schitterend
sterk gespeeld
slotakkoord
in jouw
verschijnen zitten
vanzelfsprekend
stukjes geluk te
wachten tot ook
zij met hun eigen
verrassingen
mogen meedoen
met het geweldig
spannend spektakel
dat leven met jou
tot een hemel vol
dagen met tal van
buitengewone
gebeurtenissen die net
anders zullen smaken
Ultiem dirigent
ik heb lang
met huid en
ogen de
melodie van
het zonlicht
genoten
met wind
als ultiem
dirigent die
de diverse
smaken
van natuur
mens en
universum
uitstekend
kan traceren
en weet
welke wolken
de bak schaduw
moeten bevolken
voor een net
andere melodie
Contourenspel
zie je vingers
spelen met het
warme middaglicht
in een contourenspel
dat nooit lijkt
te gaan vervelen
schaduwen zijn
razendsnel
er is geen winnaar
want er duiken
steeds opnieuw
andere variaties op
het eindigt pas
als de weerkaatsing
in het zonlicht stopt
dan keert de rust
weer terug in
jouw mimiek
als het begin van
een lach toen je
dacht dat jij het
winnend contrast
toch eindelijk
eens te pakken had
Lichaamstaal?
de lichte
bijna schrikachtige
oogopslag gaf
haar iets breekbaars
mee in een subtiel
direct reageren
zonder afwendend
in reflectie op
de stilte van
lichaamstaal die
van een andere
orde uit lang
voorbije tijden was
toen oogcontact
veelzeggend was
in verstandhouden
nu is er al een
verkennen van
belangrijke gebaren
die generaties hun
eigen verhalen mee
geven om ze beter
te kunnen delen
in weten en emoties
Stille en heilige nacht
ik zat nog
verscholen
als ijs in de lijst
van vorig
jaar winter
zag aarde
draaien in het
herfstig veel-
kleurenpalet
onder mij
wilde de wereld
weer maagdelijk
wit en verschoond
van ellende en
bruut oorlogsgeweld
maar daarvoor
moest ik eerst
ontdooien door
aan mooie lieve
dingen te denken
zo gleed ik
van het ijs voelde
me meteen al
vol liefde bevrijd
van koude ballast
mijn kristallen
pakten vlug de
anderen vast
in een gelukzalige
warme dwarrel
naar de nieuwe
schepping van een
maagdelijke wereld
die ontvangst zong met
stille en heilige nacht
Minnekoosluwten
buiten steelt
koude wind
de warmte uit
kleine zomerse
minnekoosluwten
waar ook
op de winterdag
stilte groeit van
enkele verdwaald
ingepakte passanten
die hun weidse
blik beschaafd
afwenden van
bezigheden door
gewone mensen
onkruid heeft er
altijd welig getierd
oorzaak bemesting
door wind is het
zwerfvuil verwaaid
Een octaafje hoger
ik hoorde
levende muziek
in je ademhalen
zag de huid
rond je mond
in een kleine lach
lief bewegen en
genoot je melodie
een octaafje hoger
de rust voelde
sacraal aan in
de lage middagzon
waar stofjes woonden
in levendig bewegen
dat gevoed werd
door warmte
die zichtbaar in
weerkaatsing steeg
Hun stervenspijnen
onbestendige
tinten grijsden
met angst
ons bestaan
er waren geen
rustpunten in
de hectiek
van vluchten
met vrees en
schrik in weten
wat ons en ik
gaat overkomen
in het slechtste
samenraapsel van
onze dromen die
we ooit beleefden
het waren de
hoge uithalers
in de muziek die
opborrelden uit
aarde waar modder
drab en verrotting
hun stervenspijnen
krijsten om medelijden
wij hebben die
processen al zien
eindigen in versteende
doodskrampen
voor eeuwig
opgetekend in breuken
en lijnen die dead valley
dodelijk hebben gepijnigd
Plankgas
jij hebt mij
stuurloos gemaakt
in de vaart
van het leven
jij en ik naast elkaar
die samen zoveel
liefde kunnen geven
een wereld tegen
en toch hebben
we gas gegeven
blind zijn we gegaan
in het ondergaan
van zon kruisten
we land en baan
maar draaiden nooit
mijn handen heb ik
gebonden aan het stuur
