Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het diepste zuiden
ik wist dat
jij zou komen
zag de horizon
oplichtten door
fantastische
bloemen
in je handen en
je lach straalde
al van verre
jouw warmte
in je ogen
sprankelden
ondeugende
beloftes om
ooit in dat
geluk te mogen
spiegelen want
uit het diepste
zuiden komen altijd
de mooiste bruiden
we leven in
seizoenen
vol records de
een nog mooier
dan de ander
alleen liefde heeft
zich omgord met
spanning en intensiteit
van jaren die bijna
eeuwigheid evenaren
In pure ondeugd
jij was er vannacht
ik had je bijna te pakken
maar viel met een
harde bons die ze
beneden hoorden
uit mijn bed niets
beschadigd alleen
mogelijk hun oren
ik heb je gezien
zomaar in de stad
jij kruiste mijn pad
in herkenning
kon niet geloven
wat ik zag maar
schalks deed jij
wat niet mogelijk was
de dag tevoren
in aanwezigheid
van iedereen voor
altijd ingeslapen
verlost van de
chronische pijn
van hernia en
gastrituskramp
nu alweer de
virtuele en andere
leefgemeenschappen
bereikt in pure
ondeugd en met
een lachende staart
tussen lieden van elke
slag die jou niet zagen
omdat zij nog lang
niet klaar waren om hun
leven te voldragen
laat staan om zoals jij
blij zonder pijn en verlost
van dagelijkse zorgen
de wereld iedere morgen
te zien ontwaken
Zelfverwennerij
ik schoof de
groene regen
jonge blaadjes
langs stille
rollertjes open
het licht kon
binnen komen
als gedachten
lieflijk verpakt in
warme dromen
die nog even
wakker willen
worden met een
volle dag in
het vooruitzicht
tijd om op te
staan de zon nog
even langs een
slaperig koud
lijf laten gaan
dan de douche
als malse regenbui
wat langer en heter
dan normaal in
zelfverwennerij
die de mens af
en toe nodig heeft
om zijn humeur
op te krikken en
dan met een lach
de onaardigheden
even zachtmoedig
mee te pikken
wakker zijn is dan
ongelooflijk fijn
Zachte donker bruine ogen
Ter nagedachtenis aan PUK
Zusje van Sam 10/04/2024
het waren zachte
donker bruine
ogen die hem
gedoogden op
gezamenlijk
leef terrein
natuurlijk
was zij later
gekomen en
had ad hoc haar
eigen voorkeur
meegenomen
de hal als wacht
en blafkamer
voor niet of later
verwachte en
onaangekondigde
gastenen en vrienden
zoals normaal
bij roedeldieren
had zij haar broertje
meegenomen als
stevige bewaker
van haar en de bench
zij de diva en
manipulator hij
klusjesman ook kusjes
tot de arts kien
beschikte en klok en
hamer anders schikte
in puk en sam hebben
hun kwaliteiten zich tot
wederzijdse waardering
ontwikkeld tot puk het
loodje legde in een veelheid
kleine en grote kwalen
haar zacht bruin
zal altijd in onze
gedachten verschijnen
met ogen die met
hun warmte in onze
herinnering blijven
Hemelse zijden met kant
waar zij
en strijkers
bezig zijn
valt geen
onvertogen
woord
zij weten
allen van
het super
zachte
aparte
materiaal
dat zij
onder
handen
hebben heel
anders dan dat
van de strijkers
die noten in
schoonheid
doen trillen
van emoties
waarbij snaren in
akkoorden verwaaien
vaak vloeien
tranen in heftig
aangedaan zijn
omdat zuiverheid
elkaar in klanken
ontmoeten en dan
het fluwelen
concert begroeten
dat van het aardse
even de hemelse
zijden met kant
opgesierd krijgen
Of nee en amen
ik zag het
lichtspel
van de zon
in de laag
hangende
wolken als
een heuse
trouwjapon
waar wind
de banen tule
bewoog en
af en toe
ondeugend
uiterst subtiel
de petticoat
oplichtte
zij liep op het
bedauwde pad
met sterke stap
en zeker van
haar zaak
pas toen miste
ik haar
wederhelft
die nog in
tweestrijd was
of hij ja dan
of ook nee en
amen zou zeggen
als hij tenminste
ook ooit nog
aansluiten mocht
Een stukje aarde
jij hebt
in je ogen en
lach iets in mij
laten ontwaken
dat ik daarna in
grote verwondering
als kleinood bij
mij mocht dragen
zonder dat ik
precies wist wat
het licht was dat
in jouw ogen een
spannende boodschap
flitste met warmte
in de meest zachte
en subtiele kleuren
in een lach die
wij samen deelden
zo voelden en
ontdekten wij wat
liefde was vrijwel
ongrijpbaar en zo
intens dat onze
kleine wereld
straalde in een
natuur die groeide
en bloeide met dieren
die voelden dat zij net
als wij op een stukje
aarde woonden
waarvan zij en wij
altijd droomden
Op eigen benen vliegend
ik ben
meegevlogen
naar het
duizend
takkennest
voor mij een
ratjetoe maar
voor haar
snel klaar
voor de leg
heb hun
vluchten gevolgd
achterna gezeten
door reigers en
duikende meeuwen
ontsnapt in
miraculeuze
hoeken die grote
lijnen voor
laten gaan
de schalen
braken en het
gekwetter
kwam vrij in een
drukte van belang
ouders vlogen
nog voor het
krieken omdat
de kleinsten
het hardste piepten
tot zij na wat
kleine lessen hun
zelfstandigheid testten
op eigen benen vliegend
naar de hemel gaand
Ontastbaar
Het was makkelijk om van je te houden.
Het was niet iets dat ik hoefde te leren.
Het gebeurde vanzelf.
Ik hoefde het niet eens te proberen.
Maar je loslaten is van een heel ander kaliber.
Het kost me alles wat ik in me heb en meer.
Het voelt niet logisch.
Maar van je houden doet minstens zoveel zeer.
Ik wil dat jij mijn persoon bent.
Want de liefde is echt en net zo explosief als wij.
Het gaat hard tegen hard en we laten niet los.
Tot we zo ver weg zijn en tegelijkertijd minstens zo dichtbij.
Hoe voelen we allebei dat dit iets zo speciaals is?
Zo ontastbaar, fragiel en uniek.
Iets wat je misschien maar één keer voelt in je leven.
En daardoor overslaat in pure paniek?
Jouw vinden voelt als voor het eerst ademen.
En vanaf het eerste moment voelden we het allebei.
Dit is hoe echte liefde voelt,
Echte liefde dat ben jij.
Gedartel en gefladder
ik hoorde
de bezielde
tonen in de
hoge stemmen
van enthousiaste
jongelui die
neergestreken
waren op een
zonovergoten
terras op het spui
in een licht en
kleurrijk gedartel
en gefladder dat
in kleine golfjes
op ons afkwam
net als even geleden
de lentebloesem
van takken waaide
en passanten tot
terraszitters aaiden
bij dit heerlijk
tafereel ging de
drukte natuurlijk
om niets dan een
zalig verwelkomen
na elkaar even niet
gezien te hebben en
te laten merken dat
jij er weer bent en je
vrienden hebt gemis
Tableau van vuur en as
ik ken
en herkende
ze ook in
de meest
subtiele
bewegingen
het vrouwelijke
profiel in eerst
verschijnen
ook in de
gelijnde
silhouetten
kleurden zij
op de punten
die kruisten en
de omgeving in
adembenemende
extase brachten
het onzichtbare
spel voor het
mediale publiek
begrijp baar
en invoelbaar
zonder scenario
en regisseur
afgespeeld voor
modisch bewusten
die ook de kleinste
mutaties opmerkten
en met passanten in
een lovend applaus
reageerden op het
tableau van vuur en as
vernieuwing en intrige
met vintage als
jeugdig concurrent
Een exposé
ik hoefde
jou alleen
maar aan
te kijken en
we lachten
jij met een
olijke twinkeling
in je ogen en
ik met mijn
soepele mimiek
van mond
en gezicht
waarin oren
opnieuw geboren
leken te worden
wij zochten
naar een exposé
waarin onze
liefde in antwoord
zichtbaar groeide
geen scheiding
maar juist de
brug samen nemen
en omkijkend
lief wuiven
op naar het
volgend obstakel
dat veroverd
wilde worden door
uitbundige liefde
Angst psychose
is er nog
iets echts
dat je kunt
vasthouden
voelen of het
warm of koud
is er iets dat
communiceert
contact maakt
ons het gevoel
geeft dat we
leven en nog
steeds bestaan
vooral het
weten dat wij
niet alleen zijn
die angst is
een psychose
aan het worden
te horen en
zien in alles
om ons heen
dat steeds meer
aandacht vraagt
ook ik heb
mijn keel schor
geschreeuwd
om een reactie
te krijgen want
eentje is al
voldoende om
niet gek te worden
tot nu toe is
het beangstigend
stil gebleven
want angst geeft
mij geen recht op
zelfstandig leven
dat alleen een ander
mij zal kunnen geven
Burned out en uitgeblust
ze aaide
lusteloos
het groene
loof tussen
de vingers
pas uitgerold
voelde licht
behaard als
etherisch
lief dons
knoppen kleurden
al lichtjes voorjaar
zonder te openen
in afwachting van
warmte en licht
het duurde
allemaal veel
te lang zo sloeg
lamlendigheid
de spirit uit de tijd
moeheid was al
structuur na corona
maar gebrek aan
perspectief liet de
oogleden verder zakken
waar vroeger ouders
nog konden leiden
en oppeppen had
nu iedereen al snel
het end in de bek
burned out en uitgeblust
bepaalden overal de