waar jij als co piloot mij
de weg vertelde ik de
kleine stops voorstelde
die te vaak bezet bleken
nog zijn wij op route
parkeren is geen optie
wij hebben niets te
leren alleen de auto te
keren en te gaan voor
een nieuwe start heel
apart maar wel plankgas
Schuw licht
het verwaait
als schuw licht
dat de waarheid
nooit zal openbaren
stille woorden
schreeuwen leugens
van de daken
worden niet gehoord
toch gaat ieder
gebukt onder de
terreur van angst
als bange wezels
het de ander
achterna is
kringetje lopen
zonder eind
zonder horizon
in toekomst
bewegen zonder
enige vaart
voordat wij de
ogen sluiten is
er de lach van onbenul
vooruitgang flauwekul
De illusie
en toen ging
het licht uit
sprong ik
vooruit
zonder
dubbele bodem
wel met
wanden dichtbij
voor de illusie
dat ik gleed
de vaart
was voor mij
die afgelegde
massa registreerde
maar het eind
kwam niet nabij
bodemloos
snakte ik naar
info zonder
enig houvast
ik wachtte op
confrontatie
om te bevestigen
dat ik ergens was
mijn bestaan
te relateren aan
wat anderen voor
mij probeerden
het leek voor
niets geweest allen
hadden de geest
gegeven maar aan wie
Verdwijngebied
ik zag
oplossende
wolken in
verdwijngebied
waar droogte en
helder heersten
precies zo oogt
jouw blik
mijn lief als
jij mij even
niet goed
kan gedogen
we lossen
niets op maar
geven elkaar
wat meer ruimte
om het licht
beschadigde ego
weer heel
voorzichtig te
kunnen pruimen
in een door liefde
gesynchroniseerd
samen bewegen
Regenwater recital
ik hoorde
met een licht
suizen de
regen ruisen
uiteen spatten
op de bodem
kopje onder
duikelen in
grote plassen
een donkere bui
concerteert het
regenwaterweer
waarbij
de wind in
laatste noten
als vlaag het
regenorkest een
goedendag zegt
Vriendinnen
het grote gat
dat jouw
verscheiden
heeft geslagen
is niet alleen
gemis maar
loopt als breuk
door alle lagen
in het weten dat
er een andere
werkelijkheid is
snel zal
leegte zich
vullen met
tal van lieve
herinneringen
als vriendinnen
die in jeugd
en later het
leven bekeken
uit een heerlijk
zorgeloos bestaan
nu ben jij
verlost van
pijn en verdriet
maar de stukjes
samen die
wij mochten
beleven
sluit ik lief
koesterend
apart in
mijn hart
Regendruppellicht
ik zag
de wereld in
regendruppellicht
boven de mist
in een mêlee van
grijs en donkerbuiig
geen open hart
of warmbloedig
koesterend maar
wel weer passend
bij mijn nog lang
niet verteerde smart
waarin ik niet
polair of extreem
lineair in slijten ben
maar wel stukje bij
beetje aan het
schuren en polijsten
van de emoties
en gevoelens die
vaak ernstige
beschadigingen
hebben opgelopen
in uiterst woelige jaren
want nog koester
ik de mooiste
momenten in hun
zeldzame helderheid
heb ik spijt dat alles
nog steeds mank loopt
Een huilende regen
ik heb
de herfst
uiteen zien
dwarrelen onder
een huilende regen
snel verloren
kleuren hun
pigmenten
verterend in
kleine segmenten
tot een
walmende
composthoop
klaar met verval
naar duurzaamheid
zo dekt aarde nu
met herfst en
vochtig warme
vruchtbaarheid
zijn toekomst toe
Kanttekening
ik zag
de contrasten
valer worden
waar het groen
en donker
gestippeld
werd door
lichtgele tinten
stengels zonder
blad domineerden
het struikgewas
gaf ruimte aan
tal van soorten
extensies waar
de wind nog leven
bracht in 3d
met kanttekening
van magie dromen
en mystiek in
sprookjes die in
het bosdecor
levendig floreren
al dan niet met
kabouters en feeën
verlicht door
dwalend gas
dat danst boven
het zwart van de
plas met een grote
geelwitte maan
die iedere nacht een
stukje eigen laat gaan