sfeer hoe lang moeten
wij nog helaas kunnen
wij nu echt niet meer
In voelbaar gewijde stilte
vrouwen
droegen zijn
baar en legden
hem voorzichtig
in witte doeken op
de verhoogde rots
ook na hun
verzorging gaven
zijn verwondingen
nog hun afdrukken
zij fluisterden in
voelbaar gewijde stilte
rolden met vereende
krachten de
afsluitsteen in de
nauwe nis en
gingen ieder
bedrukt hun weegs
met de afspraak
om de volgende
ochtend nog even samen
te komen om ook
zijn laatste dromen
uitgeleide te doen
groot was echter
hun ontsteltenis
toen zij de toegang nis
naderden waar alleen
de witte doeken met
zijn tekeningen lagen
toch voelden zij
zijn aanwezigheid in
geruststellende vibratie
na het ordenen van zijn
rustplaats zijn ze met
zijn dromen op weg gegaan
Het pril begin
jij hebt ooit
mijn gezicht
beschreven
door met je
vingers leven
te voelen van
het visuele
het plaatje
herinnering
in de teruggang
naar het pril
begin van de
eerste keer
later dan
ooit de
transitie
van voelen
en herinnering
naar woorden
die in taal
met elkaar
communiceerden
om alle emoties
te synchroniseren
naar een gezamenlijk
ervaren tot verstaan
en weten van mijn
huid specifieke zaken
Oases
in blauw
en groen is
alles te doen
het zijn onze
leef kleuren
net als wij
ons bestaan
vinden in
water en wind
zij hebben
mede ons
karakter
gevormd in
directheid en
recht op de
man af omdat
er geen tijd
voor dromen is
zoals in de
tropen of het
mediterraan gebied
waar warmte
dwingt tot rust
en het snelle
leven uit het westen
onmogelijk is
door woestijnen
die luchtspiegelingen
laten verschijnen
in de vorm van
oases die van het
het leven kleuren
vragen waarmee
mensen met die
frisheid het bestaan
toch kunnen dragen
Zalig Pasen
in een donkere koele
mediterrane tuin op
de helling van de
berg van calvarie
klonk het geroezemoes
van pratende mensen
die als vrienden aten na
het heetst van de zomerdag
een gezelschap vrienden
en volgelingen van de
gedachten van een
vrij land zonder bezetting
met oude rechten op
de geboortegrond sinds
het scheppingsverhaal
in vervlogen geschiedenis
de tweedeling in afstamming
historische rechten in tal
van overleveringen bevestigden
de breuk in vertrouwen
tussen de twee groepen in
een overheerst bezet land
die als een verraad schaduw
over de groep hing
intuïtief voelde ieder dat
het om judas ging naar later
bleek voor 20 zilverlingen
de dodenprijs na zijn
martelgang naar het kruis
zijn verrijzenis bracht
het christendom met
naastenliefde voor ieder
nog vechten de oude
bloedgroepen om de
geboortegrond en
de oudste rechten met
de meest moderne wapens
alsof naastenliefde niet
bestaat en vrede zijn prijs
in mensen doden betaalt
Onbereikbaar blauw
ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange
messen en
aangespoeld hout
in organisch zout
Lichtgevende symbiose
ik sprokkelde in
een narrige wind
streepjes licht
tussen herfstig
natte takken
met zwammen
en paddenstoelen
als kameraad
met goede neus
wat wij zochten
was eetbaar en
vochtig met een
schimmelkleur
in de rood met
witte stippengeur
van uiterst gevaarlijk
toch leefde ik nog
samen met bacteriën
die met het bleke
wit als schutkleur
hun bestaan vonden
in een licht loos milieu
waar mijn streepjes
licht de portalen
aangaven waar dood
en verderf energie
produceerden uit
lichtgevende symbiose
van ongehoord en
nooit geweten die
daar hun supers voor
voeding vonden die
wij uit onze overvloed
aan naam en daklozen
hebben gegeven om
echt leven op te sporen